De eendaagsing van Kalmthout

Gezien de gebeurtenissen van deze week hebben de HH besloten om minder uitvoerig uit te pakken dan anders. Enige versobering is op zijn plaats.

Bepaalde zaken zijn zo vanzelfpratend dat anderen erin gaan geloven. Echter, sommigen blijven twijfelen. Bijvoorbeeld over de vraag of HH ook met 30+ temperaturen wandelen. Wij gaan hier niet teveel op in maar een van harte JA kan slechts het juiste antwoord zijn.
Daarnaast wordt van bepaalde zijden gevraagd naar deelname aan de vierdaagse van Mariken. NEEN moet hierop het antwoord zijn. De HH zijn zonderlingen en dat is voor alle partijen beter om dit zo te houden. Goed, dit gezegd hebbende moest er natuurlijk gewandeld worden en vanwege het buitengewoon aangename weer had HF een route ontdekt in het weelderige Kalmthout, waarbij de aan te raden wandelkaart Kempense Heide heet. Voor deze wandeling echter niet nodig want wie kan tellen doet hier al mee.

Echt niet moeilijk om dit te volgen. Hoewel HF HH nog enigszins trachtte te foppen door te doen alsof de parkeerplaatsing echt nieuw zou zijn bleek dit gewoon een oude bekende. Om zich enigszins te rehabiliteren werkte HF dan wel mee aan de vondst van de schaduwparkeerplaatsing. Logisch.

Ach, u kent het daarna wel. Eerst de schoenen wisseling, in dit geval ook soms de sokken erbij. Wederzijdse gelukwensing en aanmelding bij runkeeper. En ja hoor, op pad. Eerst de weg oversteken, een kort bekend deel maar daarna werd alles anders. Daar had HF dan wel voor gezorgd. Wist u al dat wij vanwege het weer voornamelijk onder de bomen zouden vertoeven? Hoezo?

Nu ja, lommerrijk zou een beschrijving kunnen zijn, maar toch een teveel aan crematoria. De vanzelfsprekendheid van de combinatie is de HH na uren wandelen nog steeds niet duidelijk geworden. Wat wel al snel bleek was dat de gedachte om p.p. drie flesjes water (ad 0,5 l) mee te nemen een zeer juiste beslissing zou blijken. Want er was dorst, in feite al vanaf het begin. Zodoende werd zelfs op plekken zonder bankje een slok dan wel meerdere de keelgaten in gezonden, van daaruit verder het lichaam in.

Ja, wild spotting was vandaag wel aan de orde, hoewel slechts een poging telt. De andere niet vanwege gebrek aan feitelijke ondersteuning.

In de foto links ziet u de preparatie alvorens. Het blijft opvallend hoeveel kennis, kunde en materiaal uit kofferbakken van AVHF (auto van Heer Frans) dan wel uit de AVHH (auto van niet Heer Frans) verschijnen. In dit fragment zijn de geheime items weggehaald. Niettemin kan de foto als schokkend worden ervaren.
U denkt misschien dat u een heerschap herkent. Het moge duidelijk zijn dat iedere "gelijkenis met" berust op vooraf bepaalde toevalligheden en niet zijn toegespitst op de werkelijkheid.


Ja, wandelen doe je met voeten en d.m.v. betreding. Dat kan lang goed gaan, zoveel moge duidelijk zijn. Na het bekende deel te hebben verlaten ging het aldus via wat onbekendere delen maar steeds weer overschaduwd door bomen of wat volgens de HH er het dichtst in de buurt komt. Ja, die spoorbaan. Diverse malen hebben wij er naast gelopen, dan wel overgestoken. Er was een moment dat we er in feite geen afscheid van konden nemen.

Los van deze feiten krijgt u ook zicht op diverse restanten van heldendaden (of wandaden) uit het verleden. Dat begint al direct bij de start en wanneer u enige tijd onderweg bent wordt de collectie aangevuld. Vergeet hierbij niet dat het aangebodene geen ander doel dient.
Naast het feit dat u een geoefend wandelaar dient te zijn voorzien van goedgekeurd materiaal kunt u onderweg uw kunnen op allerlei wijze tentoonspreiden. U kunt bijvoorbeeld het aantal aangeboden bankjes tellen. Bij deze wandeling zal het u verbazen. Daarnaast bestaat de mogelijkheid om na te gaan of huizen in de verkoop staan. Bent u geïnteresseerd dan worden diverse mogelijkheden zichtbaar.

Mocht uw interesse zich hier niet mee bezig houden dan kunt u altijd nog een studie beginnen in het meten van de lengte van de aangeboden schoorstenen. Als dit te hoog gegrepen is kan worden gestart met de telling ervan.

Hoe dan ook zult u op enig moment een doorsteek moeten maken om van de ene helft van de route weer de aansluiting te hervinden. De provinciale weg en de treinovergang bieden hierbij soelaas. Aarzelt u dan niet zoals de HH maar kiest direct de juiste route. Dat is voor de samensteller van de route punten ook wel zo aangenaam.

Vlakbij het eindpunt krijgt u deze versie te zien. Dan weet u dat u en in Heide bent en dat u bijna klaar bent. Een ander puntje van aandacht is het tanken onderweg, in die zin dat u er nu toch bent. € 1,53 is een richtgetal. Kan scherper maar of u er beter door gaat rijden is niet aan de HH.

Onze inbreng speelde zich vooral rond nummer serie 44-46 af. U behoeft zoals eerder gesteld zich niet aan dit protocol te houden zodat het u vrijstaat de route conform de suggestie te lopen.

Bieren en spannende bittergarnituren deden wij bij de Heibloem, maar weet dat men slechts 250 mensen kan voeden. Komt u met meer dan dient uitwijking plaats te vinden. U kunt hier witbieren, sterker bieren getiteld Corsendonk drinken en zo voorts. Het is aan u. Dat hier typen zijn die via het struikgewas een foto van de HH wilden nemen wordt hier niet aangeroerd.

Tja, volgende week geen aanvulling maar daarna ..........

Baby's got blue eyes

Openbaar vervoer is de HH de afgelopen tijd goed bevallen en om een dergelijke verandering in attitude in stand te houden, werd ook deze week weer van de gouden combinatie van OV en wandelen gekozen. Wandelen doet men, en ook de HH, vaak aan de hand van een routebeschrijving. Enkele uitzonderingen misschien daar gelaten. Een overtreffende trap in het kwijtraken/vergeten van iets als een beschrijving en dus routebeschrijvingachterlating moest na vorige week toch mogelijk zijn in de ogen van HF. En ja hoor. Al wachtend op de trein en voormijmerend over de wandeling kwam hij tot de ontdekking dat hij zelf al op het station was, maar de papieren routebeschrijving nog bij hem thuis lag te wachten op de dingen die zouden gaan komen. Qua dommigheid toch best wel een 9 1/2 en misschien wel meer. Dan maar de www-versie in de smartphone openen en op naar de samenkomst met HH op Rotterdam CS. HH kocht koffie in een beker waar voor alle zekerheid zijn naam op stond vermeld en zo werd het eerste stuk van de wandeling aanvaard te weten op naar perron 1. Hebben jullie wel ingecheckt en waar gaat de reis naartoe? Dat vraagt u zich waarschijnlijk af.



 Maar ook al doet u dat niet: Net als de rest van de openbaar reizende mensheid in Nederland deden we bliep en stapten in de sprinter die ons pas in Vlaardingen-West weer uitspuugde. Daar begonnen we voor de tweede maal dit jaar aan http://www.zondagsnomaden.nl/wandelingen/hoek.html . Dit keer met de oprechte overtuiging en intentie het geheel tot het einde en op juiste wijze te volbrengen. Tot aan Maasland zagen we weinig echt nieuwe dingen. De golfbaan met wat gehandicapte deelnemers. Eentje daarvan had wel een heel erg speciale handicap: in plaats van clubs deed het met een bladblazer. Dat was voor ons wel nieuw en tevens verbazingwekkend. Bij het huis dat wordt verbouwd werd een nieuwe kracht afgeleverd. Deze stroomde niet over van klusenthousiasme, want hij nam de lange weg naar pand. Al uit de onderdesnelwegdoortunnel lopend informeerde HH bij HF naar de behoefte tot achterlating van een behoefte bij horecaf. Onder dankzegging voor de getoonde bezorgdheid kon HF laten weten dat dit maal het ook best zonder een korte onderbreking in de route gesteld kon worden. Eenmaal de bruggen gepasseerd gingen we deze keer tegen de instructies, maar wel de juiste weg in. Het blijkt, dat je in Maasland voor niet al te veel geld nog een aardig autootje kunt kopen.

 De garage heeft er genoeg te staan.

 We waren trouwens vastbesloten het Dijkpolderpad te vinden en te volgen. Dat bleek toch iets minder makkelijk dan gedacht, maar na een korte omzwerving langs bijvoorbeeld herten en kangoeroe's konden we het fel begeerde pad volgen. Een paar leuke afgelegen huizen en brievenbussen werden aan ons getoond en vlak daarna begon het echte pad. Eigenlijk gewoon een tegelpad door weilanden. Bij het maïsveld zagen de HH het tegelpad niet meer en volgden daarom het halfverharde pad naar de hondenkennel. Het ging dus toch weer even mis. Totdat een niet-aankijkend persoon in vehicle, waarvan de ramen niet geopend konden worden, ons staande hield en vertelde dat we helaas niet doorgelaten konden worden en dat zijn hek niet geopend zou worden. Na het terugkeren op onze schreden en linksaf bij de boom zagen we datgene wat gevolgd diende te worden. Best hilarisch dus eigenlijk. De boeren waren op een aantal weilanden aan het gieren geweest. Nadat we het pad voorgoed gedag hadden gezegd, kwamen we weer op bekend terrein en streken neer op de plek waar de vorige keer de bammetjes heerlijk smaakten. Dat was nu ook weer het geval.

 Hup, weer in de benen en nu even oppassen dat we niet richting gesloten hekwerk zouden gaan. Bij de manege niet rechtsaf, maar rechtdoor en langs de Oranjeplassen. Even wat oponthoud bij de spoorovergang, want er kwam toch nog een trein. En nu gelijk rechts over het verboden pad, tenzij fietser of bestemmingsverkeer. Onze bestemming was langs het hek, wat ons de vorige keer geen doorgang verschafte. Zodoende mochten we geheel legaal daar wandelen. Met enige verbazing konden we kennis nemen van het feit dat, waar eens ons Waterloo was, vandaag doorgang op geen enkele wijze belemmerd werd. Met gemengde maar in eerste instantie toch blijde gevoelens op naar de Maeslantkeering. Boven op de heuvel zagen we onder andere dit.

Een aantal vissers langs de Nieuwe Waterweg werden door een schip getrakteerd op een beetje spatwater. Leuk om te zien. De knetterende hoogspanningskabels gaven ons ruimschoots de energie om Hoek van Holland te bereiken. Na het zien van een vertrekkende veerboot naar de U.K. en een paar ezels streken we neer bij Prins Hendrik. Daar kregen we Westmalle Dubbel, Erdinger Weissbier en vertraagde bitterballen aangeboden. De voorbijgangers zorgden voor de rest. In de terugtrein namen de HH op station Schiedam handenschuddend afscheid van elkaar.

Wandelus interuptus

Soms heb je collega's die vragen of de HH op warme dagen ook wandelen. Dan heb je ook onderweggers die vragen of voorbereiding op de 4-daagse plaatsvindt. Beide zouden zich moeten en mogen schamen. Dan heb je ook nog bemoeiers die terwijl de route prima begaanbaar is tegen de HH wensen uit te spreken dat het niet kan. En dan heb je ook nog golfers die tegen de HH vertellen met een vraag intonatie of het hun bekend is dat een golfterrein wordt bewandeld.
Wanneer je dit allemaal van te voren zou weten zou het waarschijnlijk het einde van de HH-wandelingen betekenen. Om die reden maar ook zeker vele anderen is het maar beter van niet.

Vast stond en staat dat op deze heerlijk warme vrijdag een wandeling zou plaatsvinden met als soort van leidraad van Rotterdam naar Dordrecht want hoe dichter bij Marcel hou eerder je weer weg wilt.
Nergens kun je zulke leuke routes lopen als buiten de eigen woning. Dit is een opvallende eigenschap die als wetenswaardigheid zijn voordeel kan bieden bij het plannen van uw eigen route. Begeeft u eens naar buiten en het spektakel begint.

Het toeval wilde dat HH door raadpleging van het wereld vertakte internet vrij snel een route kreeg gepresenteerd.
Deze bevindt zich hier.

Als u dit epistel heeft uitgeprint kunt u dit in uw rugzak doen en trots onderling presenteren en bespreken. Grote kans echter dat onze tip van zich doet spreken:
laat beide wandelaars een exemplaar uitprinten. Het waarom moge straks duidelijk worden.

Wat eraan vooraf ging:
HF had voorbereidingen getroffen en wist zodoende dat we eerst zouden varen maar niet nadat we nog eerster hadden afgesproken op wo ist der bahnhof. Ca 9.45 zou dit hartelijk weerzien plaatsvinden en dat deed het. HH had van de gelegenheid gebruik gemaakt om een Seattle based koffie keten e.e.a. afhandig te maken.
Daarna werd aangevangen en werd de route in haar volle glorie kenbaar gemaakt en ontvouwen. Waarom de HH de route vervolgens niet meenamen is zelfs nu nog niet duidelijk geworden.

Afijn, kleine 2 km naar de boot, ff wachten in het zonnetje, nog niets in de gaten en daarna aan boord. HF doorstond dit avontuur met de nodige souplesse. HH was reeds bekend met.
Alblasserdam bood de uitstap maar niet nadat de HH zekere promptheden hadden bewonderd.

Nu ja, HH zou in al haar glorie verslag doen van maar toen bleek dat de route niet meer voorhanden was. Lichte paniek maar daarna de download aangezet. Het toeval wilde dat HH ongeveer 50% voor zijn rekening nam en Frans ongeveer 48 %. (2 % wist hij uit het hoofd).

Ach, dit bleek prima te werken. Langs de leuke kerk, om ons heen kijkend en verder lopend het dorp uit. Dan heb je eigenlijk een lange weg te gaan, hoewel deze kortland heet. Voorbij
Kooiwijk niet naar de molen (we weten het, dit is een verschrikkelijk moment) maar u gaat een doorsteekpad op. Onderweg kunt u zelf een koe uitzoeken en deze opeten. Is niet erg, daar zijn ze speciaal voor opgericht. Ook kunt u hier hele fraaie ex-verhuurlocaties bewonderen. Wij zeiden eet smakelijk tegen al etenden gezeten op dit pad en liepen het nagenoeg uit, maar niet verder dan de Heiweg. Dan is het verder naar Oud-Alblas wat inderdaad erg oud is, maar daarom niet van gisteren. Ach, tot grote verbazing van de HH ging het steeds verder tot er bekendheid ontstond. Wij kwamen n.l. langs de biergelegenheid (inclusief culinaire ballen), de Krom geheten. Hoewel het hele lichaam ons naar links wilde sturen doorbrak het hoofd deze aandrang en gingen wij gewoon rechtdoor, nu wel langs de molen (maar een andere...) en overstaken aan de linkerzijde de rotonde en gingen aldaar het Alblasserbos in, alwaar een bank de lunchverpozing bepaalde.

Heerlijk uitgerust ging het dan verder. Bij de natuurgemeenschap linksaf en op weg naar de Wijngaarden (wij bedoelen dit als grap en zeker niet letterlijk). Hoewel de activiteiten in Wijngaarden feitelijk van de HH verlangden dat wij langer bleven was tijdgebrek een goede raadgever zodat verder wandelen het devies bleek,
De tolsteeg voert u indirect naar de spoorbaan,via wat zijpaden ook eronder door en u herkent wellicht een voormalige omgeving van een zweeds warenhuis, niet van volvo. Hier gaat u naar rechts, passeert station Sliedrecht en vervolgt over de beneden merwede de route.

Bij het Kors Monsterpad troffen de HH hun Waterloo. Hoewel er eerst niets aan de hand leek werden wij nadat wij een schamele hoeveelheid passen hadden gezet terug bevolen door werkers van openbare voorzieningen met o.a. hijskranen en grote pijpleidingen.
Wij probeerden nog velen voor te zijn door de golfbanen als achtertuin en dito doorsteek te gebruiken maar dit avontuur liep slecht af. (hoewel de golf-HH wel rekening met de wandel-HH hielden en ons niet bekogelden met hun handicaps, die overduidelijk zichtbaar waren...).

Toen werd democratisch maar wel nagenoeg direct besloten het laatste traject weer een stuk terug te lopen, prachtig als het de eerste keer al was en gingen de HH naar genoemd station Sliedrecht. Met de lift omhoog, want de vermoeidheid was nu merkbaar. Ach, toen kon er alras ingestapt worden naar Dordrecht centrum. HF wist een nog niet geopend terras zodat de suggestie van HH gevolgd moest worden naar een wel geopend terras met verwijzing naar het dierenrijk, zowel in de naam als de uitvliegende mieren.

Aangezien er geen sprake was van een bob in ons midden konden wij de horeca goed bedienen met veel bier, ballen (zowel bitter als gehakt).

Volgende keer gaan we weer treinen......