zondag 23 maart 2014

Wat is dat nou? Weer!


Beste lezers of L.S. zoals sommigen het duiden. U vindt het vast niet erg als wij er voor het gemak van uitgaan, dat dit niet de eerste keer is dat u bij ons aanschuift. Voor alle zekerheid dan toch maar even dit: alvorens de HH van wandelstart gaan, spelen er zich enkele (vaste) rituelen af. Noem het bijgeloof of iets anders, maar veel onderdelen keren elke keer weer terug. Neem nou bijvoorbeeld dat dwangmatige vastleggen van wat de HH gelopen hebben. Daar is overigens een heel plausibele verklaring voor: de deelnemers aan de wandelingen hebben allebei wel op de ene of andere manier last van vergetelheid.

 Eigenlijk geheugensteuntjes ter en voor controle of een bepaalde wandeling de revue al is gepasseerd, zullen we maar zeggen. Ook laten we ons altijd op de dag des wandels voorlichten omtrent de weerssituatie, die ons die dag wordt aangeboden. Zo liggen er vele telefoonlijntjes en/of internetverbindingen naar onder andere Jupiter, Aether, Freyr, Fro, Agni(door een intimi ook wel Pramati genoemd) en ook Helga van Leur. Na grondige analyse wordt dan vaak een besluit genomen. Soms pakt dat goed uit, zoals nu.
's Ochtends veel regen en 's middags volop zon. De HH houden wel van regen, maar bijna nooit als dat tijdens de wandeling over hun hoofden wordt uitgevent. Zon vindt veel meer gretig aftrek en zo kon het, dat voor een middagwandeling werd gekozen. HH zocht en vond een blanke top, verpakt in en verwoord door http://www.delftsehout.nl/_userdata/file/Wandelroute%20Delftland.pdf als wandeling nummer 1. HF haalt HH op en samen naar de startplaats. Starten doen we uiteraard op geheel eigen wijze en wel bij recreatiegeheel Vlugtenburg aan 't Louwtje in 's Gravenzande.

 Ook de routerichting deden we tegendraads en in tegengestelde richting. Twee redenen hiervoor: 1) HH had net met goed gevolg de cursus achterstevoren lezen afgesloten en 2) zodoende hadden we op het strand de windkracht 5 in de rug. Eerst nog wat aarzelend, maar al vrij snel ging der pas er vlot in, net als de boterhammen bij HF. HH thuis al geboterhamd en dat kwam goed uit.
 Multitasken gaat HF vaak slecht en zodoende kwam het achteruitlezen in goede handen.
 De Noordlandseweg en -laan en het -pad boden aan- en uitzichten. Dit stuk van de route is ook geliefd bij fietsers. Daarna kwam Strand en Duin aan de beurt. Leuk op en neer bomen en struikgewas en wat straatwerkers voorbij (eentje gaf de klimop water) en dan de Duinweg en even later de Strandboulevard oversteken. Bij een leuk stukje water stond Harrie (Harry, Harri) op ons te wachten. Blijkbaar had hij weinig tijd, want reeds snel was de vogel gevlogen. Rechtsaf en langs diverse paddenstoelen van de ANWB. Paarden en graafwerkzaamheden ten spijt kwamen we bij de T-splitsing met als keuzes links- en rechtsaf. Eerst even wat eigen inbreng en rechtsaf, maar al snel toch terug en maar naar het strand. Dat er door Nederland nog regelmatig wat op de zee herwonnen wordt konden we nu mooi met eigen ogen zien. Slag Vlugtenburg was enigszins uitgebreid zullen we maar zeggen.
De meneer en zijn 2 wolfshonden (alle drie erg op elkaar lijkend) hadden het al aanschouwd. Zo, en dan nu het strand op.
 Regen en wolken hadden nu ruimschoots ruimbaan gemaakt voor zonneschijn. Schepen en een booreiland aan den einder en vanaf Slag Beukel via Ter Heijde tot aan de Strandweg volgden we nu even volgzaam de route-uitvinder. Zachte stukken, hardere en harde stukken, allerlei strandsoorten kregen we voorgeschoteld. Dit allemaal en ook nog de slaapplaats en douche voor meneer Obama tijdens de NSS kregen we te zien.

Vlak voordat we het strand zouden gaan verlaten, zagen een aantal arbeiders ons, stopten hun arbeid, sloten hun containers en liepen ons vooruit naar het dorp. Nadat zij luid schreeuwend iemand zijn naam toekenden en we zagen waar de sleepboot en waar de sleepboottrekker in moeten, lag de weg naar de Slaperdijk letterlijk voor ons open.
Voorzien van bloemetjes ter enerzijde en ietwat kasbouw ter andere deden we de Nieuwlandsedijk aan.
 Wist u al dat daar veel konijntjes wonen? Nee, dat is wel zo, hoor. Terwijl de wolken weer aan het winnen kwamen, kwamen de HH terug bij startplaats. De meneer van de receptie klom nog even als animatie middels een uitschuifbare ladder op het dak en de HH breiden er een einde aan. Zo kan het dus ook. Ja, en dan het afsluitritueel. Rijp beraad en denkwerk leverde uiteindelijk bij HH het zeer bruikbare plan op, dat "op naar de Oude Sluis" heet. Tegenwoordig kan men daar een begeleidend hapje nuttigen in vele vormen. We genoten van kaas en diverse soorten worst. De begeleiding werd verzorgd door Dikke Mathilde ( http://www.belgische-bieren.be/bier/dikke-mathilde ). De HH smulden en waren danig in hun nopjes.

zaterdag 15 maart 2014

Een topper voor men


Dit bericht heeft een vreemde titel. Nergens zo vreemd als HH-praat, maar dat weet u inmiddels.
Een opkijkend met een frons zou in dat geval ongepast zijn, mede vanwege het feit dat de HH vanavond naar een uitverkochtheid gaan, waar herrie is te beluisteren en te bezien, maar dat valt nog.
Tevens kan het aldus gebeuren dat in Zoetermeer naast geen herrie-plek ook geen parkeerplek aanwezig is. Maar hier en daarover kan in dit stuk geen mededeling worden gedaan vanwege de komende top, waarbij leiders van een ander nivo dan de HH ons land komen bezoeken en waarbij er wel gratis op de polderbaan geparkeerd mag worden. De ongelijkheid in deze begint op te vallen.
De HH zijn dan ook een soort van nucleair opgeladen zeg maar. Maar. (stopt u hier maar,  een keer is riant en voldoende).
Als een duvel uit een matchbox had HF de printer opgedragen om conform de instructie KLIK, PRINT en WANDEL zijn en haar aandeel te leveren.

Wat deed HH vraagt u? Wij vertellen het. Hij zorgde voor het transport, waarbij in dit geval hierover niet lichtzinnig moet worden gedacht want er zou een deken om ons neerdalen van boven zodat zowel de temperatuur als het uitzicht waarlijk zouden tegenvallen. Beide waren terechte waarschuwingen. Met ware stuurmanskunsten werd de Zweedse voiture dan ook richting Elshout gezonden alwaar de HH in volkomen niet zichtbaarheid alom aankwamen. De navigatie vertelde dat we er waren dus deden wij gehoorzamen want zien was er (nog) niet bij.
Schoen ritueel, warme jassen aan (waarvan wij later op de route behoorlijk best wel spijt bekwamen) werd er dan gestart. De foto's bij vertrek en aankomst vertonen gelijkheden maar immer ook verschillen. Kruis deze s.v.p. aan opdat duidelijkheid volgt.
Wat wel zeker is: de HH gingen op pad. De route staat bekend als de wielen route en bedraagt 22 km. Niettemin zou het ook gewoon wandelroute kunnen heten, want de basis voortbeweging heeft niets dan wel nog minder met wielen te maken. Vanaf de kerk gaat u dan wandelen, waarbij termen als het Zand en Haarsteegse Wiel u lang zullen bijblijven en achtervolgen.
Ineens passeert men Fort Hedikhuizen. Aangezien de HH min of meer op de gebruikelijke wijze wandelden en er nog steeds een deken om ons heen zich bevond is hier de basis gelegd voor men) dus Hedikhuizen en via de dijk ontwaarden wij een weinig het veer ter hoogte van het veer. Nu ja, lang dralen behoort niet tot het canon van de HH dus verder langs de scheepswerf, de buizenfabrikant met gezellige muziek en ja hoor. molens, Heusden en een verbazing bij de HH bij het zien van het een en het ander, want hier waren zij nimmer deelgenoot geweest. Haventjes, scheepswerven, Nieuwstraat, Hoogstraat,Pelsestraat, kort ommetje langs en benevens de kerk en in goed gezelschap werd besloten om de lunch in te lassen op een hoger punt aan de rand van. Hier had men dus weer een goed uitzicht op de haven en de Maas en de vestingwerken.
komende legenden. Niettemin siert het de HH dat deze zich niet in dan wel uit een veld lieten slaan en de wandeling richting Heusden vervolgden als er werkelijk niets had plaatsgevonden. Dus Hoge Maasdijk, Kerkstraat, Oude Schoolstraat en warempel daar verlieten wij (en niet
Vergeten is nog om op te merken dat de weersvoorspellingen van HF vandaag geen hout sneden en bijkans noch kant noch wal. Dus wat in feite geschiedde was dat na een voorspelling van genoemde heer het tegenovergestelde gebeurde.
Voor HH was dit buitengewoon plezierig want alle negatieve uitspraken werden spontaan omgezet in de positieve variant. Concreet: grauw en grijs werd puur zonnig en aangenaam.
Nadat de HH hadden gegeten en de emoties van deze pracht en praal waren verwerkt kon een aanvang worden gedaan met het vervolg.
Heusden werd verlaten vrijwel alwaar werd binnen getreden en overwonnen. Lombardstraat, Demer, etc.
U wilt nog? Steenweg, Laagstraat. Ga aan linkerzijde van de weg lopen.
Op dit stuk dient u op de hoede te zijn want er is sprake van een drukke weg, hetgeen volgens de HH te maken heeft met het aantal voertuigen.
Tip: dit is een ideaal moment om de winterjassen in de rugzak te doen.
Elshoutseweg, Kooilaan. Hier werden wij ontdekt door lokalen (man/vrouw in rode mercedes) die ons werkelijk het hemd van het lijf vroegen met name inzake hoezo. Omzichtig en vagelijk werd door de HH gedoseerd informatie verstrekt. Verderop werd wederom door lokalen gevraagd of de HH verdwaald zouden zijn. De vraag alleen is al zo absurd dat wij het niet in dit stuk zullen opnemen.
Nadat diverse wielen zijn en worden gepasseerd (tip: links en rechts kijken) kom je dan uit in de Kapelstraat en dan ook nog in de Kerkstraat. Vanwege de weersverbetering konden wij nu pas met zekerheid vaststellen dat wij inderdaad vanuit bedoeld Elshout waren vertrokken hetgeen voor de HH een enorme opluchting teweeg bracht.
Op de terugweg kromden wij en deden ons eerste bier en de luxe bitterballen nog op het terras maar ons gewonnen gevend aan temperatuursdaling togen wij voor de tweede ronde naar binnen. Proost!


zondag 9 maart 2014

Zondags op z'n vrijdags


De HH hebben vorig jaar nog een mooi boek uitgegeven in de categorie Reizen, maar van enig gewag daarvan tijdens het boekenbal is absoluut geen sprake. Ook stellen we met enige bescheidenheid, dat buitenaardsheid ons niet vreemd is. Wel dus dat voor ons geen uitnodiging op de mat lag voor het bal der ballen. Maar goed, de organisatie mag van ons gerust weten, dat dat onze drang naar wandelverhalen schrijven alleen maar aanwakkert, hetgeen ook mag blijken uit het feit dat van het volgende boekwerk inmiddels verhaal 29 al weer aan u wordt voorgeschoteld.
 Het is niet zo, dat de HH aandelen NS hebben gekocht, maar toch willen we hier nog een keer vermelden, dat het treinreizen in combinatie met wandelen ons uitstekend is bevallen. Zodoende dook HH in de donkere krochten van het internet en ontdekte http://www.zondagsnomaden.nl/wandelingen/hoek.html . Om het beginpunt te bereiken, werden OV-chipkaarten opgeladen en gezamenlijk gereisd vanaf Rotterdam CS. Nu nog niet officieel in gebruik, maar daar gaat onze vorst binnenkort wat aan doen. Geheel volgens plan startten we de route en gingen langs het golfterrein, waar onder andere een plek is, waar drop verkrijgbaar is.



Noch ijzer noch hout hield ons tegen en daarom over de dam, waar iemand met een zonnebril op plots de benen nam. Gelukkig hoorden de HH het scootmobiel aankomen. In de buurt van Zuidbuurt zit men blijkbaar niet te wachten op een tunnel, hoe die ook heten mag. Kort na de Korte Buurt doken we onder de snelweg door (HF controleerde bij MiddenInn even het toilet) om vervolgens de twee in de route aangegeven bruggen over te steken. Enigszins trouw aan het vaderland en routebeschrijvingen gingen we nu rechtsaf en daarna linksaf. Een straatnaambordje met Julianaweg zagen we niet, maar ach wat geeft dat. Na een mooie wandeling daar Maasland moesten we toch even kijken waar de Julianaweg zich nou eigenlijk bevindt. Google Maps hielp ons en snel waren we op de o zo gewilde weg. Echter aan het einde kwamen we uit waar de twee bruggen zich bevinden en kregen we in de gaten dat de routeschrijver het rechtsaf een linksaf in een verkeerde volgorde had aangegeven. We willen niet zo ver gaan om het prutswerk te noemen. Wederom Google Maps erbij en dan maar niet over het Dijkpolderpad, want om de Julianaweg nog een keer te doen en dan in tegengestelde richting is een straat te ver.


Daarom lekker langs de snelweg en bij de Westgaag de route weer oppikken en onder de snelweg door. Vanaf de Maasdijk zagen we bij het sportpark een mooie gelegenheid om aan een picknicktafelmerbanken de broodjes en het water te gebruiken ter  versterking van de innerlijke HH en HF. Hondjes deden in ons bijzijn een kunstje, wat in grote delen van de wereld wordt benoemd als een poging tot voortplanting. De begeleidende dames benoemden het in de categorie spelen. Met volle buikjes de Schenkeldijk op en een heerlijke tegenwind met af en toe een spatje regen. Of drupje, al naar gelang. De oranjedijk op en daar waar de meneer met afgekorte broekspijpen de grond machinaal kapot maakte, kregen we een soort levenswijsheid voorgeschoteld.
Oh ja, en gingen we linksaf. Het radiografies bestuurde vliegtuigje hing hoog in de lucht en wij verbaasden ons over bebouwing.
Vlak daarna werden we door de route een eigen weg en richting het spoor opgestuurd. Dit ondanks waarschuwing van de meneer, die ons wist te vertellen, dat het hek op slot was. Ja, en dat is voor de HH natuurlijk direct een reden om terug te keren. Dacht het niet, dus. De meneer had enigszins gelijk; 1 hek stond open en fluks staken we het spoor over. Daar was het 2e. Ja, dat zat inderdaad op slot en er overheen klimmen/klauteren bleek ook met hulpmiddelen als kratjes, touw en een ladder niet te doen.
 
Op aanwijzen van een heer, aan de andere kant van het hek, konden we slechts besluiten ons gewonnen te moeten geven. Nou, dan gaan we ook niet meer naar Hoek van Holland. Dus dezelfde route terug naar de kruising Oranjedijk/Schenkeldijk en daar Maassluis betreden. Twee minuten voordat de trein naar Rotterdam-CS vertrok stapten de HH in en werden op voortreffelijke wijze naar ons eindstation gebracht. Daarna zochten we ons vertier bij een ex-koning der Belgen. Naast La Trappe Jubilaris genoten we van Flamm Kuchen; juist die dag voor het eerst in het assortiment. Gelooft u ons maar, beiden een aanrader.