Spijker; Nederlands automerk en andere betekenissen

De HH hadden overleg op hoog niveau. Schaffen we iets aan; waar naartoe en meer zeer belangrijke zaken. Zonder alle details met u te delen, kreeg u net even een kijkje in de keuken. Dat het beraad resultta opleverde (zoals eigenlijk altijd bij de HH) moge blijken uit het volgende verslag van een wandeling en de daarbij behorende zaken. HF toog naar HH en nodigde hem uit. HH aanvaarde en liet tevens een nieuwigheidje zien: een routebeschrijving. Beide wandelmeneren waren het roerend eens: de zojuist gepresenteerde noviteit gaf een goede gelegenheid tot wandelen. Om een kort verhaal nog korter te maken: http://www.klikprintenwandel.nl/wandelroutes/langs-de-spijker#routebeschrijving .Onderweg naar Hilvarenbeek spraken we wel af, dat we niet naar de VVV zouden gaan. Ondanks het feit dat we daar een keer zeer van harte werden ontvangen.
Wel het de eerder gebruikte parkeerplaats de voorkeur. Zo gebeurde het dat de auto aan de St. Sebastiaanstraat in de buurt van museumbrouwerij De Roos werd gestald. Schoentjes uit etc. en even dwalen en dralen en toen kordaat het dorp uit wandelen. Mooie nieuwbouw of zo en ook kunstuitingen hebben de Hilvarenbekers. Maar de natuur die daarop vrijwel direct volgde kan de HH meer bekoren. Misschien hoort u het tijdens dit verhaal, maar voor hen die het niet audio-eel niet kunnen waarnemen: de HH werden zo af en toe telefonisch benaderd. Doet u maar alsof het niet gebeurt. Bij knooppunt tien vond HH het welletjes en nam een chocoladereepding tot zich. Dat was voor alle eikenbomen langs de gehele route het algehele sein tot afwerping van hun eikels. Gelukkig troffen ze geen HH op het hoofd. Al een leuk stukje had zich tentoongespreid toen we bij het Nestven arriveerden. Blijkbaar voldeed de natuur daar niet meer aan de standaarden van de gemeente Hilvarenbeek.

Met groot materieel had men bomen verwijderd om een modderig en zwaar begaanbaar geheel te creëren. Ook de komst van de HH voorkwam niet, dat de veranderingen werden stopgezet. Hierdoor werd al in een vroeg stadium van de wandeling duidelijk, dat de broeken van de HH een bezoek aan een wasmachine nodig zouden gaan hebben. Maar de pret werd daardoor niet gedrukt. Bij de waterloop kon HF echter niet de drang tot teruggave van vocht aan de natuur onderdrukken en liet ook zijn water lopen. Na een korte onderbreking van zo'n tien minuten (het kunnen er ook meer of minder geweest zijn) ging het weer verder en wel richting Goirle. Kijk, is de kerktoren al. Hier raakten de HH toch even de weg kwijt en kwamen daardoor geheel onbedoeld in Goirle terecht. Vrij snel drong het tot de breinen door, dat dat niet juist kon zijn. Maar de redding was nabij: een boord dat de wandelknooppunten in kaart had gebracht.  Dus niet zoals een knauwerige taart en haar man, die met een oude fietsroute kaart op pad waren, wilden, dat het een fietsknooppuntengeheel was. Vriendelijk en doeltreffend advies van HH werd als onzin van de hand gewezen. Hoe dan ook, we raakten weer op het juiste pad. Aanvankelijk nog wat aarzelend, maar op een gegeven moment toch overtuigd van de juistheid van een reeks genomen beslissingen. Dit geheel had wel het een en het ander gevergd, dus werd het tijd om aandacht te schenken aan toevoegen van nieuwe brandstof. Bij het ven had men banken geplaatst en onder genot van zon, visgespartel en verder complete rust werden daarop vaste en vloeibare versterkingen ingenomen.
Het vervolg ging weer volop door de natuur. Net als de afgelopen twee keer zijn uw reisleiders enorm enthousiast over de route en wat het aanbiedt. Deze keer bijna alles onverhard en voorzien van diverse landschappen met verschillende uitzichten. Zo kwamen we bij een enorm grasveld. HH zag in het struikgewas een ingang tot een soort kelder. Nieuwsgierig werd het grasveld betreden en een leger van kikkers sloeg zonder aan te vallen direct op de vlucht. Na het weiland met een bijzonder aandachtgevende koe doken we het bos in en werden getrakteerd tot aan de Nieuwe Hoef op een prachtig stuk met onder andere veel wilde orchideën langs de Rovertse Leij. Een bordje op de Hoef verklaarde, dat dit gebouw vroeger dienst deed als spijker; daar werden tienden geïnd voor de landheer. Op het pad vanaf de Hoef werd een ieder bordsgewijs verzocht niet harder dan 25 km. per uur te gaan i.v.m. stofopstuiving. De HH gaven gevolg aan het verzoek. Nadat onze rust even verstoord werd door een drietal crossmotoren, konden we weer volop genieten van de Rovertse Leij en haar uitkalvingen. Evenals van de knoppen van de rododendron. De kransen bij het oorlogsmonument was slechts 2 weken geleden geplaatst en dus nog redelijk vers. Na een stukje grenswandeling herkenden de HH bij knooppunt 72 een plek van eerdere wandeling in deze omgeving. Eén van de weinige plekken overigens. Na de enorme mierenhoop wachtte ons een mooi groot ven. Het ven is echter groter dan zo op het eerste gezicht zichtbaar is, zodat de schoenen niet helemaal konden voorkomen, dat de voeten nat werden.
Maar de HH zijn geen kniesoren, hoewel we wel even willen aankaarten van de voeten en vocht. Na wat bochtenwerk en ganzengekrijs naderden we de dorpsrand van onze startplaats. De hardloopmeneer en dito hond hielden even in, zodat de meneer een volmondig en hartelijk gedag kon uitbrengen. Ja, en toen werd alles weer bekend terrein en streken de HH neer bij 't Schouwke. Eerst niet maar later wel onder de luifel. Chouffe, Leffe Blond en Guinness werden ons gezelschap. We mochten zelf onze hoeveelheid bitterballen kiezen en dat dezen we. Onder het genot van dit al zagen we onder andere een enigzins menselijke levensvorm in een blauw mantelpakje voorbijkomen en ook nog wat andere knoppen dan die van de rododendron.