Ronde Tiel

Waarom zo nadrukkelijk de overdrijving zoeken als de beschrijving van de wandeling zo eenvoudig is: Rondje Tiel.
Nu dat heeft er alles mee te maken dat de HH helemaal niet houden van overdrijving maar direct met de billetjes bloot gaan en niet eerst een herenlid wekenlang aan de bekende lijn laten hangen alvorens een afserveerritueel alsnog van stal wordt gehaald. Vandaar dat wij direct bekennen dat genoemde route beschrijving frauduleus van karakter is en u er toch echt rekening mee moet houden dat u later thuis zult zijn dan vooraf bedacht. U kunt hier met uw declaratie gedrag eveneens rekening mee houden.

Wandelen start zoals gewoonlijk met een heengaan naar de vanaf. Hier kunt u in Tiel nabij een voormalig stationsgebouw en nu met name handig voor grotere boodschappen de auto parkeren zonder dat daar een betaling voor hoeft te geschieden. Vervolgens de nodige voorbereidingen, in dit geval van HF iets minder, zodat de route soms improviserend en met hulp van techniek is ingevuld.
Ach, kalm wandelt u door Tiel richting de kade. In Tiel zelf is men goed bezig, onder toeziend oog van hiertoe en daarvoor ingevlogen bewogen bewoners met hun harten kloppend op de juiste plek.
Langs imposantheid waaronder mooie kerken en poorten komt u bij de Waal alwaar linksaf u uiteindelijk over een drassig paadje naar zeer grote sluizen doet aankomen. Een gevaarlijke oversteek heeft u dan al achter de rug.
Bernard heeft deze kluizen persoonlijk gemetseld vandaar dat de naam zeer nadrukkelijk aan de buitenzijde is vermeld.
Wij onderstaken de grote weg en gingen door een zeer pittoresk industrie gebied waar de treinen eeuwenlang moeten hebben gereden maar nu zeker al enige tijd niet. Rechts troffen wij lokale overblijfselen aan in de categorie "niet meer nodig".

Uiteindelijk verlaat u heel kort Tiel, alwaar wij werden belaagd
door damenwandeldingen waar de bedoelingen er wel duidelijk uitsprongen. Wij trokken ons hier verder niets van aan en gingen door naar Zoelen. Onderweg de Linge passerend. Aldaar werd om ons heen gekeken en foto's gemaakt.
Verder ging het dan naar op weg naar Kerk-Avezaath via landgoed en kasteel zoelen. De albovenste foto geeft een indruk. Hier raakten de HH eerst het spoor bijster maar vonden dit alras weer terug.

Kerk-Avezaath biedt goede gelegenheid tot bammen trek, waarbij een slokje water meer dan welkom
was. Gadegeslagen door alle levendigheid van dit dorp trokken wij verder. Nu richting Tiel. Wanneer u de Linge weer bent gepasseerd zou het logisch zijn om direct Tiel in te lopen. Echter niet voor ons HH. Wij gingen verder richting fraaie nieuwbouwwijken. Onderweg wordt u een korte blijk gegund

op Wadenoijen. Goede herinneringen van HH hierover. Aldaar werd nog een blik gegund op de kerk maar toen LA. Treinbanen overstekend passeert u links van u de wijk Passewaaij. Dames hebben daar een vreemde rijstijl ontwikkeld. Toen HH een passant op leeftijd hierop attendeerde teneinde vooraf de waarschuwing te verstrekken (wij doofpotten niets) werden wij gewaar waar de uitdrukking "een oneindige leegte" moet zijn ontstaan.
Tja, de voeten lieten zich nu wel voelen, een blik op de techniek gaf ook aan dat 20 km een hoogst ongebruikelijke onderschatting van de realiteit betrof. Derhalve ging het laatste deel van de route best zwaar. De kilometers lieten zich voelen.
Tja, dan zit er niets anders op dan jezelf te blijven herpakken en de laatste kilometers toch uit de benen te persen. Dan komt u nog langs riviernatuur, maar drassigheid gebood de HH om de dijk te volgen. Niettemin mooie vergezichten.

Natuurlijk kwam het goed en werd Tiel bereikt. Via de genoemde binnenstad, langs de gracht en nog even een niet doorgangsroute dus weer tikkie terug bereikten wij de auto.
Onderweg bleek dat de vakantie voor diversen er op zat, dus het was vooral slinks de routes kiezen en uiteindelijk aanschuiven onder en met gezicht op de van Brienenoord.
Lekker bier (Brand Imperator is het oudste speciaal bier van Brand. Het is een bier van lage gisting, met een alcoholpercentage van 6.5%) en eenvoudige bittergarnituur.
Tot zover.

Ergens naar toe, maar de reis niet afmaken (deel 1 en twee)

Poe hee, wat een winters weer deze week. Sneeuw, vorst en dergelijke deden ons land aan. Filevorming, vertraging en ander leed overkwam menig Nederlander. Zij die thuis bleven zaten er over het algemeen warmpjes bij. Ook al hebben de HH geen baan, toch werd er af en toe buitenshuis gewerkt. Zo mocht HH naar de plaats, waar de veerpont naar Texel vertrekt. Echter nauwelijks onderweg kon de rit worden afgebroken en huiswaarts was het devies. Zo zouden de HH gaan wandelen bij Rhenen op de Remmerdense Heide. De route op het gps-apparaat en vol goede moed HF naar HH. Aldaar aangekomen bleek iemand te zijn vergeten, dat de woon- en verblijfplaats niet 010 maar 020 is. Ach, home is where the heart is, zullen we maar denken. HH in het bezit gesteld zijnde van wat vroege radioperikelen van de heer W.T. Schippers, ging, vergezeld van wat oude bloemen, een stukje karton en HF op pad. Op naar Gelderland. Al snel waren de HH gezellig aan het keuvelen, zodat HF geheel nutteloos de juiste afslag rechts liet liggen. Maar nadat snel de omissie was rechtgezet als nog op het juiste pad.
 Vlak na Alblasserdam stokte het verkeer. HH liet na raadpleging van communicatiemiddelen weten, dat een vrachtwagen enorm verliefd was geworden op een aanhanger en, volkomen verblind door die verliefdheid, de aanhanger van achteren zwaar genomen had. Deze actie leverde voor de medeweggebruikers een enorm boeiend schouwspel. Maar voordat de HH het geheel zouden kunnen aanschouwen, zou er nog een stief kwartiertje of eigenlijk langer voorbij gaan. Reden genoeg om (wel op legale wijze) rechtsomkeert te maken en een ander plan te trekken m.b.t. wandelen. Een wandelingetje op het Zuidrotterdamse grondgebied met als vertrekpunt de parkeerplaats op het IJsselmondsehoofd; dat moest het gaan worden. Hoofddoel: de Stadsmarinier in de wijk Bloemhof. Zo gezegd, zo gedaan. Uiteraard schoengedinges enzo en na een korte bezichtiging van een stukje Oud IJsselmonde zochten we het Eiland van Brienenoord op. Bij eerdere bezoeken ontmoetten we enkele Schotse Hooglanders. In onze onnozelheid verwachtten we daar wederom naar te kunnen kijken.
 Maar in plaats daarvan kregen we wat dikbillen van jeugdige menselijke makelij voorgeschoteld. Vluchten is een groot woord, maar het eiland hielden we voor gezien. Ook zagen we de Kuip, die voor sommigen nog steeds staat voor levensgeluk. Enfin, over de treinsporen (middels treinduct) en op verzoek van HH naar de redelijke nieuwe maar zeker grote Essalam moskee. Bij nader inzien hadden de HH toch geen zin om de schoenen zo snel al weer uit te doen en wandelden we verder over de Putselaan. Een mengeling van middenstand kwamen we voorbij, maar HH merkte terecht op, dat het aantal kapsalons (niet eetbare) het grootst was. Tijdens de wandeling over de Putsebocht leek het wel of daar uitsluitend kapsalons gevestigd zijn. Waarschijnlijk is er sprake van zeer sterke haargroei in deze wijk. Hoe dan ook; het kantoor van de Stadsmarinier doemde op. Ja, en zoals dat dan gaat in het leven: als je een doel bereikt hebt, valt er een gat. De enige manier op dat op te vullen is een volgend doel stellen. Desnoods met tussendoelen. In dit geval werd besloten dat het einddoel het bereiken van de beginplek moest zijn. Tussendoelen: weinig, maar in ieder geval een rustige eetplek. En dan loop je zo over de Dordtselaan en ontdek je dat, ook al zit een winkel al 76 jaar op dezelfde hoek, deze gewoon failliet kan gaan. Dus mensen: Tom de Graaf z'n zaak is naar de Filistijnen. Op de Strevelsweg was ook een dichte zaak: De Lotus. Maar die kun je gewoon bellen en dan gaat de zaak toch open of zoiets. Pinnen kun je er niet. De reden staat op deze foto.
 Nou werd het zo langzamerhand toch bammetjestijd. Op de Brink staat naast een monument ook een aantal bankjes en is het rustig. Even in de zon een rustpauze hadden de HH wel verdiend. Donker brood, witte bolletjes, kaas, water, ham: het was allemaal even fijn. En het gaf weer moed om verder te gaan en wel over de Lede. Leuke singel in het midden, Russisch Orthodoxe Kerk en meer leidde naar de Groenezoom. "Een MCD" stelde HH terecht cast. Ook bevindt er zich een winkel, die de wereld verkoopt. Een stuk verderop staat de replica van de Madurodam-versie van de echte Euromast. Onder de sporen door en, wat schetst onze verbazing: St. Franciscus is ook niet meer wat het geweest is. Dat gebeurd allemaal is de Maasstad.
 Langs het dierencrematorium ( bij deze willen alle dieren die ons tijdens de vele wandelingen vrolijk gezind waren, hartelijk danken) naar de Twee Heuveltjes. De zon had bij sommige jeugdigen al wat lentedingen teweeggebracht, zodat die maar moeilijk van elkander af konden blijven.
Zonder de aanwijzing op de muur, hadden we op de Lotustuin nooit het onstoppingsdeksel riolering weten te traceren. De eigenaar van de lichtblauwe Saab moet wel erg lang zijn. De voorstoelen zaten niet meer in de auto. Om niet al te vroeg de wandeling te stoppen, gingen we bij het Koningsplein nog even rechtsaf en daarna de Tuinenbuurt in. Uiteindelijk kwamen we natuurlijk toch weer op de Koninginneweg uit. En vlak daarna werd het einddoel bereikt. Afsluiten deden we tezamen met net aangevoerde Brand Imperator van de tap en een met liefde gemaakt en opgediend warm bittergarnituur. Ech wel.

Heren op de witte wal

Waarom zou je toch een route willen beginnen op het beginpunt?
Steeds vaker hoor je twijfel en slaat een zekere weemoed toe, met name bij diegenen. Het is en blijft een persoonlijke kwestie die aangaande dit medium geen aandacht verdient. Een paar opbeurende waarden van een meanderende schoonheid zijn echter zeker op zijn plaats. Wij dienen daarbij wel ons moment te kiezen. Zo hadden wij deze week natuurlijk naar een bepaalde studio kunnen reizen om onze plannen kenbaar te maken. Maar ziet, een zekere was ons voor. Geeft niets, de HH zijn an sich uniek voldoende.
Enige slijt kan niet ontkend worden vandaar dat toch een zekere opwinding zich van de HH meester maakte, hoewel 'de vrouwe van' een juffrouw is.
Terugkerend naar de subtitel geeft de uitleg hier het volgende weer:
Een beginpunt is vaak veraf verwijderd van een eindpunt. Zo niet bij rondwandelingen want daar valt het een vaak samen met het ander. Voor een beginner moet zoiets erg verwarrend overkomen.

Aangezien de HH niets liever willen
dan ook dienstbaar willen zijn voor deze categorie zochten wij al jaren naar de mogelijkheid om hierin kleine, subtiele maar oh zo noodzakelijke wijzigingen in aan te brengen. Wij kunnen wel zeggen dat het gelukt is.
Waarin schuilt het verschil? Wel, wij overwegen om een start up op te richten en om zodoende met crowdfunding ons idee gefinancierd te krijgen. Zolang dit niet het geval is zult u het met doorlezing en vertwijfeling moeten doen.
Goed, gestart werd in Putte, waar om er te geraken bepaalde vaardigheden van de chauffeur werden verlangd. Te denken valt hierbij aan de stuurmanskunsten, zicht houden op de weg, nieuwe wegen kunnen vinden, bijtijds de afrit gebruiken en natuurlijk het kunnen onderdrukken van natuur driften.

Opgehaald werd dit keer HF. Nadat hij gelezen Oren (heel
bijzonder) terug gaf aan de eigenaar kon worden vertrokken. De nieuwe A4 was en is een doel op zich. Ach, deze route kent verder geen andere bevindingen dan genieten van nieuwe sneeuw zo hier maar ook daar.
Zo ongeveer bij Bergen op Zoom moesten de HH de weg verlaten, anders hadden wij nu dit stuk nog steeds niet kunnen schrijven. Via doorsteken en herinneringen, HF vrolijk maar niet begrijpend lezend whatsappend, bereikten wij het Moretusbos met het kasteel waar wij zulke fijne herinneringen aan bewaren.
Schoenen gewisseld, het routewerk opzoekend en aanhakend bij punt 98.

Ach, de wandeling voltrok zich in grote lijnen zoals de Groene netwerk wissel nr 407 suggereert.
Zou u in Ossendrecht starten dan loopt het lunch en plas schema grote wijzigingen op. U eet dan bijvoorbeeld brood waar de HH bitterbalden. Lastig, verwarrend en daarom genoeg erover.

Plassen was een item deze wandeling. HH al direct, later opnieuw maar ook HF hield het niet droog. Daarom bij voorbaat onze verontschuldigingen.

Ach, bleek het Fort toch een bekende van de HH, hoewel in deze verschijning dan toch ook weer niet.

De plassen onderweg noopten tot deviaties op de meeste momenten, maar dat gaf uiteindelijk toch ook wel weer een zekere charme aan deze wandeling.

Natuurlijk willen wij in grote lijnen uiteenzetten hoe het is geweest. Vanuit Putte met de nodige omzwervingen naar Ossendrecht. Aldaar met een klein beetje eigen inbreng de plaats doorstoken en op weg naar 58. Via wat boerenland bereikt u het bos, een geheim treinstation en een heel lang hek. Voor u als liefhebber natuurlijk mooi, voor de HH een steunpunt in deze barre tijden. Op dit moment is het letten op gaspaaltjes een must. De HH kunnen over verontachtzaming meepraten, maar daarover nu niet. Dit keer ging alles goed.
HH werd in deze fase getrakteerd op geanimeerde telefoongesprekken waarbij de oplossing vaak nabij leek maar de verbinding deze blijkbaar niet doorgaf naar Zwolle. Nu ja, dit kan natuurlijk worden vervolgd, net als de wandeling.
In Putte werden de herinneringen weer levendig.
Wandelen door het park, de leuke vogels en honden. Dan linksaf alwaar HF de route wilde volgen, HH eigenlijk ook en zo geschiedde.
Koetshuis kwam in beeld, eerst de vuile schoenen uit, dan op weg naar binnen. Want een buitenterras was in januari iets te enthousiast voor de HH. Zij zijn immers ook niet meer de jongsten, hoewel HF beduidend.
Ach, wat zouden de HH zijn zonder bier en bitterballen? Iets van hetzelfde maar minder gelukkig denken wij.
Tot een volgend.

Een beetje van het padje af

Gaat dit over de HH of is het zomaar een begintitelkreet? In het begin van de wandelreeks werd door deze en gene nog wel eens lacherig gedaan over het feit van de HH-wandelingen. Inmiddels na zo'n driehonderd en zoveel verslagen en nog wat mer wandelingen, gebeurt het ons steeds vaker, dat we enig respect tegenkomen. Vinden we niet erg. Maar weest er van overtuigd, dat, schouderklopjes en/of lacherigheid ten spijt, de HH voorlopig nog hun wandelschoenen niet aan de wilgen hangen. Er is sprake van een inmekaarflansing van een lang weekend de wandelhort op. Daarover later meer.

Nu de dag van 23 januari 2015. De weergoden deden een sportieve poging om de temperatuur eindelijk op normale laagte te brengen. Het kwik daalde beneden de vorstgrens. Trekken de HH zich daar wat van aan? Om heel eerlijk te zijn: een beetje wel. Handschoenen, sjaals en mutsen werden tevoorschijn gehaald. En er werd gekozen voor een korte wandeling in de eigen omgeving. Hoor ik daar iemand gniffelend "Mietjes" denken? Laten we dan even duidelijk stellen, dat dat wel zo mag lijken voor HF (fiets,trein,tram), maar HH kwam geheel fietsend en besneeuwd aan op de startplek van deze: lentewandeling . Dartel als een tweetal pasgeboren lammetjes konden we gelijk aan de tour beginnen. Schoenengedoe en dergelijk konden achterwege blijven. De sneeuw dwarrelde zachtjes op ons neer en voordat we het eigenlijk in de gaten hadden, waren we het Excelsiorstadion al weer voorbij. Met gevaar voor de overige weggebruikers kruisten we de 's Gravenweg en deden op de Laan van Nooitgedacht een ietwat nare ontdekking. Eén van de daar gelegen volkstuintjes droeg het nummer 28. Redelijk uit het veld geslagen liepen we verder, maar het ijs was gebroken. In tegenstelling tot het ijs op de sloot verderop, waarop een meerkoet ons verdwaasd aankeek.
In de paardenbak in het Kralingse Bos troffen we geen paarden aan en ook niet op het terrein, waar zo 1 keer per jaar het CHIO opbloeit. Bij de Big kun je onder andere hele dure suiker en stroop kopen, maar daar trapten we niet in. Langs de oever van de Kralingse Plas bloeiden de herinneringen aan de eerste HH-wandeling op.
Oh, wat lang geleden al en zo'n hoop afgewandeld sindsdien. Even stilstaan bij het monument voor Holland Pop Festival en daarna op naar het hertenkamp. Niet alle herten kwamen af op het GFT-afval, dat door de oudere dame en haar hondje over het hek gekieperd werd. Wel waren de ganzen er als de kippen bij. Een oversteekkonijn en toen op naar het Uilenpad. Een merkwaardige paddenstoel stond daar pontificaal. Na een ontmoeting met de reiger en een stoute en tevens natte hond werd het tijd om het terrein van de kinderboerderij via de ingang te betreden. De aangebrachte groene bezems kunnen goed dienst doen voor het reinigen van allerlei attributen. Geen van de aanwezige dieren bleek overigens toe te willen geven een kip te zijn. Met een korte ontmoeting met ezels en goed doorvoede koeden sloten we het bezoek af en vertrokken door de andere ingang. Dat was in ons geval dus de uitgang. In tegenstelling tot de Duitse taal, veranderde bij ons niets aan de uitgang in combinatie met het geslacht. Langs de indrukwekkende klimdingen en ineens stonden we weer buiten het bos. Langs het kanaal over de Boezemlaan gingen we op zoek naar het oorlogsmonument en staken daarna over naar de Crooswijkse Bocht. Niet al te lang geleden waren we hier ook, maar toen aten we daar geen boterhammen en nu wel. De duiven op de reling van het huis aan de Linker Rottekade schrokken dit keer helemaal niet en bleven mooi zitten. Aan de Mariniersweg even over de Grimsel (natuurvoedingswinkel) gesproken en even daarna de kringloopwinkel binnengegaan. Leuke spullen, maar weinig echt nieuwe dingen. Wel lekker warm binnen. Langs de Kubuswoningen naar de Oude Haven. Daar ontstond een beetje verwarring over het vervolg van de wandeling, maar even later waren we weer goed op weg.
Langs Kaat Mossel en een andere horecagelegenheid (naam doet er nu even niet toe), waar u destijds bediend had kunnen worden door een HH-telg. I.v.m. bouwsloopwerken moesten we een stukje eigen inbreng doen. Oostzeedijk op en langs de Joodse begraafplaats, oversteken en via een aan een kassabon ruikende mevrouw in een auto naar de R. Baeldestraat. Op de P. Potterstraat een ontmoeting met een alleraardigste poezewoes. Bij het Libanoncollege stonden zowaar twee breaksnoeken. In ons enthousiasme vergaten we de Dillenburglaan te nemen. Dus effe terug. Op de Essenlaan dacht HF HH dingen dubbel te horen zeggen, maar HH nam dat niet waar. Achteraf bleek het door een auto met de naam Echo te komen. Zo langzamerhand werd de roep van HH's fiets hoorbaar. Gedwee stond deze te wachten op bevrijding. Ja, restte ons niets dan het op zoek gaan naar een horecaf. Vele namen en mogelijkheden droegen we aan, maar door sluitingen en andere zaken streken we neer in De Dijk. Ons advies: wacht nog een tijdje om ons voorbeeld te volgen; dan zijn de toiletten geheel in nieuwe staat gebracht. Brand Zwaar blond, Palm Dobbel, Affligem Blond en een prachtig bittergarnituur later scheidden onze wegen.

Rijswijk, geen je suis Charlie gezien

Wat een suggestieve titel zeg! Dat smaakt naar meer. Vandaar de latente behoefte van de HH om dit uitvoerig maar ook volledig uit te leggen. Om die reden zou het daarna zo moeten zijn dat er bij u geen enkele twijfel meer bestaat omtrent de puurheid van de gedachten en handelingen van de HH.
Er was een tijd, zeg maar voor de eerste omwenteling, dat de HH met elkander hadden afgesproken om nimmer meer politieke uitspraken te doen. Daar is een wandeling helemaal niet voor bedoeld. Daarnaast willen wij zaken lichtvoetig behandelen en is het nooit de bedoeling om wie dan ook voor de voeten te lopen (hetzij prikjesmensen, die kunnen niet hartgrondig genoeg bestreden worden).
Om die reden zou van wandeling van welke aard dan ook vandaag helemaal geen sprake zijn. In feite hadden de HH zich op voorhand al neergelegd op een overslag moment. Niettemin bood een begrafenis op het laatste moment de uitkomst. Zodoende was HH naarstig op zoek gegaan naar wandelvertier en pret erbij. Dat was snel gevonden, zodat Rijswijk m.b.v. een GPS-systeem zou worden verkend. Beide HH verwachten redelijke overlapping, dat bleek achteraf erg mee te vallen.
De wandeling kunnen wij slechts terloops benoemen en wel alhier.
HF zegde rond 12 uur een frisse bui toe, die moeten wij door de snelheid gedurende de wandeling hebben gemist.

Wij deden op advies van HF een andere parkeerplek aan, zodat de gemeente kas niet door de HH gespekt hoefde te worden. Dat betekent ook dat u de route anders dient te lezen maar als u dit de hele route doet loopt u toch het volledige traject. Hoewel het op gang komen moment met name voor HF niet meeviel was hij toch een soort van op tijd bij HH. Deze had op zijn beurt reeds 3 kopjes koffie geconsumeerd, zodat een bij tijdse plaspauze niet meer dan logisch zou zijn. Hetgeen aldus.

Ach, u zweept de klappen. Schoenen omgewisseld, GPS aan, foto maken en op weg ging het. Met de A4 op de achtergrond werd eerst deze zelfde overstoken en ging het richting een veld bij Wateringen. Dat hier vroeger drek werd opgeslagen deerde ons niet. Nu was het natuur in al haar grootsheid. Via een ondersteek van de genoemde A4 bereikten wij de andere zijde. Hier was bij HF gedurende enige tijd sprake van enorme verwarring maar dat kan nooit de reden zijn van handdoekringen. Vandaar dat doorlopen het enige juiste was. HH kon hier eindelijk de vele espresso's achterlaten. Vanaf dit moment moesten wij de richting Wateringen verlaten en ons met gepaste snelheid richting Rijswijk gaan begeven. Dat dit vooral rechtdoor ging mocht onze pret niet drukken. Mocht dit bij u wel het geval zijn vernemen wij dit graag.



Ach, bij een bankje rond 12.50 uur kon worden neergezeten en genoten worden van boterhammen en broodjes, zelf gesmeerd dus dan smaken zij veel lekkerder. Hier is geen sprake van een trap na, hier spreken de feiten voor zich. Wij zagen hier personen die duidelijk gewend waren een andere route te kiezen, soort van binnendoor zeg maar.

Na ons te hebben voorzien van deze wereldse zaken kon een vervolg worden ingepland. Na enige discussie werd besloten dat verder gegaan zou worden met de wandeling. Dat scheelde want zowel kennis als attributen waren paraat. (Dat laatste is overigens niet helemaal waar want er moest geheugen worden bijgeplaatst. Gelukkig kan dat bij de HH vrij gemakkelijk). Dat betekent dat via herinneringen aan prettige tijden en mooie buitenverblijven richting oud-rijswijk kon worden gewandeld. Dat hierbij een grote kerk nadrukkelijk niet werd bereikt is mooi meegenomen. Wist u dat men alhier vol kerkt?

Op weg naar komt u langs mooie plekjes die zelfs voor de HH niet altijd bekend zijn, maar na vandaag natuurlijk wel. Wat dacht u van grote naalden? Daarnaast werd hier een prachtige speelfilm opgenomen waarvan met name het moment van de opname, zo tussen al dat geweld om ons heen, werkelijk fenomenaal gekozen was. Zo maak je vrienden!

Ach, dat oude Rijswijk biedt mooie dingen, maar daar was nu geen tijd voor. Immers waren wij hier in het verleden ook al eens
geweest. HF haalde hier een herinnering op aan een goede Rene Froger foto, die reeds een indicatie geeft van de toekomst voor deze persoon. Dat bier drinken hier een onderdeel van uitmaakt zal u niet verbazen. De HH komen er steeds meer achter dat het grotere geheel onderling verbonden is door een zeker mate van bierconsumptie. Dat soort en smaak hierbij een rol spelen moge duidelijk zijn. Troost u met de gedachte dat na 300 wandelingen er voor u ook hoop is om hier een rol van zekere waarde te vervullen.

Na oversteking van Rijswijkse maar ook Haagweg kon verder worden gegaan met hetgeen uiteindelijk een route langs het water oplevert. Volgens HF werd er vervolgens enige tijd langs het water gelopen. Dit bleek redelijk te kloppen. Wel mooi, maar wel langs genoemd water. En dat al die tijd. Verlossing komt wanneer u naar rechts kunt gaan, langs een gemaal en een horeca gelegenheid met slechte verf in het achterdeel. Nadien kunt u nog de bergen bestijgen of u volgt de HH en blijft enigszins aan lager wal.

Wanneer u de startflat ziet opdoemen weet u een ding: hier zijn de HH niet. Zij gingen boeken bekijken, pinda's kraken, Bob's bitterballen eten, genieten van een Texels biertje en daarna over tot de gewone zaken.

Enfin, HH thuis afgezet, HF kon zijn reis vervolgen.

Fijn weekend en tot een volgend....

Zo, dat is lang geleden zeg. Ja, dat komt zo. De afgelopen weken was is sprake van kerstgebeuren en andere zaken. Hierdoor kwam het HH-gewandel enigszins op de achtergrond. Maar dat verandert op zich niets aan het verlangen tot het uitvoeren van wandelingen.
Hoewel wij steevast blijven ontkennen, dat het doel van onze wandelingen horecabezoek is, geven we toe dat in er wel regelmatig ter afsluiting de zaken worden heroverwogen, besproken en afgerond onder het genot van teen en tander in een horecaf of iets dergelijks. HH had, toen hij ooit eens jarig was geworden, een boekje gekregen met een aantal wandelbeschrijvingen, waarbij aan het eind een drink/eetgelegenheid werd aangedaan. U voelt hem waarschijnlijk al aankomen. Het boekje is niet voor niets uit- en gegeven, want de HH hebben geheel vrijwillig van het aangebodene gebruik gemaakt. Immers, er lag ook nog een treinticket op gebruik te wachten. Bij de een wat makkelijker te vinden dan bij de ander, maar om 10.22 uur namen de HH gezamenlijk de trein naar Santpoort-Noord om daar vandaan naar Haarlem te lopen. En dat dan volgens dit plan: Kroeglopers .Onderweg bleken we een keer of wat in een hoestcoupé te zitten. Weer eens iets anders als een stiltecoupé. Op het station te Haarlem leerden we, dat ze uit elkaar gaan, althans volgens de mevrouw aan de telefoon. Dit werd overigens geheel overschaduwd door de eerste ontmoeting onzerzijds met een urinevanger. De HH maken best wel eens iets mee. Vlak daarna stonden we dan in Santpoort. Zo, gelijk aan het begin maar even wat eigen inbreng, dat hebben we dat maar gehad. Binnen vijf minuten weer op het rechte pad. Dat leverde dan wel een ietwat ongemakkelijke eerste ontmoeting met een drietal vrouwwezens op.

 Het landhuis van Duin en Kruidberg maakte een hoop goed. Jammer van al die kunstwerken, die de aandacht van het kasteelgebouw probeerden af te leiden. Ook jammer was de tweede ongemakkelijke ontmoeting met het eerder genoemde drietal. We werden gesommeerd stil te zijn, want er stond ergens een ree. Ten eerste zijn de HH best zelf in staat in te schatten wanneer stilte geboden is en ten tweede waren het twee reeën. Verdere last hebben we noch van de reeën noch van die anderen gehad. Iets verderop zagen we nog wat loslopende Poolse Paardjes en een kudde Schotse Hooglanders. Veel meer loslopend rustig wild kwam niet op ons pad. Na wat ruiterpadenoversteken stonden we dan plotseling oog in oog met de duinen van Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Voor de komende pakweg 12 km. onze gastvrouwe. Een indrukwekkend stuk natuur met stijgingen en dalingen, vele uitkijkpunten, vennen (of meren zoals sommigen zeggen) en een enkele andere bezoeker.Bij het Eilandje staken we de weg over. Gelukkig waren we gewaarschuwd voor zwaar transport. Zonder kleerscheuren bereikten we de overkant.

Van het bankje bij het Vogelmeer (aangeboden namens Marianne Vet 2014) maakten we dankbaar gebruik om onze boterhammen en broodjes op te peuzelen.  Nog een slokje water en de neuzen weer in de wind. Want het waaide behoorlijk. Na vele keren oh en ah gezegd te hebben kwamen we bij 't Wed. HH hoopte daar in een toiletruimte afscheid te kunnen nemen van een hoeveelheid koffie. Helaas, in de wintermaanden verwachtte men niet, dat iemand dat zou willen of kunnen. De parkeerplaats bij het bezoekerscentrum en de daar achter gelegen weg overgestoken. Hoewel borden ons vrijwel direct te kennen gaven wederom over te moeten steken, negeerden de HH die aanwijzing en volgden gewoon de Wisentroute. Aangekomen bij het moerasgebeid van Middenduin staken we het brugje over en waaiden we enigszins uit ons hempje. Figuurlijk dan. De aanblik van zoveel water deed HH toch wel erg verlangen naar afwatering. Zodoende. HF volgde het voorbeeld en zo kon het zijn dat de HH een stuk lichtvoetiger onder het spoor doorliepen. Oh, een voormalige ijskelder dacht HF. Nee, die komt nog, liet HH terecht weten. De wel-ijskelder beschikte over twee ingangen; eentje afgesloten en eentje niet. Daar tegenover waren diverse lieden bezig met de walkant te ontdoen van overbodig struikgewas. En dan loop je ineens in Overveen. Wist u dat men daar onderscheid maakt tussen kano's en vaartuigen? En dat daar nog een echte plannensmederij is? Ook zegt men te beschikken over sub-tropische huiskuren en geneesmiddelen(giftvrij). Zo, dan zijn we nu in Haarlem. Maar alvorens de Jopen-brouwerij te bezoeken moest HH nog even wat hondenpoep uit het profiel van zijn wandelschoen zien kwijt te raken.

Na een geslaagde poging daartoe (en een ongeslaagde poging om in de Brouwersgracht te vallen) kregen we zicht op het zojuist genoemde etablissement en stapten kloek naar binnen. Heerlijk onderuitgezakt in een leren fauteuil genoten we van Jopen Bierbitterballen, Koyt, Trinitas, Stout, Bok, Mooie Nel en het prachtige interieur. Nog even een korte wandeling naar het station en vervolgens een voorspoedige terugreis. We willen deze wandeling aanraden aan een ieder, ook hen die niet graag in een (voormalige) kerk komen.