zondag 21 december 2014

Oh nee, crisis bij de HH!

Wij horen u het al zeggen! Gaan ze nou weer naar Den Haag? Schoorvoetend moeten wij toegeven dat deze keer er wel enige redenen zijn en die willen wij graag toelichten. HH was geveld door een zeldzaam fenomeen waarbij toiletbezoek veelvuldig en ook langdurig was gebleken. Hierdoor was hij toch wel enigszins uit het denkbeeldige veld geslagen. Aangaande HF kon worden opgemerkt dat hoewel baanloos er toch langdurig werkzaamheden zijn verricht die hem deden verlangen naar rust. Zodoende was er excuus om ons ervan af te maken. Zoals wij het hier opschrijven lijkt het slappe hap en dat is het ook. Waarvan akte.
Niettemin kon op een verlaat tijdstip, want HF wenste een droge overtocht al fietsend, zo rond 1330 uur de reis beginnen met een metro lijn E. HH toegerust met een fonkelnieuw abonnement, anoniem natuurlijk, anders konden wij het hier net zo goed opschrijven.


Na een half uur wetenswaardigheden te hebben uitgewisseld kon het grote maar toch ook kleinere avontuur beginnen. HF gaf zich volledig over aan de gids-capaciteiten van HH, net zoals vorige week maar dan anders en omgekeerd hetzelfde. Dat wij hoe dan ook naar Den Haag moesten werd mede ingegeven door het feit dat er geen crisis was en dat Rutte en collega's nooit en te nimmer wankelden dan wel in gevaar verkeerden. Dat laatste wilden wij dan weleens met eigen (4 stuks) ogen zien.

Vanaf het station werd weliswaar indirect toch richting de politiek
gewandeld waarbij met name de buitenzijde van e.e.a. zichtbaar bleek. Dus langs hoogbouw, een heleboel sloopwerkzaamheden, rechts aanhoudend, via het plein en dan langs het torentje. Nee, nu nog niet naar binnen. Dat bewaren we voor de terugweg. Hee, een kerstfair. En niet zo maar een.

Ach, de kneuterdijk, dan op de thee bij W.A. en natuurlijk Maxima. (desnoods alleen bij haar). Maar die bleek niet thuis te zijn. Er waren niet eens mannen in de hokjes terwijl de luiken gewoon open stonden. Nu dan maar verder langs al die kakkie-
zaken en via de gesloten mauritskade langs de koninklijke stallen,
die de HH vroeger reeds uitvoerig hebben beschreven werd verder gewandeld langs wat ooit eens een uitleengebeuren was voor langspeelplaten die veelvuldig werden gekopieerd door hou je er buiten, de HH en zo nog meer figuren uit een duister NN verleden. Tja, het moment van waarheid, richting de passage, via de oude molstraat, papestraat,  Hierbij werd de passage met de nieuwe winkel van die fruitfabriek, winkelstraten met rood en blauw en andere Haagse bekendheden bekeken.
En dan toch echt naar rechts richting de onvolprezen markt.

Dat laatste ging over een wankele brug en toen waren wij toch in een andere wereld beland. Variatie en vooral drukte werd hier ons deel. HH wist prima hoe te lopen en zodoende kwam de markt al spoedig in zicht. Familie was niet aan het werk zodat op slinkse wijze een kort bezoek aan de markt met toch aparte bewoners kon worden afgesloten met een verder bezoek aan de schilderswijk. Wij maakten daar toch nog verrassende plekken mee die ons onbekend waren. Maar daar moet je dan toch een echte hagenaar voor zijn vermoeden de HH. Nu ja, het station HS werd bereikt en vandaar besloten wij de terugtocht te aanvaarden en wederom richting maar ook langs de politiek te gaan. Dat ging voorspoedig en aldus kwamen wij onderweg nog langs de winkel van sinkel, alleen na bellen te betreden.
Eenmaal op het binnenhof bleek de naam eer te worden aangedaan want iedereen was binnen (of lag ergens te slapen, want er was tot laat doorgepraat). Dus geen eer te behalen alhier.
Dan knoop doorhakkend ras naar de metro E en weg van hier.
Rotterdam wachtte op ons, station beurs bleek haalbaar, van daaruit werd een oude bekende bezocht en daar was men zo blij met ons weerzien dat wij een eigen bier kregen. Wij kunnen niet meer vertellen dan dit gegeven. Mogelijk is bij doorvraging er een bereidheid om u ook te voorzien van dit vocht, want smaken deed het.
Tja, dat was dan dit. Nu zult u toch echt tot medio volgend jaar moeten wachten op een nieuw relaas van de HH.
Daarom van onze kant fijne dagen en geniet ervan nu wij nog
steeds een regering hebben.


PROOST


dinsdag 16 december 2014

Hoe zat het ook al weer met lengte? (on)Belangrijk?






Wat doe je als wandelaars als er sprake is van storm en veel regen? Allereerst met veel tegenzin naar buiten en de buienradar kijken. Daarnaast koortsachtig contact met elkaar opnemen over de te volgen tactiek. Deze acties gelden wellicht uitsluitend, maar in ieder geval zeker voor de HH. Maar hoe dan ook; er moest en zou gewandeld worden. Geen dwangmatigheid overigens. Zodoende werd het begintijdstip van de wandeling verlegd van de ochtend naar de middag. Dat dit voor de afstand gevolgen moest hebben, is natuurlijk zo klaar als een klontje. Om diverse redenen deed HH een ophaling van HF, die op zijn beurt een duit in het wandelzakje deed door een route te verzinnen. Hierdoor werd de startplaats aan de Heijbergstraat in Hillegersberg. HF wel, maar HH geen schoenritueel. Als compensatie beiden met een volwassen paraplu, al dan niet voorzien van reclame van een ex-werkgever. Door het Molenpark en langs vriendelijke hondenbegeleiders naar het Prinsenmolenpad. Wel een beetje bekend voorkomend, inclusief molen en aardig hoge waterstand. De paraplu's deden dienst en waren dus erg nuttig. Gelukkig kon HH iemand op een andere plek op de aarde vertellen over onze weersomstandigheden, zodat ook voor ons ook een beetje zon in het verschiet kwam. Daar waar het eerder genoemde pad overgaat in de Bergse Rechter Rottekade zagen we dat een onverlaat met een big bag een automobiel trachtte te verpletteren. Zonder resultaat. Onder de snelweg door en de Crooswijksebocht op. De meneer van de roeivereniging versperde met het roeiverenigingshek danig ons pad, maar de HH waren niet te stuiten. Op de begraafplaats hadden zo te zien enkele grafstenen zich misdragen, want die waren in afzondering geplaatst. Het brugje over naar de Zwaanshals en een kijkje nemen bij de oudbouw dat nog dienst doet tussen de nieuwbouw. Het winkelgedeelte van de Zwaanshals leerde ons dat een combinatie van computerverkoop en reisburo best samen gaat. Vanaf het Noordplein naar de Jonker Fransstraat was het vervolg. Niet voor lang, want de Linker Rottekade moest het ontgelden. Recht oversteken naar de Lombardkade, waar redelijk wat actie was bij de Action. Alweer oversteken en bij de Binnenrotte linksaf. Voor diegenen die het nog niet weten: sinds enige tijd is Rotterdam verfraaid met de Markthal.
Veel bezoekers gingen de HH voor, maar ook zij brachten een bezoek aan het geheel. Hoewel de visite onzerzijds kort en bondig was, hebben we een goede indruk gekregen van dit fenomeen. Hiermee was ook het eigenlijke doel van de wandeling bereikt, zo liet HF weten. Een mooie reden om de terugweg aan te vangen. Via de Hoogstraat en het Grotekerkplein naar de Delftsevaart. Begeleidt door twee agenten van politie naar het Haagseveer. HH vertelde over een fantastische culinaire belevenis te aldaar. Om de treinsporen over te kunnen steken heeft men een gele trapconstructie aangelegd (Luchtsingel). De HH maakten daar uiteraard graag gebruik van om zo op de Katshoek te geraken. Via de Teijlingerstraat naar de Noordsingel met onder andere haar penitentiaire inrichting, dat voor de gelegenheid aan de binnenkant werd schoongemaakt. Via de Bergweg en de Rodenrijselaan naar de Bergselaan. De meneer was dringend op zoek naar een parkeerautomaat. Ondanks de aanwijzingen op diverse borden en het inroepen van onze hulp werd het door hem gezochte niet gevonden. Bij station Noord de snelweg onderdoor. Een wandelaar voor ons was hierdoor zo aangedaan, dat hij zijn paraplu aan het hek hing en regenwater met zijn eigen vermengde. Op de Straatweg was het een drukte van belang en begon het stilaan behoorlijk te regenen. Tussen de kliko's stond geduldig een hometrainer te wachten op de dingen die gingen komen. Wiessenbruchlaan, Pr. Beatrixplantsoen en de Mesdaglaan brachten ons aan de Breedveldsingel.
De krantenjongen had het niet alleen druk met bellen. De van Ballegooijsingel bracht ons keurig terug bij de HH-auto. In een pittig tempo was de impro-wandeling afgemaakt. Hierdoor kon er nog even over diverse dingen worden nagekaart in Oud-IJsselmonde. Brand bokbier en bittergarnituur van onszelf en een stukje stokbrood met kruidenkaas van het huis begeleidden ons daarbij.

zondag 7 december 2014

Beitâh maat N dan helemaal gein tietuh


Nee, nee! Niet opnieuw naar die prachtige stad achter de duinen.
Om maar eens met een lokaal gezegde te starten:
Ze kunne beitâh je zaag afpikke dan je pik afzage
Zo hanteren ook de HH hun credo "beter maat N dan helemaal geen tieten".
Waar slaat dat nu weer op hoor en lees ik u zeggen.
Nu, dat heeft alles te maken met bijgaande afwerkplek voor de Citroen van HF.

De HH beweren immers van alle markten thuis te zijn en begrippen als dubbel D zijn ons echt niet onbekend. Maar dat de hele range uitgebreid kan worden tot en met N was ons onbekend en sloeg ons met de tot dan toe onbekende domheid. Na enige minuten van stilte waarbij ook de apparatuur volledig van slag was kon het dan beginnen. Voor intimi en niet-ingewijden: genoemde locatie kunt u vinden in Kijkduin. Een beetje zoeken dan moet het lukken. Vergroot u de foto dan zult u kunnen genieten van uitbreiding van uw huidige kennis.

Bekomen van en zo gingen wij dan op weg gestuurd door een te downloaden gps wandeling die u straks door de residentie gaat voeren. De maker dezes heeft een hekel aan lokaal groen want alle parken etc werden angstvallig gemeden. Gelukkig kunnen wij u naar een eerdere wandeling verwijzen indien u deze alsnog wilt betreden. Niettemin hebben wij ons best gedaan om zo nu en dan wat natuur op de kiek vast te leggen. Dat Harrie op deze kiek opduikt mag geen verbazing wekken gezien de plek.

Hadden wij al verteld dat het niet zo erg warm was vandaag? Dit betekende voor HF de opraping van de handschoen waarmee de GPS werd bediend en de andere hand diep in de zak. Bij HH waren beide handen verborgen.

Ach, de wandeling voerde vooral langs, door en over de laan van meerdervoort, een in Den Haag bekend straatje van enige lengte. (5800 meter om het te duiden). Dit betekent dat u enige tijd kunt genieten van blikken naar links en naar rechts. De keuze is u.

Ter hoogte van de javastraat was een sinterklaas (en natuurlijk de zwarte pieten) op weg naar? Paniek alom want de bedoelde locatie werd niet gevonden. Waar was de paniekpiet als je hem nodig hebt?
Nu, dat raadsel hebben de HH opgelost want deze snoodaard was aan het solliciteren bij het plaatselijke uitzendbureau. Heel stiekum natuurlijk.

Uiteindelijk ontdekten wij een leuk wijkje genaamd:

Mallemolen

Hier bleken in het verleden bekende mijnheren en mijnvrouwen te hebben gewoond en misschien
alsnog hoor. Wij keken uitgebreid rond, zagen dat het goed was en afgesloten dus retour moest het.
Meer weten over de Mallemolen? Kijk hier.

Via achter de raamweg en de sumatrastraat (met dito bar en goede herinneringen aan ACT-dagen) ging het verder richting Scheveningen. Dat hierbij kortstondig overlap ontstond met ooit eerder was onvermijdelijk maar niet echt vervelend.

Ach, prachtige vergezichten ontsproten aan onze blikken. Via omzwervingen door Scheveningen werd uiteindelijk de boulevard bereikt die vandaag wel een uitzonderlijke fraaie aanblik bood. Welk een pracht en glorie. We mogen hier ook de pier niet vergeten, die blijkbaar in werkverschaffing van onduidelijke aard voorziet.

Na het nuttigen van enige broodjes waarbij vergezelling van diverse pluimage ons ter deel viel was het tijd voor de thuiswandeling die ons naar cup N zou brengen. Dit betekent deels via de oh zo gezellige keizerstraat en binnendoor steekjes richting sportlaan. Aangezien de wandeling in feite deze helemaal volgt hebben de HH een afwijking ingebouwd analoog aan hun eigen. Dus bij het Savorin Lohman gezellig de natuur in en aldaar verder wandelen. Wij werden welkom geheten, u misschien ook. Onderweg hadden de HH hun "samen  plas moment" .
Met opgeruimde blaas kon dan het laatste deel van de route starten.
Dat hierbij soms enige regen uit de lucht viel mag deze pret niet drukken.
Mooie uitzichten vielen ons ten deel.


Wat HF verder ook nog opviel? Dat met alle kennis van HH er toch nog steeds sprake is van kennis verrijking in de bovenkamer van HH door steeds weer plekjes te vinden die nog niet eerder zijn en waren bezocht.
In de bus en tramhokjes was sprake van wijdbeensheid van de vrouwpersonen. Hoewel de HH hier enige tijd over de kwestie hebben gesproken wensen wij de conclusies niet te delen.
Bier en ballen nuttigden wij in het verre Rotterdam, alwaar maar eens bleek dat het breke-meisje angstvallig van de glazen werd weggehouden.

zondag 30 november 2014

Toewijding en devotie

How time flies when your having fun. Alweer twee weken verstreken sinds de laatste wandelbijeenkomst van de HH. Ruimschoots tijd om er weer werk van te maken. Uiteraard omdat werk iets is wat ontbreekt en vrijdagen daarom geschikt maakt voor grenzeloos genot. HH had diverse mogelijkheden aangedragen ter onderneming en HF was daarvan dusdanig onder de indruk. Het zou dan ook een grensoverschrijdend en een aan gelukkig makend grenzende tocht in en om Brasschaat worden.
Hoe het kan, vraag het ons niet, maar op het laatste moment ontdekten we dat de voorgenomen tour er eentje was, die integraal al gedaan was. Koortsachtig (maar niet heus, want de HH zijn cool) werd naar een alternatief gezocht en gevonden. De Koningshoeven, home of de La Trappe ging in het geheel als beginpunt opgenomen. Maar HH, zult u zeggen, we weten dat u redelijk vergeetachtig bent; bent u dan ook al vergeten dat u al eens vanaf de genoemde abdij een wandeling bent gestart? Neen, klinkt volmondig en in koor het antwoord. Het grote verschil met deze trip is dat we niet richting Tilburg gaan, maar zuidwaarts naar Biest. Oh, dan is het goed, horen we op diverse plaatsen met een zucht van verlichting klinken. Enfin, HF werd door HH op de bekende wijze uit huis gelokt, nadat HH hem een omgetoverde oneindige rivier had afgetroggeld. Onderweg bleek dat HH niet naar Gilze wilde Rijen, hetgeen natuurlijk erg goed uitkwam. Aangekomen bij de abdij kreeg brengauto de overigens lege parkeerplaats een plek, die het dichtdoehek blokkeerde. Uit voorzorg, want om 19.00 u. zou normaal gesproken het hek gesloten worden tot de volgende ochtend 07.00 u.
Mocht de wandeling door wat voor reden dan ook uitlopen, zou de terugbrengauto altijd beschikbaar blijven. Met deze steun in de rug kon de trip beginnen. Maar wat was dat? HF had ruzie met de routetechniek. Onontbeerlijk voor voortgang. Na deskundige aanpak van HH werd alles gedwee en hoepla daar ging het loos. Het eerste stukje was volkomen bekend en werd ook als zodanig herkend. Leermoment vandaag was dat Broeders en bronnering tot spelende kinderen leidt. De Pijnendijk deed wat ons betreft haar naam gelukkig geen eer aan. Ze leverde wel een mooi achteraanzicht op het klooster op. Al snel verdwenen we in het bos van de Kerkeindse Heide.
Na een korte eigen inbreng en wat dappere pogingen van HF tot struikelen kwamen we bij het Wilhelminakanaal en zagen, hoewel goed gecamoufleerd, aan de overkant vakantiehuisjes van de Beekse Bergen. Aan de wal van het kanaal zat, ondanks de frisse temperatuur, een meneer te vissen. Verderop zat ook een meneer, maar zat een telefoonboek te lezen en in zijn auto. De brug van Biest-Houtakker stond even omhoog, maar ruimschoots voordat wij arriveerden was de omlaagstand alweer bereikt. De HH hadden zo een onbelemmerde en onbekommerde overtocht. De Gulle Brabander gaf van alles.
We noemen het mooie overdekte buitenzitgeheel. Ook bijzonder is de visvijver waar toch een groot aantal vrijetijdsvissers hun uiterste best deden. Nadat de oude DAF-vrachtwagen ons tegemoet was gescheurd en de haan van het hek was gesprongen werd het na 50 meter onverhard. De zon had dat gemerkt en begon steeds meer en vaker achter de wolken vandaan te komen. Dat schijnt vaker voor te komen bij Westerwijk in de buurt. Hoewel het restaurant de Buitenwereld te koop staat en hun "Proeftuin van Contrasten" het ogenschijnlijk niet meer doet, werden we op onze voettocht naar de St. Josephkapel ineens volop in het zonnetje gezet.
Toeval? Geen idee, maar voor alle zekerheid staken we een kaars met een brandtijd van anderhalve dag aan. Met de geruststellende schriftelijke mededeling dat we mogen gaan als we denken dat het onze tijd is, durfden we verder. Richting Driehuizen werd onze rust verstoord door een zevental aliëns op crossmotoren. Maar in Biest Houtakker werd de rust in alle hevigheid weer teruggevonden. Vlak bij de plek waar vaak Real Life wordt gecooked en tegenover de kerk waren bankjes en op 1 daarvan werden de broodjes en water verorberd. Langs het voetbalveld, waar helaas geen honden op uit mogen worden gelaten, togen we verder naar de brug om wederom het Wilhelminakanaal over te kunnen steken. Gelukkig was er onderweg een ezelsbruggetje, zodat we dit onderdeel van de wandeling niet konden vergeten. De kweker had in ieder geval een groot stuk land van kleine buxussen voorzien. De molensteen bij de boerderij aan de Heuvelstraat zag er indrukwekkend uit, maar toch kwam daarna een stuk landweg, waarop de HH weer werden getest op hun kunde en kennis van het bevuilen met modder van de broeken. Achteraf kunnen we vaststellen dat de oefeningen daarin van de afgelopen tijd tot mooie resultaten heeft geleid; ook deze week. Daarna werd het tijd om weer door en over de Kerkeindse Heide te gaan. Bos, weidse grasvelden en zelfs wat heide wisselden elkaar af, terwijl de HH elkander op de hoogte brachten van jeugd(vakantie)ervaringen. In ineens was daar die kleine kudde geiten. Eerder hebben we al geklaagd over het feit dat we wel in kleuren, maar niet in geuren u deelgenoot kunnen maken van onze belevenissen. Ohohoh, wat een penetrante lucht weten geiten te creëren.
Om dat enigzins richting hun bezoekers goed te maken, werd een klein vechterstafereeltje opgevoerd. Op slinkse wijze wist een braamtak HH te verwonden, hetgeen tot enig bloedverlies leidde. Maar voordat we het zandpad hadden bereikt, was dat euvel reeds weer in goede banen geleid. Zonder verdere ongemakken bereikten we de terugbrengauto, die inmiddels veel gezelschap had gekregen. De verleiding was groot, maar de versnaperingen werden niet bij de abdij genuttigd. Bij het inmiddels aardig vertrouwde etablissement aan het Oude Havenhoofd in Oud-IJsselmonde lieten de Brandbokken en het bittergarnituur zich goed smaken.

zondag 16 november 2014

Waterworld


Bijgaand alvast een link naar de wandeling, eerder gedaan door ene heer Joop van der Perk!

Eerst en vooral dit. Waarom zo kort en toch zo lang?
Dat had te maken met vocht. Hoewel er vooraf door Joop werd verteld over dat het drassig kon zijn weten de HH inmiddels dat genoemde Joop wel een erg grappig heerschap moet zijn, want u dient om deze wandeling uit te voeren over de volgende zelf ontwikkelde capaciteiten te beschikken (dit is geen grap, het kan uw leven en dat van anderen aanzienlijk):

- drie zwemdiploma's niet ouder dan 45 jaar
- wandelschoenen die als liesschoen niet misstaan
- een schone spijkerbroek
- niet bang te zijn voor de laarzenman
- eigen inbreng niet te schuwen

Dit gezegd en geschreven zijnde kunnen we nu beginnen met de feitelijkheden die absoluut zijn gebaseerd op echte gebeurtenissen. Enige gelijkenis met de HH kan niet worden ontkend.

Wij reden bij handen van HF naar de locatie alwaar zich een jaren zestig kapel bevindt. U kunt hier parkeren als u maar niet zegt dat het via ons is bekend geworden. Pakt u hierna vervolgens uw spullen dan is het wel zo aardig om eerst een blik te werpen op genoemde kapel en het interieur. Overigens biedt de terugkomst van de wandeling ook deze mogelijkheid. Houdt u dan wel in de gaten dat de inspectie u op de voet volgt.
U gaat dan op pad en dat pad voert u langs een kasteel.
Het is bijzonder mooi om te kunnen opmerken dat u van harte wordt aangespoord om de imposante verschijning in diverse vormen vast te leggen. (fotografisch wel te verstaan). Hierbij wordt absoluut geen onderscheid gemaakt tussen Herenmensen en GeenHerenmensen. Hulde!
Wij kwamen iets verderop dames tegen die rituele handelingen verrichtten met paddestoelen en andere natuurlijke dingen. De HH waren er zeker niet gerust op zodat doorlopen ons restte. Alzo geschiedde aldus dan toch.

Iets verder wandelend werd ons de humor van Joop snel duidelijk. Met gevaar voor eigen en elkaars leven moesten moeras-achtige structuren worden doorstoken, waarbij ware acrobatiek zeer verfijnd maar wel met gevaar voor en zo benodigd was. Geeft niets, voor een goed verhaal en een lekker biertje doen de HH erg veel. Mocht het u ook gegeven zijn dan wensen wij u goede bekomst.
Dan komt nu een spannend moment in het wandelleven van de HH. Wij presenteren ons eerste drieluik. Met spanning geven wij bekend te maken aldus:

Hendrika, Mousaka, Pruilzwerk. Onze vriendinnen voor het leven. Natuurlijk sloven zij zich uit wetende dat een carriere als popster op de loer ligt. Het zij de dames gegund. Die linker moet u in de gaten houden. Het zou zo maar kunnen zijn dat de melkunie koeien binnenkort een inmiddels ook aan u bekend gezicht bevatten. Maar daarover later meer, als het ooit zover mocht komen.

Om nog kort terug te komen op de vochtigheid
van deze route: er waren delen bij waarbij de HH moesten uitwijken naar zijpaden en hierbij werden lichaamsdelen gebruikt die de HH regulier gesproken ontzien. HF kwam hierbij (natuurlijk stijlvol) ten val, waarbij de knietjes het moesten verduren. Genoemde foto van HF toont maar weer eens aan dat wij alles over hebben om u de gewenste informatie te verschaffen. Als de techniek het laat afweten grijpen de HH gewoon zelf in.
Om maar aan te tonen dat de HH ook over humor kunnen beschikken werden onderling grappen uitgewisseld over de schone spijkerbroeken en zo.

De Zandlei werd overstoken op het moment dat wij asfalt als vloerbedekking hadden. Dat liep wel zo rustig en lekker eigenlijk. Enfin, natuurlijk moest er ook gepauzeerd worden. Dat lukte rond 1300 uur en zodoende konden wij
bij boomstammen in de buurt genieten van hammetjes en vocht. Nou dat smaakte. Maar wat erg! Het bleek dan wel lekker te smaken en ook pas rond 13 uur, maar er waren nauwelijks 5 kilometers betreden. Als het in dit tempo door zou gaan werd terugkeer bij daglicht en daarna een bezoek aan de grootmoeders nagenoeg onmogelijk. Stammenberaad was het gevolg met als resultaat: we laten Joop voor wat het is en maken onze eigen tweede helft. Met gebruik van de meegebrachte techniek zou Udenhout en de omgeving het dan maar moeten ontgelden.

Ach, als u de route bekijkt wordt al snel duidelijk wat wij bedoelen. Dat betekent lekker langs oude dafjes, langs de brandweer en buitenwijken naar de grote kruising van Udenhout. Daar zet u weer koers naar de auto en de kapel, waarbij genoemde inspectie op u wacht.
Dus ondanks de ogenschijnlijke korte route waren de uren toch weer gevuld.

Napraten over de ontberingen kon in Capelle aan den IJssel, alwaar de bitterballen soms een verscholen inhoud hadden maar de bieren dan weer niet.

Tot een volgend keer, waarbij komende week wordt overgeslagen wegens verplichtingen van de HH op andere terreinen dan wandelen, want ook dat komt voor.











zondag 9 november 2014

Haasje en leermomenten



In het tweede deel van de titel doelen we niet op momenten waarop, in welke vorm dan ook, iets met leer gedaan wordt. Dus niet voetbal, wandelen of vertoeven in een gay-bar. Later uitleg over wat we dan wel bedoelen. Aangezien het reeds geruime tijd qua kalender als herfst is, ligt in de lijn der verwachting dat het tijdens de wandelingen van HH vochtig kan regenen. En dat dat vergezeld kan worden van temperaturen, die rond de tien graden klein nulletje C liggen. Vorige week moest een groot stuk van de wandeling gedaan worden met de prachtige bovenlichamen slechts verhuld door een t-shirt en een rugzak. De vooruitzichten voor deze weeks wandeldag waren van een geheel ander kaliber. Daarom reeds de dag ervoor al driftig overleg over waar en wat. Uiteindelijk had HF in zijn onbegrensde wijsheid geheel in zijn uppie democratisch besloten, dat de omgeving van Alphen (NB) het moest ontgelden. Starten van de route van Route You (in dit geval dus ook Route We) mocht gebeuren op Chaams grondgebied en wel bij de camping aan de Flaasdijk genaamd de Flaasbloem. Hoewel HH regelmatig vergeetechtwelletje doet, wist hij zich nog goed te herinneren dat hij daar langlang geleden met het gezin gebruik had gemaakt van de mogelijkheid tot recreatief verblijven in een huisje. Over het feit dat VA destijds niet tevreden was over de schoonmaakactiviteiten van het plaatselijke personeel, werd met geen woord gerept.

 Wel werden de schoenrituelen, het aanzetten der moderne elektronica en het elkander een prettige wandeling wensen uitgevoerd. Eigenzinnig en ingegeven door de windrichting startten we de route in omgekeerde volgorde. Zodoende staken we al het snel de Grote of Roode Beek over. Noch van groot noch rood was sprake, maar in Brabant doet men daar niet moeilijk over. En bovendien werden we uitgezwaaid door een poes in het grasland. HH had in Zevenbergen geleerd hoe de GPS-wijzer moest worden gekieteld tot doorgave van het moment van afwijking van de geplande route, maar daarvoor moest toch meer worden gedaan,  zodat we dat dan weer voor een volgende keer bewaren. Inmiddels hadden zich wat regendruppels aangediend, maar, ook al maken we er nu gewag van, in een niet-noemenswaardige hoeveelheid. De temperatuur was wel van een vermeldenswaardige aard en ook al waren de HH goed voorbereid van huis gegaan, het woord fris werd in de monden genomen. Goed de pas er in, dan wordt je vanzelf warm en nu niet meer zeuren. Na een ontmoeting met een Subaru-huis en twee prikjesmensen werd het HF te veel en doneerde hij in het struweel iets aan moeder-natuur. Als tegenprestatie hield HH het verderop gelegen ven en de daar tegenover grazende koeien in de gaten. Op de Huisdreef werden we kort door een paard achtervolgd, maar al ruim voor de Steengroeve en de postbode met auto was dat over. Daar waar elders in het land een gebrek is aan bankjes, wordt u wat dat betreft bij de wandeling er figuurlijk mee dood gegooid. Is weer eens wat anders. Op de Lange Slingerdreef werd er eentje benut om de rugzakjes te ontdoen van de paraplu's.
Want bij de Chaamse Bossen een stukje voor de Franse Baan ging het even behoorlijk loos en boden de schermpjes uitkomst. Langs het omheind terrein werd gewaarschuwd voor honden en scherpe schoten zonder waarschuwing. Dit laatste klopt natuurlijk niet, want het bord doet een waarschuwing uitgaan. Maar goed, plenzen deed het. En toen kwam het leermoment van deze wandeling. Normaal gesproken delen we dat niet met u als lezer, maar vooruit voor deze keer: na het plassen wordt alles beter. Je wandelt lichter, de regen houdt op en al een klein stukje verderop in Alphen kun je droog en mooi in een opgeheven bushokje je bammetjes en vocht innemen. Dit zijn dus de leermomenten die we bedoelen. Nog even snel wat we tot aan Alphen nog meer zagen: bergen van smeulende houtsnippers, die daar met medeweten van de brandweer (maar niet van de ouders) liggen te roken; Greenhouse Francois en het kapelletje voor St. Willibrord. In Alphen zelf een grote kerk en een aardig pleintje. Een handvol horeca en dus het bushokje met daar tegenover een tandprothetisch centrum. Heerlijk zitten en eten en drinken en de bus die toch wilde stoppen doorgestuurd. Dat is in het kort wat de HH rond een uur of 1 daar deden. De lawaaimotors deerden ons niet. Het streek museum lokte niet, zodat we zonder dralen de Baarleseweg opgingen. We hadden geen behoefte aan Lange Bedde en dus op naar het Marechausseegebouw en de Hoi-roepende meisjes. De pompoenen werden vriendelijk te koop aangeboden, maar het geld moest in het bakje. Ja, dan zijn de HH van slag en van een aankoop kon daarom geen sprake zijn. Wel kon er weer eens digitaal met een spiegel een met-beide-HH-foto gemaakt worden. Veel van de huizen en boerderijen aan de Kwaalburg zijn voorzien van een ingemetseld beeld van Maria of een dergelijk persoon.
Of het aan onze opvoeding ligt of dat we onderweg iets niet hebben meegekregen, maar deze persoon is niet bij ons bekend. Leergierig als we zijn roepen we uw hulp. Bent u bekend met de afgebeelde? In de buurt van de Kwaalburg is overigens een grafheuvel te bezichtigen. Het voegt ca. 2 km. toe aan uw wandeling. De HH hebben kort geleden nog een grafheuvel gezien en besloten de heuvel de heuvel te laten. Het groepje jagers van een man of vijf en twee honden lieten 1 van hun clubje als aangeschoten wild in de rand van de sloot achter. De HH volgden dat voorbeeld. Ook al waren we weer vlak bij de Franse Baan, het begon deze keer niet te regenen. Ook waren we inmiddels vlak bij de startplek gekomen. Daar zat ter verwelkoming wederom een poesje. Zonder verdere poespas bereikten we de HH-auto, die ons vervolgens zonder haperen in Groot IJsselmonde afleverde. Een warm welkom en Hertog Jan bokbier vielen ons ten deel. Geen gehaktballetjes maar bitterballen, mini-frikandelletjes en nog een bokbier rondden het geheel op toepasselijke wijze af.