zaterdag 5 juli 2014

Wandelus interuptus

Soms heb je collega's die vragen of de HH op warme dagen ook wandelen. Dan heb je ook onderweggers die vragen of voorbereiding op de 4-daagse plaatsvindt. Beide zouden zich moeten en mogen schamen. Dan heb je ook nog bemoeiers die terwijl de route prima begaanbaar is tegen de HH wensen uit te spreken dat het niet kan. En dan heb je ook nog golfers die tegen de HH vertellen met een vraag intonatie of het hun bekend is dat een golfterrein wordt bewandeld.
Wanneer je dit allemaal van te voren zou weten zou het waarschijnlijk het einde van de HH-wandelingen betekenen. Om die reden maar ook zeker vele anderen is het maar beter van niet.

Vast stond en staat dat op deze heerlijk warme vrijdag een wandeling zou plaatsvinden met als soort van leidraad van Rotterdam naar Dordrecht want hoe dichter bij Marcel hou eerder je weer weg wilt.
Nergens kun je zulke leuke routes lopen als buiten de eigen woning. Dit is een opvallende eigenschap die als wetenswaardigheid zijn voordeel kan bieden bij het plannen van uw eigen route. Begeeft u eens naar buiten en het spektakel begint.


Het toeval wilde dat HH door raadpleging van het wereld vertakte internet vrij snel een route kreeg gepresenteerd.
Deze bevindt zich hier.

Als u dit epistel heeft uitgeprint kunt u dit in uw rugzak doen en trots onderling presenteren en bespreken. Grote kans echter dat onze tip van zich doet spreken:
laat beide wandelaars een exemplaar uitprinten. Het waarom moge straks duidelijk worden.

Wat eraan vooraf ging:
HF had voorbereidingen getroffen en wist zodoende dat we eerst zouden varen maar niet nadat we nog eerster hadden afgesproken op wo ist der bahnhof. Ca 9.45 zou dit hartelijk weerzien plaatsvinden en dat deed het. HH had van de gelegenheid gebruik gemaakt om een Seattle based koffie keten e.e.a. afhandig te maken.
Daarna werd aangevangen en werd de route in haar volle glorie kenbaar gemaakt en ontvouwen. Waarom de HH de route vervolgens niet meenamen is zelfs nu nog niet duidelijk geworden.

Afijn, kleine 2 km naar de boot, ff wachten in het zonnetje, nog niets in de gaten en daarna aan boord. HF doorstond dit avontuur met de nodige souplesse. HH was reeds bekend met.
Alblasserdam bood de uitstap maar niet nadat de HH zekere promptheden hadden bewonderd.

Nu ja, HH zou in al haar glorie verslag doen van maar toen bleek dat de route niet meer voorhanden was. Lichte paniek maar daarna de download aangezet. Het toeval wilde dat HH ongeveer 50% voor zijn rekening nam en Frans ongeveer 48 %. (2 % wist hij uit het hoofd).

Ach, dit bleek prima te werken. Langs de leuke kerk, om ons heen kijkend en verder lopend het dorp uit. Dan heb je eigenlijk een lange weg te gaan, hoewel deze kortland heet. Voorbij
Kooiwijk niet naar de molen (we weten het, dit is een verschrikkelijk moment) maar u gaat een doorsteekpad op. Onderweg kunt u zelf een koe uitzoeken en deze opeten. Is niet erg, daar zijn ze speciaal voor opgericht. Ook kunt u hier hele fraaie ex-verhuurlocaties bewonderen. Wij zeiden eet smakelijk tegen al etenden gezeten op dit pad en liepen het nagenoeg uit, maar niet verder dan de Heiweg. Dan is het verder naar Oud-Alblas wat inderdaad erg oud is, maar daarom niet van gisteren. Ach, tot grote verbazing van de HH ging het steeds verder tot er bekendheid ontstond. Wij kwamen n.l. langs de biergelegenheid (inclusief culinaire ballen), de Krom geheten. Hoewel het hele lichaam ons naar links wilde sturen doorbrak het hoofd deze aandrang en gingen wij gewoon rechtdoor, nu wel langs de molen (maar een andere...) en overstaken aan de linkerzijde de rotonde en gingen aldaar het Alblasserbos in, alwaar een bank de lunchverpozing bepaalde.

Heerlijk uitgerust ging het dan verder. Bij de natuurgemeenschap linksaf en op weg naar de Wijngaarden (wij bedoelen dit als grap en zeker niet letterlijk). Hoewel de activiteiten in Wijngaarden feitelijk van de HH verlangden dat wij langer bleven was tijdgebrek een goede raadgever zodat verder wandelen het devies bleek,
De tolsteeg voert u indirect naar de spoorbaan,via wat zijpaden ook eronder door en u herkent wellicht een voormalige omgeving van een zweeds warenhuis, niet van volvo. Hier gaat u naar rechts, passeert station Sliedrecht en vervolgt over de beneden merwede de route.

Bij het Kors Monsterpad troffen de HH hun Waterloo. Hoewel er eerst niets aan de hand leek werden wij nadat wij een schamele hoeveelheid passen hadden gezet terug bevolen door werkers van openbare voorzieningen met o.a. hijskranen en grote pijpleidingen.
Wij probeerden nog velen voor te zijn door de golfbanen als achtertuin en dito doorsteek te gebruiken maar dit avontuur liep slecht af. (hoewel de golf-HH wel rekening met de wandel-HH hielden en ons niet bekogelden met hun handicaps, die overduidelijk zichtbaar waren...).


Toen werd democratisch maar wel nagenoeg direct besloten het laatste traject weer een stuk terug te lopen, prachtig als het de eerste keer al was en gingen de HH naar genoemd station Sliedrecht. Met de lift omhoog, want de vermoeidheid was nu merkbaar. Ach, toen kon er alras ingestapt worden naar Dordrecht centrum. HF wist een nog niet geopend terras zodat de suggestie van HH gevolgd moest worden naar een wel geopend terras met verwijzing naar het dierenrijk, zowel in de naam als de uitvliegende mieren.

Aangezien er geen sprake was van een bob in ons midden konden wij de horeca goed bedienen met veel bier, ballen (zowel bitter als gehakt).

Volgende keer gaan we weer treinen......

Geen opmerkingen:

Een reactie posten