Komt en laat ons dansen, springen; komt en laat ons vrolijk zijn. Kinderlijk eenvoudig en daarom heel geschikt voor de HH. Of het u wel of niet is opgevallen: in Nederland voert de politie actie voor een betere CAO. Hierdoor zijn een aantal voetbalwedstrijden gecancelled en bij bijvoorbeeld een aanrijding met uitsluitend blikschade komt men niet opdagen. Dingen die de HH op aangeven van HH even een tijdje achter zich wilden laten en op weg gingen naar België. HH kwam iets later HF ophalen, aangezien de tankbeurt door toedoen van een treuzelende voorganger niet vlot kon worden aangevangen. Maar dat nam niet weg dat oren naar de rechtmatige eigenaar teruggingen, alsmede een lege bierfles. U begrijpt het al: de stemming zat er goed in. Het doel was de door HH gefabriceerde knooppuntenroute in de buurt van Rijkevorsel. De weg er naartoe was een genot en er werd driftig gesproken over allerlei zaken. Vlak voordat we de E19 gingen verlaten wist HH te melden dat veel Nederlanders aan de Belgen staatskas een donatie mochten doen in verband met snelheidsovertredingen. Het viel HF op, dat op het viaduct waar we in 1e instantie onderdoor en in 2e overheen zouden gaan, een politie-auto stond met zwaailichten aan. Enigszins voorzichtig reed HH het viaduct op. Enkele tellen later bewees de bestuurster van de politieauto, dat de Belgische politie wél bij een aanrijding met slechts blijkschade acte de presence geeft. En wel meteen. De auto van HH werd namelijk door haar aan de zijkant drastisch veranderd.
Ontkomen kon niet. Uiterst vriendelijk en beleefd informeerde de dame of er sprake was van ongeschondenheid bij de HH. Dat was en ook zij kwam met de schrik er vanaf vooralsnog. Uiteindelijk iets verderop op een parkeerplaats werd het aanrijdingsformulier door de agente grotendeels ingevuld onder toeziende ogen van de HH en een collega politiemeneer. Blijkbaar waren dat nog niet genoeg ogen, want ook de dienstdoende overste kwam nog opdraven. Jaja, aangereden worden door de politie: apart en onvergetelijk. Volgens de politiefunctionarissen een mooi stuk gespreksstof op verjaardagen en dergelijke. In een gemoedelijke sfeer werd het geheel afgerond en konden de HH door naar het beginpunt van de wandeling. Het Prinsenpad was snel gevonden en ook een mooie parkeerplek bleek voorhanden. Schoenwissel (HH klein;HF groot) en vooruit met de geit. Van punt 16 moest het naar punt 9. Nog druk napratend en filosoferend kwamen we bij het grote plein bij de kerk aan. Raar; nergens een bordje te vinden met het gewenste nummer.
Wel konden we vaststellen dat de buitentemperatuur zo'n 28 graden boven nul was. Na wat rondzwerven maar ingegrepen en op naar een nummer wat wel zou kunnen helpen om op de juiste plek te kunnen komen. Een aardig stuk omgelopen en daar sloeg de vertwijfeling weer toe. Uiteindelijk ruim drie kwartier en 4 kilometer later kwamen we de juiste bordjes tegen en konden we volgens plan verder lopen. Achteraf bleek dat we een bordje op nog geen 50 meter van de auto hadden gemist. Voor de liefhebbers van duiven is de Duivenmaatschappij Verbroedering bedoeld en bij de molen kunnen wandelaars uitrusten. Hoe een dellenloop er uitziet, wenste men ons niet te vertellen. Hier en daar wat schaduw; stukje asfalt en stukjes onverhard. Kortom, een afwisselend geheel. Vlugge Japie en wat water ten spijt moest er toch ook nog boterhammen en dergelijke worden genuttigd. En waar kon dat beter, dan bij de picknicktafel onder het toeziend oog van Maria. Het smaakte ons goed en HH kon even smakelijk de autoschade bij zijn verzekeraar melden. Vlak voorbij de rustplaats zagen we een groot huis, waarvan de bewoners duidelijk wisten, dat er een berglandschap in de muur was.
Inmiddels waren we bij het grote ven het Blak aangekomen. We maakten geen gebruik van de vogelgluurhut, maakten wel even kiekjes van het ven en de omgeving. De tractor deed gelukkig geen stof opwaaien en bij het eerstvolgende huis had men strand in de achtertuin. Fantastisch om te zien en waarschijnlijk ook om te hebben. Verderop woonde iemand, die waarschijnlijk de shit van de lokale honden niet kan waarderen.
Na het Evangelisch Centrum en het nabij staande bidhuisje ging het op naar Beerse. Bij de fabriek waren in ieder geval 2 dingen onmisbaar: orde en netheid. Het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten werd door de HH overgestoken en aan de rechterkant was een café, waar een pintje 1 euro en vijftig cent kost. Verleidelijk, maar door alle toestanden van vanochtend waren we al later en doorgaan was het devies. Ook het parochiecentrum de Schrans kon ons niet verleiden. Veel industrie langs het kanaal overigens en even dacht HF dat dat riep om een afscheidsnameritueel. Mooi niet dus. Kort na de ontmoeting met de poes kwamen we bij een tot woonboot omgetoverd schip met allerlei vrolijke versieringen en tuinaanleg.
Enig legermateriëel werd later tentoongesteld en na Sint Jozef staken we het kanaal weer over. We hadden besloten door de naderende schemering om de wandeling niet volgens het plan af te maken. Hierdoor werd ook het volgende terras niet aangedaan. Langs de ezel en het grote landgoed naar de volgende ezel. Via nu weer bekende nummers naar de auto en een gekoelde auto de twee ons nog wachtende files tegemoet. Afronden deden we aan de voet van de van Brienenoord middels bittergarnituur, maar geen witbier. Wel Hertog Jan Pilsener. Een enerverende dag lag nu achter ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten