Zo zijn er nog meer voorvallen die ons van het eigenlijke wandelen doen afdwalen. Onderweg in deze vertelling zult u aan aantal voorbeelden voorgeschoteld krijgen. Zeg nou niet: dan stop ik hier met lezen.
Er zitten vermakelijke dingen tussen. Maar nu terug naar af. In ons bezit zijnde treinkaarten bleken alsnog niet aan de HH besteed, zodat voor het alsnog gebruik der kaarten derden in hand genomen werden. Dit alles natuurlijk overschaduwd door het feit de HH-auto na vakkundig te zijn ontschadigd en zelfs verfraaid door was- en tevens binnenbuitenpoetsbeurt weer terug was gegeven aan de rechtmatige eigenaar. Dat gold daarom eveneens voor de tijdelijke gebruikmaking van de prikkelige Citroën. Desondanks trokken de HH er op uit in de HF auto. Daarvoor ontving HF van HH een toffe Jupiler BBQ-trofee.
HF op zijn beurt beperkte de toestand tot een overhandiging van een Skippy (wel tegen betaling overigens) van USA-makelij en daarom niet te verwarren met een TV-serie dolfijn van weleer. Ondanks de warmte gingen de HH goedgemutst richting België (kijken of HF ook politiebeschadigingontvankelijk was) om in de buurt van Meerle enzo wat indrukken op te doen. Dat al onder genot van muzikale klanken van de heer F. Zappa reden we naar het eerste doel. Het eerste doel was het bereiken van punt 2 bij het riviertje de Mark. O ja, we gaan weer een knooppuntenwandeling doen. Start dus bij de Mark aan de Markweg voor het gemak en in dit geval ingedeeld bij Hoogstraten. Om een kort verhaal kort te houden, zouden we kunnen volstaan met het noemen van de nummers die achtereenvolgens opgeslokt dienden te worden (van 2,4,5,1,7,9,10,75,73,71,70,59,51,52,49,47,55,45,40,41,42,37,36,35,2), maar zo zijn we niet getrouwd. Nee, we zullen u nog van meer informatie etc. voorzien. Na de schoenwissel ging het dus naar 4.
Onderweg zagen we een in-de-grond-draai-installatie bij de boerderij met veel land erbij. En een alleraardigst kalfje, wat ook nog enigszins nieuwsgierig bleek. Dit al begeleidt door asfalt en volle, warme zon. HF had, ter voorkoming van eventuele aanbakking door de koperen ploert, zonnebrandcreme meegenomen. Geen gebruik van gemaakt trouwens. Maar goed, de weg overgestoken en al ras in de schaduw. We mochten zelfs een stukje van het Smokkelaarspad doen. Zo'n dag was het dus: volop genot en plezier. Dit maakte HH wat hongerig en nam koekgebeuren tot zich. De verpakking werd achtergelaten in de afvalemmer. Even verderop stond een afvalemmer, die in de HH-ogen eigenlijk geschikter was, maar teruggang deed hij niet. Bij de kapel in de Elsakker wenste een grappende oude Belg en zijn makker ons in de war te brengen met de titel van dit verhaaltje. Alsof het niet was gebeurd, groeten de HH de mannen en gingen ons weegs zonder kaarten uiteraard. Inmiddels aangekomen bij de dorpsgrenzen van Meerle leerden we dat Nederland onderbroken is. Wij wisten van niets en zo zie je maar, dat je niet zonder buren kunt, die de zaken van afstand in de gaten houden. Wist u van de rotonde bij de Sint-Salvatorkerk in Meerle?
HH testte deze uit en was zeer tevreden over het geheel. In Meerle staat ook een instelling, waar men dieren demonteerd tot eetbare stukken en restafval. En vlak daarna werden we een andere bron van inkomsten gewaar: de aardbeienteelt. In deze streek heeft dat een enorme werkgelegenheid gebracht, alsmede een fietsroute van 40 kilometer. Waarom weten we niet. Het is raden, net als naar de reden, waarom een aantal dartele jonge koeidames van een afstand van ongeveer 100 meter met hun allen in galop naar de HH toe kwamen.
Vermakelijk was het wel voor zowel de dames als de HH. Of het nou kwam, doordat we met ons hoofd bij het laatste voorval waren of omdat paaltje 59 enigzins verstopt stond: er was eigen inbreng. Vrij snel overigens weer opgelost, zodat we net op tijd waren voor de bezichtiging van een voor ons uit vliegende uit de kluiten gewassen sprinkhaan. Kort daarna stelden een koppel Belgen en een koppel Nederlanders ons in staat om bij de Mark in de schaduw een picknicktafel als rust- en versnaperingsplaats te benutten. Na het nuttigen van water en brood en het om zeep helpen van een in het HH-boterhamzakje gekropen wesp ging het op naar de Grote Pimpernel en de Aschputten. Men deed een schriftelijk oproep tot behoud van het geheel. De meneer op het bankje staarde naar de paarden. En even later liepen de HH langs de Mosten. Zoveel water lokte bij HH een tegenprestatie uit. Dit gaf HF mooi de kans om mechanisch aangedreven waterskipret te kunnen aanschouwen. Recreactiepark de Mosten beschikt ook over een groot buitenbad en voor diegenen die het nog niet wisten, riep een mevrouw met een lieve stem om, dat die de dag tot acht uur genoten kon worden. Wij werden op nog veel meer aardbeivelden getracteerd. Op en aan de Scheurdekousweg (schijnt erg handig te zijn) geldt van tot van tot een algeheel parkeerverbod. De kennis droegen we over op de reeds geparkeerde koeien.
Geen noemenswaardige reactie viel de HH ten deel. De punkkoe van de groep deed zelfs uiterst nonchalant. Bij Meersel Dreef nog even een blik in de kapel en nadat we waren ingehaald door een bus van een Nederlandse maatschappij waren we al weer bij het beginpunt.
Schoenen uit onder het toeziend oog van een Golden Retriever en na wateropmaking op naar Nederland. Afbieren deden we bij Havana in de schaduw. Hoegaarden wit (HJ weizener was op) en Leffe blond voorzien van wespen en bittergarnituur waren ons gezelschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten