Wij chaan naar Chaam, maar kwamen ook terug

Hoewel dit bewust slecht is geschreven is dit niet bepalend voor de rest van dit stuk want dit wordt alleen maar slechter. Een sub-titel zou ook kunnen luiden: waarom deden zij niet het klooster aan?
Niemand die het weet, wij niet en dat zegt heel wat. Maar alwetendheid is slechts een eigenschap, meer niet. Zoals ook vaak onderweg werd gedreigd met jas -uittrekking maar meestal bleef het hierbij.
Zoals gesuggereerd werd er gewandeld in de buurt, rondom en door Chaam. Hierbij werd de Chaamse beek zeker niet gemeden, hoewel werd gewaarschuwd voor na regenperiodes met kleddernat gras, dus dan hoge waterdichte schoenen aan.
Formeel gesproken was dit hetgeen vooraf geschiedde:
HH startte de Volvo S60, reed vrij rustig naar HF maar had geen rekening gehouden met de afwezigheid van goede vrijdag ochtend drukte zodoende kon het gebeuren dat aanbellen ten huize van

HF reeds om 9.21 uur geschiedde,  barre tijden herleven. Niettemin werd de deur geopend hoewel het fort nog gesloten bleek en kon HH eindelijk naar binnen. Hartstochtelijk was de ontvangst en dit
ondanks het vroege uur. Aangezien de route vooraf was benoemd kon formaliteit achterwege blijven en werd alras gewandeld naar de auto. HF kon niet nalaten om zand tussen de soepelheid te deponeren en zodoende werd het alom bekende " ik ben de schoenen vergeten" ritueel van stal gehaald. Het was maar goed dat HH in een dergelijk goed gemoed verkeerde, want anders had dit stuk heel anders gelezen.
Een minpunt van de route moet worden verteld: geen horeca onderweg.
18 km schoon aan de haak, natuurlijk nadat er gewandeld is. U dient in Chaam de borden in de gaten te houden inzake parkeerrituelen, want anders moet u in twee uur dit gedoe bewandelen en de auto weer ophalen. Een tip: achter de tweede kerk kunt u langer.

Eerst wat feiten:

Groene wissel nr. 429
18 km

Wanneer u deze tip volgt kunt u vrijwel direct bij knooppunt 93 de route oppakken en later via de kerkdreef Chaam verlaten. 93>71>41
Bij de Chaamse bossen gaat u naar 42. Daarna is het zaak om de beschrijving goed te volgen want er is gedoe in de aanduiding. Maar als het de HH lukt is het feitelijk voor iedereen weggelegd.

Ach, de beschrijving is bij de Groene Wissels te bekomen, dus wij gaan hier niet moeilijk over doen.
De beton platen schutting levert u een fijne school met onzichtbare maar wel hoorbare kinderen op. Dit geeft niks, u kunt er ongehinderd langs.

Tjee, wat is dit stuk slecht geschreven. Maar hoedt u, het kan nog erger worden. Ach de Chaamse bossen zijn er om doorwandeld te worden. Misschien heeft u net als de HH het geluk om in levende lijve herten te aanschouwen, nu eens echt in the wild en niet gearrangeerd door zomaar een persoon.
Wij pakken onze draad weer op bij 67 en gaan dan naar 66. Hier wat opletten, klein beetje maar.
Slingerend paadje met twee brugjes en gewoon verder wandelen. 63>61. Hier betreedt u de route langs de Chaamse beek, een bochtig graspad van ruim 1 km. Om u te entertainen treft u halverwege een Libelle bank aan. Daarna twee draaihekjes, zowel linksom als niet, en betreedt u de halfverharde bosweg alwaar u LA gaat. Tja, dan volgt in hoog tempo:
vele wilgen, houtwallen, een kleine KM, viersprong.
Heeft u dit met goed gevolg doorstaan dan gaat het over een brede grasbaan wat u een tijd kunt volgen. Tja, dan is 61 naar 91 de bedoeling en dat kunt u beter opvolgen.

Eenmaal in Chaam gaat u bij de Bredaseweg LA en wandelt u naar uw aankomstpunt. Onderweg ziet u vele ondernemers die hun pet ernaar gooien. Maar ach, wij zijn hier te gast.
Bij de auto aangekomen namen wij het restant van ons water in ontvangst.
Daarna was het vanwege veel te vroeg ten einde geen optie om Klein Amerika mat onze aanwezigheid te plezieren, zodat koers werd gezet naar Oud Alblas. Vanwege en wegens de goede weersvooruitzichten werd evenwel besloten de route naar Oud-IJsselmonde in te zetten alwaar uiteindelijk de vaste locatie kon worden bezocht.

Over de bieren geen woord, maar er waren eieren die naar goeddunken konden worden verorberd. Tevens werd in eerste instantie gezegd dat de fijne ballen voorradig waren maar dit bleek slechts uiterlijke schijn. Uiteindelijk werden echte ballen gekraakt en in hapklare brokken aan de HH ter verorbering gegeven. Dit lukte riant.

Dus veel vroeger dan gebruikelijk (en gewenst) waren de HH alweer thuis. Hier bleek dat de weergoden de HH weer voortreffelijk hadden bediend, want hoewel de HH slechts een piep klein dreigementje onderweg hadden bekomen bleek de regio Rotterdam veel beter te zijn voorzien van regenwater.

Tot zover......

De heide bleek niet bleek.

Het komt niet vaak voor, maar soms zien de HH elkaar ook door de weeks.
 Nog minder vaak komt het voor dat dat zonder afspraak gebeurd. Deze week dus wel: HF ging boodschappen halen en HH reed door de straat. De ontmoeting was kort en gezellig en eindigde met de kreet, dat er vrijdag weer geknald zou gaan worden. Zo gezegd en daarom kwam HH naar HF toe om dan samen door te rijden naar Ulicoten. Daar vandaan start namelijk de wandeling van de VVV Baarle met de naam "Bleeke Heide". De wandelingmakers geven de keuze tussen 11, 17 of 22 km. U mag 1 keer raden welke de HH uitgekozen hadden. Mooie stuurmanskunde bracht de HH naar een zeer geschikte parkeerplek naast de H. Bernarduskerk, waarbij de H niet staat voor heer.

 Eén van de mooiste schoenwissels van dit jaar, waarbij HH zelfs condoompjes over een aantal tenen schoof. Meer informatie hierover willen we hier niet kwijt. Hoewel bewolkt was een droge en redelijk warme dag voorspeld en de wandeling ging van start. In een stukje van het kerkgebouw is een geldautomaat aangebracht, waar wellicht het zondags aan de kerk gedoneerde geld door bemiddeling van de Rabobank weer terug kan worden verkregen. Dingen volgden elkaar daarna in een redelijk rap tempo op. Het uiteinde van de peddel, de mededeling omtrent afgeven van post en goederen en wat dies meer zij. Om bij de familie van Turenhout naar binnen te kunnen (we zagen dat dat kan, alleen een rare manier om naar de bovendieping te gaan) moet een hek open. Er dient dan wel op de hond gepast te worden, ondanks de bewaking. De zeer luxe bank kwam duidelijk te vroeg, maar het uitzicht daar vanaf is wel mooi, hoor. Hoe de mensen er bij komen; wij weten het niet. Regelmatig wordt ons namelijk gevraagd of we voor de vierdaagse oefenen. Zo ook tijdens deze wandeling. Voor deze ene keer gingen we mee in het verhaal en lieten desgewenst de heer die ons aansprak weten, dat het veel oefening vergt om de vijftig per dag te halen. De toevoeging dat het wat ons aangaat om vijftig bier gaat, werd vriendelijk om zeep geholpen door de opmerking "op papier halen". Verwarring was dus gesticht. Na een beetje meer verwarring bij een ven en een bomenrijtje namen we toch resoluut afscheid van de verkorting om iets verderop een koeiemeisje even te moeten attenderen op haar vies wordende hoefjes. De ganzen waren toen uiteraard allang opgestegen onder luidruchtigheid. De (hard)loper met snor en geel shirt groette wel, maar niet van harte. Waarschijnlijk wist hij toen al dat we hem een stuk verderop weer tegen zouden komen. Graag hadden de HH zich ingeschreven voor 1 van de vele mogelijkheden tot zelfontplooiing, die bij boerderij M. Kluver worden aangeboden. Bijvoorbeeld windstreken zouden we graag aanleren. Onze huidige streken zijn ietwat afgevlakt. En wat dacht u van mysteriescholen? Genoeg reclame gemaakt.

Dat geldt niet voor de volgende zaak. Indien u onze bezigheden een aantal keren heeft gevolgd, zal het u niet ontgaan zijn, dat de HH na afloop van wandeldingen bierversnaperingen tot zich nemen. Uiteraard weten we dat dat vocht ergens bereid wordt. Soms maken we nooit wat mee, maar nu stonden we toch oog in oog met een bestelbus van Dorpsbrouwerij De Pimpelmeesch (  www.pimpelmeesch.nl) te Chaam. De brouwmeester was bezig en we mochten een kijkje in de keuken nemen. Bij Klein Amerika dronken de HH wel eens een flesje Blonde Snol en Vurige Non. Deze twee blijken de kadoverpakking uitgaven te zijn van Chaamse Dubbel en Tripel en die heuren oorsprong vinden in deze brouwerij. De HH waren enorm in hun nopjes. De geur van het brouwsel wat gemaakt werd zorgde overigens ook voor eetlusttrek en het eerste en tevens behoorlijk beste bankje werd bestegen om bammetjes enzo te doen. Dat de wandeling hier wederom een verkortingspunt aanbod was aan ons niet besteed. De wandeling, de hele wandeling en niets behalve de hele wandeling wilden we. De wandeling heet niet voor niets Bleeke Heide en om dan de naamgever niet te bezoeken is natuurlijk een behoorlijk beetje krom. Enkele pogingen in de routebeschrijving om ons om de figuurlijke tuin te leiden mislukten en zodoende kon HF even speciaal genieten van het uitzicht op uitwerpselen in grote en kleine vorm. HH bestudeerde ondertussen andere wandelaars en wat dies meer zij. Af en toe een stukje Smokkelaarspad, maar op de Bergweg niet meer.  Eigenlijk ongeveer precies op de plek, waar een bordje aangaf, dat als je linksaf zou gaan, ergens halve kopjes koffie zou kunnen gaan drinken. Wij rechtdoor natuurlijk, want we wilden de tractor met huifkar uiteraard niet missen. Langs de zorgboerdeij naar de Vagevuurstraat. Het vuur was erg vaag, want de HH hebben het niet gezien. De geurhond met begeleiding was zwaar aan het hijgen, maar dat kwam omdat de hond liever los loopt. De HH begrijpen dat wel en lopen zelf ook liever los. De hele dag hadden we voor vele koeien, schapen en paarden al liedjes gezongen (overigens met wisselend succes), maar na het beekje voelden we in onszelf de dichterlijke aders opkolken.

 HH was echt op zijn best en de ene na de andere prachtige uiting van poëzie werd aan de wereld geschonken. Helaas; voor bundeling bestaan nog geen plannen. Ondertussen ging het wandelen gewoon door en zo kwam het dat we bij de HH-auto terugkwamen. Voeten werden onder luid gejuich uit de wandelschoenen bevrijd en het werd tijd voor de volgende stap: op naar Klein Amerika. Door bleek Meta een morfose te hebben gedaan en de familie Lindeboom was verkozen tot hofleverancier. Nee, vandaag geen snollen of nonnen, maar Gouverneur Venloos Alt, Blond en Speciale 140. Lekker en leerzaam, zeker met de bitterballen als begeleiding. Zo, onze sponsoren kunnen tevreden zijn; wij sowieso.