Esch-sur-Boxtel

Stelt u zich eens het volgende aantrekkelijke plaatje voor:
u kijkt uit het raam en u ziet tot aan den einder eindeloze rijen flatgebouwen, beton, prachtig nieuw asfalt, mooie eengezinswoningen, fraaie 2 onder 1 kappers en natuurlijk voor de boven modalen mooie vrijstaande exemplaren. Wij begrijpen, we wrijven het er maar weer in.
Wat een prachtige vergezichten biedt ons Nederland.
Bent u bekomen?
Prima, dan kunnen we verder.
Voor dergelijke vergezichten moet u vandaag niet bij de heren zijn.
Als u de kaart bekijkt dan wordt het al snel duidelijk: behalve met wat vervelende natuur zult u het met Brabantse mini verstedelijking moeten doen.

Hoe komt u aan deze wandeling hoor ik u zeggen? (of schreef u ons hierover?) Niet belangrijk, routeyou kan het u bieden.

Starten na het parkeren deden wij in Esch. Rondje rond de kerk is hier mogelijk, wij kortten dit direct in omdat HF een mooi plekje zag om de ware groene te parkeren in het zicht van.

Tja, HH moest eerst nog wat telefoontjes plegen maar toen kon het
dan ook. Op pad! Ja hoor, daar gingen zij weer, niet gedreven door dwang.
Al snel bleek dat de verdacht lichte rugzak van HH een essentieel deel miste. Wandelvocht voor onderweg. Ach, zie daar het voordeel van de verstedelijking. Een normaal niet geopende winkel bleek nu deels wel open maar verkocht geen noodzakelijk vocht. Gelukkig kon een lege supermarkt fles (met vruchtensmaak) worden overgenomen om niet en werd na omspoeling het geheel voorzien van 1 1/2 liter water. Het aanwezige orakel wenste met HF een goed debat op te zetten, maar de laatste kon dit niet goed plaatsen en liet het geheel voor HH achter. Goed, dat was ook geregeld. We moesten immers nog het ruwe en onbemande deel door.

Op de een of dezelfde manier hadden anderen gehoord van onze wandelonderneming want er was concurrentie. Niet zozeer aan het begin, maar de Kampina is blijkbaar het doelwit van meerdere personen, ook van dichtbij. Vraagt ons niet naar het hoezo, wij kunnen straks weer weg maar zij dienen achter te blijven......

Tja, er was eerst die hele lange rechte weg, zowel lang als recht. Dat bleek niet gelogen. Uiteindelijk dan toch naar rechts richting een kasteel. (wij maken geen reclame). Volgens aldaar geraadpleegde bronnen zou het verschil tussen arm en rijk ons hier duidelijk worden. Dat was duidelijk al veel eerder begonnen. Iets van "armen smalle wegen en omgekeerd on-evenwijdig". Wij konden en wilden bij dit lokale gebruik niet te lang stilstaan en gingen dus verder, de ongerepte natuur in.
Water kon worden overstoken door middel van bruggen. U hoeft dus geen klimgerei mee te brengen.

Diverse waterwerken werden derhalve overstoken, dit zijn slechts voorbeelden.

Eenmaal op de Kampina werd ons duidelijk dat wij langs een gevaarlijk groot ven zouden moeten. Ach, met twee van dergelijke moest dat kunnen. Om het gevaar te trotseren werd zelfs besloten om alhier een voederbank uit te proberen teneinde de inwendige en HH de kans te bieden van het vocht kennis te nemen.
Verdere wetenswaardigheden bestaan eruit dat HF broodjes bij zich had inclusief vervaarlijke worsten en HH op de bruine jongens een jonge abdij-kaas had gedaan. Om de smaak te temperen was dit voorzien van een rucola melange.

Wanneer u dit niet interessant vindt mag het worden overgeslagen.

Wij hervatten het avontuur en dit verliep voorspoedig. Over prachtige heidevelden met gedeeltelijk weerzien met herinneringen en derhalve werd besloten tot meerdere opnieuw en face fotografie.
Bij HF met zon, bij HH soms niet.
Afrondend kan nog worden gesteld dat sommige dames op heur schreden terugkeerden want men zou en moest een smal pad erlangs hebben. Gedane zaken nemen eigenlijk geen keer maar daar trokken zij zich niets van aan.
Derhalve moesten wij alleen rechtdoor (tip: HH zijn soms een maar nog meer soms twee).

Hoewel wij Esch reeds hadden kunnen nemen (niet anders dan figuurlijk) moesten wij toch eerst nog erom heen, via een kapel en dito reuring over een fietspad retour naar het dorp.
Aldaar op zoek naar die groene, maar dat viel mee. Ernaast bevond zich een nog meer groene van een vulgair merk, met verdachte kentekenplaat.
Wij besloten zo snel mogelijk de thuisreis te doen, Havana niet mee te nemen maar figuurlijk lezend en letterlijk drinkend het weekend te starten.
Dus: in de zon, Texels schuim dan wel Hoegaarden, dit alles gegarneerd met frisse ballen.
Eindelijk waren wij weer in de echt bebouwde omgeving, genoeg natuur voor vandaag.

Tot een volgend keer.

Hebt u zin in deze route? Wij sturen het u graag.

Hebt ge geen kaarten bij u?

Zo zijn er nog meer voorvallen die ons van het eigenlijke wandelen doen afdwalen. Onderweg in deze vertelling zult u aan aantal voorbeelden voorgeschoteld krijgen. Zeg nou niet: dan stop ik hier met lezen.

Er zitten vermakelijke dingen tussen. Maar nu terug naar af. In ons bezit zijnde treinkaarten bleken alsnog niet aan de HH besteed, zodat voor het alsnog gebruik der kaarten derden in hand genomen werden. Dit alles natuurlijk overschaduwd door het feit de HH-auto na vakkundig te zijn ontschadigd en zelfs verfraaid door was- en tevens binnenbuitenpoetsbeurt weer terug was gegeven aan de rechtmatige eigenaar. Dat gold daarom eveneens voor de tijdelijke gebruikmaking van de prikkelige Citroën. Desondanks trokken de HH er op uit in de HF auto. Daarvoor ontving HF van HH een toffe Jupiler BBQ-trofee.

HF op zijn beurt beperkte de toestand tot een overhandiging van een Skippy (wel tegen betaling overigens) van USA-makelij en daarom niet te verwarren met een TV-serie dolfijn van weleer. Ondanks de warmte gingen de HH goedgemutst richting België (kijken of HF ook politiebeschadigingontvankelijk was) om in de buurt van Meerle enzo wat indrukken op te doen. Dat al onder genot van muzikale klanken van de heer F. Zappa reden we naar het eerste doel. Het eerste doel was het bereiken van punt 2 bij het riviertje de Mark. O ja, we gaan weer een knooppuntenwandeling doen. Start dus bij de Mark aan de Markweg voor het gemak en in dit geval ingedeeld bij Hoogstraten. Om een kort verhaal kort te houden, zouden we kunnen volstaan met het noemen van de nummers die achtereenvolgens opgeslokt dienden te worden (van 2,4,5,1,7,9,10,75,73,71,70,59,51,52,49,47,55,45,40,41,42,37,36,35,2), maar zo zijn we niet getrouwd. Nee, we zullen u nog van meer informatie etc. voorzien. Na de schoenwissel ging het dus naar 4.

Onderweg zagen we een in-de-grond-draai-installatie bij de boerderij met veel land erbij. En een alleraardigst kalfje, wat ook nog enigszins nieuwsgierig bleek. Dit al begeleidt door asfalt en volle, warme zon. HF had, ter voorkoming van eventuele aanbakking door de koperen ploert, zonnebrandcreme meegenomen. Geen gebruik van gemaakt trouwens. Maar goed, de weg overgestoken en al ras in de schaduw. We mochten zelfs een stukje van het Smokkelaarspad doen. Zo'n dag was het dus: volop genot en plezier. Dit maakte HH wat hongerig en nam koekgebeuren tot zich. De verpakking werd achtergelaten in de afvalemmer. Even verderop stond een afvalemmer, die in de HH-ogen eigenlijk geschikter was, maar teruggang deed hij niet. Bij de kapel in de Elsakker wenste een grappende oude Belg en zijn makker ons in de war te brengen met de titel van dit verhaaltje. Alsof het niet was gebeurd, groeten de HH de mannen en gingen ons weegs zonder kaarten uiteraard. Inmiddels aangekomen bij de dorpsgrenzen van Meerle leerden we dat Nederland onderbroken is. Wij wisten van niets en zo zie je maar, dat je niet zonder buren kunt, die de zaken van afstand in de gaten houden. Wist u van de rotonde bij de Sint-Salvatorkerk in Meerle?

HH testte deze uit en was zeer tevreden over het geheel. In Meerle staat ook een instelling, waar men dieren demonteerd tot eetbare stukken en restafval. En vlak daarna werden we een andere bron van inkomsten gewaar: de aardbeienteelt. In deze streek heeft dat een enorme werkgelegenheid gebracht, alsmede een fietsroute van 40 kilometer. Waarom weten we niet. Het is raden, net als naar de reden, waarom een aantal dartele jonge koeidames van een afstand van ongeveer 100 meter met hun allen in galop naar de HH toe kwamen.

Vermakelijk was het wel voor zowel de dames als de HH. Of het nou kwam, doordat we met ons hoofd bij het laatste voorval waren of omdat paaltje 59 enigzins verstopt stond: er was eigen inbreng. Vrij snel overigens weer opgelost, zodat we net op tijd waren voor de bezichtiging van een voor ons uit vliegende uit de kluiten gewassen sprinkhaan. Kort daarna stelden een koppel Belgen en een koppel Nederlanders ons in  staat om bij de Mark in de schaduw een picknicktafel als rust- en versnaperingsplaats te benutten. Na het nuttigen van water en brood en het om zeep helpen van een in het HH-boterhamzakje gekropen wesp ging het op naar de Grote Pimpernel en de Aschputten. Men deed een schriftelijk oproep tot behoud van het geheel. De meneer op het bankje staarde naar de paarden. En even later liepen de HH langs de Mosten. Zoveel water lokte bij HH een tegenprestatie uit. Dit gaf HF mooi de kans om mechanisch aangedreven waterskipret te kunnen aanschouwen. Recreactiepark de Mosten beschikt ook over een groot buitenbad en voor diegenen die het nog niet wisten, riep een mevrouw met een lieve stem om, dat die de dag tot acht uur genoten kon worden. Wij werden op nog veel meer aardbeivelden getracteerd. Op en aan de Scheurdekousweg (schijnt erg handig te zijn) geldt van tot van tot een algeheel parkeerverbod. De kennis droegen we over op de reeds geparkeerde koeien.

Geen noemenswaardige reactie viel de HH ten deel. De punkkoe van de groep deed zelfs uiterst nonchalant. Bij Meersel Dreef nog even een blik in de kapel en nadat we waren ingehaald door een bus van een Nederlandse maatschappij waren we al weer bij het beginpunt.

Schoenen uit onder het toeziend oog van een Golden Retriever en na wateropmaking op naar Nederland. Afbieren deden we bij Havana in de schaduw. Hoegaarden wit (HJ weizener was op) en Leffe blond voorzien van wespen en bittergarnituur waren ons gezelschap.

Met nieuw naar oud

Wat een rare titel zult u zeggen. Of er is geen interesse en u vindt er niets van. Dat is wel zo'n beetje het speelveld waarin de HH opereren. Sluiertippend kan gesteld worden dat het eerste deel verklaard kan worden uit vervoer en het tweede deel vormt het doel op zich. U wenst nog meer explicatie?
Wij hadden zoals vorige week vermeld een onderonsje met de politie uit ons buurland, althans met een behoorlijk deel ervan. Tengevolge maar ook daardoor kon deze week geen sprake zijn van de ene Fransoos, maar dat maakte niets uit want het was niet de beurt dezes. Maar aangezien HH was voorzien van een spannende nieuwe fransoos ontstond al gauw het idee om dan alsnog HH de driver's seat te gunnen.

Compleet met de woestijnplant werd de woning van HF aangedaan alwaar na bewondering en OOR-uitwisseling werd gestart met de reis.
Ouddorp is een mooie bestemming als je er kunt geraken in de zomer maanden. Wij durfden het aan. Betekent wel dat de A59 langs Waalwijk gemeden moest worden.
Al aankomend werd besloten dat de omgeving van de op dat moment draaiende molen de parkeergelegenheid moest zijn.
Bood idem schaduw dito.
Daarna was het mbv korte broek en T-shirt de schoenen wissel en de apparatuur check. Wij wandelen nooit onverantwoord, wel dartel.

Tja, hoewel enige overlap ons deel zou zijn bood zich de mogelijkheid om e.e.a. eens van e.e.are zijde te bekijken.

Dus gewiekst het dorp uit, nummer 35 was geduldig, de HH niet zo...

Zoals u ziet werd er vooral gewandeld in een bepaalde richting, waarbij een bestaande suggestie als leidraad werd gebruikt. Dus zagen wij de eenvoudige maar doeltreffende bewoning aan het begin en werden wij hartelijk begroet door ons wolvrienden. De inhoud van de conversatie kan niet worden weergegeven, dat begrijpt u als geen ander. Daarom liepen wij nog veel verder, ook al deden de groene palen het rustig aan.

Voor we het goed en wel wisten bevonden wij ons in het land van de houten bommen, houten vliegtuigen, verborgen kerkpaden en communicatie met hogere intelligentie. Daar moet je van houden en hoe dan ook doorheen. Met een beetje fantasie zie je zo voor je hoe dat destijds gegaan is. Zodra er geluiden kwamen van de oosterbuurtse bezetter (die daar tot en met de dag van vandaag mee doorgaan) werden snel de kleuterscholen ingeschakeld en werden er heel snel vliegtuigen getimmerd en aldaar neergezet. De hierdoor veroorzaakte verwarring zorgde er wel voor dat de bevrijding 5 jaar moest wachten. Zo ziet u maar weer, niet alle slimme zetten blijken achteraf koekont waardig.

Verder ploeterend werden wij alwaar een bijzondere autoparking gewaar , helaas niet het gewenste merk, maar het zal zo zijn. 

Tja, dijken op en dan verder lopen. Dit bood wel fraaie vergezichten, tot zover de blik reikte.

Links en rechts uitzicht kan gevaarlijk zijn, blijf daarom ook altijd vooruit kijken.

De HH verdeelden deze taak met gemak. Uiteindelijk werd het Grevelingenmeer ons deel en bereikt. Aldaar komt u weer langs romantische herinneringen uit de jaren 40-45, waarbij een bijzonder rekeninstrument de HH opviel. De plaatselijke jeugd ging daar romantiseren dus daar hadden de HH niets te zoeken. Verder aldus, langs de haven van Ouddorp waar dan

nu wel horeca is geopend en

gevestigd. Voor ons geen reden om niet door te wandelen overigens. Dus weer een dijk, waarbij HH speels als hij is een deel apart liep. Ook hier weer onze diervrienden, waarvan sommigen spontaan uit
de broek moesten zo hartelijk was het weerzien.

Een benedenbankje bood uitkomst voor de nuttiging van drank en spijzen, dan nog een kleine inbreng maar daar ging het dan weer.

Wachten op asfaltpaden is aan ons niet besteed dus zochten wij 2 vogelkijkschermen op. De eerste stond duidelijk verkeerd om, de tweede was wel juist geplaatst.

Graag de volgende keer dit doorsteekpad weer eens maaien, er was haast geen doorkomen aan.

Tja, het laatste deel van de route werd volledig eigen inbreng, want hetzelfde op een dag is voor de HH niet te behappen en voor u lezers ook erg saai.

Dus werd een andere aansnijding gekozen, langs bijna echt uitziende beesten en daar was dan het dorp. In al zijn glorie gingen wij via nieuwbouwwijken, oudere bouw, deden het rondje om de kerk en bereikten ongeschonden de auto.

Aldaar werd besloten richting Rotterdam te gaan en bij een Belgisch bier cafe lukte het ons een positie op het terras te vergaren. Witte bieren, patat en bitterballen vormden slechts een deel van de vandaag opgedane ervaringen. Tot spoedig......

Via hoge straten naar een rijke vorsel

Komt en laat ons dansen, springen; komt en laat ons vrolijk zijn. Kinderlijk eenvoudig en daarom heel geschikt voor de HH. Of het u wel of niet is opgevallen: in Nederland voert de politie actie voor een betere CAO. Hierdoor zijn een aantal voetbalwedstrijden gecancelled en bij bijvoorbeeld een aanrijding met uitsluitend blikschade komt men niet opdagen. Dingen die de HH op aangeven van HH even een tijdje achter zich wilden laten en op weg gingen naar België. HH kwam iets later HF ophalen, aangezien de tankbeurt door toedoen van een treuzelende voorganger niet vlot kon worden aangevangen. Maar dat nam niet weg dat oren naar de rechtmatige eigenaar teruggingen, alsmede een lege bierfles. U begrijpt het al: de stemming zat er goed in. Het doel was de door HH gefabriceerde knooppuntenroute in de buurt van Rijkevorsel. De weg er naartoe was een genot en er werd driftig gesproken over allerlei zaken. Vlak voordat we de E19 gingen verlaten wist HH te melden dat veel Nederlanders aan de Belgen staatskas een donatie mochten doen in verband met snelheidsovertredingen. Het viel HF op, dat op het viaduct waar we in 1e instantie onderdoor en in 2e overheen zouden gaan, een politie-auto stond met zwaailichten aan. Enigszins voorzichtig reed HH het viaduct op. Enkele tellen later bewees de bestuurster van de politieauto, dat de Belgische politie wél bij een aanrijding met slechts blijkschade acte de presence geeft. En wel meteen. De auto van HH werd namelijk door haar aan de zijkant drastisch veranderd.

Ontkomen kon niet. Uiterst vriendelijk en beleefd informeerde de dame of er sprake was van ongeschondenheid bij de HH. Dat was en ook zij kwam met de schrik er vanaf vooralsnog. Uiteindelijk iets verderop op een parkeerplaats werd het aanrijdingsformulier door de agente grotendeels ingevuld onder toeziende ogen van de HH en een collega politiemeneer. Blijkbaar waren dat nog niet genoeg ogen, want ook de dienstdoende overste kwam nog opdraven. Jaja, aangereden worden door de politie: apart en onvergetelijk. Volgens de politiefunctionarissen een mooi stuk gespreksstof op verjaardagen en dergelijke. In een gemoedelijke sfeer werd het geheel afgerond en konden de HH door naar het beginpunt van de wandeling. Het Prinsenpad was snel gevonden en ook een mooie parkeerplek bleek voorhanden. Schoenwissel (HH klein;HF groot) en vooruit met de geit. Van punt 16 moest het naar punt 9. Nog druk napratend en filosoferend kwamen we bij het grote plein bij de kerk aan. Raar; nergens een bordje te vinden met het gewenste nummer.

 Wel konden we vaststellen dat de buitentemperatuur zo'n 28 graden boven nul was. Na wat rondzwerven maar ingegrepen en op naar een nummer wat wel zou kunnen helpen om op de juiste plek te kunnen komen. Een aardig stuk omgelopen en daar sloeg de vertwijfeling weer toe. Uiteindelijk ruim drie kwartier en 4 kilometer later kwamen we de juiste bordjes tegen en konden we volgens plan verder lopen. Achteraf bleek dat we een bordje op nog geen 50 meter van de auto hadden gemist. Voor de liefhebbers van duiven is de Duivenmaatschappij Verbroedering bedoeld en bij de molen kunnen wandelaars uitrusten. Hoe een dellenloop er uitziet, wenste men ons niet te vertellen. Hier en daar wat schaduw; stukje asfalt en stukjes onverhard. Kortom, een afwisselend geheel. Vlugge Japie en wat water ten spijt moest er toch ook nog boterhammen en dergelijke worden genuttigd. En waar kon dat beter, dan bij de picknicktafel onder het toeziend oog van Maria. Het smaakte ons goed en HH kon even smakelijk de autoschade bij zijn verzekeraar melden. Vlak voorbij de rustplaats zagen we een groot huis, waarvan de bewoners duidelijk wisten, dat er een berglandschap in de muur was.

 Inmiddels waren we bij het grote ven het Blak aangekomen. We maakten geen gebruik van de vogelgluurhut, maakten wel even kiekjes van het ven en de omgeving. De tractor deed gelukkig geen stof opwaaien en bij het eerstvolgende huis had men strand in de achtertuin. Fantastisch om te zien en waarschijnlijk ook om te hebben. Verderop woonde iemand, die waarschijnlijk de shit van de lokale honden niet kan waarderen.

Na het Evangelisch Centrum en het nabij staande bidhuisje ging het op naar Beerse. Bij de fabriek waren in ieder geval 2 dingen onmisbaar: orde en netheid. Het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten werd door de HH overgestoken en aan de rechterkant was een café, waar een pintje 1 euro en vijftig cent kost. Verleidelijk, maar door alle toestanden van vanochtend waren we al later en doorgaan was het devies. Ook het parochiecentrum de Schrans kon ons niet verleiden. Veel industrie langs het kanaal overigens en even dacht HF dat dat riep om een afscheidsnameritueel. Mooi niet dus. Kort na de ontmoeting met de poes kwamen we bij een tot woonboot omgetoverd schip met allerlei vrolijke versieringen en tuinaanleg.

Enig legermateriëel werd later tentoongesteld en na Sint Jozef staken we het kanaal weer over. We hadden besloten door de naderende schemering om de wandeling niet volgens het plan af te maken. Hierdoor werd ook het volgende terras niet aangedaan. Langs de ezel en het grote landgoed naar de volgende ezel. Via nu weer bekende nummers naar de auto en een gekoelde auto de twee ons nog wachtende files tegemoet. Afronden deden we aan de voet van de van Brienenoord middels bittergarnituur, maar geen witbier. Wel Hertog Jan Pilsener. Een enerverende dag lag nu achter ons.

D(r)ommels genot.

Het gekke is. Wandelen kun je altijd. (min of meer natuurlijk, want er zijn factoren die mede bepalen of het mogelijk is).
Waarom werd er dan zolang niet gewandeld horen wij u denken? Daar zijn verschillende redenen voor te bedenken.
- wij willen graag dat u "erbij blijft"
- ook HH hebben behoefte aan rust en dergelijke
- HD stellen soms ook hun eisen, dat kan vrij scherp zijn
- vakanties gooien roet in het eten
- etc

Om dergelijke redenen kan het dus voorkomen dat er geen epistel van de HH is verschenen. Maar u zucht opgelucht: dat zal nu wel weer over zijn, gezien dit schrijven. Deze conclusie trekt u juist.

Na heftig weerzien in de altijd leuke 010-omgeving was al besloten dat hier niet gewandeld zou worden. Ook dit kende meerdere oorzaken:
- HF wenste graag een lekker stuk te rijden
- HF wenste HH hiervan deelgenoot te maken
- Loosdrecht moest maar geduld hebben
- etc

Dus hoewel niet direct bierbaar werd toch gekozen om ons te verplaatsen naar de Dommel.
Onderweg zagen wij nog caravan vakantie gangers die besloten hadden wat dichter bij huis alvast de bbq te proberen. Dat laatste lukte maar wel ten koste van de caravan en de rest van de vakantie. Een vrachtwagen chauffeur twijfelde sterk aan hetgeen hij waarnam dus werd er polshoogte meegenomen.
Vlakbij nagenoeg niet echt uitziende prehistorische beesten werd door HF op fameuze wijze geparkeerd in een schaduw blijvende omgeving.

De rituelen werden langzaam van stal gehaald, zoals:
- schoenenwissel
- oh ja, runkeeper
- rugzakken om
- geen extra kleding deze keer
- broekspijpen bleven aan
- etc

Daar vertrokken zij, alsof er niets gebeurd was.
Onderweg al weer mijmerend over een treinroute maar zeker ook over mogelijk lange avonturen in 2016. Maar daarover nu niet meer.
Ook was bijzonder aangenaam dat wij ons over Veghel geen zorgen hoefden te maken.
De route was via tablet aanwezig en deed dus gezellig mee. Dat was maar goed ook, want af en toe moesten wij door het struweel. Aan het begin van de route speelden wij vaak verstoppertje met voorbij razend autoverkeer, wij hadden zoiets direct in de gaten.

Evenzeer in de bossen wat zelf ingrijpen af en toe noodzakelijk aangezien paden er soms niet meer erg zichtbaar bij lagen.
Hoewel in het beging zeker niet merkbaar verplaatsten wij ons langzaam maar zeker richting de Dommel. Een nietszeggend water wenste ons de doorlaat te beletten maar de jarenlange ervaring zorgde ervoor dat wij zelf de route konden bepalen.

Tja, de Dommel. Wie droomt er niet van? Wij niet, maar dat belette ons niet om deze een hele tijd te volgen. Bij DE VENNEN VAN SINT MICHIELSGESTEL konden wij een bank bereiken die de bipsen onderdak bood.
De plastic zakken waren met grote sluitingen afgesloten dus het open maken duurde wat langer dan gebruikelijk.
Daarna nog even kort via het genoemde dorp toch weer naar de Dommel.
Waarom ook niet, wij waren er immers al. Wel via de overkant terug, waar wij de waarschuwing kregen dat ze wel beten

maar wij er niet langs mochten. Gaf niets, wij wisten hoe nu verder.

Volledig tot verbazing van HF moest hij kleur bekennen en aangeven dat de route er zowat weer opzat, evenals de accuduur van de tablet. Het eerste bleek juist, het tweede uit een duim.
Dat was iets om in de toekomst rekening mee te houden.

Vanwege de vroege aankomst werd mede besloten om eerst weer een heerlijk stuk te gaan tijden en in de 010-omgeving te laven.
Dat kon op een lounge-omgeving waarbij wij tegengesteld de andere aanwezigen een goed oog in het zeil konden houden.
Voor de eerste keer was het weer mooi geweest.