Het mooie daarvan is dan wel weer dat hij voor de wandeling van deze week met een prachtig voorstel kon komen en wel de Etten-Leurse variant van de Groene Wissel. http://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/groene-wissel-etten-leur/11939/tab=0 . Vanwege de lengte daarvan stond HH reeds om negen uur in de ochtend (voor het gemak samen met zijn auto) voor de deur van HF.
Zo en dan op naar het NS-station om aan te vangen met de beloofde 26 kilometer. Bij het station is een ruime parking, waar HH op professionele wijze een vrije plek uitzocht. Sommige tenen werden voorzien van jasjes en daarna van sokken om dat geheel weer te verpakken in wandelschoenen. De na ons gearriveerde mensen van Aziatische origine wensten te weten of het parkeren betaald of onbetaald kon plaatsvinden. Hoewel het geheel geheel kosteloos kan worden gebruikt, mocht men van HH, indien men hoe dan ook wenste te betalen, een sponsering van de HH doen. Betaling bleef achterwege. Geeft niets, want de HH hadden per persoon 1 liter water bij zich. Uiteraard naast de nodige vaste voedselheden. Gesloten winkels, gesloopte zusterhuizen en een molen. Maar toen na wat vertwijfeling even aan de vriendelijke en tevens besnorde en bebrilde meneer gevraagd en de snelweg over gestoken. Zoals ons wel vaker overkomt, was het paard benieuwd naar onze beweegredenen.
Wandelen was ons antwoord. Het paard was overigens een inluiding tot het ontwaren van veel buiten levende dieren. We willen met name noemen: groene specht, mamakonijn met kindjekonijn, bosuil, mamapoes met kindjepoes en, als laatste de kers op de taart, een ree. Enigszins confuus deed HF een verkeerde interpretatie van de routebeschrijving, waardoor wel de hele Brakkenstraat kon worden afgelopen; inclusief zicht op aardbeiplukkers en dode duif. Resultaat was een extraatje van drie kilometer. Na de Helma-zuigblaaswagen op naar de Menmoerheidedreef. Om de één of andere reden kon de huisvrouw zich niet beperken tot het lappen der ramen en bleek een onbedwingbare drang te hebben om ons te vragen of we voor Nijmegen aan het oefenen waren. Gelukkig was de eerdergenoemde dreef nogal drassig. Zonder al te veel oponthoud konden we de Pannenhoef binnenlopen.
Vanaf dat moment waren de HH vol in de natuur en leerden ook wat een knuppelbrug is. De tegemoetkomende meneer leek daar den duivel op de hielen te worden gezeten, maar de HH konden dat van den duivel niet bevestigen. Wel stelden we vast dat bij de vogelkijkhut een mooie gelegenheid werd geboden om de lunch te nuttigen. Dat we geen vogels konden waarnemen werd veroorzaakt door iemand, die van zijn hobby werk had gemaakt en daardoor de gevleugelde dieren had verjaagd. Ongevraagd liet hij ons weten, dat naar zijn mening de HH aan hun wandelactiviteiten een leuke hobby hebben. Toen werd het tijd om ons pad te vervolgen. De HH hadden in verband met voorspelde warmte beiden een pijpafritsbare broek aangedaan. Doordat de warmte meeviel had er geen afritsing plaatsgevonden. Dat kwam op het Korhoenpad erg goed uit. Brandnetels en braamstengels hadden ons anders lelijk kunnen verrassen. Bij de Turfstraat ontstonden Aha-erlebnissen. De mevrouw met de ezels was zo vriendelijk om even te poseren.
Ook de Groenstraat leverde deja-vu en de bijbehorende boer stond ons zelfs op straat op te wachten deze keer. Daar waar de sjees- en de rollatormeneer een samenscholing hadden, begon de zon wat overhand te krijgen. Dat resulteerde in een aanzienlijke temperatuursverhoging. Het bushokje ten spijt, moesten de schapen enorm van zich laten horen. Vrij snel daarna bij de Grouwe Polder een korte drinkstop en de snelweg weer overgestoken. De Mustang was wat wispelturig. Op streek op de Streek verslapte de leesaandacht van HF weer wat, maar gelukkig leidde dat niet tot verdere noemenswaardige verlenging van de wandeling.
We liepen buitenom het park, wat een toegift gaf van zicht op een door twee bakvissen in de sloot gedumpte fiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten