D(r)ommels genot.

Het gekke is. Wandelen kun je altijd. (min of meer natuurlijk, want er zijn factoren die mede bepalen of het mogelijk is).
Waarom werd er dan zolang niet gewandeld horen wij u denken? Daar zijn verschillende redenen voor te bedenken.
- wij willen graag dat u "erbij blijft"
- ook HH hebben behoefte aan rust en dergelijke
- HD stellen soms ook hun eisen, dat kan vrij scherp zijn
- vakanties gooien roet in het eten
- etc

Om dergelijke redenen kan het dus voorkomen dat er geen epistel van de HH is verschenen. Maar u zucht opgelucht: dat zal nu wel weer over zijn, gezien dit schrijven. Deze conclusie trekt u juist.

Na heftig weerzien in de altijd leuke 010-omgeving was al besloten dat hier niet gewandeld zou worden. Ook dit kende meerdere oorzaken:
- HF wenste graag een lekker stuk te rijden
- HF wenste HH hiervan deelgenoot te maken
- Loosdrecht moest maar geduld hebben
- etc

Dus hoewel niet direct bierbaar werd toch gekozen om ons te verplaatsen naar de Dommel.
Onderweg zagen wij nog caravan vakantie gangers die besloten hadden wat dichter bij huis alvast de bbq te proberen. Dat laatste lukte maar wel ten koste van de caravan en de rest van de vakantie. Een vrachtwagen chauffeur twijfelde sterk aan hetgeen hij waarnam dus werd er polshoogte meegenomen.
Vlakbij nagenoeg niet echt uitziende prehistorische beesten werd door HF op fameuze wijze geparkeerd in een schaduw blijvende omgeving.

De rituelen werden langzaam van stal gehaald, zoals:
- schoenenwissel
- oh ja, runkeeper
- rugzakken om
- geen extra kleding deze keer
- broekspijpen bleven aan
- etc

Daar vertrokken zij, alsof er niets gebeurd was.
Onderweg al weer mijmerend over een treinroute maar zeker ook over mogelijk lange avonturen in 2016. Maar daarover nu niet meer.
Ook was bijzonder aangenaam dat wij ons over Veghel geen zorgen hoefden te maken.
De route was via tablet aanwezig en deed dus gezellig mee. Dat was maar goed ook, want af en toe moesten wij door het struweel. Aan het begin van de route speelden wij vaak verstoppertje met voorbij razend autoverkeer, wij hadden zoiets direct in de gaten.

Evenzeer in de bossen wat zelf ingrijpen af en toe noodzakelijk aangezien paden er soms niet meer erg zichtbaar bij lagen.
Hoewel in het beging zeker niet merkbaar verplaatsten wij ons langzaam maar zeker richting de Dommel. Een nietszeggend water wenste ons de doorlaat te beletten maar de jarenlange ervaring zorgde ervoor dat wij zelf de route konden bepalen.

Tja, de Dommel. Wie droomt er niet van? Wij niet, maar dat belette ons niet om deze een hele tijd te volgen. Bij DE VENNEN VAN SINT MICHIELSGESTEL konden wij een bank bereiken die de bipsen onderdak bood.
De plastic zakken waren met grote sluitingen afgesloten dus het open maken duurde wat langer dan gebruikelijk.
Daarna nog even kort via het genoemde dorp toch weer naar de Dommel.
Waarom ook niet, wij waren er immers al. Wel via de overkant terug, waar wij de waarschuwing kregen dat ze wel beten

maar wij er niet langs mochten. Gaf niets, wij wisten hoe nu verder.

Volledig tot verbazing van HF moest hij kleur bekennen en aangeven dat de route er zowat weer opzat, evenals de accuduur van de tablet. Het eerste bleek juist, het tweede uit een duim.
Dat was iets om in de toekomst rekening mee te houden.

Vanwege de vroege aankomst werd mede besloten om eerst weer een heerlijk stuk te gaan tijden en in de 010-omgeving te laven.
Dat kon op een lounge-omgeving waarbij wij tegengesteld de andere aanwezigen een goed oog in het zeil konden houden.
Voor de eerste keer was het weer mooi geweest.