Over naar de Heijplaat

Wat doe je als je op een donderdag wat te doen hebt en het wel eens laat kan worden? Niet wandelen op die donderdag dus. Vandaar dat in goed onderling overleg werd besloten om een keer op een andere dag te gaan wandelen. Tja, soms zijn zaken belangrijk.
Uitslapen is er zo een.
Kwart over twaalf op centraal was een mooie tijd om de download van HH te gaan ondernemen. Het zou enigszins van het toeristikoze worden vandaag. HF bleek zich behoorlijk in de vingers (herstel gezicht) te hebben gesneden, HH was voorzien van binnenhoest die zich nog maar nauwelijks manifesteerde. Niettemin was de begroeting aller hartelijkst, daar lag het niet aan.
Na de gebruikelijke rituelen kon de walk dan beginnen en een aanvang nemen. De westersingel voerde ons vooruit, achterom nog even het CS meenemend. Via de veerhaven, blijft mooi, kom je al snel richting de boot aanleggerij.  De aqualiner (binnenkort omgebouwd tot waterbus) wacht aldaar om je naar o.a. Heijplaat te brengen. Wij troffen de grote boot met de achteruit vaar kapitein. Dat laatste ging goed hoewel erg langzaam. Uitstappen in Katendrecht was niet aan de orde, jammer dan.
Na ca 25 minuten wordt er dan afgemeerd en kan de pret beginnen. Op het RDM terrein kun je ook wandelen, alleen al goed voor een paar kilometer. Wij  hadden geen zin om voor geschiedenis te betalen, wij weten echt wel wat er in 1940 is gebeurd. Zo lang is Napoleon ook nog niet van ons af.
Via de fabriekspoort loop je het dorp in, dat stond ook in de aanwijzing dus dat klopte.

Jammer is dat volgens de beschrijving Heijplaat zo klein is. In het echt ook btw.

De route is als volgt:
alwinastraat > rondolaan > heysedijk > (ra) streefkerkstraat > alcorstraat > vestastraat > kijk op vestaplein rond > (ra) mijdrechtstraat > courzandseweg > (ra) heysche haven > eemhavenweg > quarantaineweg naar het gelijknamige eiland. Aldaar was vroeger sprake van afzondering.

Hier bevindt zich een echt strand aan de nieuwe maas. Wij hadden een ontmoeting met een memoblok met eisen en bevindingen, een artistiek stel met vooral de kleur groen en slechts voor hunzelve de koffie en gingen links en rechts over strand en door gebladerte. Een ter plekke kundige dame vroeg of zij ons kon helpen. Aangezien wij wel vermoedens hadden waar dit op zou uitdraaien dankten wij voor de eer. Vervolgens konden wij doodlopen of retour. Dan maar dat laatste. Via de deels nieuwbouw, toiletgelegenheid voor HF werd gedacht de boot te halen. Hoewel de achteruit vaar kapitein met verlof ging werd er warempel weer achteruit gevaren zonder op de HH te wachten. Vandaar dat wij nog een blokje om gingen maar teneinde raad zetelden wij ons op de wachtbootbank alwaar water werd verder gedronken.
Met de kleine maar dappere boot retourneerden wij naar vaste wal, maar stapten ineens uit, ingeving bekomend van hotel N.Y.
Aldaar in de zon genietend van het een maar ook het ander memoreerden wij de wandeling van vandaag die voorlopig de laatste zou zijn.
HF werd eerst afgescheept met jus d'orange maar dat vond geen weerklank. Terug met die troep, bier willen wij en wel hierom. Dat een dame nog veel meer moest hoesten dan HH stoorde ons niet maar was wel aanwezig.

Dus Affligem, Chouffe, bitterballen en nachos werden aangevoerd om de HH tevreden te stemmen.
Onderwijl konden deze genieten van het bruidspaar met diverse familie e/o kennissen. Vooral de schoenkeuze was bij een dezes opvallend.
Na gedeelde smart werd de huisreis aanvaard waarbij de een en de ander niet van de metro gebruik maakte.
Tot zover.....

Omgekeerd kan niet, dus dan maar wat anders

Er was er een jarig en daarom gingen de HH in Rotterdam wandelen. Oh, horen we een aantal mensen zegdenken; dan kunnen jullie elke dag wel in Rotterdam gaan wandelen, want er is altijd wel iemand jarig. Nou, laten we het dan preciseren: een geliefde was jarig en rond vijven thuis was de bedoeling. Zodoende. HH had mooie plannen: het Erasmuspad of het Jeneverpad, maar dan andersom. Starten op de plek waar het een en ander normaal eindigt. Alleen de routebeschrijving werkt daar niet aan mee. HF kwam toen met een geheel zelf verzonnen wandeling op de proppen. Deze moest dan vanaf Rotterdam C.S. beginnen.

Vervolgens door het centrum naar Feijenoord om vervolgens naar het Eiland van Van Brienenoord te gaan. De Afrikaanderbuurt zou dan de opmaat zijn voor een ondergronds stuk middels het Maastunnelvoetgangersgedeelte. Door het Euromastpark en via de Nieuwe Binnenweg neerstrijken bij de horeca, dat de naam van een oud-koning de Belgen draagt. Ter elfder ure zagen de HH elkander op de afgesproken plek en al ras ging het naar de BMW, die uit de muur hangt. Raar eigenlijk, maar wel leuk. Vonden een tweetal andere toeristen ook. Binnen de eerste kilometer kregen we te maken met Het Echte Werk en Zorgwerk. Zoveel werk op de vrijdag zijn we echter niet gewend. Maar blij als we waren, zeker na de fabeltastische prestaties van ons Oranje, wandelden we de opengebroken Meent op, waar een aantal bakvissen op fietsen met de wielen in het rulle zand bleven steken. De HH liepen kordaat door en op naar de Grote Kerk. Ja, deze is groot en dat weet de ANWB in het Nederlands en Engels te vertellen aangaande het hoe, wanneer en waarom. Bent u een keer in de buurt, ga zeker eens kijken. Nou ja en dan is een korte gang naar de Markthal natuurlijk een volgende stap.

Langs de Kunstacademie en vervolgens naar het Witte Huis om dan over te steken en via de trap op de Willemsbrug terecht te komen. Desgewenst kan men daar hardlopen. De HH deden dat niet, maar liepen wel in een stevig tempo door. In de buurt van de Hef is inmiddels een Hefpark aangelegd met onder andere een niet-Cruijffcourt. Op de Koninginnebrug zag HH, dat onverlaten het beweegbare gedeelte van de Hef hebben ontvreemd. Raar maar waar. Via de Roentgenstraat met grote potten Unileverpindakaas naar de Feijenoordkade.

Even oppassen op de brug voor de visser en dan bij het eerste bankje kledingstukken in de rugzakken doen. De RMS blijkt zich tegenwoordig per schip te verplaatsen of wil ons dat in ieder geval doen denken. Het terrein bij de watertoren van Feijenoord mag niet worden betreden omdat het pas is ingezaaid. Dan maar over de Piet Smitkade om uiteindelijk langs het water op het eerder genoemde eiland terecht te komen. Het was inmiddels een mooie tijd geworden om boterhammen en dergelijke te doen, maar het bankje in de zon werd door een deerne bezet. Snode plannen werden gesmeed om het bankje over te nemen, maar nadat we door het volkstuinencomplex hadden gelopen, besloten we dan toch maar op een stuk beton plaats te nemen en daar de etenswaren om te zetten in brandstof voor de HH. Vlak voordat HH daarna een braam tot zich nam, ging hij iets toevoegen aan het milieu. 1 van de Schotse Hooglanders (hebben we niet gezien deze keer) had in een hoop een stokje gestoken ter waarschuwing. Het omhekte gebouw riep toch wel wat vragen op, die we onbeantwoord achterlieten. Bij het bankje aangekomen bleek dit nog steeds in bezit te zijn gehouden door de dame.

Het verliefde paar verderop ging, net als de HH, het eiland dan maar verlaten. Langs de Kuip en de spoorbrug over. Even stonden we stil bij het bedrijf, dat waarschijnlijk ook enigszins stil is blijven staan. Voor hen geldt nog steeds, dat een patient ziekenfonds of particulier is. Een stukje door Vreewijk en dan over de Groene Hilledijk. De drogist annex bierbrouwpaketten leverancier van HF heeft voorgoed de deuren gesloten. Dat kan overigens van veel meer winkels aan deze dijk worden gezegd. Daarom gingen de HH bij de kruising met de Randweg de Hillevliet op. Hoewel we zeker medemensgezind zijn, moest het meisje met de kapotte broek toch maar haar eigen boontjes doppen. Ons inziens moet je trouwens met nieuwe spullen niet naar de Cashconverters gaan. Een filosofie die we hier niet verder gaan toelichten. Op de Putselaan ontdekte HH het Klooster. Bovendien zagen we een ritueel dat we niet kenden: hard lachend elkaar wat vertellen en herhaaldelijk slaan. Onze hobby wordt het niet, maar elk wat wils.

Bij het metrostation waren veel beveiligers om ons een veilige doorgang aan te bieden. We liepen echter gewoon door de Brielselaan op. Blijkbaar vond men het voetpad daar te smal, want we konden een breed stuk asfalt als zodanig benutten zonder door automobielen te worden lastig gevallen. We hadden mooi zicht op meel/koekjesfabrieken en de eigenlijk nooit meer uitvarende Rotterdam. Op de Doklaan wilde HH HF in de war brengen, door een gebouw aan het Karel de Stouteplein, dat lijkt op de toegang tot de Maastunnelwandeling, als ons volgende doel te duiden. Na aanvankelijk aarzelen wees HF de suggestie van de hand en liepen we, ietwat gehinderd door stuifzand, naar de juiste plek bij het water. In de tunnel waakte de camera over ons, evenals een op een stoel gezeten beveiliger.

Eenmaal aan de andere kant weer boven werden we opgevangen door een drietal beveiligers. Om van deze schrik te bekomen, dronken we op een bankje in het Euromastpark nog wat water. Rust en kalmte daalden in ons neer en zodoende konden we weer verder. Na het lezen van een mooi Antiliaans gezegde (Kada kacho ta lembe su mes webu) verlieten we het park en maakten weer deel uit van de stadsdrukte. Langs het Erasmus MC naar de Nieuwe Binnenweg. Even twijfelden we of we zouden blijven plakken tegenover het Deeldercafé, maar we liepen toch door naar ons in eerste instantie bedachte pleisterplaats. Aan de straatkant was voor ons geen geschikte plek, zodat we in de achtertuin terecht kwamen. In alle rust namen we La Chouffe, Tank IPA en Leffe Dubbel. Uiteraard bleven de vette happen niet uit. Dit keer in de vorm van de onvolprezen kalfsbitterballen. Toen we vergezeld werden van een ander gezelschap, streken we de vlag en gingen huiswaarts.

Weten jullie wel waar de winkels zijn?

Weten jullie wel waar de winkels zijn? Een intrigerende titel is het wel. Waarom negatief beginnen?
Vanwege avondgenoegens van HF moest er aangepast worden gewandeld. Dat betekende concreet:
- snel treinen e/o metro
- doorwandelen
- bier drinken in een soort van "we moeten weg" variant
- bitterballen kokend heet naar binnen werken

Nu is het een erger dan het ander, maar weet alles maar eens vooraf.
Vandaar dat zekerheid inzake terugreis de hoogste prio had. Zodoende moest het een maar ook het ander zo rond 15 uur zijn afgerond, wilde het noodzakelijke after ritueel van bier drinken en bitterballen eten niet zwaar in het water vallen. Aangezien de weergoden de HH in het algemeen gunstig gestemd lijken wandelden we dit keer op vrijdag, net als anders.
De bestemde samenkomst was het centraal gelegen centrale station van Rotterdam geheten centraal station. Vanwege dienstbaarheid aan de Surinaamse medemensen was HF nauwelijks op tijd om aldaar samen met HH een aanvang te nemen.  In dit geval wel voorzien van een 40 liter tellend aanhangsel op de rug gevuld met nagenoeg vele onzin zaken. Hopelijk lukt het hem voor de Limburg trip de noodzaak van ballast te onderscheiden.
Ook vermeldenswaardig is het feit dat onze zweed niet meer bij ons is maar dat beide HH voortaan van een FRANSsoos gebruik maken. Je suis désolé d'avoir à vous signaler.

Ach, na de onderlinge gelukwensen ging het op pad. Sommigen onder ons waren onder de indruk van het gebodene, zo niet de HH. Wandelen is ons devies en zo moet dat ook.
Tja, de route kunt u van ons overnemen voor € 5,- want tweede hands. Anders zult u het met de vage contouren moeten doen. Niettemin met veel plezier gegund.

Voor intimi is het wellicht goed om te vermelden dat de wandeling
via Rotterdam zou gaan. Dat betekent dat langs een groot handelsgebouw en via slinkse doorsteken de voormalige residentie van Pim werd bereikt. Wel met een dure auto in de omgeving maar voorzien van een verkeerd stuur. Wat een fabricage fout zeg.
Doorwandelen, wij kunne niet te lang stilstaan bij hetgeen onderweg. Dus weg van hier, langs locatie van vader van enzo en verder richting een Marconi omgeving. Onderweg langs Delfshaven, waar nodig ook weer eens bier gedronken moet worden. Vandaar langs de KFC verder op weg.
Wij behielden zicht op de waterweg, die vol water stond.

Enig moment later werden wij een nieuw gedeelte gewaar alwaar
wij zojuist hadden besloten om de hoogte te kiezen, toen een ons onbekende onbekende persoon ons aansprak en wist te vertellen van mooie zaken die weliswaar voor het oog volkomen verborgen waren maar toch present. Denkt u hierbij aan winkels, winkelstraten, etc. Dames genot in een overtreffende trap. De HH hebben hier weliswaar niets van meegekregen maar er was wel blijkbaar. Wat een informatie bij elkaar!

Ach, voor ons was het business als gewoon dus wandelen tot een Schiedamse omgeving beschikbaar kwam. Voor HH het moment om te zeuren over boterhammen eten en zo. HF was dusdanig van zijn stuk gebracht dat enige tijd de goede route een utopie leek. Maar goede poten kwamen terecht.

Hmm, dat was een lekker hapje in een park met uitzicht. Zelfs de zon wilde geen spelbreker zijn. Waar vind je dit nou nog? Nu, in NL natuurlijk.

Nadat inwendigheid was gerustgesteld kwam een gedeelte dat vnl door het groen voerde. Een deel met volkstuinen moest worden doorlopen, waarbij de molen t.o.v. de vorige keer echt hersteld bleek.

Tijd voor bewondering ontbrak, dus gauw onder het spoor door, alvorens er nog een trein zou aankomen. Tja, de grote weg werd overstoken en wij zagen dat de weggebruikers van de gelegenheid gebruik maakten om rustig van het uitzicht op de HH te genieten. Graag gedaan overigens.

Hoewel een eerder spoorstation het ons mogelijk had gemaakt om snel de reis af te breken gingen wij toch door naar het centrum. Een brutale Harrie maakte niet dat hij wegkwam. 

Nu ja, inchecken met de door beide HH opgeladen ov (20 euro) maakte het mogelijk dat er snel een trein zou arriveren. Eenmaal gezeten bleek een onuitzichtbaar raam de HH ten deel te vallen, hetgeen natuurlijk niet kon. Vandaar dat na ampele pogingen een vrouwpersoon haar eieren ging kopen en de bank liet aan de HH. Eindelijk konden wij ontspannen en volkomen gelukkig zijn. Dat zij vervolgens ons de hele reis zou vergezellen was aan de HH niet besteed. Zo zie ja maar.

Na een treinreis vol ontberingen kwamen wij weer op het centraal gelegen station in Rotterdam aan.

Vandaar snel langs de bij voorbaat kanslozen missie kroegen om uiteindelijk Belgisch te resteren.

Op facebook is ook een impressie te verkrijgen. 

Twee bieren en een aantal bitterballen later moest afscheid worden genomen. Dit kon nog een weinig worden opgerekt door een paar stations samen met de metro te gaan maar toen was de koek echt op.

Tot de volgende volkomen toevallige ontmoeting. 

Ton Markesepad maar nu door de HH

Wat is dat toch met dat wekelijkse wandelen? Wat werd laatst
beweerd, sinds 2005? Ja, mijne leesdames en heren. Zolang vind er al een wekelijks ritueel plaats, soms iets meer, soms wat minder.
Dat betekent ook dat het inmiddels meer dan 10 jaar geleden is dat de HH besloten hebben om voor hun lezers een min of meer wekelijks genot aan te bieden. Dat zij hierbij steeds een wandeling moeten doorstaan en ter afsluiting moeten bieren en bitteren mag wat ons betreft geen naam hebben.

Aangezien de afgelopen tijd een "geen met de eigen auto
wandeling" erg goed beviel is wederom gebruik gemaakt van de NS aangevuld met RET transport. Zo kon het gebeuren dat HF ergens in het midden bij de 1e klas gevestigd was terwijl HH pas later aanschoof. Niettemin wisten beide HH zonder noemenswaardige moeite elkaar te lokaliseren. Dat hierbij de verschillende haardossen een voordeel bieden moge duidelijk zijn.

HH had ook melding gemaakt van een zekere Ton Markese maar
het is aan HF te danken dat genoemde tocht nu toch ook echt werd bewandeld. Dat betekent in ons geval starten in Nieuwerkerk aan den IJssel maar andersom, d.w.z. vanaf Rotterdam centraal bemogelijkheidt zich ook.
Het lijkt ons wel handig dat u vooraf deze beslissing neemt, tijdens het wandelen vergaat u al snel de lol van het voortdurende wisselen.

5 over 11 vond het ontroerende weerzien plaats en toen kon het avontuur beginnen. Wij mogen in dit geval niet teveel van de route prijsgeven aangezien hiervoor de beurs geopend moet worden. Vandaar dat een eigen kaartje uitkomst kan bieden, dit keer zelf gemaakt door HF.
De globale route gaat via Nieuwerkerk aan den IJssel, Capelle aan den IJssel, Kralingse Veer en wat lokale bebouwing naar het centraal station van Rotterdam.

Het totale traject is ca 23 km, maar kan in delen worden gelopen. Wij deden een deel maar dan gelijk alles. Tja, wel zes minuten in de trein en daarna ging het. Het station verlatend en langs het oude echte station wandelt u naar de 's-Gravenweg. (*). Dit hoeven we niet zo op de schrijven aangezien de weg gedurende enige tijd uw houvast zal zijn. (*): deze weg is zeer oud en wandelde zelf ooit van Gouda naar Kralingen. Wij kwamen alwaar men Wout kende. Het rondje Hitland is een eigen keuze. Het mag langer, korter en ook helemaal niet. Voor de HH is het helaas een zeer bekend deel dus werd een weinig ervan meegenomen. Daarna wandelt u stevig door en pas bij Capelse brug gaat u de wijk 's-Gravenland in, een voor de HH zeer bekende locatie en omstandigheid. Weet dat men daar in uw wijk investeert. Tja, via het Kralingse Veer (alwaar vanaf de 14e eeuw een pontje heeft gevaren tussen Kralingen en IJsselmonde) en het Rivium werd dan de IJssel bereikt ter hoogte van de van Brienenoord. Daar kregen wij en u een alleraardigste blik op andere bekende horeca. Genoemde rivier is inmiddels gereinigd zodat u er klakkeloos langs kun lopen.

Daarna is het langs de maas boulevard richting de Markthal en het centrum. De HH deden daar hetgeen hun goed uitkwam. Komt u voor de eerste keer dan is volgen van de beschrijving wellicht handiger. 

Uiteindelijk langs een lichtschip met terras, een brug volledig door het water werd de binnenweg bereikt, oud en nieuw.

Wij kozen voor inspectie van de horeca en een bekend bierlokaal viel bij HF door de mand vanwege de niet-stoelen. Dus toch maar naar de bekende Belg alwaar buiten werd begonnen maar binnen werd geëindigd. 

Het grappige was wel dat de HH drie bieren pp kregen i.p.v. de gebruikelijk 2 p.p. Dat hierbij de rekening hoger uitviel was een prettige bijkomstigheid. Wij konden schuldenvrij het weekend in.

Ergens naar toe, maar de reis niet afmaken (deel 1 en twee)

Poe hee, wat een winters weer deze week. Sneeuw, vorst en dergelijke deden ons land aan. Filevorming, vertraging en ander leed overkwam menig Nederlander. Zij die thuis bleven zaten er over het algemeen warmpjes bij. Ook al hebben de HH geen baan, toch werd er af en toe buitenshuis gewerkt. Zo mocht HH naar de plaats, waar de veerpont naar Texel vertrekt. Echter nauwelijks onderweg kon de rit worden afgebroken en huiswaarts was het devies. Zo zouden de HH gaan wandelen bij Rhenen op de Remmerdense Heide. De route op het gps-apparaat en vol goede moed HF naar HH. Aldaar aangekomen bleek iemand te zijn vergeten, dat de woon- en verblijfplaats niet 010 maar 020 is. Ach, home is where the heart is, zullen we maar denken. HH in het bezit gesteld zijnde van wat vroege radioperikelen van de heer W.T. Schippers, ging, vergezeld van wat oude bloemen, een stukje karton en HF op pad. Op naar Gelderland. Al snel waren de HH gezellig aan het keuvelen, zodat HF geheel nutteloos de juiste afslag rechts liet liggen. Maar nadat snel de omissie was rechtgezet als nog op het juiste pad.
 Vlak na Alblasserdam stokte het verkeer. HH liet na raadpleging van communicatiemiddelen weten, dat een vrachtwagen enorm verliefd was geworden op een aanhanger en, volkomen verblind door die verliefdheid, de aanhanger van achteren zwaar genomen had. Deze actie leverde voor de medeweggebruikers een enorm boeiend schouwspel. Maar voordat de HH het geheel zouden kunnen aanschouwen, zou er nog een stief kwartiertje of eigenlijk langer voorbij gaan. Reden genoeg om (wel op legale wijze) rechtsomkeert te maken en een ander plan te trekken m.b.t. wandelen. Een wandelingetje op het Zuidrotterdamse grondgebied met als vertrekpunt de parkeerplaats op het IJsselmondsehoofd; dat moest het gaan worden. Hoofddoel: de Stadsmarinier in de wijk Bloemhof. Zo gezegd, zo gedaan. Uiteraard schoengedinges enzo en na een korte bezichtiging van een stukje Oud IJsselmonde zochten we het Eiland van Brienenoord op. Bij eerdere bezoeken ontmoetten we enkele Schotse Hooglanders. In onze onnozelheid verwachtten we daar wederom naar te kunnen kijken.
 Maar in plaats daarvan kregen we wat dikbillen van jeugdige menselijke makelij voorgeschoteld. Vluchten is een groot woord, maar het eiland hielden we voor gezien. Ook zagen we de Kuip, die voor sommigen nog steeds staat voor levensgeluk. Enfin, over de treinsporen (middels treinduct) en op verzoek van HH naar de redelijke nieuwe maar zeker grote Essalam moskee. Bij nader inzien hadden de HH toch geen zin om de schoenen zo snel al weer uit te doen en wandelden we verder over de Putselaan. Een mengeling van middenstand kwamen we voorbij, maar HH merkte terecht op, dat het aantal kapsalons (niet eetbare) het grootst was. Tijdens de wandeling over de Putsebocht leek het wel of daar uitsluitend kapsalons gevestigd zijn. Waarschijnlijk is er sprake van zeer sterke haargroei in deze wijk. Hoe dan ook; het kantoor van de Stadsmarinier doemde op. Ja, en zoals dat dan gaat in het leven: als je een doel bereikt hebt, valt er een gat. De enige manier op dat op te vullen is een volgend doel stellen. Desnoods met tussendoelen. In dit geval werd besloten dat het einddoel het bereiken van de beginplek moest zijn. Tussendoelen: weinig, maar in ieder geval een rustige eetplek. En dan loop je zo over de Dordtselaan en ontdek je dat, ook al zit een winkel al 76 jaar op dezelfde hoek, deze gewoon failliet kan gaan. Dus mensen: Tom de Graaf z'n zaak is naar de Filistijnen. Op de Strevelsweg was ook een dichte zaak: De Lotus. Maar die kun je gewoon bellen en dan gaat de zaak toch open of zoiets. Pinnen kun je er niet. De reden staat op deze foto.
 Nou werd het zo langzamerhand toch bammetjestijd. Op de Brink staat naast een monument ook een aantal bankjes en is het rustig. Even in de zon een rustpauze hadden de HH wel verdiend. Donker brood, witte bolletjes, kaas, water, ham: het was allemaal even fijn. En het gaf weer moed om verder te gaan en wel over de Lede. Leuke singel in het midden, Russisch Orthodoxe Kerk en meer leidde naar de Groenezoom. "Een MCD" stelde HH terecht cast. Ook bevindt er zich een winkel, die de wereld verkoopt. Een stuk verderop staat de replica van de Madurodam-versie van de echte Euromast. Onder de sporen door en, wat schetst onze verbazing: St. Franciscus is ook niet meer wat het geweest is. Dat gebeurd allemaal is de Maasstad.
 Langs het dierencrematorium ( bij deze willen alle dieren die ons tijdens de vele wandelingen vrolijk gezind waren, hartelijk danken) naar de Twee Heuveltjes. De zon had bij sommige jeugdigen al wat lentedingen teweeggebracht, zodat die maar moeilijk van elkander af konden blijven.
Zonder de aanwijzing op de muur, hadden we op de Lotustuin nooit het onstoppingsdeksel riolering weten te traceren. De eigenaar van de lichtblauwe Saab moet wel erg lang zijn. De voorstoelen zaten niet meer in de auto. Om niet al te vroeg de wandeling te stoppen, gingen we bij het Koningsplein nog even rechtsaf en daarna de Tuinenbuurt in. Uiteindelijk kwamen we natuurlijk toch weer op de Koninginneweg uit. En vlak daarna werd het einddoel bereikt. Afsluiten deden we tezamen met net aangevoerde Brand Imperator van de tap en een met liefde gemaakt en opgediend warm bittergarnituur. Ech wel.

Een beetje van het padje af

Gaat dit over de HH of is het zomaar een begintitelkreet? In het begin van de wandelreeks werd door deze en gene nog wel eens lacherig gedaan over het feit van de HH-wandelingen. Inmiddels na zo'n driehonderd en zoveel verslagen en nog wat mer wandelingen, gebeurt het ons steeds vaker, dat we enig respect tegenkomen. Vinden we niet erg. Maar weest er van overtuigd, dat, schouderklopjes en/of lacherigheid ten spijt, de HH voorlopig nog hun wandelschoenen niet aan de wilgen hangen. Er is sprake van een inmekaarflansing van een lang weekend de wandelhort op. Daarover later meer.

Nu de dag van 23 januari 2015. De weergoden deden een sportieve poging om de temperatuur eindelijk op normale laagte te brengen. Het kwik daalde beneden de vorstgrens. Trekken de HH zich daar wat van aan? Om heel eerlijk te zijn: een beetje wel. Handschoenen, sjaals en mutsen werden tevoorschijn gehaald. En er werd gekozen voor een korte wandeling in de eigen omgeving. Hoor ik daar iemand gniffelend "Mietjes" denken? Laten we dan even duidelijk stellen, dat dat wel zo mag lijken voor HF (fiets,trein,tram), maar HH kwam geheel fietsend en besneeuwd aan op de startplek van deze: lentewandeling . Dartel als een tweetal pasgeboren lammetjes konden we gelijk aan de tour beginnen. Schoenengedoe en dergelijk konden achterwege blijven. De sneeuw dwarrelde zachtjes op ons neer en voordat we het eigenlijk in de gaten hadden, waren we het Excelsiorstadion al weer voorbij. Met gevaar voor de overige weggebruikers kruisten we de 's Gravenweg en deden op de Laan van Nooitgedacht een ietwat nare ontdekking. Eén van de daar gelegen volkstuintjes droeg het nummer 28. Redelijk uit het veld geslagen liepen we verder, maar het ijs was gebroken. In tegenstelling tot het ijs op de sloot verderop, waarop een meerkoet ons verdwaasd aankeek.
In de paardenbak in het Kralingse Bos troffen we geen paarden aan en ook niet op het terrein, waar zo 1 keer per jaar het CHIO opbloeit. Bij de Big kun je onder andere hele dure suiker en stroop kopen, maar daar trapten we niet in. Langs de oever van de Kralingse Plas bloeiden de herinneringen aan de eerste HH-wandeling op.
Oh, wat lang geleden al en zo'n hoop afgewandeld sindsdien. Even stilstaan bij het monument voor Holland Pop Festival en daarna op naar het hertenkamp. Niet alle herten kwamen af op het GFT-afval, dat door de oudere dame en haar hondje over het hek gekieperd werd. Wel waren de ganzen er als de kippen bij. Een oversteekkonijn en toen op naar het Uilenpad. Een merkwaardige paddenstoel stond daar pontificaal. Na een ontmoeting met de reiger en een stoute en tevens natte hond werd het tijd om het terrein van de kinderboerderij via de ingang te betreden. De aangebrachte groene bezems kunnen goed dienst doen voor het reinigen van allerlei attributen. Geen van de aanwezige dieren bleek overigens toe te willen geven een kip te zijn. Met een korte ontmoeting met ezels en goed doorvoede koeden sloten we het bezoek af en vertrokken door de andere ingang. Dat was in ons geval dus de uitgang. In tegenstelling tot de Duitse taal, veranderde bij ons niets aan de uitgang in combinatie met het geslacht. Langs de indrukwekkende klimdingen en ineens stonden we weer buiten het bos. Langs het kanaal over de Boezemlaan gingen we op zoek naar het oorlogsmonument en staken daarna over naar de Crooswijkse Bocht. Niet al te lang geleden waren we hier ook, maar toen aten we daar geen boterhammen en nu wel. De duiven op de reling van het huis aan de Linker Rottekade schrokken dit keer helemaal niet en bleven mooi zitten. Aan de Mariniersweg even over de Grimsel (natuurvoedingswinkel) gesproken en even daarna de kringloopwinkel binnengegaan. Leuke spullen, maar weinig echt nieuwe dingen. Wel lekker warm binnen. Langs de Kubuswoningen naar de Oude Haven. Daar ontstond een beetje verwarring over het vervolg van de wandeling, maar even later waren we weer goed op weg.
Langs Kaat Mossel en een andere horecagelegenheid (naam doet er nu even niet toe), waar u destijds bediend had kunnen worden door een HH-telg. I.v.m. bouwsloopwerken moesten we een stukje eigen inbreng doen. Oostzeedijk op en langs de Joodse begraafplaats, oversteken en via een aan een kassabon ruikende mevrouw in een auto naar de R. Baeldestraat. Op de P. Potterstraat een ontmoeting met een alleraardigste poezewoes. Bij het Libanoncollege stonden zowaar twee breaksnoeken. In ons enthousiasme vergaten we de Dillenburglaan te nemen. Dus effe terug. Op de Essenlaan dacht HF HH dingen dubbel te horen zeggen, maar HH nam dat niet waar. Achteraf bleek het door een auto met de naam Echo te komen. Zo langzamerhand werd de roep van HH's fiets hoorbaar. Gedwee stond deze te wachten op bevrijding. Ja, restte ons niets dan het op zoek gaan naar een horecaf. Vele namen en mogelijkheden droegen we aan, maar door sluitingen en andere zaken streken we neer in De Dijk. Ons advies: wacht nog een tijdje om ons voorbeeld te volgen; dan zijn de toiletten geheel in nieuwe staat gebracht. Brand Zwaar blond, Palm Dobbel, Affligem Blond en een prachtig bittergarnituur later scheidden onze wegen.