zondag 14 juni 2015

Parel zonder zwijnen



Na de ietwat warme wandeling van vorige week, leek het erop, dat we wel warm weer zouden krijgen, maar van een minder heet karakter. Na aanvankelijk met goedkeuring van beide zijden een trip naar Doorn in het verschiet te hebben gekozen, werd daar toch weer van afgeweken. Het zat namelijk zo. Eén van de HH verlaat het land voor geruime tijd om een kijkje te nemen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Wie het is, verklappen we niet. Wel kunnen we verklappen, dat HF het niet is. Door redenen van organisatorische aard werd besloten om een middagwandeling te doen.
De daarvoor aangewezen onderneming was: http://recreatie.middendelfland.net/wandelen/hhd_wandelroutes_2008.pdf . En dan met name nummertje vijf. Om er zeker van te zijn dat er gezamenlijk zou worden gestart, spraken we af op Rotterdam Centraal Station en togen daarna met Randstadrail naar halte Melanchtonweg. Eventjes wilde de omroepster ons in de war brengen, maar kordaat ingrijpen door de machinist voorkwam erger. Onder het viaduct werden onder andere een pet en een aantal fototoestellen tevoorschijn gehaald, na wat klachten van een vrouwspersoon met kinderwagen omtrent liften.
Al snel waren de HH dat vergeten, want een korte zoektocht naar de Overschiese Kleiweg moest gedaan worden. Uiteraard snel gevonden, maar door drang naar eigen inbreng kregen we, in plaats van huizen een fraai stuk natuur voorgeschoteld. Goed gedaan jongens hoorden we onszelf zeggen. Natuurlijk kwamen we wel uit op de eerder genoemde weg, alwaar we door een plantsoenonderhouder voorzien werden van een vrolijke nies. Langs achterstallig onderhoud en een lawaaimaaier stonden we oog in oog met De Speelman met zijn vier wieken. Kort daarna kregen we zicht op gevleugelde makkers in de vorm van een reiger (Harrie) en een ooievaarsstel (N.N.) op hun nest. Even een tijdje langs de Rotterdamse Schie gewandeld en daarna kregen we een stukje bekend terrein en mochten we onder de A-13 door lopen.
De banken onder het viaduct waren niet voor de HH weggezet. Op de Kleinpolderkade een linksom huis gezien hebbende trokken we naar het Schouwgat. Overigens niet te verwarren met Gouwschat. Maar dit terzijde. Ondanks de wegopbreking konden we langs de kerk naar de Hogebrug. Op dat moment gesloten voor de scheepvaart. Na de Oost-Abtsbrug verlieten we bekend terrein en betraden we voor het eerst via werf De Hoop het wandelpad langs de Schie. Hierna wisselden we nog regelmatig van bekend en onbekend terrein.
Noch de HH, noch de schapen schrokken van het schrikdraad. De schapen zochten wel beschutting tussen de biezen; de HH niet. Fietsers probeerden voorzichtig ons van de sokken te rijden, maar door slimme manoeuvres van de HH voorkwamen dat. Onder de brug even wat drinken terwijl de graafboot keerde. Bij de Kandelaarbrug was het een drukte van belang. Volgens de routemakers zouden we de Zwethkade moeten gaan bewandelen. Volgens de borden kon dat wel, maar slechts tot aan de A-13. Onderdoorsteek is niet meer mogelijk. Gelukkig kwam de fietskennis van HH goed van pas.
Een paar slokken water later liepen we over het fietspad onder de A-13 door. De uitlaatman bij de kruising daar liet zijn paard en vrouw uit. De opmerking van HF over de lengte van de wandeling sloeg overigens nergens op. HH corrigeerde correct.  De kade langs de Berkelsche Zweth aan de ene kant en de Ackerdijkse Plassen aan de andere kant. Best mooi. Aan het einde van de kade over de brug en de sluis. De schapen aldaar hadden iets meer lawaai dan de aanwezige jeugd. Toch liepen de HH gewoon door. Het fietsbordje aan het begin van de Zuidersingel gaf aan, dat het naar Berkel en Rodenrijs nog 5 kilometer zou zijn, terwijl het plaatsnaambord slechts 50 meter verderop stond. Hierdoor nog een beetje in de war namen de HH de Rodenrijseweg.
Dit resulteerde, net als de officiële route, in aankomst bij station Berkel en Rodenrijs. Nog effe hollen want de trein kwam net het station binnengerold. Filosoferend over het afsluitende horecaf werd de Binnenweg uitverkoren. Oud of Nieuw; de HH zien wel. Bij Beurs afscheid van het ondergrondse. Uiteindelijk besloten we bij Boudewijn bier te gaan drinken. Een mooi tafeltje vooraan met zicht op van alles wat kon gaan en langs komen. Eerst maar een Ayinger Weizen. Volgens een barman in de buurt van Veldhoven top of the bill. De HH hebben daar andere gedachten over. Na het legen van de glazen en de inmiddels aangeschoven bitterballen op aanraden van de ober De Leckere laten voorschotelen. Gebeurde er verder nog wat? Naast parkeerwachters, politie-te-fiets, motoren in allerlei uivoeringen en uiteraard bekijkenswaardige mensen, deed zich nog een mooi fenomeen voor. Een meneer, voorzien van gitaar en in werking getreden alcohol, ging de gasten van Boudewijn trakteren op een memorabel optreden. Er zijn zelfs opnames van gemaakt. Prijzenswaardig was de combinatie van evenwichtskunst, gitaarspelen en onduidelijke teksten zingen en spreken. Om niet al te gemotioneerd naar huis te hoeven, namen we nog een Leffe; de ene dubbel en de ander blond. Want ja, na deze duurt het een tijd voordat er een weerzien is. Zodra mogelijk melden de HH zich weer. Tot dan: het ga u goed!

zondag 7 juni 2015

Pfff


Waarom zou je nu gaan wandelen op de enige dag dat het in NL en B tropisch wordt? Het antwoord is direct en ook simpel. Gewoon omdat het kan.


Om die reden werd afgesproken om dat deze week te doen, en wel op de momenten van de reguliere wandeling. Goede gewoontes zijn er om te handhaven.
Wat deze week anders was is ons niet bekend. Dat betekent dat HH afreisde naar HF maar niet eerder dan de thuisschilder van alle gemakken te hebben voorzien. Toen nog langs de apotheek en daarna mocht het pas echt. HF was aanwezig en had de oren niet paraat, die volgen nog. Wel waren de benen blootgesteld aan directe verlichting en zonnestralen. Daartoe was tevens smeersel meegenomen. Ach instappen en wegrijden leek zo gemakkelijk en was het ook.
Zoals bekend maken de HH graag gebruik van de speciaal voor hun aangelegde A4 dus via de A29 en genoemde A4 bereikten wij binnendoorwegen die uiteindelijk ons brachten in Putte. Het zo bekende grensplaatje waar we wederom een bord misten (wat er ook niet was) maar niettemin het parkeerdoel bereikten.


Na plichtplegingen bleken de HH het synchrone idee te hebben opgevat om nu eens rebels de wandeling andersom te lopen, aangezien er toch sprake was van herhaling. Maar daar waar de vorige keer sprake was van hemelwater zou dat deze keer niet de bedoeling zijn. Dus tegendraads direct door de kasteeltuin en zo gingen wij op weg.


Dat betekent dat de Antwerpen-wal snel bereikt wordt met de zo kenmerkende pittoreske bebouwing. Wandelen betekent ook ontmoetingen met een fort, soms met meerdere zoals ook nu weer. Goede staat of ingestort, het boeit niet. Dat wij onderweg een boeroeper ontmoetten moge blijken uit ener foto.

Tja, dan komt de eerste plaats in zicht. Berendrecht in al haar glorie, met kerk, maar toch gewoon rechtdoor en vlak daarna linksaf. Het gebouw herkenden wij net als het Reigersbos.


De HH wilden de plaspauze doen op exact de plek als de vorige keer maar toen puntje bij paaltje kwam had HF niets te bieden. HH moest alle honneurs waarnemen derhalve.
Betrapten wij een uitkleed/vrij paar? Jazeker.
Tja, uiteindelijk moest dit geheel verlaten worden, deden wij boterhammen gezeten op een bank, slechts de voorplank kapot, genietend van een ieder die langskwam. Van dames tot benidorm bastards.

Verder ging het naar Zandvliet, wat mooie kanten kent, maar je moet ze weten te vinden. De kerk daarentegen bleek ontvankelijk en de HH omdraaiden het geheel gedeeltelijk. Daarbij werd driftig maar ook zinvol gefotografeerd. Vooral de bovengrondse grot bleek van een bekoorlijke schoonheid aangevuld met een diorama.
Daarna moest nogmaals de grote weg worden onderstoken, volgde de ruige heide en daarna werd aanhaking aan vroegere wandelingen geboden. Wij stelden de definitieve keuze van de terugroute nog even uit en besloten rechtsaf te gaan en erover te zullen nadenken.


Aldus geschiedde. Vervolgens werd een prikheer enige tijd onze metgezel. Hij was ondanks geen rugzak toch gezegend met een natte rug. Na enige tijd namen wij afscheid en gingen de HH de mountainbike route lopend volgen. Het warme weer eiste toch enige tol, zodat HF 3 stuks en HH 2 stuks meegebracht water verdronken. Als algehele tip willen wij nog wel kwijt dat rhododendron struiken het hier goed zouden doen.
Ter afsluiting bereikten wij het parkdeel alwaar HF niet langs het theehuis wenste maar direct met de wandelschoenen naar het terras.
Een schaduwplek werd gevonden. Eerst nog met gezelschap om ons heen maar allengs loste dit op.
Hoegaarden was er niet, meer tarwebier uit Brugge volop.


Ook deze wandeling was volgens runkeeper zonder aanwezige hartslag gelopen. Tevens bleek HH meerdere bergen te hebben bestegen, HF was lager bij de grond gebleven.
Dus vele glazen later en ook onderwijl bitterballend kozen wij voor de terugreis die zonder fileleed ons direct naar Rotterdam en verder voerde.
Tot zover....