Warme en kouwe kak

Wie had dat ooit gedacht. De HH deden op 1 dag elk een ophaalactiviteit. HF  's ochtends naar HH en HH  's avonds naar HF. Raar maar waar. De oorzaak ligt in het feit, dat er twee verschillende aanleidingen waren. De eerste een wandeling in en nabij Voorburg en de tweede een muzikaal concert in Zoetermeer van de heer Glenn Hughes en zijn 2 companen voor de komende 12 maanden.

We zullen ons hier beperken tot hetgeen er zoal tijdens de wandeling voordeed. HF was rond half elf bij HH. Een uur later dan normaliter, hetgeen er voor zorgde dat HH reeds 60 minuten volledig in de starthouding klaar stond. Dat voorzien van een kleinood in de vorm van een a-4tje met daar op uitgestippeld wandelknooppunten in de regio Den Haag. Een primeur voor de HH qua in Nederland, want de Belgische variant kenden we al veel langer. Vol goede moed en met goede zin op naar de plek, waar een wandelstart onzerzijds zou kunnen zijn. Na wat omzwervingen langs o.a. beider oud-werkgever kwamen we terecht op de Parkweg in Voorburg en ter hoogte van park Vrede en Rust vond HF het welletjes en parkeerde de auto. HH stemde volledig in met deze actie. Na de schoendingen en Runkeeperactie werd het tijd voor wandelactie en daar gingen ze. Eerst nog even zoekende. Dat was mooi, want zo konden we de ontdekker van Nutella nog even in levende lijve waarnemen.

Vrij snel daarna kwamen we op het juiste spoor en liepen dartel door een mooie wijk met een zwanenfamilie en aardig woonhuizen. Een stukje verderop langs een molen en een kinderspeelplaatsboerderij. Het is dat HH het zei, dat we daarna over de Vliettunnel liepen. HF zag en hoorde dat niet.

Hij zag alleen het Sytwendepark. Voor het leuke doopten we de Veurselaan om in Voorselaan. Na de Noordsingel kwamen we in een leuk parkje, waar in ieder geval 1 van de hondenuitlaatmevrouwen zeer kwistig was geweest tijdens het zichzelf besprenkelen met geurwater. Overigens mochten we tijdens deze wandeling daar meer exemplaren van ontmoeten, al dan niet voorzien van hond. Na het tumult van een tiental motor agenten met zwaailichten en sirenes aan konden we onder het toeziend oog van een politieburo door rood wandelen.Bij de IJsvogellaan richting de Appelgaarde. De verwachtte aanduiding zagen we niet en HH greep daarom resuluut in en dirigeerde ons terug naar de plek bij het woonwagenkamp waar parkeerovertredeers weggesleept zouden worden. Zodoende kwamen we onder het spoor door door middel van een tunnel. Vanaf nu kregen we een tijd lang geen aanduidingen meer, maar wel een wervelend stuk langs de N14. Aan het eind daarvan bij het voetgangerslicht waren we blij, dat de mevrouw met hond duidelijk aangaf, dat bij rood licht nog even gewacht moest worden. Maar zodra het groen was, was er sprake van kom maar mee. Nadat de N44 was overgestoken en het wellicht naar liefde op zoek zijnde stel achter ons hadden gelaten, kwamen we weer een door ons geliefde aanduiding tegen. Dat viel samen met aanhaken bij de Midden Nederland Route. Op de eerste de beste vuilnisemmer lazen we een boodschap, waar geen beginnen aan is. Zeg nou zelf.

Vrij snel waren we overigens weer verlost van bewegwijzering, zodat geheel eigen benen moesten worden bestaan. Tot aan de Bremhorstlaan. Daar troffen we tevens een mooie eetzitbank aan. De maaltijd en onze rust werd ietwat verstoord door de begeleidster van twee Golden Retrievers (1 daarvan voorzien van voorjas). De dame in questie moest even luidkeels aan een bekende laten weten dat dit haar leven is. Helaas moesten de HH dus concluderen daar vanaf dat moment ook deel van uit te maken. Jammer, maar ach, de HH kunnen niet alles hebben. Na de lunch weer vrolijk verder en kregen we naast uitzicht op een ronde hoekpriëel het advies van moeder met kinderen om eens te kijken hoe hard de auto's daar wel niet reden. De door ons aanschouwde exemplaren gingen geen van allen harder dan stapvoets. Het zullen Wassenaarse standaarden zijn, die de HH niet doorgronden. Na de asfalterende straatwerkzaamheden bij de Stoeplaan kwamen we bij het park Oud Wassenaar. Aan de Schouwweg kregen we een prachtige verrassing voorgeschoteld. Het WAVO-park.

Schitterend gelegen met ruim uitzicht en in geval van zonneschijn, zoals vandaag, een oase. Daarna kregen we zicht op kasteel Oud Wassenaar, waar HH wel eens een festiviteit heeft meegemaakt. En daar in de buurt zelfs een door ons gewenst paaltje met een  juist knooppuntnummer. Niet lang daarna stonden we echter weer op de Stoeplaan bij de asfaltmannen. Vanaf toen hebben we grotendeels ons eigen plan getrokken qua route. Even een kijkje bij de Goede Herderkerk en toen langs de lunchplek over het landgoed de Wittenburg. Een blik op kasteel de Wittenburg en haar daar vlakbij gelegen voormalige ijskelder (nu vleermuiskelder) en zo op weg naar Museum Louwman. Bij gebrek aan tijd konden we daar geen bezoek aan brengen en ook het vriendelijke verzoek van de Marechaussee om een kopje thee te doen bij onze vorige koningin moesten we afslaan. Op de Carel Reinierszkade werd de warme kak vond de hond door de meneer in een zakje gedaan en meegenomen. Door de Vincent van Goghtunnel en nog eens zicht op een molen liepen we vrolijk langs 't Loo terug naar de auto.

Deze bracht ons naar Capelle alweer we versnaperden bij een kast voor leesbare dingen. HJ bok, Jupiler, gemengde nootjes, doppinda's en bitterballen vielen ons ten deel. Klaar om aan de muzikale avond te beginnen.

Niet geopend, dan ook geen Westmalle

Hoe ging dat deze week?

Er was wat heen en weer over de komende vrijdag. Gaan we, hoe laat, waarheen, dat soort beklemmende vragen.
In eerste instantie voor een buitenstaander een soort van buitenaards maar voor de regelmatige lezers klinken deze kreten inmiddels bekend. Vandaar dat genoeg zal zijn om te verwijzen naar bijgaande prent, getoond uit de eigen verzameling van de HH maar mede beschikbaar op runkeeper. Rond 20 km, mag het iets meer zijn, werd ons beloofd.
Geen regen, of slechts weinig, werd ons toegezegd en dat was na gisteren waarin er sprake was van ruimschoots zou dit een prima voorstel mogen zijn en als dusdanig ook geaccepteerd. De hersenscan van HH was onvoldoende dus die van HF bood uitkomst inzake de vervoersrituelen, betalingen en beschrijving dezes.

Op tijd dit keer was HH bij HF alwaar HF enige tijd aarzelde inzake meeneming van fototoestel. Overigens na acceptatie van alweer een nieuwe OOR.
HH was extra op zijn hoede want de laatste keer liep het Belgische Renault avontuur weliswaar op de dag zelf vrij soepel maar later toch met veel gedoe af. Maar het mag gezegd, onderweg naar de bestemming werd geen haarbreed in de weg gelegd. Om de ondraaglijke spanning op voorhand weg te nemen: op de terugweg ook niets aan de hand.

Punt 51 werd parkeerbaar, en HH zonder en HF met jas
aanvaardden de wekelijkse opdracht. Tja, daar waren ze warempel alweer in België.
Tja, wandelen doe je met de benen en wat was deze keer niet anders. HF las de nummers voor en deed dit bijtijds. Slechts een keer mocht HH vasthouden toen hoge nood moest worden verzorgd.
Tja, de verscheidenheid van het landschap hebben wij meermaals vermeld maar ook deze keer ging dit weer op. Het vrouwenklooster werd slecht zijdelings zichtbaar maar "zij" hadden ons wel gezien, want de alarmklok ging af.

Wij spoedden ons derhalve verder. Via de noodzakelijke
nummering kwam het doel van deze week in zicht, de abdij van Westmalle. Wij hadden ons reeds voorgenomen om desnoods een offer te brengen en onderweg reeds een bier aldaar te nemen. Maar weest gerust, dit hoefde niet. Er was sprake van volledige afsluiting. Nu, als wraak zouden wij zoals gemeld dit merk vandaag niet nuttigen, hoewel HF dit bijna aan het eind weer vergeten was. Maar daarover later niets meer.
Helemaal omlopen derhalve en op weg naar een picknick plek. Aangezien dit deel van het parcours niet aan banken deed ging HH in een perk zitten en leunde HF nonchalant tegen een hek. Hoe dan ook verorberden wij ons brood en genoten van water drank. Dat van dat bier was allang vergeten.
Zicht hadden wij op sloopactiviteiten en met name de heer die de
techniek bediende was van uitzonderlijke klasse. De opraapHH hadden een onderling taalgebruik wat de HH zorg baarde. Maar wellicht is dit gangbaar alhier. Bent u collecteur van gebruikten stenen dan dient u zich te haasten.
De rechterzijde bood vooral veel oak, maar of dit nog steeds een veelgevraagd artikel is werd niet helemaal duidelijk.
Ja, vanaf nu voldoende zitbanken, prullenbakken en zodanig. Brecht herinnerde met name HF aan een zitpartij van HH op de schoot van, maar dat zijn details.

Na het roepen van weer een nummer door HF werd erbij gezegd dat van nu af het rechtdoor zou gaan tot nr 51. Je kon het direct merken, vele zorgen vielen van de riante schouders van de HH.
Op het laatste stuk kwamen de paraplu's nog van pas.
Genoeg hierover, op naar de van Brienenoord maar dan iets er van af, daar waar wij vorige week ook buurtten.
Heerlijke herfstbokken en bittergarnituur volgden. Daarna nog een superbal van het huis. Het weekend kon beginnen.

Omgekeerd kan niet, dus dan maar wat anders

Er was er een jarig en daarom gingen de HH in Rotterdam wandelen. Oh, horen we een aantal mensen zegdenken; dan kunnen jullie elke dag wel in Rotterdam gaan wandelen, want er is altijd wel iemand jarig. Nou, laten we het dan preciseren: een geliefde was jarig en rond vijven thuis was de bedoeling. Zodoende. HH had mooie plannen: het Erasmuspad of het Jeneverpad, maar dan andersom. Starten op de plek waar het een en ander normaal eindigt. Alleen de routebeschrijving werkt daar niet aan mee. HF kwam toen met een geheel zelf verzonnen wandeling op de proppen. Deze moest dan vanaf Rotterdam C.S. beginnen.

Vervolgens door het centrum naar Feijenoord om vervolgens naar het Eiland van Van Brienenoord te gaan. De Afrikaanderbuurt zou dan de opmaat zijn voor een ondergronds stuk middels het Maastunnelvoetgangersgedeelte. Door het Euromastpark en via de Nieuwe Binnenweg neerstrijken bij de horeca, dat de naam van een oud-koning de Belgen draagt. Ter elfder ure zagen de HH elkander op de afgesproken plek en al ras ging het naar de BMW, die uit de muur hangt. Raar eigenlijk, maar wel leuk. Vonden een tweetal andere toeristen ook. Binnen de eerste kilometer kregen we te maken met Het Echte Werk en Zorgwerk. Zoveel werk op de vrijdag zijn we echter niet gewend. Maar blij als we waren, zeker na de fabeltastische prestaties van ons Oranje, wandelden we de opengebroken Meent op, waar een aantal bakvissen op fietsen met de wielen in het rulle zand bleven steken. De HH liepen kordaat door en op naar de Grote Kerk. Ja, deze is groot en dat weet de ANWB in het Nederlands en Engels te vertellen aangaande het hoe, wanneer en waarom. Bent u een keer in de buurt, ga zeker eens kijken. Nou ja en dan is een korte gang naar de Markthal natuurlijk een volgende stap.

Langs de Kunstacademie en vervolgens naar het Witte Huis om dan over te steken en via de trap op de Willemsbrug terecht te komen. Desgewenst kan men daar hardlopen. De HH deden dat niet, maar liepen wel in een stevig tempo door. In de buurt van de Hef is inmiddels een Hefpark aangelegd met onder andere een niet-Cruijffcourt. Op de Koninginnebrug zag HH, dat onverlaten het beweegbare gedeelte van de Hef hebben ontvreemd. Raar maar waar. Via de Roentgenstraat met grote potten Unileverpindakaas naar de Feijenoordkade.

Even oppassen op de brug voor de visser en dan bij het eerste bankje kledingstukken in de rugzakken doen. De RMS blijkt zich tegenwoordig per schip te verplaatsen of wil ons dat in ieder geval doen denken. Het terrein bij de watertoren van Feijenoord mag niet worden betreden omdat het pas is ingezaaid. Dan maar over de Piet Smitkade om uiteindelijk langs het water op het eerder genoemde eiland terecht te komen. Het was inmiddels een mooie tijd geworden om boterhammen en dergelijke te doen, maar het bankje in de zon werd door een deerne bezet. Snode plannen werden gesmeed om het bankje over te nemen, maar nadat we door het volkstuinencomplex hadden gelopen, besloten we dan toch maar op een stuk beton plaats te nemen en daar de etenswaren om te zetten in brandstof voor de HH. Vlak voordat HH daarna een braam tot zich nam, ging hij iets toevoegen aan het milieu. 1 van de Schotse Hooglanders (hebben we niet gezien deze keer) had in een hoop een stokje gestoken ter waarschuwing. Het omhekte gebouw riep toch wel wat vragen op, die we onbeantwoord achterlieten. Bij het bankje aangekomen bleek dit nog steeds in bezit te zijn gehouden door de dame.

Het verliefde paar verderop ging, net als de HH, het eiland dan maar verlaten. Langs de Kuip en de spoorbrug over. Even stonden we stil bij het bedrijf, dat waarschijnlijk ook enigszins stil is blijven staan. Voor hen geldt nog steeds, dat een patient ziekenfonds of particulier is. Een stukje door Vreewijk en dan over de Groene Hilledijk. De drogist annex bierbrouwpaketten leverancier van HF heeft voorgoed de deuren gesloten. Dat kan overigens van veel meer winkels aan deze dijk worden gezegd. Daarom gingen de HH bij de kruising met de Randweg de Hillevliet op. Hoewel we zeker medemensgezind zijn, moest het meisje met de kapotte broek toch maar haar eigen boontjes doppen. Ons inziens moet je trouwens met nieuwe spullen niet naar de Cashconverters gaan. Een filosofie die we hier niet verder gaan toelichten. Op de Putselaan ontdekte HH het Klooster. Bovendien zagen we een ritueel dat we niet kenden: hard lachend elkaar wat vertellen en herhaaldelijk slaan. Onze hobby wordt het niet, maar elk wat wils.

Bij het metrostation waren veel beveiligers om ons een veilige doorgang aan te bieden. We liepen echter gewoon door de Brielselaan op. Blijkbaar vond men het voetpad daar te smal, want we konden een breed stuk asfalt als zodanig benutten zonder door automobielen te worden lastig gevallen. We hadden mooi zicht op meel/koekjesfabrieken en de eigenlijk nooit meer uitvarende Rotterdam. Op de Doklaan wilde HH HF in de war brengen, door een gebouw aan het Karel de Stouteplein, dat lijkt op de toegang tot de Maastunnelwandeling, als ons volgende doel te duiden. Na aanvankelijk aarzelen wees HF de suggestie van de hand en liepen we, ietwat gehinderd door stuifzand, naar de juiste plek bij het water. In de tunnel waakte de camera over ons, evenals een op een stoel gezeten beveiliger.

Eenmaal aan de andere kant weer boven werden we opgevangen door een drietal beveiligers. Om van deze schrik te bekomen, dronken we op een bankje in het Euromastpark nog wat water. Rust en kalmte daalden in ons neer en zodoende konden we weer verder. Na het lezen van een mooi Antiliaans gezegde (Kada kacho ta lembe su mes webu) verlieten we het park en maakten weer deel uit van de stadsdrukte. Langs het Erasmus MC naar de Nieuwe Binnenweg. Even twijfelden we of we zouden blijven plakken tegenover het Deeldercafé, maar we liepen toch door naar ons in eerste instantie bedachte pleisterplaats. Aan de straatkant was voor ons geen geschikte plek, zodat we in de achtertuin terecht kwamen. In alle rust namen we La Chouffe, Tank IPA en Leffe Dubbel. Uiteraard bleven de vette happen niet uit. Dit keer in de vorm van de onvolprezen kalfsbitterballen. Toen we vergezeld werden van een ander gezelschap, streken we de vlag en gingen huiswaarts.

Esch-sur-Boxtel

Stelt u zich eens het volgende aantrekkelijke plaatje voor:
u kijkt uit het raam en u ziet tot aan den einder eindeloze rijen flatgebouwen, beton, prachtig nieuw asfalt, mooie eengezinswoningen, fraaie 2 onder 1 kappers en natuurlijk voor de boven modalen mooie vrijstaande exemplaren. Wij begrijpen, we wrijven het er maar weer in.
Wat een prachtige vergezichten biedt ons Nederland.
Bent u bekomen?
Prima, dan kunnen we verder.
Voor dergelijke vergezichten moet u vandaag niet bij de heren zijn.
Als u de kaart bekijkt dan wordt het al snel duidelijk: behalve met wat vervelende natuur zult u het met Brabantse mini verstedelijking moeten doen.

Hoe komt u aan deze wandeling hoor ik u zeggen? (of schreef u ons hierover?) Niet belangrijk, routeyou kan het u bieden.

Starten na het parkeren deden wij in Esch. Rondje rond de kerk is hier mogelijk, wij kortten dit direct in omdat HF een mooi plekje zag om de ware groene te parkeren in het zicht van.

Tja, HH moest eerst nog wat telefoontjes plegen maar toen kon het
dan ook. Op pad! Ja hoor, daar gingen zij weer, niet gedreven door dwang.
Al snel bleek dat de verdacht lichte rugzak van HH een essentieel deel miste. Wandelvocht voor onderweg. Ach, zie daar het voordeel van de verstedelijking. Een normaal niet geopende winkel bleek nu deels wel open maar verkocht geen noodzakelijk vocht. Gelukkig kon een lege supermarkt fles (met vruchtensmaak) worden overgenomen om niet en werd na omspoeling het geheel voorzien van 1 1/2 liter water. Het aanwezige orakel wenste met HF een goed debat op te zetten, maar de laatste kon dit niet goed plaatsen en liet het geheel voor HH achter. Goed, dat was ook geregeld. We moesten immers nog het ruwe en onbemande deel door.

Op de een of dezelfde manier hadden anderen gehoord van onze wandelonderneming want er was concurrentie. Niet zozeer aan het begin, maar de Kampina is blijkbaar het doelwit van meerdere personen, ook van dichtbij. Vraagt ons niet naar het hoezo, wij kunnen straks weer weg maar zij dienen achter te blijven......

Tja, er was eerst die hele lange rechte weg, zowel lang als recht. Dat bleek niet gelogen. Uiteindelijk dan toch naar rechts richting een kasteel. (wij maken geen reclame). Volgens aldaar geraadpleegde bronnen zou het verschil tussen arm en rijk ons hier duidelijk worden. Dat was duidelijk al veel eerder begonnen. Iets van "armen smalle wegen en omgekeerd on-evenwijdig". Wij konden en wilden bij dit lokale gebruik niet te lang stilstaan en gingen dus verder, de ongerepte natuur in.
Water kon worden overstoken door middel van bruggen. U hoeft dus geen klimgerei mee te brengen.

Diverse waterwerken werden derhalve overstoken, dit zijn slechts voorbeelden.

Eenmaal op de Kampina werd ons duidelijk dat wij langs een gevaarlijk groot ven zouden moeten. Ach, met twee van dergelijke moest dat kunnen. Om het gevaar te trotseren werd zelfs besloten om alhier een voederbank uit te proberen teneinde de inwendige en HH de kans te bieden van het vocht kennis te nemen.
Verdere wetenswaardigheden bestaan eruit dat HF broodjes bij zich had inclusief vervaarlijke worsten en HH op de bruine jongens een jonge abdij-kaas had gedaan. Om de smaak te temperen was dit voorzien van een rucola melange.

Wanneer u dit niet interessant vindt mag het worden overgeslagen.

Wij hervatten het avontuur en dit verliep voorspoedig. Over prachtige heidevelden met gedeeltelijk weerzien met herinneringen en derhalve werd besloten tot meerdere opnieuw en face fotografie.
Bij HF met zon, bij HH soms niet.
Afrondend kan nog worden gesteld dat sommige dames op heur schreden terugkeerden want men zou en moest een smal pad erlangs hebben. Gedane zaken nemen eigenlijk geen keer maar daar trokken zij zich niets van aan.
Derhalve moesten wij alleen rechtdoor (tip: HH zijn soms een maar nog meer soms twee).

Hoewel wij Esch reeds hadden kunnen nemen (niet anders dan figuurlijk) moesten wij toch eerst nog erom heen, via een kapel en dito reuring over een fietspad retour naar het dorp.
Aldaar op zoek naar die groene, maar dat viel mee. Ernaast bevond zich een nog meer groene van een vulgair merk, met verdachte kentekenplaat.
Wij besloten zo snel mogelijk de thuisreis te doen, Havana niet mee te nemen maar figuurlijk lezend en letterlijk drinkend het weekend te starten.
Dus: in de zon, Texels schuim dan wel Hoegaarden, dit alles gegarneerd met frisse ballen.
Eindelijk waren wij weer in de echt bebouwde omgeving, genoeg natuur voor vandaag.

Tot een volgend keer.

Hebt u zin in deze route? Wij sturen het u graag.

Hebt ge geen kaarten bij u?

Zo zijn er nog meer voorvallen die ons van het eigenlijke wandelen doen afdwalen. Onderweg in deze vertelling zult u aan aantal voorbeelden voorgeschoteld krijgen. Zeg nou niet: dan stop ik hier met lezen.

Er zitten vermakelijke dingen tussen. Maar nu terug naar af. In ons bezit zijnde treinkaarten bleken alsnog niet aan de HH besteed, zodat voor het alsnog gebruik der kaarten derden in hand genomen werden. Dit alles natuurlijk overschaduwd door het feit de HH-auto na vakkundig te zijn ontschadigd en zelfs verfraaid door was- en tevens binnenbuitenpoetsbeurt weer terug was gegeven aan de rechtmatige eigenaar. Dat gold daarom eveneens voor de tijdelijke gebruikmaking van de prikkelige Citroën. Desondanks trokken de HH er op uit in de HF auto. Daarvoor ontving HF van HH een toffe Jupiler BBQ-trofee.

HF op zijn beurt beperkte de toestand tot een overhandiging van een Skippy (wel tegen betaling overigens) van USA-makelij en daarom niet te verwarren met een TV-serie dolfijn van weleer. Ondanks de warmte gingen de HH goedgemutst richting België (kijken of HF ook politiebeschadigingontvankelijk was) om in de buurt van Meerle enzo wat indrukken op te doen. Dat al onder genot van muzikale klanken van de heer F. Zappa reden we naar het eerste doel. Het eerste doel was het bereiken van punt 2 bij het riviertje de Mark. O ja, we gaan weer een knooppuntenwandeling doen. Start dus bij de Mark aan de Markweg voor het gemak en in dit geval ingedeeld bij Hoogstraten. Om een kort verhaal kort te houden, zouden we kunnen volstaan met het noemen van de nummers die achtereenvolgens opgeslokt dienden te worden (van 2,4,5,1,7,9,10,75,73,71,70,59,51,52,49,47,55,45,40,41,42,37,36,35,2), maar zo zijn we niet getrouwd. Nee, we zullen u nog van meer informatie etc. voorzien. Na de schoenwissel ging het dus naar 4.

Onderweg zagen we een in-de-grond-draai-installatie bij de boerderij met veel land erbij. En een alleraardigst kalfje, wat ook nog enigszins nieuwsgierig bleek. Dit al begeleidt door asfalt en volle, warme zon. HF had, ter voorkoming van eventuele aanbakking door de koperen ploert, zonnebrandcreme meegenomen. Geen gebruik van gemaakt trouwens. Maar goed, de weg overgestoken en al ras in de schaduw. We mochten zelfs een stukje van het Smokkelaarspad doen. Zo'n dag was het dus: volop genot en plezier. Dit maakte HH wat hongerig en nam koekgebeuren tot zich. De verpakking werd achtergelaten in de afvalemmer. Even verderop stond een afvalemmer, die in de HH-ogen eigenlijk geschikter was, maar teruggang deed hij niet. Bij de kapel in de Elsakker wenste een grappende oude Belg en zijn makker ons in de war te brengen met de titel van dit verhaaltje. Alsof het niet was gebeurd, groeten de HH de mannen en gingen ons weegs zonder kaarten uiteraard. Inmiddels aangekomen bij de dorpsgrenzen van Meerle leerden we dat Nederland onderbroken is. Wij wisten van niets en zo zie je maar, dat je niet zonder buren kunt, die de zaken van afstand in de gaten houden. Wist u van de rotonde bij de Sint-Salvatorkerk in Meerle?

HH testte deze uit en was zeer tevreden over het geheel. In Meerle staat ook een instelling, waar men dieren demonteerd tot eetbare stukken en restafval. En vlak daarna werden we een andere bron van inkomsten gewaar: de aardbeienteelt. In deze streek heeft dat een enorme werkgelegenheid gebracht, alsmede een fietsroute van 40 kilometer. Waarom weten we niet. Het is raden, net als naar de reden, waarom een aantal dartele jonge koeidames van een afstand van ongeveer 100 meter met hun allen in galop naar de HH toe kwamen.

Vermakelijk was het wel voor zowel de dames als de HH. Of het nou kwam, doordat we met ons hoofd bij het laatste voorval waren of omdat paaltje 59 enigzins verstopt stond: er was eigen inbreng. Vrij snel overigens weer opgelost, zodat we net op tijd waren voor de bezichtiging van een voor ons uit vliegende uit de kluiten gewassen sprinkhaan. Kort daarna stelden een koppel Belgen en een koppel Nederlanders ons in  staat om bij de Mark in de schaduw een picknicktafel als rust- en versnaperingsplaats te benutten. Na het nuttigen van water en brood en het om zeep helpen van een in het HH-boterhamzakje gekropen wesp ging het op naar de Grote Pimpernel en de Aschputten. Men deed een schriftelijk oproep tot behoud van het geheel. De meneer op het bankje staarde naar de paarden. En even later liepen de HH langs de Mosten. Zoveel water lokte bij HH een tegenprestatie uit. Dit gaf HF mooi de kans om mechanisch aangedreven waterskipret te kunnen aanschouwen. Recreactiepark de Mosten beschikt ook over een groot buitenbad en voor diegenen die het nog niet wisten, riep een mevrouw met een lieve stem om, dat die de dag tot acht uur genoten kon worden. Wij werden op nog veel meer aardbeivelden getracteerd. Op en aan de Scheurdekousweg (schijnt erg handig te zijn) geldt van tot van tot een algeheel parkeerverbod. De kennis droegen we over op de reeds geparkeerde koeien.

Geen noemenswaardige reactie viel de HH ten deel. De punkkoe van de groep deed zelfs uiterst nonchalant. Bij Meersel Dreef nog even een blik in de kapel en nadat we waren ingehaald door een bus van een Nederlandse maatschappij waren we al weer bij het beginpunt.

Schoenen uit onder het toeziend oog van een Golden Retriever en na wateropmaking op naar Nederland. Afbieren deden we bij Havana in de schaduw. Hoegaarden wit (HJ weizener was op) en Leffe blond voorzien van wespen en bittergarnituur waren ons gezelschap.

Met nieuw naar oud

Wat een rare titel zult u zeggen. Of er is geen interesse en u vindt er niets van. Dat is wel zo'n beetje het speelveld waarin de HH opereren. Sluiertippend kan gesteld worden dat het eerste deel verklaard kan worden uit vervoer en het tweede deel vormt het doel op zich. U wenst nog meer explicatie?
Wij hadden zoals vorige week vermeld een onderonsje met de politie uit ons buurland, althans met een behoorlijk deel ervan. Tengevolge maar ook daardoor kon deze week geen sprake zijn van de ene Fransoos, maar dat maakte niets uit want het was niet de beurt dezes. Maar aangezien HH was voorzien van een spannende nieuwe fransoos ontstond al gauw het idee om dan alsnog HH de driver's seat te gunnen.

Compleet met de woestijnplant werd de woning van HF aangedaan alwaar na bewondering en OOR-uitwisseling werd gestart met de reis.
Ouddorp is een mooie bestemming als je er kunt geraken in de zomer maanden. Wij durfden het aan. Betekent wel dat de A59 langs Waalwijk gemeden moest worden.
Al aankomend werd besloten dat de omgeving van de op dat moment draaiende molen de parkeergelegenheid moest zijn.
Bood idem schaduw dito.
Daarna was het mbv korte broek en T-shirt de schoenen wissel en de apparatuur check. Wij wandelen nooit onverantwoord, wel dartel.

Tja, hoewel enige overlap ons deel zou zijn bood zich de mogelijkheid om e.e.a. eens van e.e.are zijde te bekijken.

Dus gewiekst het dorp uit, nummer 35 was geduldig, de HH niet zo...

Zoals u ziet werd er vooral gewandeld in een bepaalde richting, waarbij een bestaande suggestie als leidraad werd gebruikt. Dus zagen wij de eenvoudige maar doeltreffende bewoning aan het begin en werden wij hartelijk begroet door ons wolvrienden. De inhoud van de conversatie kan niet worden weergegeven, dat begrijpt u als geen ander. Daarom liepen wij nog veel verder, ook al deden de groene palen het rustig aan.

Voor we het goed en wel wisten bevonden wij ons in het land van de houten bommen, houten vliegtuigen, verborgen kerkpaden en communicatie met hogere intelligentie. Daar moet je van houden en hoe dan ook doorheen. Met een beetje fantasie zie je zo voor je hoe dat destijds gegaan is. Zodra er geluiden kwamen van de oosterbuurtse bezetter (die daar tot en met de dag van vandaag mee doorgaan) werden snel de kleuterscholen ingeschakeld en werden er heel snel vliegtuigen getimmerd en aldaar neergezet. De hierdoor veroorzaakte verwarring zorgde er wel voor dat de bevrijding 5 jaar moest wachten. Zo ziet u maar weer, niet alle slimme zetten blijken achteraf koekont waardig.

Verder ploeterend werden wij alwaar een bijzondere autoparking gewaar , helaas niet het gewenste merk, maar het zal zo zijn. 

Tja, dijken op en dan verder lopen. Dit bood wel fraaie vergezichten, tot zover de blik reikte.

Links en rechts uitzicht kan gevaarlijk zijn, blijf daarom ook altijd vooruit kijken.

De HH verdeelden deze taak met gemak. Uiteindelijk werd het Grevelingenmeer ons deel en bereikt. Aldaar komt u weer langs romantische herinneringen uit de jaren 40-45, waarbij een bijzonder rekeninstrument de HH opviel. De plaatselijke jeugd ging daar romantiseren dus daar hadden de HH niets te zoeken. Verder aldus, langs de haven van Ouddorp waar dan

nu wel horeca is geopend en

gevestigd. Voor ons geen reden om niet door te wandelen overigens. Dus weer een dijk, waarbij HH speels als hij is een deel apart liep. Ook hier weer onze diervrienden, waarvan sommigen spontaan uit
de broek moesten zo hartelijk was het weerzien.

Een benedenbankje bood uitkomst voor de nuttiging van drank en spijzen, dan nog een kleine inbreng maar daar ging het dan weer.

Wachten op asfaltpaden is aan ons niet besteed dus zochten wij 2 vogelkijkschermen op. De eerste stond duidelijk verkeerd om, de tweede was wel juist geplaatst.

Graag de volgende keer dit doorsteekpad weer eens maaien, er was haast geen doorkomen aan.

Tja, het laatste deel van de route werd volledig eigen inbreng, want hetzelfde op een dag is voor de HH niet te behappen en voor u lezers ook erg saai.

Dus werd een andere aansnijding gekozen, langs bijna echt uitziende beesten en daar was dan het dorp. In al zijn glorie gingen wij via nieuwbouwwijken, oudere bouw, deden het rondje om de kerk en bereikten ongeschonden de auto.

Aldaar werd besloten richting Rotterdam te gaan en bij een Belgisch bier cafe lukte het ons een positie op het terras te vergaren. Witte bieren, patat en bitterballen vormden slechts een deel van de vandaag opgedane ervaringen. Tot spoedig......