Nergens zin an ...

Herkent u dat ook? Nergens zin in. Waarom zou je ook?
Zo deden wel meer opmerkingen de ronde.
Drie is geen vier.
Alcohol is nog geen bier.
Een tram is een korte trein, maar een trein is geen lange tram.
Wij lopen op rolletjes maar dragen toch wandelschoenen.
Rondwandelingen kennen soms fraaie hoekjes.
Lopen doe je wekelijks maar niet iedere week.
NSA en NL doen geheimzinnig, de HH niet. Alles kunt u hier lezen. Bij ons geen Plas sterk, slechts een rustiek stroompje vanuit de gulp richting grond.
Maken wij wel eens wat mee? Vandaag nog een bijzonder exemplaar van een prikjesvrouw. Het bestaat maar ieder week is niet nodig.


Wat viel ons deze week op?
Het is in januari en februari niet de beste tijd om een kerstboom te kopen. Ze zijn er wel maar het is zoeken geblazen. De HH luisteren niet af maar ministeries, ministers, Amerika, NL des te meer bleek overduidelijk. Nu blijkbaar niemand meer weet hoe het zit is wandelen wellicht een optie.
Sorry zeggen is niet voldoende. wantrouwen willen we zien.
Els is niet meer, maar dat lot treft ons allen ooit.

HF had zich tot doel gesteld HH op te halen en een weergaloze experience was toegezegd en aldus.
Rijden doet men naar het station van Bussum en aldaar laat men de auto nog al nonchalant achter. Kiest gewoon een fijn plekje waar u en de auto zich gelukkig bij voelen. Wij deden dit na onderweg toch irritant weggedrag te hebben ondervonden van de VW heren en dames in de buurt van dit merk. Zodanig dat ons niets verweten wordt. Aldus.
Ach ja, dit ritueel behoeft geen uitleg. Schoenen wissel, de diverse runkeepers werden ingeschakeld en daarna de rugzakken om en hupsakee op weg.

Men spreekt hier van de gooi en vechtstreek maar agressiviteit is de HH niet opgevallen. All quiet on the western front. Wel landgoederen en landgoederen en u raadt het al ijskelder.

Bij het verlaten van het station Bussum Zuid moet u wel opletten of u uit Amsterdam komt of niet. Is het eerste het geval dan dient u het station anders te verlaten. Wij verzinnen het niet.

Oh ja, de naam van de route: Gooise Lusthoven.

Voor doe het zelvers: ca 18 km

Voor zuinigen: ca 13 km

Aanduiding: rood wit met meestal NS-teken. Echter kort het Trekvogelpad. (wij hebben deze masturbation-birds in het geheel niet gezien).

Horeca onderweg: matig en dan slechts aan het begin (na ca 6 km).

Landgoederen en dito huizen:

Bantam

Schaep en Burgh

Boekesteyn

Hilverbeek (niet te verwarren met Hilvarenbeek)

Gooilust

Wouden:

Spanderswoud

Corverbos

Koe beesten:

Lakenvelders. Wist u dat deze dieren alleen gras eten wat ze echt lekker vinden? Een andere minder leuke naam voor dit soort is parkvee.

Onderweg ander vee: eekhoorn, ree, Harrie, etc.

Wat valt er aan te duiden? In het begin een eigen stuk voor HF : de Franse Kampheide. Weest zich ervan bewust dat honden hier soms loslopen. Daarna is Bantam aan de beurt, met geen eigen

ijskelder. Dit wordt echter goedgemaakt wanneer u doorloopt naar Schaep en Burgh want daar is ie dan eindelijk. Daar waar de Belgen niet verder komen dan een bordje van ooit eens kunt u hier in al zijn grootsheid dit spektakel en toch ook wel een klein wereldwonder bekijken. Tip: doet uw ogen open!

Daarna is het doorlopen naar Boekesteyn, ook al van Natuurmonumenten. Waar doen zij het van zult u zich horen afvragen? Wij hebben de antwoorden ook niet. Maakt niet uit, het Spanderswoud wacht nog op uw bezoek.  Kijkt u rustig rond maar houdt wel de tijd in de gaten. U heeft nog even zullen we maar zeggen. Ach, waarom ook niet even rondgekeken in Hilverbeek? Het heeft alles te bieden.

Brood mee? Dan og ff wachten en doorlopen net als de HH naar de lange route en Gooilust. Nu een soort van klaar, dit in tegenstelling tot de vorige keer dat de HH zich hier begaven. Bij het meer neemt u het tweede bankje, beetje uit de wind, zit uzelf neer en geniet van brood en drank. Heerlijk....

Daarna verzamelt u alle moed en na ampele overwegingen en wellicht eigen inbreng verlaat u Gooilust en dient het Corverbos zich alweer aan. U denkt: alweer bomen? Tja, dat heeft men hier in de omgeving zo bedoeld. Nog meer bossen volgen want de overtreffende trap het Spanderswoud wil graag ook door u bekeken worden. Ach, nog ff volhouden, dan bent u er vanaf. Vanaf dit moment werden de HH al dan niet voortdurend in de gaten gehouden door hondexemplaren, die soms erg irritant voor de HH-voeten liepen, soms bijna frontale botsingen en omval partijen veroorzakend.

Ach, zet gewoon uw beste benen voor en voor u het weet heeft u de heide van HF weer bereikt en kunt u na oversteking van de gevaarlijke weg uw auto weer bereiken en genieten na het omkleed ritueel van de terugreis en daarna naar ex-Wout en nu anders uitgebaat.

Bokbier was veranderd in La Chouffe en bittergarnituur erbij. Maakt de HH niets uit.

Aangezien de route en de files meevielen waren we tot verwondering van de HD erg bij de tijd thuis.

Dus het knuffeluurtje kon veel eerder van stal gehaald worden.

Tot ooit...

 

 

Slingeren langs de Linge

HF had het vermoeden en HH ook en zodoende kwam het van een afspraak. Eerder in de week had HH de route naar het huis waar HF woont reeds verkend, zodat beiden geen verrassingen ten deel zouden vallen.
 Als toch verrassing had HF een paar oren voor HH klaargelegd, maar geholpen door de onvolprezen meneer Alzheimer vergat hij de oren aan HH te overhandigen. Gelukkig is HH reeds voorzien van voldoende oren, zodat van obstakels in de wandelplannen geen sprake was. Een vermeldingswaardig iets is wel dat de CV-meneer bij HH-CV een onderhoudsbeurt deed, waarna de CV zich niet meer geheel van de taken kon kwijten. Gek misschien, maar eigenlijk net zo gek als het feit dat er deze week HH-gewandeld ging worden en wel door de gezamenlijke HH. Het valt wellicht op dat de laatste tijd erg gekozen wordt om tijdelijk lid te worden van een spoorwegvereniging. Ten stelligste ontkennen we bij deze dat dat iets te maken heeft met een voormalige hobby van HH, maar dat het ontstaan van het fenomeen gewoon komt door gemak en de honger naar verandering. Een rondwandeling is en blijft een rondwandeling, zodat je wandelend uitkomt waar je begon. Leuker is de niet-rondwandeling in combinatie met een aansluitend OV-einde.

Althans in onzer ogen. Aangezien Geldermalsen en omgeving ons een tijdje geleden in wazige beelden ontving, leek het terugkeren naar aldaar een goed plan en gaf tevens de mogelijkheid om eens te zien hoe de omgeving er daar werkelijk bij heldere zonnestralen uitziet. Omdat gefluisterd wordt dat de Linge ooit een woeste rivier was, werden de HH nieuwsgierig en kozen voor http://www.eropuit.nl/uitje/id/1000036/wandelen/AanbevolenNSwandeltochtMarinwaerdtLinge85of22km/ en dan de 22-versie. Het station in Geldermalsen bood een mooie parkeerplaats aan en de schoenrituelen gingen van start evenals even later de wandeling. Over de spoorbrug, die blijkbaar nog steeds geen fietspad is geworden, en op naar Tricht, dat ooit voorzien was van een bierbrouwerij. Leuk weetje, nietwaar? De kapper kapte achteraf en even later waren er inktpothonden, die om onze aandacht vroegen en kregen. HH, de dogwhisperer onder ons, ondernam stappen. De ontmoeting eindigde redelijk abrupt, want HH fluisterde wel, maar de honden werden luidkeels. Via Tricht-West liepen we verder.


HF ontving applaus uit de telefoon en nam die aan.  Er was zowaar verbinding met overwadse gebiedsdelen inzake een vrachtwagen. Dat zorgde indirect voor een korte stop bij de Hoenderik, alwaar HH een lastig steentje onder de schoen verwijderde. Zo, nu kon weer ongestoord verder worden gewandeld. De zon deed de hele dag volop mee, hoewel de Lakenvelders in de stal van de Hooghe Sluys daar weinig plezier van hadden. De HH daarentegen genoten van de buitennatuur en werden ook nog eens verrast met een uitstalling van Citroëns van de 2CV uitvoering. Als troost voor HH zagen we gedurende de hele wandeling vele vormen van Volvo's. Na de Notendijk onder de snelweg door en daar traden we Beesd binnen. Onder andere met de Spaar-Bank en tevens Bewaarschool. De kinderen leerden daar in spaarbankjes op hun tellen te passen. Uiteraard is over Beesd nog veel meer te vertellen, maar aangezien de HH begluurd werden bij de grote kerk, laten we dat achterwege. Over Rumpt, ons volgende doel, valt ook wel wat te zeggen. Bijvoorbeeld: er ligt daar een bootje met de naam van een dochter van HH; er is dorpsbewaking middels een midden-op-de-straathond. Voor meer bijzonderheden raden we u aan zelf naar dit dorp te gaan. Vanaf de dijk tussen Rumpt en Rhenoy valt veel te zien. Onder andere Domus Pacis en Huis te Rumpt. Voorzichtigheid bij deze laatste is geboden, want iets verderop wordt asbest verwijderd.

 Wel raar dat er een paar oren achter de heg bij de doodlopende wegen verscholen bleken. Maar goed, inmiddels knorden de maagjes en zochten we naarstig naar een geschikt bankje. In Rhenoy werd ons dat geboden en, de waarschuwing voor de hond negerend, werden vocht en brooddingen ingenomen.  En dat in de buurt van de boom die op dezelfde datum in 1988 ter ere van onze toenmalige vorstin was geplant. Zo en dan nu door een tunneltje, waar HF zonodig lawaai moest laten klinken(luister daarvoor hierboven naar het filmpje), naar de hele lieve hond. HH aaide dat het een lieve lust was en hond en HH gaven elkander een poot. Dat alles onder het toeziend oog van de vrolijke mevrouw die in de tuin aan het klussen was. Wat kan geluk toch mooi zijn. Van Acquoy kun je zeggen wat je wil, maar er is een haven. En een scheve toren. Tot verdriet van HH werd er ook een aanzienlijk gedeformeerde Volvo het dorp doorgereden. Desondanks zonder tranen door naar het fort bij Asperen en het dorp zelf. En dat snotteren had HH de hele wandeling al, dus van tranen echt geen sprake. Op zich bood Asperen niets nieuws. Maar het pad vanaf het gemeentehuis had een bewerking gekregen. Met veel uitglij- en modderaandebroekenplezier, maar verder zonder noemenswaardige schade, kregen we weer vaste grond onder de voeten en bereikten we Leerdam.

Zonder haast naar het station en de trein in, waar maximaal 12 fietsen in mogen. Naast de HH zat niemand in de trein, maar voor en achter hen wel. De conducteur knipte geen kaartjes, maar deed iets electronisch, wenste ons een fijne dag verder en bij het uitstappen nam hij nog even roerend afscheid van iedere passagier persoonlijk. Kijk, dat maakt treinreizen nog een kéér zo leuk. U zult ons dan ook niet aan een conducteur horen schreeuwvragen om even te wachten als we geen kaartje maar wel 7 euro 50 hebben. Als afsluiting kozen we een gouden leeuw, waar we op gepaste wijze werd onthaald en de ober nog wel wist hoe we te verleiden waren tot bierdrinken.

Altijd van je af

Eerst wat uitleg. Van je af? Naar je toe? Wij realiseren ons maar al te goed dat de leeftijd des HH ertoe noopt zo nu en dan zaken te expliceren die voor ons oh jee zo duidelijk en vanzelfsprekend zijn. Dit komt met name door genoemde leeftijd die hoewel niet tegen ons werkt toch ook niet beticht kan worden van enige meegaandheid. Hoe dit zit is niet aan de HH hoewel de wetenschap hieromtrent ons zielsveel vreugde mocht brengen.
Om deze gesneden koek te duiden is het nodig dat u zich verplaatst in de tijd voor internet en net doet of alleen TV en uw partner in
huis voor verstrooiing kunnen zorgen, waarbij de TV met stip nummer een noteert. Op een van de destijds beschikbare kanalen kon u dan middels VPRO keuze naar een programma kijken waar niet alleen creatief met kurk werd omgegaan maar ook de nodige waarschuwingen werden afgegeven als u in uw spaarzame vrije tijd aan het rommelen slaat.
De belangrijkste aanwijzing die destijds werd afgegeven luidde:

ALTIJD VAN JE AF

Omdat de HH regelmatig aan het wandelen slaan is het verstandig dat u zich dit voortdurend realiseert. Het lijkt allemaal zo simpel maar de praktijk is helaas eigenwijs en zeker niet zachtzinnig.

Dit kleine figuurlijke zijpad (we blijven wandelaars wel waar) levert direct een vloeiende overgang naar de wandelvlijt van deze keer. Hoewel lang werd gezocht naar wandelingen die onze goedkeuring konden verdragen leek het aanvankelijk erop dat een nederlaag moest worden aangekondigd. Een wandeling naar Sochi om daar onze sympathie te betuigen lag helaas zowel financieel als tijdsmatig niet binnen de mogelijkheden van deze vrijdag.

 

Maar als een klein duveltje (nee, niet wordt hier bedoeld inhoud uit een bierfles, die is zelfs voor de HH te inkopperig) uit het internet doosje vond HH dan toch de met smart gekoesterde wens der invulling. Een wandeling van Rotterdam naar Delft. 

http://www.routeyou.com/nl-nl/product/file/1970662.nl

Deze wandeling begint voor HF bij station Alexander en voor HH ook. Kwamen zij dan samen? Nee, het moment van samenzijn werd uitgesteld zodat de een wel en de ander niet op de fiets kwam. Niettemin werd na enig bijklets besloten om van hieruit de wandeling te ondernemen. HH gaf HF te kennen dat hij onderweg papier zou achterlaten mocht een achteruit vluchtroute zich om wat voor reden dan ook aandienen.

Dat betekent via de grasbuurten naar de Rotte, langs vrije tijdsbesteding en kunst richting Bergschenhoek. Onderweg komt u langs de enige berg en rots van zuid-holland.

Als u dit allemaal hebt gezien dan is Berschenhoek wel een plek om doorheen te wandelen maar dan met ons welgemeende advies richting Berken en Rodenrijs, ook een prima plek om geld te halen, hoewel Bergschenhoek hier ook enorme mogelijkheden achter de hand houdt.B maar zeker ook B en R verdienen ook alle lof wat dadendrang aangaat, want men stampt hier zaken uit de grond die hoe gek het ook klinkt weer op die bedoelde grond komen te staan. Dat betekent dat deze wandeling als groene wissel met de nadruk op groen helaas niet meedingt naar de tweede hoofdprijs.

Goed, nadat op fenomenale wijze werd omgegaan met een ingeprogrammeerde verdwaling langs een raar heerschap kon er neergezeten worden teneinde te laven en te eten.

Opgewassen tegen een stootje, we hadden rondom inmiddels kunnen vergeten, werd via Oude Leede, weliswaar nipt, de gang gezet richting Delft. Dit ontlokte HF de nu legendarische uitspraak dat O.L.

wellicht niet door de Unesco wordt bezocht. Met een flinke tredmolen (ook onderweg) ging het dan richting wat groen wat zich aan u vertoond wanneer u op de achtergrond de contouren van Delft gewaar wordt.

Via een deel van de Delftse Hout kuntu dan de A13 ondersteken en loopt u in een nagenoeg rechte lijn naar het centrum alwaar Delft u zeer hartelijk zal uitnodigen om toch wat te doen aan de bijdrage aan de lokale middenstand. De HH gaven het goede voorbeeld. 6 (!) bieren en twee bittergarnituren van elk een soort later begaven wij ons richting station alwaar HH eerst zonodig niet maar later wel met de trein mee mocht.Leuk, leerzaam en voor u beste lezers puur entertainment.

De HH op bezoek bij vijf heren

Omdat het nu wel duidelijk is, dat Groningen hulp krijgt in welke vorm dan ook, konden de HH zich wijdden aan een ander stuk Nederland. Voorop staat uiteraard altijd, dat er een beetje gezocht gaat worden. In dit geval een wandelroute. HH had HF bij hem thuis uitgenodigd om na aankomst te ten huize daar, een gesprekswandeling te gaan doen. Op gepaste wijze koos hij daarvoor een hollandser dan Hollandroute; ziehier de uitgekozene: http://www.natuurcentrum.nl/vijfheerenlanden%20wandeling.htm . In de hoop in de polder een model tegen te komen, deed HF Tomtommen om vervolgens op advies van HH de Tomtom te negeren. Hoe dan ook: de pret was begonnen. Zoals ons beloofd, was de schaapskooi gesloten, maar ondanks dat wist HF een mooie parkeerplek te vinden. Uiteraard enkele rituelen.
Alle informatie die hierna volgt, is vanwege de inhoud van
bijgeplaatste foto eigenlijk geheim, dus we verzoeken u geen gewag te maken van het één en ander. De eerste stappen werden we gadegeslagen door een vrolijk kijkend honddier, die lang moest nadenken over de uitnodiging tot meegaan. Uiteindelijk werd toch gekozen om het boerderijerf te blijven bewaken. Zo kwamen de HH in hun tweetje aan op de Zijdekade. De zijde was goed verstopt, maar diefstal van bomen had plaatsgevonden en werd wel waargenomen. Het aangekondigde einde van het fietspad na 50 m. bleek een grove leugen. Maar de vriendelijke blik van de vrouw op de fiets blijft voor altijd op onze netvliezen geprojecteerd. Na de brug deden we toch maar niet het pad direct langs het water, maar benutten het fietspad. Na een zeer korte aarzeling namen de HH het kloeke besluit niet de verkorte versie te gaan doen, maar de hele route uit te wandelen. HH vond bij de vele bankjes een prachtexemplaar voor vuilinname en doneerde. Konden we daarna mooi een kijkje nemen in Middelkoop; genaamd naar de straat die daar ligt. De meeste  (eigenlijk alle) boerderijen, die rechts van de weg staan, staan niet aan de linkerkant. Je zou dan ook verwachten, dat enige aanspraak van rechts zou komen, maar nee hoor. De ruim besnorde man van de aanhanger vol zand bleek een scherp opmerkingsvermogen te hebben en stelde geheel zelfstandig vast, dat de HH aan het wandelen waren. Zijn uiting, dat we de Vijfheerenlandwandeling aan het doen waren, moest daarvan het bewijs leveren. Zowel hij als de twee andere aanwezige mannen roemden de route. De HH stelden voor om dan met zijn vijven te gaan, maar ook hier weer aarzeling en daarna een afwijzende houding. Zit waarschijnlijk in de aard van de lokale bevolking in de vorm van mens en dier. Een befietste rare snuiter liet ons ongevraagd weten, dat blaffen daar eigenlijk nooit voorkomt. Lekker belangrijk, want bij Bloemfontein kluste men lekker aan automobielen. Verbazingwekkend kwam op ons neer, de gewaarwording van omhoog stromend water. En ook het vijfde wiel aan het bestelbusje en de noterende meneer leverden wat vragen op. Het Merwedekanaal is voorzien van een dijk en waarom zou je dat dan niet de Kanaaldijk noemen.

 Veel scheepvaart kan door het kanaal en ten bewijze daarvan een vastlegging. U wellicht onbekend, maar Don Quichot heeft in deze omgeving met zeer veel succes de molens bestreden. Slechts langs de Huibertweg staat er eentje. Over de brug en verder via deze Huibertweg doken we Hei- en Boeicop in om daar brood en zo te doen. De horeca was gesloten, maar de kreet op het bord was het leermoment voor deze dag. Het natuurgebiedje bij de Polderweg werd behoorlijk gemolesteerd. De Bolgerijsekade. Indien u daar een koe (oud of jong) in de sloot ziet, kunt u een telefoonnummer bellen. Het hoeft natuurlijk niet; aan u de keuze.

De HH gingen het griendengebied in en stelden diverse dingen vast. We verklappen hier alleen maar, de conclusie dat alle vier broekspijpen een wasbeurt zouden gaan krijgen. Nu even een tip: houdt u niet van wilgen, dan is dit stuk van de route niet zo geschikt voor u. Nou vooruit, nog een tip: houdt u niet zo van polderlandschap, dan is de rest van de route eigenlijk niet zo geschikt voor u. Het blauwe paaltje troffen we niet aan en toen schoot HF in de stresssssss. Gelukkig was het niet al te warm, zodat HH op koelbloedige wijze de paniek wist te sussen en klommen we na de uitkijkhut gewoon het hek over.  Op het erf van boer Kool nog even met de hond gespeeld en een kijkje in de keuken genomen. Koffie, thee, soep en verse melk zijn er voorhanden. Een blik op de voorgevel en daar was de Schaapskooi weer.
 Daar bleek dat de vuilbakken van A.- en R. dam best gebroederlijk en heel rustig naast elkaar kunnen staan. De terugweg kon worden aanvaard en omdat het weer was, deden de HH bier enzo. Tot slot nog even dit. Er is een groot raadsel: hoewel de HH beiden telkens compleet dezelfde route lopen, loopt HF steevast enkele honderden meters meer. En nee, hij loopt niet stukjes vooruit om dan weer terug te keren bij HH. Ter illustratie:

Veulveuh weulk

Terecht is direct kritiek. Achteraf niet. Wij plegen plagiaat nadrukkelijk wekelijks en niet iedere dag. Immers citeren wij voortdurend uit eigen werk.
Is het niet vanwege een wandeling dan is het wel door een wandeling. Dus ja, wij plagiëren schoenenritueel, bittergarnituur, bier, etc.
Valt ons hiermee dan niet lastig. Wij hebben het al druk genoeg.
Om een voorbeeldendheid te benoemen: HF had het hele internet afgezocht en vond vrijwel nieuwe Dal Vrij Dagkaarten bij een bekend winkelmerk-concern. Voor slechts € 15,50 werden die van de hand gedaan, namelijk figuurlijk, want bezorgd was en deed men.
Twee stuks werden bekomen, vertrektijden van open bare vervoerders werden gekend en zo kwam het dat de HH zich troffen in het best nog wel nieuwe Rotterdam cs. Aldaar mocht HH ter verpozing bij een zekere USA-Seattle based koffie clubje een versnapering uitzoeken, die hoewel tall toch de kleinste van het stel was.
Instappen in de trein was de volgende fase. Aangezien de HH in den morgen elkaar niet teveel willen vertellen werd de stilte wagon uitgezocht. Behalve een zekere smerige verkoudheid ener aanwezigen valt hierover minder te vertellen dan hier is te noteren. Daarom via Hoofddorp aankomend in Amsterdam CS mocht op vertoon van extra bekregen bonnen een drankje (klein flesje) en een warme hap afgenomen worden. Met deze triomf in de handen werd gebruik gemaakt van gratis IJ-overstekingen en kon het op pad.
Groene wissel 21 vormde de leidraad voor de
HH (mannen inmiddels) en zo kon het gebeuren dat wij via de Nieuwendammerdijk erachter kwamen dat hier in deze regio (het ging een beetje ten nadele van HF) toch de Veulveuh zijn domicilie heeft. Geboren, getogen en altijd gebleven zeg maar. "Maar". Tja, mijmerend onder de rook van viel ons ook op dat er voor dames zonder hondje eigenlijk geen zinvol leven meer mogelijk is. De HH zullen dit nog nader onderzoeken. Maar goed, hier kun je weer een punt van maken, je kunt ook doorlopen. Dus na vele omzwervingen en direct al eigen inbreng werd de watersnood bij HH dermate urgent dat op zoek moest worden gegaan naar een afdrijfplaats. Die werd gevonden bij een landelijk opererende benzine verkoop keten. Helaas had een mannelijk exemplaar de HH blijkbaar zien aankomen want ineens en puur toevallig moest dit exemplaar ook zonodig. Dat laatste is niet erg, de betreffende tijdspanne wel. De HH schoten wortel en moesten wel alle onzedige plaatjes van het magazine-rek aanschouwen. Het blijft wonderlijk hoeveel promptheden er op een voorpagina passen.

Niettemin kwam er uiteindelijk een verward heerschap uit de toiletten zodat HH zich kon opofferen om inzage te krijgen in de toiletruimte. Ach, de schade viel mee, dus na het bezoek van HH was het de beurt aan HF. Hoewel deze iets langer op zich liet wachten kon uiteindelijk met lege blazen de wandeling worden voortgezet.
Dat betekent dat na enige tijd in de buitengebieden Ransdorp kan worden bereikt. De HH zochten een beschut bushokje en deden zich tegoed aan eigen meegebrachtheid. Hierbij voortdurend gadegeslagen door een zogenaamd lezende dorpsgenoot. Gebruikelijk is hier dat men al bij 2 lege flessen deze retourneert en daarna een eigen wandeling organiseert.
Na pauze, fotoshoots en nog meer werd er verder gewandeld en zou de richting Zunderdorp zijn. Onderweg behalve een net-niet-verzuiping van HF en een moedige poging van HH om toch deze levensgevaarlijke hindernis te doorwandelen kwamen wij aldaar en alhier. De dominee geniet hier bijzondere rechten evenals heren in rode pantalon.
Tja, daarna is het speels zoeken naar de juiste route, het Noordhollandskanaal kan u hier begeleiden, passeert u nog de molen De Admiraal en dan bent u bij punt 4 van de route beland. Hier zult u moeten opletten, want dat verlangt de route beschrijving van u. Mis vooral het trapje niet in de flauwe bocht en na bochten, brugonderdoorgangen, etc komt u langzaam weer in bekende omgevingen.
U oversteekt wederom gratis maar nu vanaf een ander plekje.
Terug bij het station moet u nu wachten tot na 18.30 uur.

Hoe kunt u die tijd beter doorbrengen dan bier drinkend en nacho's etend?
Nou, u kunt ook blowin'in the wind en dat ook nog eens gratis.....

Raadt u inmiddels waar de HH geweest zijn? Nee, het is niet Haarlem. Hoewel de terugreis u wel hier brengt.
Goed, wij zullen het afgeven, het is onze hoofdstad, beter bekend onder de naam 020.

Voor people zoals wij is 020 Groene wissel (om onverklaarbare reden voorzien van nr 21) een welkome afwisseling en zeker een aanrader.

Wordt vervolgd....

Hieronder het live verslag van de gevaarlijkheid:

Stout, ongehoorzaam, ondeugend of ronduit de vandaal uithangen

 

Nu het dan daadwerkelijk een feit is, dat we in 2014 zijn aanbeland, wensen de HH al hun lezers en hen die hen dierbaar zijn, een fantastisch nieuw jaar. Voorafgaand, tijdens en vlak na de jaarwisseling hebben een  aantal inwoners van Nederland zich beziggehouden met de kreten, die in de titel worden aangeroerd. U weet wellicht dat de HH zich ook wel eens bedienen van iets wat niet geheel volgens de regels is.

 Maar onze goede bedoelingen blijven dan wel altijd overeind. Hierover later nog iets meer. Omdat HH nog herstellende was van een onaangename verkoudheid, meldde hij zich bij HF. Deze moest HH weliswaar teleurstellen v.w.b. geneeskrachtige gaven en een oor, maar ging daarna gedwee mee. In de auto werd unaniem gekozen voor een Tilburg-wandeling en niet een Amsterdammer. Dit is 'm:  http://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/408298/wandelroute/wandelen/20km-door-reeshof.nl . Kon HF HH tijdens het geheel iets meer laten zien van en vertellen over de plek waar de eerste HF-kreten en schreeuwen aan de wereld werden toevertrouwd. Daartoe stuurde HH naar de Puccinihof en op elegante wijze parkeerde hij te aldaar. Na schoenendingen toonde HF aan HH zijn nieuwe fototoestelletje. HH had informatie gegeven en HF had daarna koeien bij horens gevat en het kleinood aangeschaft. Nu maar hopen, dat het apparaat naar behoren dienst wilde doen. Al ras kon er gebruik van worden gemaakt; kijkt u maar even mee naar deze speciale uitvoering van een autobrommermobiel.  De langskomende vrouw informeerde belangstellend of de foto bestemd was voor de wijkkrant. Of de verkoopcijfers gunstig zijn, weten de HH niet, maar gezien het aantal autodealers dat we tegenkwamen moet er toch sprake zijn van klandizie. Of dat bij de Perzische tapijtenhandelaar het geval is, is ons inziens ondergeschikt aan het feit, dat HH erg geïnteresseerd is in de tapijten an sich. Hoe ziet dat eruit? Veel tijd om dat vast te stellen gunden de HH elkaar niet, zodat de brug over het Wilhelminakanaal kon worden overgestoken en aan de Goirkekanaaldijk richting Dongen begonnen kon worden. Langs de sportvelden, waar de broer van HF destijds zijn nog immer fameuze voetbalactiviteiten ten toon spreidde en vlak daarna werden de HH middels borden gewaarschuwd , dat het essentiële fietspad richting Dongen afgesloten is. Aangezien er sprake was van fiets, HH sloegen we de mededeling in de ruim aanwezige wind.

 Verderop constateerden we dat het fietspad inderdaad niet verder toegankelijk was, maar voor ons waren hekwerk en prikkeldraad aan de kant gedaan. Daarachter ging men binnenkort verder met het verbreden van de sluizen en de spuien. Nu waren we vlak bij het huis, waar HF na enkele jaren naartoe was verhuisd vanuit de geboorteflat. Om daar te komen hoefden we alleen nog maar een plek te vinden, waar de omheining ruimte bood tot doorsteken. Tot aan het einde van de afsluiting was daar echter geen sprake van. Na het smeden van enkele slimme plannen kon er een geslaagde bevrijdingspoging plaatsvinden. Rugzakken af.
HF kon HH nu begeleiden naar de Mieredikhof. De bestrating was nieuw, de Volvo oud en na een korte bezichtiging terug naar het Moersepad. Het zeer luidruchtig keffende dier leek even nog roet in het eten te gooien, maar uiteindelijk konden de HH verder vanaf de sluizen. De rennende hond beet niet, twee stoelen waren klaargezet, de ganzen waren luidruchtig en de HH doken op tijd de Middenschouwenstraat en de Reeshofse Bijstervelden in. Dat we daar op een soort eiland gingen, werd direct duidelijk door de aantrekkende wind. Langs de Kievitshoeve en daar waar scholing kan plaatsvinden op naar het station Tilburg Reeshof.  Waren de HH met de trein? Nee hoor en daarom verder naar de Bredaseweg.

Op zeer opvallende wijze probeerde daar een aantal personen onder de weg door te steken. Dat is hen tijdens onze aanwezigheid daar in ieder geval niet gelukt. Halverwege de Oude Rielsebaan kwamen we na de ingang van het Amarant-complex een mooie zit-, eet- en drinkgelegenheid in de vorm van een bankje tegen. Aangezien iemand zo vriendelijk was geweest om een handdoek neer te leggen, kon HH droogdoening doen en werd bij het Treinplein gepauzeerd. Enigszins gescheiden vervolgden de HH de wandeling, maar bij de uitgang van Amarant kwamen zij weder tezamen. Dat we werden ingehaald door Brabant Water-auto deed ons toen nog niet vermoeden dat dat ook werkelijk water voor ons zou opleveren. Op de Gilzerbaan waren de paraplu's geen overbodige luxe. Maar bij begraafplaats de Vredenhof konden deze desgewenst al weer worden ingeklapt en hield het watervallen op. Oppassen want de stoep was glad en even samen op de foto.
 Op de Ringbaan West voor het spoorviaduct deed HF nog even een uitbusval-anecdote en even later was de Nassaustraat aan de beurt. In eentje daarvan is HF geboren.

Nog even verder en de rotonde met het onbewoonde huis overgestoken. Vrij snel daarna schoenen uit en aan en op naar een plek waar het geheel kon worden nabesproken. Bij knooppunt Hooipolder was een verkeerslicht helemaal ondersteboven van het aanschouwen der HH. Ons doel was de Gouden Leeuw. Hoewel de gevraagde pittige gehaktballetjes pas de volgende dag zouden worden geschapen, was de kok bereid om ze direct voor ons te bereiden, zodat de Westmalle Dubbel een geweldige smaakpartner zou krijgen. De HH smulden.