Bent u nog steeds niet bevallen?

 
Grensgevallen. Door willen we het wel eventjes over hebben. Regent het en gaat het net te weinig of juist net te veel regenen: het kan de doorslag geven voor al dan niet wandelen. HH, net weer een jaar ouder en wellicht ook wijzer (voor zover mogelijk), nam in de redelijk vroege ochtend HF telefonisch in vertrouwen en informeerde naar diens visie inzake regenkansen of -zekerheden.
Buienradar deed veel water vermoeden, maar de weergoden die HF daarnaast meestal raadpleegt, waren niet van zins om de buienradar zomaar in het gelijk te stellen. Zo kon het dus gebeuren dat de omgeving van Goirle zich kon opmaken voor de komst van de HH-wandelaars. HH deed huize HF aan en naast een hartelijke handdruk en dito felicitatie kreeg HH een tiental wereldbieren (slechts voor thuisgebruik) om zijn toch al zo brede bierkennis te verruimen. Onder vrolijk feestgedruis en regenwatergekletter werd de reis naar Goirle ondernomen, alwaar de Groene Halte Smokkelaarsroute op ons lag te wachten. De opwinding onder de HH was groot. Maar deed u bij uw eerste keer? Of moet het er nog van komen? Wat hebben het natuurlijk over de wandeling in GPS-vorm doen en daarbij gebruik maken van een tablet van circa 7 inch. Aangezien 1 der HH ook nog eens met een nieuwe telefoon op pad was gegaan, was de spanning te snijden. Het door HF met oude telefoon uitgekozen startpunt bleek dicht bij het klooster van Nieuwkerk te zijn. Een mooie stek om te parkeren en de schoenentoestand te doen. Aanvankelijk een beetje dralend en met paraplu geopend op pad. Zowel dat dralen als de paraplu waren snel voorbij.
De golfbaan, de vogelkijkhut, nog een vogelkijkhut, het landgoed Hoevens en nog veel meer lieten we onbekeken. We zullen het maar gelijk verklappen: de route zoals deze oorspronkelijk is bedoeld hebben we als inspiratie gebruikt voor een geheel eigen interpretatie van smokkelen. Nee, de smartlap De Smokkelaar hebben we niet gezongen, maar wel ons eigen lied. Immers, drie maal 3 is negen. Maar dit even geheel terzijde. Dit alles gaf ons onderweg wel de gelegenheid om vast te stellen dat Goirle in feite een verbastering is van "gore lef". Door dialect en spraakgebrek is de plaatsnaam uiteindelijk schriftelijk vastgelegd. Een reden voor ons om hier verder op in te gaan, ontbreekt. Met Goirle in zicht keerden we zuidwaarts. Na een nat ven, een kabouterspillebeenpaddestoel, een soort kamp en een droog ven werden we afgeleid en liepen naar de rand van de heide. Daar lag een prehistorische grafheuvel. Tenminste, een nagebouwde, want de originele (gemaakt tussen 200 en 700 v Chr.) is in 1935 gesloopt. Desalniettemin en fraai geheel. Dat kunnen we ook wel zeggen van de schaapjes met bellen en gekleurde bipsen. Hoewel het kampeerseizoen wel ten einde is, is het Ooievaarsnest nog in volle glorie aanwezig. En kort daarna deed ook de regen weer een duit in het zakje. Na deze duit aten de HH hun witte bolletjes met kaas en salades.
 Na nog wat gedronken te hebben kon de wandeling, zonder de paraplu's nog nodig te hebben, worden voortgezet. Na de tafels en de bijpassende bankjes van de electromodelvliegclub stelden we vast dat we door de eigen invulling van de route wel wat aan de vroege kant bij het klooster terug waren. Aangezien de eucharistieviering pas op zondag zijn, besloten we de Poppelse Leij (bijgestaan door een kunstwerk en een grenspaal) over te steken en richting Gorp te wandelen. Op het pad daar naartoe zagen we een enorme voetbal ofzo. De meneer in de tractor groette ons vrolijk, hetgeen we van andere meneren in tractors in de omgeving overigens ook kunnen zeggen. De drukke weg overgestoken hebbende, ontdekten we een enorme klomp. In die klomp werd gewag gemaakt van het feit dat in deze omgeving vroeger werd gesmokkeld en wel boter. Dames liepen met dikke buiken rond; zelfs het hele jaar. Ook gebruikten de smokkelaars klompen met omgekeerde voetafdruk om de douaniers om de tuin te leiden. Na deze vermakelijke waarneming deden de HH oningestudeerd op de tel "zes" een tegengestelde 180 graden draai, waarbij HH de buiten- en HF de binnenbocht nam. U had er bij moeten zijn; wat een gratie en wat een souplesse. De tractormeneer groette ons op de terugweg wederom en goed gemutst sloten we dit avontuur af. En ja, het 7 inch-gebeuren is ons goed bevallen. Daarna togen we naar het Oud-IJsselmondse hoofd om Brand bokbier en bitterballen te verschalken. Ook de gratis toegevoegde paprika ribbelchips wisten op smakelijke wijze om kelen binnen te glijden. Tot een volgende keer.

Doorgaans goed begaanbaar

Wat zou je aan een dergelijke titel kunnen linken? Is het de omstandigheid, zijn het de varianten, maakt het mogelijk tenzij, is het actueel, kunnen anderen het ook? En zo zou je nog meerdere variaties op een dame kunnen verzinnen. Waar het in het wandelleven van de HH meestal om gaat is het opzoeken van een beloopbare route, het transport naar en van deze route en uiteindelijk de laving aan bieren en meestal bitterballen. Mocht dat laatste niet voorhanden zijn dan is een bittergarnituur ook goed. In de omgeving van Wouw moet u andere keuzes maken. Maar soms geeft zoiets niets.
Zoals in dit geval was HF opgetogen dat hij van een vakantie gaat genieten en om deze jolijt in goede banen te leiden had hij zich op de route gestort. Deze is ook voor anderen te bekomen via de GPSwalking.nl site. Aldaar zoeken op Rucphen-Langeschouw.
Boom liefhebbers en dito praters hebben voldoende te doen. Wij daarentegen ook.
Het vervoer werd geregeld en zodoende kwamen wij redelijk op tijd aan bij parkeren doe je zo bij Camping Gasterij De Posthoorn.
Tja het volgende deel is zwaar ingekort zodat wandelen kon beginnen met schoenen, rugzak, verschillend water deze keer en nog wel wat. HF kwam traag op gang, dus leest u rustig verder.
Aangezien er werd ge-gpst moest de accu het natuurlijk wel volhouden. Dat viel niet mee want de HH
vertrokken niet eens met 100%. Maar dat terzijde. De techniek werd geactiveerd en zodoende vind u hier de wetenswaardigheden van hetgeen de HH zoal meemaken. Op de terugkerende vraag of zij wel eens wat meemaken is het niet makkelijk een antwoord te formuleren. Voor je het weet ben je een opschepper of wordt gezegd om niet zo bescheiden te zijn. Derhalve rust de waarheid bij de HH en kunt u een eigen oordeel vormen.
Het begin van de route werd gekenmerkt door wandelen. Hierbij werd de conversatie niet geschuwd zodat na amper een uur de oplossingen voor de meeste wereldproblemen al waren geboden.
Zodoende moest worden overgeschakeld op andere zaken, waarvan sommige dermate private zijn dat hierover in dit proza niet kan worden gemeld. Niettemin kunt u ervan verzekerd zijn dat dit zeker geen niemendals betreft.
Zoals gesteld, bossen werden afgewisseld door heide. Pracht en praal in al zijn en haar glorie. Dat de weergoden zich van hun beste kant lieten zien verwonderd de HH niet meer echt maar het blijft opvallend om medio oktober nog met dit weer te kunnen wandelen. Dat zijn van die zaken waar je je over kunt blijven verwonderen, zeker met de vooruitzichten van komende week in het hoofd.

In deze omgeving wordt ook geoefend voor en door het leger, zeker van belang nu wij zo vaak in het buitenland vertoeven en aldaar hand en spandiensten verrichten.

Om die reden willen en kunnen wij u niet anders dan toch deze live beelden tonen. Het is aan u beste lezers en kijkers of u van deze kennis de inhoud wenst te vernemen. Anders is het verstandig om snel verder te lezen. Overigens kon HF nog vermelden dat genoemde locatie een zekere luxe uitstraling had want hij kende nog van vroeger. Deze kennis zal de HH altijd ontbreken, maar dat behoeft hier geen nadere uitleg.

Na de reeds hiervoor gemelde afwisselingen en niet alleen op het terras bij de uitspanning gaan zitten en niets nemen werd een andere locatie gekozen voor brood en drank. Alhier werd geconstateerd dat de accu van het ene toestel dit waarschijnlijk niet helemaal zou uithouden zodat techniek van HH werd bijgeschakeld. Want je weet maar nooit.
Gelukkig bleek dit niet nodig, we haalden het op een tank zullen we maar zeggen.
Ach, na het eten werd de vervolging ingesteld en die bestond uit een voortzetting van deel 1. Dat betekent wandelen voor de liefhebber en voor anderen ook. Geen noemenswaardige zaken kunnen van dit vervolg worden aangegeven zodat eigenlijk gesteld kan worden dat in een zeker gestaag tempo naar het einde werd gelopen. Zodoende moeten wij u nog wel vertellen dat een rustgebied ons de verdere doorloop wenste te verhinderen. De HH trokken zich kort terug en kwamen met het volgende standpunt: "hoewel het zeker niet de bedoeling is om regels aan een wandelschoen te lappen is het in deze noodzakelijk gebleken om tijdelijk dit principe terzijde te schuiven. Wij zullen daarom voor zo kort als het duurt de rust enigszins maar zeer beperkt verstoren, aangezien wij de aansluiting niet willen missen". Oh ja, dit ook nog.
HF wilde het dorp Schijf alle eer aandoen, maar het lijkt erop dat andere associaties hieraan ten grondslag lagen. Niettemin hebben wij aldaar een korte tijd doorgebracht, HH buiten en HF binnen.
Nadat wij de eindbestemming hadden bereikt kon zeer snel worden omgekleed en werd koersgezet
naar Capelle aan een IJssel alwaar de bieren en bitterballen nog wel buiten werden gestart maar na een bier binnen werden voortgezet. Bijkomend voordeel waren de pel pinda's.
Tot zover

Remunj, waar de mond zich roert

Zozo, waar zijn we geweest al die tijd? Nou, her en der. De ene ging kijken of er nog over is van de Armada; de ander niet. Hier laten we het maar bij, want het gaat er natuurlijk om, dat de HH gezamenlijke dingen ondernemen en daarvan hier verslag uitbrengen. Belachelijk goedkope treinkaartjes waren gekocht. Maar om onszelf niet al te belachelijk te maken, is het dan ook zaak om dergelijke kaartjes om te zetten in een verre treinreis (lekker veel profijt van je investering hebben) naar een wandelgebied dat anders onontgonnen blijft (door de HH dan natuurlijk). De nood was hoog, want de kaartjes moesten dit weekend op. Daarna ontstond ongeldigheid. Na wat wikken en wegen en rijp beraad klonk het als uit enen keel: we gaan groen wisselen bij Roermond. Blijkbaar hadden de weergoden een goeie bui, want de hele dag kregen we zonneschijn bij een graad of 22. Ideale omstandigheden dus qua wandelen. Gelijk kleine jongetjes opgewonden kunnen zijn m.b.t. een verjaardag of een ander festijn, stappen de HH in de trein. HH te in Rotterdam Centaal Station en HF koos om onduidelijke redenen voor Rotterdam-Lombardijen. In Dordrecht ontstond een samensmelting in de stilte-coupé, zodat de belevenissen van de afgelopen weken goed konden worden afgeluisterd door de medereizigers. Ook stelden de HH vast, dat naar alle waarschijnlijkheid te Roermond de regionale pers en tv-ploeg wel klaar zouden staan om onze aankomst vast te leggen. Geheel volgens de dienstregeling kon in Eindhoven de overstap naar de trein richting Roermond worden gemaakt.
Nadat er niemand bezwaar had tegen het plaatsen van de rugzak van HF op een zitplaats, blies de conducteur de aftocht. De machinist had er zin in en reed bijna geheel volgens de dienstregeling naar Roermond en deed daar het station aan. De HH maakten daar dankbaar gebruik van en liepen (verbaasd over de afwezigheid der verslagdoeners) naar de kiosk om gebruik te maken van de aanbieding (aangeboden door Kruidvat) in de vorm van een flesje water en een sandwich. De toch al redelijk gevulde rugzakken werden verder volgestouwd en nu was het zaak om tegenover het station op het terras een koffie met vlaai te bemachtigen. Dat van de koffie lukte, maar het aanbod der vlaaien was zwaar tegenvallend.  Het thuisfront een foto van koffieplek en toen in de benen en op naar het Munsterplein. Daar was dus de pers, maar die ineens slechts aandacht voor een aantal mensen met malle mutsen op en vergaten dus hun eigenlijke opdracht. Onze aandacht werd helaas getrokken naar een onderstel. Maar ter hoogte van de Azijnfabriek waren we het zuur al weer te boven gekomen. Langs oude panden en over de Roer trokken we een park in. Er brandde een vlam en vlak daarna konden we, koeienvlaaien ontwijkend, een pad in Natuurpark Hattem naar het spoor volgen. Daar wilde een lokale honduitlater in rechtophouding onze bevestiging over het feit dat het een lekker weertje was. Langs en over het spoor en daar was al Lerop. Het leverde ons een mooi kijkje op een Roerkronkel en een flessenweggooiende meneer op. Lerop zat er nu op. Ja, en dan ga je de boomgaarden in en als daar dan ook nog grasgemaaid wordt, wordt het dan toch wel tijd om een slokske water te drinken. Het bankje bood de mogelijkheid en de dat was ook het juiste moment om de broekspijpen af te ritsen. Genot alom dus. Achterom kijkend zagen we in de verte de startplaats en voor ons het zandpad langs een van de vele maisvelden, die ons werden voorgeschoteld.
Vlak bij de Linnerheide werden we spruitjeslucht gewaar. Logisch eigenlijk, want er werden daar spruitjes in groten getale geoogst. Dit maakte ons behoorlijk eetlustig en bij het bankje bij de fietspadkruising was het dan ook raak. De zojuist veroverde sandwiches van zeer milieuvriendelijke aard (dankjewel Wessel Wessels) verdwenen onder bijna euforische kreten in de monden. Het spek en de gebruikte eieren die we aten was zelfs vegetarisch, de varkens en kippen hadden geen enkele keer vlees gegeten. U zult begrijpen dat we enorm goed gemutst het leuke smalle paadje in gingen. Overal lagen trouwens wilde kastanjes, maar ons deerden ze niet. Aangekomen bij St. Odiliënberg werden we eerst getrakteerd op een carré-boerderij. Deze heeft ons inziens een productievere periode in haar bestaan gekend.
Of dat ook voor de basiliek geldt, weten we niet. Op het moment dat HH de kapel betrad, werd hem een "kom binnen" toegesproken. Blijkbaar in de war gebracht door de directe benadering verklapte hij ons geheim. Hij verklaarde tot twee keer toe dat we aan het wandelen waren. HF kon het voorval snel vergeten, want daar deden zich zwei Lederhosen voor. De hilariteit was niet van de lucht, net als het dijenkletsen. Maar goed, langs de tijdelijke permanente verblijfplaats van de zigeuners en op zoek naar Paarlo. Al mijmerend over het onstaan van de naam van het dorp, kwamen we daar aan. De geitjes en de hond genoten van Dierendag, terwijl de mevrouw de laatste appels van de grond raapte. Erg benieuwd waren we naar de fietsbrug, die ons tevens naar de Prins Bernard-molen zou leiden. Beide voldeden volkomen aan de verwachtingen, waarbij nog opgemerkt mag worden dat men in Paarlo waarschijnlijk al jaren lang strontjaloers is op de hoog liggende molen bij Melick.
 In de schaduw van dit geheel namen de HH een foto. En dan op slinkse wijze onverhard het net genoemde Melick binnenwandelen. We zagen, naast uitgestorvenheid, ons plan om hier een horecabezoek te doen, in duigen vallen. Maar ach, Roermond lonkte al behoorlijk en na wat slokken water gingen we naar de omgeving waar naar hartenlust geplast kan worden. HF hier en HH daar. Vlak nadat HH de behoefte kreeg om een talud te beklimmen kon dat. HF deed mee. Tussen het mais door liepen we Remunj weer binnen en zagen de enorm uitgestrekte begraafplaats. Toen HF "Mooi weer hé, postbode" zei, werd dat volmondig bevestigd. Iets verderop niesde een mevrouw en bedankte de HH voor het spontane  "Gezondheid". Of er sprake was van allergie voor mannen in het algemeen of de HH in het bijzonder werd niet meer duidelijk.
Wel kregen we nog even een aardig klimmetje voorgeschoteld op de Heinsbergenweg. Langs de moskee en de gesloten kapper (slachtfeest) naar de weg langs het kerkhof. Na het slingeren langs de singel met bierdrinkende tattooliefhebbers, de rioollucht bij de school, de kerk aan de Nassaustraat (melden voor rondleiding) onder het spoor door neerstrijken op het stationsplein. Bier en bittergarnituur, schoenen uit en volop nagenieten van zon en belevenissen. Een prachtige wandeling in een prachtige zetting. De terugweg was geheel volgens de dienstregeling en bij Lage Zwaluwe was een cross-evenement zonder Monstertruck.