zondag 6 december 2015

Spanning en sensatie


En wel op een aantal manieren. Klimaattop, verstoppertje voor volwassenen, Sinternikoklaas en een wandeling, om maar eens een aantal voorbeelden te geven. Omdat we daarbij de meeste vingers in de pap hebben te brokkelen, belichten we het onderdeel "wandeling". En dan met name die, waarbij de HH zelve betrokken zijn. Over en weer deden we een duit in het routezakje, waarbij HF op het laatste moment zijn idee in het water liet zakken. Vraag niet waarom, want dat vertellen we toch niet. Omdat het de dagen ervoor flink geregend had, viel de keuze op http://www.gpswalking.nl/wandeling.php?gw_id=163 . Het werd wel weer eens tijd om te kijken of we wat broeken wasmachinerijp konden maken. Op naar Etten-Leur dus. Als grote bewonderaars van Anky van Grunsven waren we voordat de wandeling al heel erg blij, want we zagen de MAN-truck en -trailer van haar. Met een groot gevoel van blijheid parkeerde HH de auto bij het station. Onder het toeziend oog van een treuzelhondje en diens treuzelbaas deden de HH al zittend op een bankje de schoenendingen. En toen op pad naar het Liesbos. Voordat we daar waren, mochten we eerst nog een flink stuk door het dorp.
 Allereerst stuitten we op het Vincent van Goghplan. Vlak daarna over het spoor en door een gevaarlijk hondenpoepgebied. De HH wisten alle verdekt en onverdekt opgestelde hindernissen te ontlopen. Vlak na de niet-meer-molen bleek dat we ons op circa 408 kilometer van Parijs bevonden. Tenminste als het in de tuin geplaatste bord ons juist informeerde. De keuvelende dames lieten daar niets over los. En toen arriveerden we in een gedeelte waar oude gebouwen zich voor deden. De routemaker heeft daar al wat over beschreven en van laten zien. We voegen alleen nog even toe, dat voor het cafĂ© een speciale plek is om je fiets te stallen. HF vond het beter om zijn fiets in zijn eigen schuurtje te stallen. Handiger dacht hij. Na dit getreuzel zagen we een gebouw, waarvan HH wist te vertellen, dat dat de eerste aanleunwoning was.
 Oordeelt u zelf ook maar eens. Nog even een blik op en in een pand waarvan de bel en het opruimmechanisme stuk is. Daarna mochten we eindelijk het dorp verlaten. Een foto van de lange schaduwen der HH, een dubbel bewaakte spoorovergang (er kan nog een trein komen en twee weten meer dan 1 bewaking) nog een klein stukje en daar was het Liesbos al. Eerst een kort verblijf op het onverharde pad naast het asfalt (HF wenste jeuk op de rug te verhelpen), maar vrij snel al lekkere drassigheid, zodat de broek-in-de-wasopzet binnen enkele momenten geslaagd was. Ja, en wat kom je dan zoal tegen in dat bos. Vooral bomen, mensen al dan niet voorzien van honden, sloten en slootjes, takkenzagers, paddenstoelen, horeca, een zinsnede van Vincent van Gogh en bij mooi weer zoals vandaag, kan je ook nog wegsnellende meneren van de menerenliefde aanschouwen.
Ziedaar een beknopte bloemlezing van wat we aanschouwden. Uiteraard veel paden op de tien kilometer boswandeling. Veel gezigzag en dergelijke zodat je aan het einde wel een aardig idee hebt van hetgeen zich daar bevindt en/of voordoet. HH deed nog een gedeeltelijk gelukte verstoppoging, maar HF schrok daar niet heel erg van. Ja, en zo kwam dan een einde aan de bosomgeving. Gezien het tijdstip werd het toch langzamerhand boterhammen en zo tijd. Het paard knielde en stond toen weer op.
Een mooie aanleiding voor ons daar dichtbij te gaan eten. Dorstigheid werd eerst wat aan gedaan en daarna brood van mais en witte bollen. Hup, verder langs de kassen en andere bouwsels en toen de ontmoeting van de dag. De regenworm (m/v) kroop een klein stukje met ons mee. Dit gaf ons wel de moed om het stuk pal langs de snelweg zonder schroom af te kunnen leggen. Dat dat anders waarschijnlijk niet gelukt zou zijn, bleek bij het wederom binnentreden van Etten-Leur. De spanningen waren HF toch wat op de inwendige delen geslagen en hij zocht en vond verlichting bij de Grote Gele M.
Bij het bedrijventerrein herkende HH iets. Iets verderop repareerden stratenmakers wat anderen hadden kapot gemaakt. Kunst en HiHi-meisjes op de fiets volgden elkaar in een flitsend tempo op. Tot aan de betaaldparkerenzone gebeurde er verder niet zo veel, maar eenmaal in die zone liet de bakker ons per bord weten, dat di appelflappen er zijn. Ma worstenbrood trok ook nog onze aandacht. Ja en dan belandt men op de Markt,onderdeel van het Winkelhart aldaar, met veel bezienswaardigheden. Als men geluk heeft, kan men op de Spoorlaan ter hoogte van een opengewerkt huis, genieten van een uit de verte komend leuk deuntje uit het Midden-Oosten.
In het kort is dit wel hetgeen we meemaakten. Op naar horeca om onze indrukken onder genot van teen en tander nor even de revue te laten passeren. Boudewijn wenste ons daarbij behulpzaam te zijn. Bieren van verschillende pluimage passeerden de revue en de chefkok zelf kwam onder het aanbieden van excuses voor de late levering (bedrijfsongeval in de keuken) de bitterballen aanbieden. Alles smaakte ons bijzonder prettig en dat beviel ons net als de wandeling enorm.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten