zondag 2 februari 2014

Slingeren langs de Linge



HF had het vermoeden en HH ook en zodoende kwam het van een afspraak. Eerder in de week had HH de route naar het huis waar HF woont reeds verkend, zodat beiden geen verrassingen ten deel zouden vallen.
 Als toch verrassing had HF een paar oren voor HH klaargelegd, maar geholpen door de onvolprezen meneer Alzheimer vergat hij de oren aan HH te overhandigen. Gelukkig is HH reeds voorzien van voldoende oren, zodat van obstakels in de wandelplannen geen sprake was. Een vermeldingswaardig iets is wel dat de CV-meneer bij HH-CV een onderhoudsbeurt deed, waarna de CV zich niet meer geheel van de taken kon kwijten. Gek misschien, maar eigenlijk net zo gek als het feit dat er deze week HH-gewandeld ging worden en wel door de gezamenlijke HH. Het valt wellicht op dat de laatste tijd erg gekozen wordt om tijdelijk lid te worden van een spoorwegvereniging. Ten stelligste ontkennen we bij deze dat dat iets te maken heeft met een voormalige hobby van HH, maar dat het ontstaan van het fenomeen gewoon komt door gemak en de honger naar verandering. Een rondwandeling is en blijft een rondwandeling, zodat je wandelend uitkomt waar je begon. Leuker is de niet-rondwandeling in combinatie met een aansluitend OV-einde.

Althans in onzer ogen. Aangezien Geldermalsen en omgeving ons een tijdje geleden in wazige beelden ontving, leek het terugkeren naar aldaar een goed plan en gaf tevens de mogelijkheid om eens te zien hoe de omgeving er daar werkelijk bij heldere zonnestralen uitziet. Omdat gefluisterd wordt dat de Linge ooit een woeste rivier was, werden de HH nieuwsgierig en kozen voor http://www.eropuit.nl/uitje/id/1000036/wandelen/AanbevolenNSwandeltochtMarinwaerdtLinge85of22km/ en dan de 22-versie. Het station in Geldermalsen bood een mooie parkeerplaats aan en de schoenrituelen gingen van start evenals even later de wandeling. Over de spoorbrug, die blijkbaar nog steeds geen fietspad is geworden, en op naar Tricht, dat ooit voorzien was van een bierbrouwerij. Leuk weetje, nietwaar? De kapper kapte achteraf en even later waren er inktpothonden, die om onze aandacht vroegen en kregen. HH, de dogwhisperer onder ons, ondernam stappen. De ontmoeting eindigde redelijk abrupt, want HH fluisterde wel, maar de honden werden luidkeels. Via Tricht-West liepen we verder.


HF ontving applaus uit de telefoon en nam die aan.  Er was zowaar verbinding met overwadse gebiedsdelen inzake een vrachtwagen. Dat zorgde indirect voor een korte stop bij de Hoenderik, alwaar HH een lastig steentje onder de schoen verwijderde. Zo, nu kon weer ongestoord verder worden gewandeld. De zon deed de hele dag volop mee, hoewel de Lakenvelders in de stal van de Hooghe Sluys daar weinig plezier van hadden. De HH daarentegen genoten van de buitennatuur en werden ook nog eens verrast met een uitstalling van Citroëns van de 2CV uitvoering. Als troost voor HH zagen we gedurende de hele wandeling vele vormen van Volvo's. Na de Notendijk onder de snelweg door en daar traden we Beesd binnen. Onder andere met de Spaar-Bank en tevens Bewaarschool. De kinderen leerden daar in spaarbankjes op hun tellen te passen. Uiteraard is over Beesd nog veel meer te vertellen, maar aangezien de HH begluurd werden bij de grote kerk, laten we dat achterwege. Over Rumpt, ons volgende doel, valt ook wel wat te zeggen. Bijvoorbeeld: er ligt daar een bootje met de naam van een dochter van HH; er is dorpsbewaking middels een midden-op-de-straathond. Voor meer bijzonderheden raden we u aan zelf naar dit dorp te gaan. Vanaf de dijk tussen Rumpt en Rhenoy valt veel te zien. Onder andere Domus Pacis en Huis te Rumpt. Voorzichtigheid bij deze laatste is geboden, want iets verderop wordt asbest verwijderd.

 Wel raar dat er een paar oren achter de heg bij de doodlopende wegen verscholen bleken. Maar goed, inmiddels knorden de maagjes en zochten we naarstig naar een geschikt bankje. In Rhenoy werd ons dat geboden en, de waarschuwing voor de hond negerend, werden vocht en brooddingen ingenomen.  En dat in de buurt van de boom die op dezelfde datum in 1988 ter ere van onze toenmalige vorstin was geplant. Zo en dan nu door een tunneltje, waar HF zonodig lawaai moest laten klinken(luister daarvoor hierboven naar het filmpje), naar de hele lieve hond. HH aaide dat het een lieve lust was en hond en HH gaven elkander een poot. Dat alles onder het toeziend oog van de vrolijke mevrouw die in de tuin aan het klussen was. Wat kan geluk toch mooi zijn. Van Acquoy kun je zeggen wat je wil, maar er is een haven. En een scheve toren. Tot verdriet van HH werd er ook een aanzienlijk gedeformeerde Volvo het dorp doorgereden. Desondanks zonder tranen door naar het fort bij Asperen en het dorp zelf. En dat snotteren had HH de hele wandeling al, dus van tranen echt geen sprake. Op zich bood Asperen niets nieuws. Maar het pad vanaf het gemeentehuis had een bewerking gekregen. Met veel uitglij- en modderaandebroekenplezier, maar verder zonder noemenswaardige schade, kregen we weer vaste grond onder de voeten en bereikten we Leerdam.

Zonder haast naar het station en de trein in, waar maximaal 12 fietsen in mogen. Naast de HH zat niemand in de trein, maar voor en achter hen wel. De conducteur knipte geen kaartjes, maar deed iets electronisch, wenste ons een fijne dag verder en bij het uitstappen nam hij nog even roerend afscheid van iedere passagier persoonlijk. Kijk, dat maakt treinreizen nog een kéér zo leuk. U zult ons dan ook niet aan een conducteur horen schreeuwvragen om even te wachten als we geen kaartje maar wel 7 euro 50 hebben. Als afsluiting kozen we een gouden leeuw, waar we op gepaste wijze werd onthaald en de ober nog wel wist hoe we te verleiden waren tot bierdrinken.

2 opmerkingen: