zaterdag 19 december 2015

Epiloog, nummer 100, ook bekend als nummer 400

Wat kun je zeggen na 100 wandelingen?  Het is maar waar de nadruk ligt. Wil je 10000 wandelingen maken dan is het niets, wandel je vrijwel nooit dan is 100 een mooi getal. Voor de HH staat de hoeveelheid beschreven wandelingen nu op 400.
Bier:
Tja, het kan niet ontkend worden dat bier drinken een essentieel deel is van het ritueel. Maar zoals wel vaker gezegd geven wij het u te doen, eerst zoveel wandelen alvorens de dorst te lessen met vrijwillig gekozen vocht. Niettemin ervaren wij soms een zekere jaloezie hetgeen misplaats is en absoluut niet terecht. Wij beamen wel volledig dat met volle teugen wordt genoten.
Bitterballen:
Natuurlijk maken wij inmiddels onderscheid in gewone bittergarnituur, zoals wij die zelf thuis ook kunnen maken. Als de prijs echter in verhouding staat tot het gebodene is hier niets mis mee.
Een bijzonder plaatsje hebben de ballen van bepaalde firma's, locaties of oma's wel veroverd. Reclame maken kunnen en willen wij niet maar als u ons persoonlijk benaderd willen wij best uit de school klappen.
Horeca alwaar men niet wenst mee te doen aan deze rituelen worden door de HH niet serieus genomen i.t.t. sommige dames.
Een opmerking over de prijzen van bier: de HH vinden € 5,- voor een stevig biertje meer dan genoeg. Wat ons betreft mag het wat milder.
Het klimaat.
Zeker merken de HH de veranderingen op. Vaak in februari al op een terras met bovengemeld vocht.
In december in iets meer dan een t-shirt is ook apart.
Twee weken geleden leek het nog bijna een heerlijke lente dag.
Vinden wij dat erg? Nee.
Maar dit jaar was er toch ook veel regen.

Ter afronding van 2015 en omdat het die 100-ste was werd gekozen voor een andere regio.
Volgens Bouke zou het zeker geen teleurstelling opleveren.
De wandeling zelf kunt u vinden op:

http://www.gpswalking.nl/wandeling.php?gw_id=606

(Over de hele wandeling rust wel de zegen van Maarten van Rossum).

Wij moeten nog uitleggen waarom vorige week geen activiteiten
zijn ondernomen, hetgeen een enkeling reeds in de verleiding bracht hier iets over op te merken. Laat een ieder gerust zijn, het had enerzijds een weerkundige oorzaak, daarnaast was vanwege de emotie de onderlip van HH tot bedenkelijke proporties toegenomen hetgeen hem alleen maar tot last kon zijn tijdens een wandeling. Dergelijke inspanningen kunnen en mogen gezien de leeftijden noch verwacht noch geeist worden.

Een automobiel vormt een mooi middel on de bestemming te
bereiken, ook al is de kleur niet bepaald.  Min of meer groen richting blauw togen wij naar Zaltbommel alwaar de auto op een niet betaal werd geparkeerd. De bekende rituelen, daarna op weg. HH kreeg diverse vragen inzake google drive te beantwoorden en slaagde hier ruimschoots in. Een deel van de route voert door het leuke plaatsje zelf, over maar niet langs poelen, door tuinen met vele explicaties. De kippen werden twee maal bezocht. U begrijpt, het begin liep niet vanzelf maar wel op wandelschoenen.

Uiteindelijk kunt u Zaltbommel verlaten d.m.v. ondersteking van grote weg/brug en een ouden spoorbrug. (Onderwijl passeert u te koop: watertoren). Ook hier kent men eerste steenlegging rituelen hoewel men net zo makkelijk hele steenfabrieken opruimt, niet voor de ooievaars natuurlijk. Slordig.
Zie Hurwenen.

Tja, de variant die HF had uitgezocht vergt meer inspanning dan gebruikelijk maar maakt het avontuur in de HH natuurlijk wel wakker. Uiteindelijk was ook van zijn kant sprake van berusting zodat asfalt kon worden bewandeld en kruip door sluip door kon worden beëindigd.

Tja, via de dorpsstraat zonder dorp van Hurwenen (alwaar een prijswinnende horeca is gevestigd) komt dan na veel wandelend
Rossum inzicht met daarna Rome, het geen van alle wegen en zo.
Wij gebruikten de lunch in het bushokje alwaar wij getuigen waren van vrijwel niets. Inderdaad zo druk kan het soms zijn.
Na deze onderbreking had HF (ja hij weer) een andere variant bedacht maar dat was slechts van korte duur. Wij beklommen de dijk en gingen over de geplande route verder. Hoe wij ook niet wensten er werd toch een deel langs provinciale wegen gelopen. Maakt niets uit, want ook hier worden eindpunten bereikt en kan weer worden afgeweken en een dijk worden beklommen.

Op dit punt waren wij in de buurt van de  ochtendstart maar toch volgde de middagvariant en onder andere via Ooijk konden wij ontsnappen aan dit ritueel en kwamen weer aan in Zaltbommel. Enige schrik bij HF maar wat eruit zag als een parkeerboete bleek een inruil actie voor kerstbomen te betreffen.
wegen. Wist u al dat wij alhaar de trotse eigenaar van een schuur hadden kunnen worden? Via de
Tja, omkeerbaarheid van rituelen is dan geboden en daar gingen de stoere mannen weer op weg naar Rotterdam. Onderweg werd een korte maar kordate discussie gevoerd over horeca in de woonomgeving. Uiteindelijk zou het tot het bereiken van Rotterdam duren voor de knoop werd doorgehakt.

Op tijd arriveerden wij dan in de horeca alwaar bier schenken een hobby is. Een bijzondere La Chouffe werd door ons beiden genuttigd, verzegeld van pinda's en bitterballen.
De tweede ronde werd er een van pils en IPA.

De HH wensen u prettige dagen toe en verwelkomen u graag in 2016.


zondag 6 december 2015

Spanning en sensatie


En wel op een aantal manieren. Klimaattop, verstoppertje voor volwassenen, Sinternikoklaas en een wandeling, om maar eens een aantal voorbeelden te geven. Omdat we daarbij de meeste vingers in de pap hebben te brokkelen, belichten we het onderdeel "wandeling". En dan met name die, waarbij de HH zelve betrokken zijn. Over en weer deden we een duit in het routezakje, waarbij HF op het laatste moment zijn idee in het water liet zakken. Vraag niet waarom, want dat vertellen we toch niet. Omdat het de dagen ervoor flink geregend had, viel de keuze op http://www.gpswalking.nl/wandeling.php?gw_id=163 . Het werd wel weer eens tijd om te kijken of we wat broeken wasmachinerijp konden maken. Op naar Etten-Leur dus. Als grote bewonderaars van Anky van Grunsven waren we voordat de wandeling al heel erg blij, want we zagen de MAN-truck en -trailer van haar. Met een groot gevoel van blijheid parkeerde HH de auto bij het station. Onder het toeziend oog van een treuzelhondje en diens treuzelbaas deden de HH al zittend op een bankje de schoenendingen. En toen op pad naar het Liesbos. Voordat we daar waren, mochten we eerst nog een flink stuk door het dorp.
 Allereerst stuitten we op het Vincent van Goghplan. Vlak daarna over het spoor en door een gevaarlijk hondenpoepgebied. De HH wisten alle verdekt en onverdekt opgestelde hindernissen te ontlopen. Vlak na de niet-meer-molen bleek dat we ons op circa 408 kilometer van Parijs bevonden. Tenminste als het in de tuin geplaatste bord ons juist informeerde. De keuvelende dames lieten daar niets over los. En toen arriveerden we in een gedeelte waar oude gebouwen zich voor deden. De routemaker heeft daar al wat over beschreven en van laten zien. We voegen alleen nog even toe, dat voor het café een speciale plek is om je fiets te stallen. HF vond het beter om zijn fiets in zijn eigen schuurtje te stallen. Handiger dacht hij. Na dit getreuzel zagen we een gebouw, waarvan HH wist te vertellen, dat dat de eerste aanleunwoning was.
 Oordeelt u zelf ook maar eens. Nog even een blik op en in een pand waarvan de bel en het opruimmechanisme stuk is. Daarna mochten we eindelijk het dorp verlaten. Een foto van de lange schaduwen der HH, een dubbel bewaakte spoorovergang (er kan nog een trein komen en twee weten meer dan 1 bewaking) nog een klein stukje en daar was het Liesbos al. Eerst een kort verblijf op het onverharde pad naast het asfalt (HF wenste jeuk op de rug te verhelpen), maar vrij snel al lekkere drassigheid, zodat de broek-in-de-wasopzet binnen enkele momenten geslaagd was. Ja, en wat kom je dan zoal tegen in dat bos. Vooral bomen, mensen al dan niet voorzien van honden, sloten en slootjes, takkenzagers, paddenstoelen, horeca, een zinsnede van Vincent van Gogh en bij mooi weer zoals vandaag, kan je ook nog wegsnellende meneren van de menerenliefde aanschouwen.
Ziedaar een beknopte bloemlezing van wat we aanschouwden. Uiteraard veel paden op de tien kilometer boswandeling. Veel gezigzag en dergelijke zodat je aan het einde wel een aardig idee hebt van hetgeen zich daar bevindt en/of voordoet. HH deed nog een gedeeltelijk gelukte verstoppoging, maar HF schrok daar niet heel erg van. Ja, en zo kwam dan een einde aan de bosomgeving. Gezien het tijdstip werd het toch langzamerhand boterhammen en zo tijd. Het paard knielde en stond toen weer op.
Een mooie aanleiding voor ons daar dichtbij te gaan eten. Dorstigheid werd eerst wat aan gedaan en daarna brood van mais en witte bollen. Hup, verder langs de kassen en andere bouwsels en toen de ontmoeting van de dag. De regenworm (m/v) kroop een klein stukje met ons mee. Dit gaf ons wel de moed om het stuk pal langs de snelweg zonder schroom af te kunnen leggen. Dat dat anders waarschijnlijk niet gelukt zou zijn, bleek bij het wederom binnentreden van Etten-Leur. De spanningen waren HF toch wat op de inwendige delen geslagen en hij zocht en vond verlichting bij de Grote Gele M.
Bij het bedrijventerrein herkende HH iets. Iets verderop repareerden stratenmakers wat anderen hadden kapot gemaakt. Kunst en HiHi-meisjes op de fiets volgden elkaar in een flitsend tempo op. Tot aan de betaaldparkerenzone gebeurde er verder niet zo veel, maar eenmaal in die zone liet de bakker ons per bord weten, dat di appelflappen er zijn. Ma worstenbrood trok ook nog onze aandacht. Ja en dan belandt men op de Markt,onderdeel van het Winkelhart aldaar, met veel bezienswaardigheden. Als men geluk heeft, kan men op de Spoorlaan ter hoogte van een opengewerkt huis, genieten van een uit de verte komend leuk deuntje uit het Midden-Oosten.
In het kort is dit wel hetgeen we meemaakten. Op naar horeca om onze indrukken onder genot van teen en tander nor even de revue te laten passeren. Boudewijn wenste ons daarbij behulpzaam te zijn. Bieren van verschillende pluimage passeerden de revue en de chefkok zelf kwam onder het aanbieden van excuses voor de late levering (bedrijfsongeval in de keuken) de bitterballen aanbieden. Alles smaakte ons bijzonder prettig en dat beviel ons net als de wandeling enorm.