Esch-sur-Boxtel

Stelt u zich eens het volgende aantrekkelijke plaatje voor:
u kijkt uit het raam en u ziet tot aan den einder eindeloze rijen flatgebouwen, beton, prachtig nieuw asfalt, mooie eengezinswoningen, fraaie 2 onder 1 kappers en natuurlijk voor de boven modalen mooie vrijstaande exemplaren. Wij begrijpen, we wrijven het er maar weer in.
Wat een prachtige vergezichten biedt ons Nederland.
Bent u bekomen?
Prima, dan kunnen we verder.
Voor dergelijke vergezichten moet u vandaag niet bij de heren zijn.
Als u de kaart bekijkt dan wordt het al snel duidelijk: behalve met wat vervelende natuur zult u het met Brabantse mini verstedelijking moeten doen.

Hoe komt u aan deze wandeling hoor ik u zeggen? (of schreef u ons hierover?) Niet belangrijk, routeyou kan het u bieden.

Starten na het parkeren deden wij in Esch. Rondje rond de kerk is hier mogelijk, wij kortten dit direct in omdat HF een mooi plekje zag om de ware groene te parkeren in het zicht van.

Tja, HH moest eerst nog wat telefoontjes plegen maar toen kon het
dan ook. Op pad! Ja hoor, daar gingen zij weer, niet gedreven door dwang.
Al snel bleek dat de verdacht lichte rugzak van HH een essentieel deel miste. Wandelvocht voor onderweg. Ach, zie daar het voordeel van de verstedelijking. Een normaal niet geopende winkel bleek nu deels wel open maar verkocht geen noodzakelijk vocht. Gelukkig kon een lege supermarkt fles (met vruchtensmaak) worden overgenomen om niet en werd na omspoeling het geheel voorzien van 1 1/2 liter water. Het aanwezige orakel wenste met HF een goed debat op te zetten, maar de laatste kon dit niet goed plaatsen en liet het geheel voor HH achter. Goed, dat was ook geregeld. We moesten immers nog het ruwe en onbemande deel door.

Op de een of dezelfde manier hadden anderen gehoord van onze wandelonderneming want er was concurrentie. Niet zozeer aan het begin, maar de Kampina is blijkbaar het doelwit van meerdere personen, ook van dichtbij. Vraagt ons niet naar het hoezo, wij kunnen straks weer weg maar zij dienen achter te blijven......

Tja, er was eerst die hele lange rechte weg, zowel lang als recht. Dat bleek niet gelogen. Uiteindelijk dan toch naar rechts richting een kasteel. (wij maken geen reclame). Volgens aldaar geraadpleegde bronnen zou het verschil tussen arm en rijk ons hier duidelijk worden. Dat was duidelijk al veel eerder begonnen. Iets van "armen smalle wegen en omgekeerd on-evenwijdig". Wij konden en wilden bij dit lokale gebruik niet te lang stilstaan en gingen dus verder, de ongerepte natuur in.
Water kon worden overstoken door middel van bruggen. U hoeft dus geen klimgerei mee te brengen.

Diverse waterwerken werden derhalve overstoken, dit zijn slechts voorbeelden.

Eenmaal op de Kampina werd ons duidelijk dat wij langs een gevaarlijk groot ven zouden moeten. Ach, met twee van dergelijke moest dat kunnen. Om het gevaar te trotseren werd zelfs besloten om alhier een voederbank uit te proberen teneinde de inwendige en HH de kans te bieden van het vocht kennis te nemen.
Verdere wetenswaardigheden bestaan eruit dat HF broodjes bij zich had inclusief vervaarlijke worsten en HH op de bruine jongens een jonge abdij-kaas had gedaan. Om de smaak te temperen was dit voorzien van een rucola melange.

Wanneer u dit niet interessant vindt mag het worden overgeslagen.

Wij hervatten het avontuur en dit verliep voorspoedig. Over prachtige heidevelden met gedeeltelijk weerzien met herinneringen en derhalve werd besloten tot meerdere opnieuw en face fotografie.
Bij HF met zon, bij HH soms niet.
Afrondend kan nog worden gesteld dat sommige dames op heur schreden terugkeerden want men zou en moest een smal pad erlangs hebben. Gedane zaken nemen eigenlijk geen keer maar daar trokken zij zich niets van aan.
Derhalve moesten wij alleen rechtdoor (tip: HH zijn soms een maar nog meer soms twee).

Hoewel wij Esch reeds hadden kunnen nemen (niet anders dan figuurlijk) moesten wij toch eerst nog erom heen, via een kapel en dito reuring over een fietspad retour naar het dorp.
Aldaar op zoek naar die groene, maar dat viel mee. Ernaast bevond zich een nog meer groene van een vulgair merk, met verdachte kentekenplaat.
Wij besloten zo snel mogelijk de thuisreis te doen, Havana niet mee te nemen maar figuurlijk lezend en letterlijk drinkend het weekend te starten.
Dus: in de zon, Texels schuim dan wel Hoegaarden, dit alles gegarneerd met frisse ballen.
Eindelijk waren wij weer in de echt bebouwde omgeving, genoeg natuur voor vandaag.

Tot een volgend keer.

Hebt u zin in deze route? Wij sturen het u graag.

D(r)ommels genot.

Het gekke is. Wandelen kun je altijd. (min of meer natuurlijk, want er zijn factoren die mede bepalen of het mogelijk is).
Waarom werd er dan zolang niet gewandeld horen wij u denken? Daar zijn verschillende redenen voor te bedenken.
- wij willen graag dat u "erbij blijft"
- ook HH hebben behoefte aan rust en dergelijke
- HD stellen soms ook hun eisen, dat kan vrij scherp zijn
- vakanties gooien roet in het eten
- etc

Om dergelijke redenen kan het dus voorkomen dat er geen epistel van de HH is verschenen. Maar u zucht opgelucht: dat zal nu wel weer over zijn, gezien dit schrijven. Deze conclusie trekt u juist.

Na heftig weerzien in de altijd leuke 010-omgeving was al besloten dat hier niet gewandeld zou worden. Ook dit kende meerdere oorzaken:
- HF wenste graag een lekker stuk te rijden
- HF wenste HH hiervan deelgenoot te maken
- Loosdrecht moest maar geduld hebben
- etc

Dus hoewel niet direct bierbaar werd toch gekozen om ons te verplaatsen naar de Dommel.
Onderweg zagen wij nog caravan vakantie gangers die besloten hadden wat dichter bij huis alvast de bbq te proberen. Dat laatste lukte maar wel ten koste van de caravan en de rest van de vakantie. Een vrachtwagen chauffeur twijfelde sterk aan hetgeen hij waarnam dus werd er polshoogte meegenomen.
Vlakbij nagenoeg niet echt uitziende prehistorische beesten werd door HF op fameuze wijze geparkeerd in een schaduw blijvende omgeving.

De rituelen werden langzaam van stal gehaald, zoals:
- schoenenwissel
- oh ja, runkeeper
- rugzakken om
- geen extra kleding deze keer
- broekspijpen bleven aan
- etc

Daar vertrokken zij, alsof er niets gebeurd was.
Onderweg al weer mijmerend over een treinroute maar zeker ook over mogelijk lange avonturen in 2016. Maar daarover nu niet meer.
Ook was bijzonder aangenaam dat wij ons over Veghel geen zorgen hoefden te maken.
De route was via tablet aanwezig en deed dus gezellig mee. Dat was maar goed ook, want af en toe moesten wij door het struweel. Aan het begin van de route speelden wij vaak verstoppertje met voorbij razend autoverkeer, wij hadden zoiets direct in de gaten.

Evenzeer in de bossen wat zelf ingrijpen af en toe noodzakelijk aangezien paden er soms niet meer erg zichtbaar bij lagen.
Hoewel in het beging zeker niet merkbaar verplaatsten wij ons langzaam maar zeker richting de Dommel. Een nietszeggend water wenste ons de doorlaat te beletten maar de jarenlange ervaring zorgde ervoor dat wij zelf de route konden bepalen.

Tja, de Dommel. Wie droomt er niet van? Wij niet, maar dat belette ons niet om deze een hele tijd te volgen. Bij DE VENNEN VAN SINT MICHIELSGESTEL konden wij een bank bereiken die de bipsen onderdak bood.
De plastic zakken waren met grote sluitingen afgesloten dus het open maken duurde wat langer dan gebruikelijk.
Daarna nog even kort via het genoemde dorp toch weer naar de Dommel.
Waarom ook niet, wij waren er immers al. Wel via de overkant terug, waar wij de waarschuwing kregen dat ze wel beten

maar wij er niet langs mochten. Gaf niets, wij wisten hoe nu verder.

Volledig tot verbazing van HF moest hij kleur bekennen en aangeven dat de route er zowat weer opzat, evenals de accuduur van de tablet. Het eerste bleek juist, het tweede uit een duim.
Dat was iets om in de toekomst rekening mee te houden.

Vanwege de vroege aankomst werd mede besloten om eerst weer een heerlijk stuk te gaan tijden en in de 010-omgeving te laven.
Dat kon op een lounge-omgeving waarbij wij tegengesteld de andere aanwezigen een goed oog in het zeil konden houden.
Voor de eerste keer was het weer mooi geweest.

Niet naar Veghel

 

Kan het toeval zijn? De HH besloten eenduidig om niet naar genoemde plek af te reizen en op het journaal blijkt zowel het een als het ander aan de hand te zijn. Zoiets kan alleen de HH niet gebeuren. Wij wensen iedereen sterkte met het onderzoek en mocht de hulp van de HH gewenst zijn: niettemin dank maar neen.
Neen, wij vertrokken naar Boxtel, alwaar gps ons wilde laten starten bij een benzine pomp voorzien van een bekend merk. Dat mogen wij hier niet noemen. HF was vergeten om bij de standaard ochtend check des voitures ook de inhoud van de benzine tank te controleren. Alzodoende kon het gebeuren dat wij toch enigszins met een bedroevend laag peil in Boxtel aankwamen. De redding werd geboden maar niet te veel aangezien de en zeker met name de HH de prijzen in de gaten moeten houden aangezien zij zelf de wandelingen sponsoren. Nee, niet naar Veghel.

Enfin en niettemin, aangekomen werd een ritueel gestart, HF kwam sneller op gang dan de week ervoor en de wandeling kon beginnen. Helaas zonder regen deze keer zodat de paraplu (nieuw bij een der HH) niet hoefde te worden getoond.

Direct al ingrijpen in de route zorgde ervoor dat we al snel langs de suburbs van Boxtel konden geraken. Onderweg was er nu wel gelegenheid tot kiekjes maken en van die gelegenheid werd door HH regelmatig en door HF minder gebruik gemaakt, hetgeen ook zo was overeengekomen. De route zelf is hieronder getoond maar kan natuurlijk ook van gpswalking worden opgehaald en in een hiervoor geschikt apparaat worden geladen. Als u goed kijkt kunt u bij de artistiek verantwoorde prent ook HH ontwaren als vormde hij deel van en maakte er hoe dan ook integraal een onderdeel van.

Wat wij onderweg allemaal tegenkwamen is eigenlijk niet te vertellen. In eerste instantie volg je gewoon de loop van het water terwijl je zelf ook loopt. Hoe mooi is dat? Men houdt in deze omgeving van een lokaal drankje waarvan de HH vermoeden dat de vertaling juister zou zijn melf. Maar verbastering is alhier meer gebruik dan elders. Een fraai doorkijkje werd de HH gegund op een straat met diverse volvo's. Kijk dat geeft de burger en de HH weer de moed om door te gaan.
Van het uitzicht kon hoe dan ook worden genoten. Van de dieren trouwens ook.

Enige tijd verderop wordt u door Liempde verplaatst alwaar de HH gebruik maakten om ook de kerk te bekijken. Eigen inbreng is altijd aanwezig en op de loer liggend.
Na dit kloeke uitstapje kon de route worden vervolgd. Langs een eerste station van een aan de HH bekende spoorlijn werd kort gekiekt en kon het verder. Wacht u niet op de trein, wachttijden kunnen behoorlijk oplopen.
Doet zoals ons en ga lekker verder.
Vanuit Liempde komt u terecht in een een meter hoge vlek die benaamd is met Vrilkhoven. Men doet
pogingen om u dit uit te leggen maar zonder deze kennis kunt u ook naar het einde wandelen. Vanuit genoemde spot kunt u verderop honing kopen. Onderlinge prijsafspraken fixeren dit op € 3,50 voor een potje van dit goed waar de imker ook een rol in speelt.
Daarna ervaart u het groene woud in al zijn pracht en dat moge gezegd, geen woord teveel hierover. Heel fraai. Dat de verkeersborden van 29 naar 30 gingen had ander oorzaken. Fraaie huizen en mooie lanen. Na doorsteking volgt dan weer de open natuur en de Heerenbeek, ons op het lijf geschreven. Ook hier bijzonder mooie natuur en bewoning. Bij de uitspanning aangekomen ging HH voor een plas en HF voor het echte werk. Ook werd hier de boterham genuttigd.
Daarna de weg overgestoken en verder wandelen, een heel eind een natuurpad volgend. Dat brengt je uiteindelijk in Lennisheuvel, ook weer een verbastering van Lennisvagina (naar het schijnt). Dit dorp doorwandelt u op aparte wijze maar dat mag ook wel een keer.
Als het allemaal lukt komt u later langs exotische dieren, zoals die alleen in verre landen zouden kunnen voorkomen maar blijkbaar speelt hier de klimaatverandering erg lokaal. Wij hebben voorbeelden alhier erbij.
Na wat vertwijfeling en heen en weer lopen werd dan toch de auto bereikt, kon HF deel-tanken en werd naar Oud-Alblas gereden alwaar bieren en Kwekkebomen aanwezig waren. Helaas kon de thuisreis niet direct worden voortgezet maar met hulp van hulpH kon alsnog naar huis worden gereden waarbij de handen van HF viezer waren dan.
Tot zover.