Een beetje van het padje af

Gaat dit over de HH of is het zomaar een begintitelkreet? In het begin van de wandelreeks werd door deze en gene nog wel eens lacherig gedaan over het feit van de HH-wandelingen. Inmiddels na zo'n driehonderd en zoveel verslagen en nog wat mer wandelingen, gebeurt het ons steeds vaker, dat we enig respect tegenkomen. Vinden we niet erg. Maar weest er van overtuigd, dat, schouderklopjes en/of lacherigheid ten spijt, de HH voorlopig nog hun wandelschoenen niet aan de wilgen hangen. Er is sprake van een inmekaarflansing van een lang weekend de wandelhort op. Daarover later meer.

Nu de dag van 23 januari 2015. De weergoden deden een sportieve poging om de temperatuur eindelijk op normale laagte te brengen. Het kwik daalde beneden de vorstgrens. Trekken de HH zich daar wat van aan? Om heel eerlijk te zijn: een beetje wel. Handschoenen, sjaals en mutsen werden tevoorschijn gehaald. En er werd gekozen voor een korte wandeling in de eigen omgeving. Hoor ik daar iemand gniffelend "Mietjes" denken? Laten we dan even duidelijk stellen, dat dat wel zo mag lijken voor HF (fiets,trein,tram), maar HH kwam geheel fietsend en besneeuwd aan op de startplek van deze: lentewandeling . Dartel als een tweetal pasgeboren lammetjes konden we gelijk aan de tour beginnen. Schoenengedoe en dergelijk konden achterwege blijven. De sneeuw dwarrelde zachtjes op ons neer en voordat we het eigenlijk in de gaten hadden, waren we het Excelsiorstadion al weer voorbij. Met gevaar voor de overige weggebruikers kruisten we de 's Gravenweg en deden op de Laan van Nooitgedacht een ietwat nare ontdekking. Eén van de daar gelegen volkstuintjes droeg het nummer 28. Redelijk uit het veld geslagen liepen we verder, maar het ijs was gebroken. In tegenstelling tot het ijs op de sloot verderop, waarop een meerkoet ons verdwaasd aankeek.
In de paardenbak in het Kralingse Bos troffen we geen paarden aan en ook niet op het terrein, waar zo 1 keer per jaar het CHIO opbloeit. Bij de Big kun je onder andere hele dure suiker en stroop kopen, maar daar trapten we niet in. Langs de oever van de Kralingse Plas bloeiden de herinneringen aan de eerste HH-wandeling op.
Oh, wat lang geleden al en zo'n hoop afgewandeld sindsdien. Even stilstaan bij het monument voor Holland Pop Festival en daarna op naar het hertenkamp. Niet alle herten kwamen af op het GFT-afval, dat door de oudere dame en haar hondje over het hek gekieperd werd. Wel waren de ganzen er als de kippen bij. Een oversteekkonijn en toen op naar het Uilenpad. Een merkwaardige paddenstoel stond daar pontificaal. Na een ontmoeting met de reiger en een stoute en tevens natte hond werd het tijd om het terrein van de kinderboerderij via de ingang te betreden. De aangebrachte groene bezems kunnen goed dienst doen voor het reinigen van allerlei attributen. Geen van de aanwezige dieren bleek overigens toe te willen geven een kip te zijn. Met een korte ontmoeting met ezels en goed doorvoede koeden sloten we het bezoek af en vertrokken door de andere ingang. Dat was in ons geval dus de uitgang. In tegenstelling tot de Duitse taal, veranderde bij ons niets aan de uitgang in combinatie met het geslacht. Langs de indrukwekkende klimdingen en ineens stonden we weer buiten het bos. Langs het kanaal over de Boezemlaan gingen we op zoek naar het oorlogsmonument en staken daarna over naar de Crooswijkse Bocht. Niet al te lang geleden waren we hier ook, maar toen aten we daar geen boterhammen en nu wel. De duiven op de reling van het huis aan de Linker Rottekade schrokken dit keer helemaal niet en bleven mooi zitten. Aan de Mariniersweg even over de Grimsel (natuurvoedingswinkel) gesproken en even daarna de kringloopwinkel binnengegaan. Leuke spullen, maar weinig echt nieuwe dingen. Wel lekker warm binnen. Langs de Kubuswoningen naar de Oude Haven. Daar ontstond een beetje verwarring over het vervolg van de wandeling, maar even later waren we weer goed op weg.
Langs Kaat Mossel en een andere horecagelegenheid (naam doet er nu even niet toe), waar u destijds bediend had kunnen worden door een HH-telg. I.v.m. bouwsloopwerken moesten we een stukje eigen inbreng doen. Oostzeedijk op en langs de Joodse begraafplaats, oversteken en via een aan een kassabon ruikende mevrouw in een auto naar de R. Baeldestraat. Op de P. Potterstraat een ontmoeting met een alleraardigste poezewoes. Bij het Libanoncollege stonden zowaar twee breaksnoeken. In ons enthousiasme vergaten we de Dillenburglaan te nemen. Dus effe terug. Op de Essenlaan dacht HF HH dingen dubbel te horen zeggen, maar HH nam dat niet waar. Achteraf bleek het door een auto met de naam Echo te komen. Zo langzamerhand werd de roep van HH's fiets hoorbaar. Gedwee stond deze te wachten op bevrijding. Ja, restte ons niets dan het op zoek gaan naar een horecaf. Vele namen en mogelijkheden droegen we aan, maar door sluitingen en andere zaken streken we neer in De Dijk. Ons advies: wacht nog een tijdje om ons voorbeeld te volgen; dan zijn de toiletten geheel in nieuwe staat gebracht. Brand Zwaar blond, Palm Dobbel, Affligem Blond en een prachtig bittergarnituur later scheidden onze wegen.

Rijswijk, geen je suis Charlie gezien

Wat een suggestieve titel zeg! Dat smaakt naar meer. Vandaar de latente behoefte van de HH om dit uitvoerig maar ook volledig uit te leggen. Om die reden zou het daarna zo moeten zijn dat er bij u geen enkele twijfel meer bestaat omtrent de puurheid van de gedachten en handelingen van de HH.
Er was een tijd, zeg maar voor de eerste omwenteling, dat de HH met elkander hadden afgesproken om nimmer meer politieke uitspraken te doen. Daar is een wandeling helemaal niet voor bedoeld. Daarnaast willen wij zaken lichtvoetig behandelen en is het nooit de bedoeling om wie dan ook voor de voeten te lopen (hetzij prikjesmensen, die kunnen niet hartgrondig genoeg bestreden worden).
Om die reden zou van wandeling van welke aard dan ook vandaag helemaal geen sprake zijn. In feite hadden de HH zich op voorhand al neergelegd op een overslag moment. Niettemin bood een begrafenis op het laatste moment de uitkomst. Zodoende was HH naarstig op zoek gegaan naar wandelvertier en pret erbij. Dat was snel gevonden, zodat Rijswijk m.b.v. een GPS-systeem zou worden verkend. Beide HH verwachten redelijke overlapping, dat bleek achteraf erg mee te vallen.
De wandeling kunnen wij slechts terloops benoemen en wel alhier.
HF zegde rond 12 uur een frisse bui toe, die moeten wij door de snelheid gedurende de wandeling hebben gemist.

Wij deden op advies van HF een andere parkeerplek aan, zodat de gemeente kas niet door de HH gespekt hoefde te worden. Dat betekent ook dat u de route anders dient te lezen maar als u dit de hele route doet loopt u toch het volledige traject. Hoewel het op gang komen moment met name voor HF niet meeviel was hij toch een soort van op tijd bij HH. Deze had op zijn beurt reeds 3 kopjes koffie geconsumeerd, zodat een bij tijdse plaspauze niet meer dan logisch zou zijn. Hetgeen aldus.

Ach, u zweept de klappen. Schoenen omgewisseld, GPS aan, foto maken en op weg ging het. Met de A4 op de achtergrond werd eerst deze zelfde overstoken en ging het richting een veld bij Wateringen. Dat hier vroeger drek werd opgeslagen deerde ons niet. Nu was het natuur in al haar grootsheid. Via een ondersteek van de genoemde A4 bereikten wij de andere zijde. Hier was bij HF gedurende enige tijd sprake van enorme verwarring maar dat kan nooit de reden zijn van handdoekringen. Vandaar dat doorlopen het enige juiste was. HH kon hier eindelijk de vele espresso's achterlaten. Vanaf dit moment moesten wij de richting Wateringen verlaten en ons met gepaste snelheid richting Rijswijk gaan begeven. Dat dit vooral rechtdoor ging mocht onze pret niet drukken. Mocht dit bij u wel het geval zijn vernemen wij dit graag.



Ach, bij een bankje rond 12.50 uur kon worden neergezeten en genoten worden van boterhammen en broodjes, zelf gesmeerd dus dan smaken zij veel lekkerder. Hier is geen sprake van een trap na, hier spreken de feiten voor zich. Wij zagen hier personen die duidelijk gewend waren een andere route te kiezen, soort van binnendoor zeg maar.

Na ons te hebben voorzien van deze wereldse zaken kon een vervolg worden ingepland. Na enige discussie werd besloten dat verder gegaan zou worden met de wandeling. Dat scheelde want zowel kennis als attributen waren paraat. (Dat laatste is overigens niet helemaal waar want er moest geheugen worden bijgeplaatst. Gelukkig kan dat bij de HH vrij gemakkelijk). Dat betekent dat via herinneringen aan prettige tijden en mooie buitenverblijven richting oud-rijswijk kon worden gewandeld. Dat hierbij een grote kerk nadrukkelijk niet werd bereikt is mooi meegenomen. Wist u dat men alhier vol kerkt?

Op weg naar komt u langs mooie plekjes die zelfs voor de HH niet altijd bekend zijn, maar na vandaag natuurlijk wel. Wat dacht u van grote naalden? Daarnaast werd hier een prachtige speelfilm opgenomen waarvan met name het moment van de opname, zo tussen al dat geweld om ons heen, werkelijk fenomenaal gekozen was. Zo maak je vrienden!

Ach, dat oude Rijswijk biedt mooie dingen, maar daar was nu geen tijd voor. Immers waren wij hier in het verleden ook al eens
geweest. HF haalde hier een herinnering op aan een goede Rene Froger foto, die reeds een indicatie geeft van de toekomst voor deze persoon. Dat bier drinken hier een onderdeel van uitmaakt zal u niet verbazen. De HH komen er steeds meer achter dat het grotere geheel onderling verbonden is door een zeker mate van bierconsumptie. Dat soort en smaak hierbij een rol spelen moge duidelijk zijn. Troost u met de gedachte dat na 300 wandelingen er voor u ook hoop is om hier een rol van zekere waarde te vervullen.

Na oversteking van Rijswijkse maar ook Haagweg kon verder worden gegaan met hetgeen uiteindelijk een route langs het water oplevert. Volgens HF werd er vervolgens enige tijd langs het water gelopen. Dit bleek redelijk te kloppen. Wel mooi, maar wel langs genoemd water. En dat al die tijd. Verlossing komt wanneer u naar rechts kunt gaan, langs een gemaal en een horeca gelegenheid met slechte verf in het achterdeel. Nadien kunt u nog de bergen bestijgen of u volgt de HH en blijft enigszins aan lager wal.

Wanneer u de startflat ziet opdoemen weet u een ding: hier zijn de HH niet. Zij gingen boeken bekijken, pinda's kraken, Bob's bitterballen eten, genieten van een Texels biertje en daarna over tot de gewone zaken.

Enfin, HH thuis afgezet, HF kon zijn reis vervolgen.

Fijn weekend en tot een volgend....

Zo, dat is lang geleden zeg. Ja, dat komt zo. De afgelopen weken was is sprake van kerstgebeuren en andere zaken. Hierdoor kwam het HH-gewandel enigszins op de achtergrond. Maar dat verandert op zich niets aan het verlangen tot het uitvoeren van wandelingen.
Hoewel wij steevast blijven ontkennen, dat het doel van onze wandelingen horecabezoek is, geven we toe dat in er wel regelmatig ter afsluiting de zaken worden heroverwogen, besproken en afgerond onder het genot van teen en tander in een horecaf of iets dergelijks. HH had, toen hij ooit eens jarig was geworden, een boekje gekregen met een aantal wandelbeschrijvingen, waarbij aan het eind een drink/eetgelegenheid werd aangedaan. U voelt hem waarschijnlijk al aankomen. Het boekje is niet voor niets uit- en gegeven, want de HH hebben geheel vrijwillig van het aangebodene gebruik gemaakt. Immers, er lag ook nog een treinticket op gebruik te wachten. Bij de een wat makkelijker te vinden dan bij de ander, maar om 10.22 uur namen de HH gezamenlijk de trein naar Santpoort-Noord om daar vandaan naar Haarlem te lopen. En dat dan volgens dit plan: Kroeglopers .Onderweg bleken we een keer of wat in een hoestcoupé te zitten. Weer eens iets anders als een stiltecoupé. Op het station te Haarlem leerden we, dat ze uit elkaar gaan, althans volgens de mevrouw aan de telefoon. Dit werd overigens geheel overschaduwd door de eerste ontmoeting onzerzijds met een urinevanger. De HH maken best wel eens iets mee. Vlak daarna stonden we dan in Santpoort. Zo, gelijk aan het begin maar even wat eigen inbreng, dat hebben we dat maar gehad. Binnen vijf minuten weer op het rechte pad. Dat leverde dan wel een ietwat ongemakkelijke eerste ontmoeting met een drietal vrouwwezens op.

 Het landhuis van Duin en Kruidberg maakte een hoop goed. Jammer van al die kunstwerken, die de aandacht van het kasteelgebouw probeerden af te leiden. Ook jammer was de tweede ongemakkelijke ontmoeting met het eerder genoemde drietal. We werden gesommeerd stil te zijn, want er stond ergens een ree. Ten eerste zijn de HH best zelf in staat in te schatten wanneer stilte geboden is en ten tweede waren het twee reeën. Verdere last hebben we noch van de reeën noch van die anderen gehad. Iets verderop zagen we nog wat loslopende Poolse Paardjes en een kudde Schotse Hooglanders. Veel meer loslopend rustig wild kwam niet op ons pad. Na wat ruiterpadenoversteken stonden we dan plotseling oog in oog met de duinen van Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Voor de komende pakweg 12 km. onze gastvrouwe. Een indrukwekkend stuk natuur met stijgingen en dalingen, vele uitkijkpunten, vennen (of meren zoals sommigen zeggen) en een enkele andere bezoeker.Bij het Eilandje staken we de weg over. Gelukkig waren we gewaarschuwd voor zwaar transport. Zonder kleerscheuren bereikten we de overkant.

Van het bankje bij het Vogelmeer (aangeboden namens Marianne Vet 2014) maakten we dankbaar gebruik om onze boterhammen en broodjes op te peuzelen.  Nog een slokje water en de neuzen weer in de wind. Want het waaide behoorlijk. Na vele keren oh en ah gezegd te hebben kwamen we bij 't Wed. HH hoopte daar in een toiletruimte afscheid te kunnen nemen van een hoeveelheid koffie. Helaas, in de wintermaanden verwachtte men niet, dat iemand dat zou willen of kunnen. De parkeerplaats bij het bezoekerscentrum en de daar achter gelegen weg overgestoken. Hoewel borden ons vrijwel direct te kennen gaven wederom over te moeten steken, negeerden de HH die aanwijzing en volgden gewoon de Wisentroute. Aangekomen bij het moerasgebeid van Middenduin staken we het brugje over en waaiden we enigszins uit ons hempje. Figuurlijk dan. De aanblik van zoveel water deed HH toch wel erg verlangen naar afwatering. Zodoende. HF volgde het voorbeeld en zo kon het zijn dat de HH een stuk lichtvoetiger onder het spoor doorliepen. Oh, een voormalige ijskelder dacht HF. Nee, die komt nog, liet HH terecht weten. De wel-ijskelder beschikte over twee ingangen; eentje afgesloten en eentje niet. Daar tegenover waren diverse lieden bezig met de walkant te ontdoen van overbodig struikgewas. En dan loop je ineens in Overveen. Wist u dat men daar onderscheid maakt tussen kano's en vaartuigen? En dat daar nog een echte plannensmederij is? Ook zegt men te beschikken over sub-tropische huiskuren en geneesmiddelen(giftvrij). Zo, dan zijn we nu in Haarlem. Maar alvorens de Jopen-brouwerij te bezoeken moest HH nog even wat hondenpoep uit het profiel van zijn wandelschoen zien kwijt te raken.

Na een geslaagde poging daartoe (en een ongeslaagde poging om in de Brouwersgracht te vallen) kregen we zicht op het zojuist genoemde etablissement en stapten kloek naar binnen. Heerlijk onderuitgezakt in een leren fauteuil genoten we van Jopen Bierbitterballen, Koyt, Trinitas, Stout, Bok, Mooie Nel en het prachtige interieur. Nog even een korte wandeling naar het station en vervolgens een voorspoedige terugreis. We willen deze wandeling aanraden aan een ieder, ook hen die niet graag in een (voormalige) kerk komen.