Ronde Tiel

Waarom zo nadrukkelijk de overdrijving zoeken als de beschrijving van de wandeling zo eenvoudig is: Rondje Tiel.
Nu dat heeft er alles mee te maken dat de HH helemaal niet houden van overdrijving maar direct met de billetjes bloot gaan en niet eerst een herenlid wekenlang aan de bekende lijn laten hangen alvorens een afserveerritueel alsnog van stal wordt gehaald. Vandaar dat wij direct bekennen dat genoemde route beschrijving frauduleus van karakter is en u er toch echt rekening mee moet houden dat u later thuis zult zijn dan vooraf bedacht. U kunt hier met uw declaratie gedrag eveneens rekening mee houden.

Wandelen start zoals gewoonlijk met een heengaan naar de vanaf. Hier kunt u in Tiel nabij een voormalig stationsgebouw en nu met name handig voor grotere boodschappen de auto parkeren zonder dat daar een betaling voor hoeft te geschieden. Vervolgens de nodige voorbereidingen, in dit geval van HF iets minder, zodat de route soms improviserend en met hulp van techniek is ingevuld.
Ach, kalm wandelt u door Tiel richting de kade. In Tiel zelf is men goed bezig, onder toeziend oog van hiertoe en daarvoor ingevlogen bewogen bewoners met hun harten kloppend op de juiste plek.
Langs imposantheid waaronder mooie kerken en poorten komt u bij de Waal alwaar linksaf u uiteindelijk over een drassig paadje naar zeer grote sluizen doet aankomen. Een gevaarlijke oversteek heeft u dan al achter de rug.
Bernard heeft deze kluizen persoonlijk gemetseld vandaar dat de naam zeer nadrukkelijk aan de buitenzijde is vermeld.
Wij onderstaken de grote weg en gingen door een zeer pittoresk industrie gebied waar de treinen eeuwenlang moeten hebben gereden maar nu zeker al enige tijd niet. Rechts troffen wij lokale overblijfselen aan in de categorie "niet meer nodig".

Uiteindelijk verlaat u heel kort Tiel, alwaar wij werden belaagd
door damenwandeldingen waar de bedoelingen er wel duidelijk uitsprongen. Wij trokken ons hier verder niets van aan en gingen door naar Zoelen. Onderweg de Linge passerend. Aldaar werd om ons heen gekeken en foto's gemaakt.
Verder ging het dan naar op weg naar Kerk-Avezaath via landgoed en kasteel zoelen. De albovenste foto geeft een indruk. Hier raakten de HH eerst het spoor bijster maar vonden dit alras weer terug.

Kerk-Avezaath biedt goede gelegenheid tot bammen trek, waarbij een slokje water meer dan welkom
was. Gadegeslagen door alle levendigheid van dit dorp trokken wij verder. Nu richting Tiel. Wanneer u de Linge weer bent gepasseerd zou het logisch zijn om direct Tiel in te lopen. Echter niet voor ons HH. Wij gingen verder richting fraaie nieuwbouwwijken. Onderweg wordt u een korte blijk gegund

op Wadenoijen. Goede herinneringen van HH hierover. Aldaar werd nog een blik gegund op de kerk maar toen LA. Treinbanen overstekend passeert u links van u de wijk Passewaaij. Dames hebben daar een vreemde rijstijl ontwikkeld. Toen HH een passant op leeftijd hierop attendeerde teneinde vooraf de waarschuwing te verstrekken (wij doofpotten niets) werden wij gewaar waar de uitdrukking "een oneindige leegte" moet zijn ontstaan.
Tja, de voeten lieten zich nu wel voelen, een blik op de techniek gaf ook aan dat 20 km een hoogst ongebruikelijke onderschatting van de realiteit betrof. Derhalve ging het laatste deel van de route best zwaar. De kilometers lieten zich voelen.
Tja, dan zit er niets anders op dan jezelf te blijven herpakken en de laatste kilometers toch uit de benen te persen. Dan komt u nog langs riviernatuur, maar drassigheid gebood de HH om de dijk te volgen. Niettemin mooie vergezichten.

Natuurlijk kwam het goed en werd Tiel bereikt. Via de genoemde binnenstad, langs de gracht en nog even een niet doorgangsroute dus weer tikkie terug bereikten wij de auto.
Onderweg bleek dat de vakantie voor diversen er op zat, dus het was vooral slinks de routes kiezen en uiteindelijk aanschuiven onder en met gezicht op de van Brienenoord.
Lekker bier (Brand Imperator is het oudste speciaal bier van Brand. Het is een bier van lage gisting, met een alcoholpercentage van 6.5%) en eenvoudige bittergarnituur.
Tot zover.

Ergens naar toe, maar de reis niet afmaken (deel 1 en twee)

Poe hee, wat een winters weer deze week. Sneeuw, vorst en dergelijke deden ons land aan. Filevorming, vertraging en ander leed overkwam menig Nederlander. Zij die thuis bleven zaten er over het algemeen warmpjes bij. Ook al hebben de HH geen baan, toch werd er af en toe buitenshuis gewerkt. Zo mocht HH naar de plaats, waar de veerpont naar Texel vertrekt. Echter nauwelijks onderweg kon de rit worden afgebroken en huiswaarts was het devies. Zo zouden de HH gaan wandelen bij Rhenen op de Remmerdense Heide. De route op het gps-apparaat en vol goede moed HF naar HH. Aldaar aangekomen bleek iemand te zijn vergeten, dat de woon- en verblijfplaats niet 010 maar 020 is. Ach, home is where the heart is, zullen we maar denken. HH in het bezit gesteld zijnde van wat vroege radioperikelen van de heer W.T. Schippers, ging, vergezeld van wat oude bloemen, een stukje karton en HF op pad. Op naar Gelderland. Al snel waren de HH gezellig aan het keuvelen, zodat HF geheel nutteloos de juiste afslag rechts liet liggen. Maar nadat snel de omissie was rechtgezet als nog op het juiste pad.
 Vlak na Alblasserdam stokte het verkeer. HH liet na raadpleging van communicatiemiddelen weten, dat een vrachtwagen enorm verliefd was geworden op een aanhanger en, volkomen verblind door die verliefdheid, de aanhanger van achteren zwaar genomen had. Deze actie leverde voor de medeweggebruikers een enorm boeiend schouwspel. Maar voordat de HH het geheel zouden kunnen aanschouwen, zou er nog een stief kwartiertje of eigenlijk langer voorbij gaan. Reden genoeg om (wel op legale wijze) rechtsomkeert te maken en een ander plan te trekken m.b.t. wandelen. Een wandelingetje op het Zuidrotterdamse grondgebied met als vertrekpunt de parkeerplaats op het IJsselmondsehoofd; dat moest het gaan worden. Hoofddoel: de Stadsmarinier in de wijk Bloemhof. Zo gezegd, zo gedaan. Uiteraard schoengedinges enzo en na een korte bezichtiging van een stukje Oud IJsselmonde zochten we het Eiland van Brienenoord op. Bij eerdere bezoeken ontmoetten we enkele Schotse Hooglanders. In onze onnozelheid verwachtten we daar wederom naar te kunnen kijken.
 Maar in plaats daarvan kregen we wat dikbillen van jeugdige menselijke makelij voorgeschoteld. Vluchten is een groot woord, maar het eiland hielden we voor gezien. Ook zagen we de Kuip, die voor sommigen nog steeds staat voor levensgeluk. Enfin, over de treinsporen (middels treinduct) en op verzoek van HH naar de redelijke nieuwe maar zeker grote Essalam moskee. Bij nader inzien hadden de HH toch geen zin om de schoenen zo snel al weer uit te doen en wandelden we verder over de Putselaan. Een mengeling van middenstand kwamen we voorbij, maar HH merkte terecht op, dat het aantal kapsalons (niet eetbare) het grootst was. Tijdens de wandeling over de Putsebocht leek het wel of daar uitsluitend kapsalons gevestigd zijn. Waarschijnlijk is er sprake van zeer sterke haargroei in deze wijk. Hoe dan ook; het kantoor van de Stadsmarinier doemde op. Ja, en zoals dat dan gaat in het leven: als je een doel bereikt hebt, valt er een gat. De enige manier op dat op te vullen is een volgend doel stellen. Desnoods met tussendoelen. In dit geval werd besloten dat het einddoel het bereiken van de beginplek moest zijn. Tussendoelen: weinig, maar in ieder geval een rustige eetplek. En dan loop je zo over de Dordtselaan en ontdek je dat, ook al zit een winkel al 76 jaar op dezelfde hoek, deze gewoon failliet kan gaan. Dus mensen: Tom de Graaf z'n zaak is naar de Filistijnen. Op de Strevelsweg was ook een dichte zaak: De Lotus. Maar die kun je gewoon bellen en dan gaat de zaak toch open of zoiets. Pinnen kun je er niet. De reden staat op deze foto.
 Nou werd het zo langzamerhand toch bammetjestijd. Op de Brink staat naast een monument ook een aantal bankjes en is het rustig. Even in de zon een rustpauze hadden de HH wel verdiend. Donker brood, witte bolletjes, kaas, water, ham: het was allemaal even fijn. En het gaf weer moed om verder te gaan en wel over de Lede. Leuke singel in het midden, Russisch Orthodoxe Kerk en meer leidde naar de Groenezoom. "Een MCD" stelde HH terecht cast. Ook bevindt er zich een winkel, die de wereld verkoopt. Een stuk verderop staat de replica van de Madurodam-versie van de echte Euromast. Onder de sporen door en, wat schetst onze verbazing: St. Franciscus is ook niet meer wat het geweest is. Dat gebeurd allemaal is de Maasstad.
 Langs het dierencrematorium ( bij deze willen alle dieren die ons tijdens de vele wandelingen vrolijk gezind waren, hartelijk danken) naar de Twee Heuveltjes. De zon had bij sommige jeugdigen al wat lentedingen teweeggebracht, zodat die maar moeilijk van elkander af konden blijven.
Zonder de aanwijzing op de muur, hadden we op de Lotustuin nooit het onstoppingsdeksel riolering weten te traceren. De eigenaar van de lichtblauwe Saab moet wel erg lang zijn. De voorstoelen zaten niet meer in de auto. Om niet al te vroeg de wandeling te stoppen, gingen we bij het Koningsplein nog even rechtsaf en daarna de Tuinenbuurt in. Uiteindelijk kwamen we natuurlijk toch weer op de Koninginneweg uit. En vlak daarna werd het einddoel bereikt. Afsluiten deden we tezamen met net aangevoerde Brand Imperator van de tap en een met liefde gemaakt en opgediend warm bittergarnituur. Ech wel.

Heren op de witte wal

Waarom zou je toch een route willen beginnen op het beginpunt?
Steeds vaker hoor je twijfel en slaat een zekere weemoed toe, met name bij diegenen. Het is en blijft een persoonlijke kwestie die aangaande dit medium geen aandacht verdient. Een paar opbeurende waarden van een meanderende schoonheid zijn echter zeker op zijn plaats. Wij dienen daarbij wel ons moment te kiezen. Zo hadden wij deze week natuurlijk naar een bepaalde studio kunnen reizen om onze plannen kenbaar te maken. Maar ziet, een zekere was ons voor. Geeft niets, de HH zijn an sich uniek voldoende.
Enige slijt kan niet ontkend worden vandaar dat toch een zekere opwinding zich van de HH meester maakte, hoewel 'de vrouwe van' een juffrouw is.
Terugkerend naar de subtitel geeft de uitleg hier het volgende weer:
Een beginpunt is vaak veraf verwijderd van een eindpunt. Zo niet bij rondwandelingen want daar valt het een vaak samen met het ander. Voor een beginner moet zoiets erg verwarrend overkomen.

Aangezien de HH niets liever willen
dan ook dienstbaar willen zijn voor deze categorie zochten wij al jaren naar de mogelijkheid om hierin kleine, subtiele maar oh zo noodzakelijke wijzigingen in aan te brengen. Wij kunnen wel zeggen dat het gelukt is.
Waarin schuilt het verschil? Wel, wij overwegen om een start up op te richten en om zodoende met crowdfunding ons idee gefinancierd te krijgen. Zolang dit niet het geval is zult u het met doorlezing en vertwijfeling moeten doen.
Goed, gestart werd in Putte, waar om er te geraken bepaalde vaardigheden van de chauffeur werden verlangd. Te denken valt hierbij aan de stuurmanskunsten, zicht houden op de weg, nieuwe wegen kunnen vinden, bijtijds de afrit gebruiken en natuurlijk het kunnen onderdrukken van natuur driften.

Opgehaald werd dit keer HF. Nadat hij gelezen Oren (heel
bijzonder) terug gaf aan de eigenaar kon worden vertrokken. De nieuwe A4 was en is een doel op zich. Ach, deze route kent verder geen andere bevindingen dan genieten van nieuwe sneeuw zo hier maar ook daar.
Zo ongeveer bij Bergen op Zoom moesten de HH de weg verlaten, anders hadden wij nu dit stuk nog steeds niet kunnen schrijven. Via doorsteken en herinneringen, HF vrolijk maar niet begrijpend lezend whatsappend, bereikten wij het Moretusbos met het kasteel waar wij zulke fijne herinneringen aan bewaren.
Schoenen gewisseld, het routewerk opzoekend en aanhakend bij punt 98.

Ach, de wandeling voltrok zich in grote lijnen zoals de Groene netwerk wissel nr 407 suggereert.
Zou u in Ossendrecht starten dan loopt het lunch en plas schema grote wijzigingen op. U eet dan bijvoorbeeld brood waar de HH bitterbalden. Lastig, verwarrend en daarom genoeg erover.

Plassen was een item deze wandeling. HH al direct, later opnieuw maar ook HF hield het niet droog. Daarom bij voorbaat onze verontschuldigingen.

Ach, bleek het Fort toch een bekende van de HH, hoewel in deze verschijning dan toch ook weer niet.

De plassen onderweg noopten tot deviaties op de meeste momenten, maar dat gaf uiteindelijk toch ook wel weer een zekere charme aan deze wandeling.

Natuurlijk willen wij in grote lijnen uiteenzetten hoe het is geweest. Vanuit Putte met de nodige omzwervingen naar Ossendrecht. Aldaar met een klein beetje eigen inbreng de plaats doorstoken en op weg naar 58. Via wat boerenland bereikt u het bos, een geheim treinstation en een heel lang hek. Voor u als liefhebber natuurlijk mooi, voor de HH een steunpunt in deze barre tijden. Op dit moment is het letten op gaspaaltjes een must. De HH kunnen over verontachtzaming meepraten, maar daarover nu niet. Dit keer ging alles goed.
HH werd in deze fase getrakteerd op geanimeerde telefoongesprekken waarbij de oplossing vaak nabij leek maar de verbinding deze blijkbaar niet doorgaf naar Zwolle. Nu ja, dit kan natuurlijk worden vervolgd, net als de wandeling.
In Putte werden de herinneringen weer levendig.
Wandelen door het park, de leuke vogels en honden. Dan linksaf alwaar HF de route wilde volgen, HH eigenlijk ook en zo geschiedde.
Koetshuis kwam in beeld, eerst de vuile schoenen uit, dan op weg naar binnen. Want een buitenterras was in januari iets te enthousiast voor de HH. Zij zijn immers ook niet meer de jongsten, hoewel HF beduidend.
Ach, wat zouden de HH zijn zonder bier en bitterballen? Iets van hetzelfde maar minder gelukkig denken wij.
Tot een volgend.