Veel sprookjes beginnen met "Er was eens". In dit geval geen sprookje, maar er waren eens twee kloeke mannen. Ooit gingen ze wandelen en ontstonden wandelverhalen van de mannen, die zichzelf inmiddels Heer Henk en Heer Frans of kortweg de HH noemden. Het verhaal, waar u nu aan begonnen bent, is inmiddels het 397ste verslag van gedane zaken. Speciaal voor de gelegenheid had HH een wandeling uitgezocht vanaf station Waddinxveen. Daarna zou Boskoop worden aangedaan om vervolgens bij station Alphen aan den Rijn te stoppen. En dan met de trein terug naar Waddinxveen. We waren namelijk nieuwsgierig wat het snelst zou zijn.
http://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/van-waddinxveen-naar-alphen-aan-den-rijn/14855/ Om saampjes in Waddinxveen te geraken deed HF de deurbel ten huize van HH overgaan.
Met het gewenste resultaat: HH opende de deur en ging gedwee mee onder meebrenging van niet meer nodig verpakkingsmateriaal van een eerder ontvangen bierkado. Al snel was het startpunt bereikt, alhoewel HF eerst nog wat in de wilde weg rondstuurde. Daar waar een vrachtauto veel moeite moest doen om te kunnen vertrekken, parkeerde HF op z'n gemakje tegenover het station. Schoenenritueel een dergelijke en daar gingen de dappere dodo's op pad. Door het park en in verband met de nieuw aangeplante wijk enigzins in verwarring. Dit veroorzaakte dat we een klein stukje van de markt gingen bekijken. Zeer bijzonder was de man, die op zijn kraampje een frituurpan had uitgestald en ook zijn handelswaar: oliebollen. En hij prees de goederen aan: "Vroeger was het lekker; nu is het lekker. Jammie de pammie; kom erbij, kom erbij". De zinnen werden dusdanig unbegeistert uitgesproken, dat we zelfs de oliebollen zich hoorden afvragen, wat zij daar deden. Verder was de markt gewoon een markt.
Op naar de hefbrug, waarvan HF zeker wist, dat die overgestoken zou gaan worden. Nadat HH wat eetherinneringen had verteld en de kerk gepasseerd werd, bleek HF een onjuiste voorstelling van zaken te hebben. Gedwee volgde hij HH en diens aanwijzingen. Via de Noordkade naar de W. de Zwijgerlaan. HH merkte terecht op, dat W. niet te horen was en dus zijn naam eer aandeed. De route liet ons het pad langs de vaart opgaan. Langs dit pad staan vele banken met bijpassende prullenbakken. Na een wegoversteking ( HH wist te melden, dat aan deze laan een aan hem bekend gebouw staat) was er een ontmoeting met twee honden en evenveel bijpassende dames. De honden nat en vies en daarom ijlings aangelijnd, zodat de HH daardoor niet van vieze broeken werden voorzien. Dat was voor later weggelegd. In het Gouwebos kregen we al een klein voorproefje op het door ons gekozen graspad. Sierlijke pirouettes en ordinaire glijtoestanden voerden we uit. Dat dit op een ander pad dan de routemaker bedoelde gebeurde, deerde ons niet.
Daarom Boskoop in. De vuilnisbakken wachtten op de dingen die komen gingen. Bij de kinderboerderij werden we feestelijk getrakteerd op varkensgeknor. Afgezien van een norse hondbezitter liep het tot aan het Weterpadwoonerf gewoon prettig. Daarna op naar het Rosarium. Een mooie plek om op een van de vele bankjes het middagmaal te nuttigen. Witte bollen en bruine boterhammen vonden hun bestemming, evenals water. En dan weer verder. De gemiddelde leeftijd in De Roos schatte HF op boven de zestig. Aan de Parklaan worden nog wat nieuwsoortige huizen gebouwd en een vrachtwagen zocht zijn pad door de niet al te brede weg. Op naar de schaatsbaan.
Tenminste, dat wil men ons doen geloven. Het is gewoon een buitenzwembad. HH, die altijd goed is geïnformeerd, kon zelfs nog mededelen, dat de 27 meter hoge duikplank pas geleden was verwijderd. Dit in verband met de omwonenden. Na de jachthaven konden we onder het spoor door, aangezien geen van ons beiden hoger is dan 1,90 meter. Onder het spoor door? Jullie moeten toch over het spoor heen? Oeps. Foutje. Maar na verder lezing van de route bleken we toch goed te zijn. Alleen een stuk overgeslagen. Op de Spijkerboorkade wisselden we een groet met de visser. En bij het knuppelpad werd het HH even te veel en liet hij vocht de vrije loop.
Alvorens Alphen te kunnen bereiken moest het Zaanse Rietveld nog worden getrotseerd. Men is daar druk bezig met graafmachines en tractoren de boel aan te passen en grond van A naar B te verplaatsen. Daartoe zijn rijplaten neergelegd om te voorkomen dat de weilanden compleet vermodderd worden. Dankbaar maakten ook wij gebruik van de rijplaten. Dat leidde wel tot mooie glijpartijen etc., zodat we hier en daar toch maar het gras verkozen. Dit alles onder het toeziend oog van een witte reiger. Dat de broeken nu na thuiskomst in de was moesten werd heel snel duidelijk.
Zonder dramatische valpartijen konden we uiteindelijk het Rietveld achter ons laten. Eenmaal in Alphen deden zich op een soort terpje een paar verstopte jonge uitheemse koeien voor. En voor de derde keer zetten we de route naar onze eigen hand. Hierdoor benaderden we het station vanaf de westkant. Bij dat station zijn bouwactiviteiten. Volgens HH is men het geheel aan het afbreken. Toen hij een bejaard paar vroeg naar de reden van het afbreken, keek men hem aan alsof zij werden beticht van een ernstig misdrijf. De nieuwbouw verder latend voor wat het is, op naar het station. Op aandringen van HF bovenlangs, hetgeen uiteindelijk toch gewoon onderlangs eindigde. De trein stond mooi te wachten, zodat we enkele minuutjes later gezellig naar Waddinxveen sprintten. Want de trein doet veel korter over het traject A-W dan de HH aan wandeltijd nodig hadden van W naar A. Of heeft dat met de draaiing van de aarde te maken? Na uitstappen en instappen reden we naar Capelle voor een horecafbezoek. Twijfel over welke uitspanning het zou worden hield HF nog even bezig maar uiteindelijk werd het de kast voor boeken. Bereidwillig verzorgde men daar Cornet en Dobbel Palm, doppinda's en bitterballen. Volgende keer weer een treinreis? We houden u op de hoogte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten