eentje van honderd

Voordat we verder gaan, eerst even dit. De HH zijn overstelpt met felicitaties n.a.v. het bereiken van 100 Wikiwalks. Bijvoorbeeld:  of

Deze laatste hebben de HH, zijnde tevens dierenliefhebbers weggegeven, zoals u ziet. Nu is het niet zo, dat we deze week dit verwachten:



Enfin. HF had afgelopen weekend kabelbreuk in de wijk, waardoor internet en vast bellen onmogelijk waren. Mede om die reden stappen de HH over van Wiki-cables naar gewone kabels en stoppen met Wikiwalks. De naam van onze nieuwe blog doet vermoeden dat het wandelen daarentegen gewoon doorgaat. Vooralsnog met het doel een stuk of honderd bij melkander te sprokkelen. Aangezien het dan met een eerste wandeling dient te beginnen, konden stoute schoenen worden gepakt. Het nieuws van het eventuele samengaan van de gemeente Bernisse en die van Spijkenisse was voor HH een mooie aanleiding om een wandeling te zoeken, waarbij beide nu nog zelfstandige gemeenten met een bezoek kon worden vereerd. Immers, onze nieuwe koning en zijn vrouw zouden Hellevoetsluis al voor hun rekening nemen. Dit werd 'm: http://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/408300/wandelroute-rondje-wandelen-20-km.nl . HH stuurde hemzelf en HF af op de markt ter plaatse in Heenvliet. Het enige jammere aan de rit was, dat het buiten wel maar in de auto niet regende. Om dat enigszins te compenseren deed HH slechts sokwissel en HF schoenengedoe.  HH trachtte HF met een verkeerd been te laten starten, door hem wijs te  maken. 

In een groen, groen, groen, groen, grassegrasseland, daar zaten vier
haasjes heel parmant, maar gingen toch aan de huppel.

 Vlak na het lawaaipaard deed HF net alsof er een steentje in zijn schoen zat. Dat hield lekker op en zo haal je de vaart er een beetje uit. Inmiddels hield de regen het ook min of meer voor gezien, en de HH liepen Spijkenisse binnen. Eerst langs een flat met klepperplastic, maar ook huizen waar men standaard naast dakpannen ook muurpannen heeft aangebracht. Wellicht vanwege de Vierambachtenboezem. Nadat HH op smeuïge wijze een filmrecensie had gegeven, zagen we dat men in Spijkenisse erg pragmatisch is. Aan het fietspad is gelijk een fietsenmaker verbonden. Applaus. Daar was laastst een meisje loos, maar vlak bij het bus/metrostation stond ze dan gewoon met haar groene schoenen bij de pilaar. Sociaal meedenkend als de HH zijn, beoordeelden ze het plaatselijk staande en landelijk bekende ziekenhuis. De minister is reeds in het bezit van ons advies. Bij City Plaza ontdekte HH een bekende; Ellen F. HF kent haar niet. Wel dient men daar in de buurt het hoekje om te gaan, teneinde de AH binnen te kunnen. Vreemd of niet, daarnaast is de Big Bazar. De meneren van de bouw hadden het ontzettend druk met een stekker ergens uithalen en daarna dezelfde stekker ergens insteken. Eigenlijk was de verplaatste molen meer indrukwekkend. HH bood HF een rondvaart aan, maar van de rondvaart zelf kwam niets terecht. Dan maar de Groene Kruisweg oversteken en naar de sportvelden. Bij de inlaatsluis gingen de rugzakjes af en werden de broodnodige verversingen ingenomen. Voor de nabije schapenmamma's en hun kinderen zongen we nog even "slaap, schaapje, slaap" en toen wilden we de route vervolgen. Op initiatief van HF eerst even een stukje fout lopen. De geadviseerde weg bleek middels een hek afgesloten. Goede raad van onszelf is niet duur en een gedwongen stukje eigen inbreng is natuurlijk ook altijd welkom. Een stukje terug langs de P.R.C. Delta en dan langs sportclub Botlek, r.a langs de sloot en l.a de Noordhoekseweg op.

 Met name over het ontbreken van HH's paraplu. Mede door de regen bleef HF kalm en toverde HH toch het kleinood tevoorschijn. Nou, toen kon het beginnen. Zo konden we ook ontdekken dat Kortjakje echt niet altijd ook door de week ziek is. Ze had de fiets gepakt. Al filosoferend over boeken en hoe te handelen lieten we en passant onder heurer dankzegging een andere, achteropkomende, fietsvrouwdame voorbijpasseren. Bij de Put van Heenvliet stond iemand met een hengel aan de kant van de karpervijver. O.i. was het doel niet vissen, maar kijken met welke middelen je een kleine paraplu ondanks harde wind op zijn of haar plaats kunt houden. Op weg naar de Biertsedijk. Menig schot hoorden we. Waren we ongewenst of was er juist sprake van bescherming? We gaan van het laatste uit, want we zijn noch geraakt noch lastiggevallen.  Electrische tijd hebben ze verderop en als er een schaap in de sloot ligt mag je bellen; je hebt in ieder geval keuze uit drie nummers. Slootschapen zagen we niet, maar wel 1, die de dam over wilde. Voort gingen de HH naar Het Oostenrijk. U leest het goed; niet een maar het. Logisch dat je dan ook de verherombouwde molen tegenkomt. De route Biertpad, zo werd ons duidelijk, is niet voor tractoren bestemd. Houdt daar rekening mee!

Vlak voor de brug was de gehele familie Zwaan (ja, alle zeven) een stukje aan het varen. De jongste was al en beetje moe en mocht daarom bij mama achterop. Achtereenvolgend passeerden we de begraafplaats, het dierenasiel en de jeugdgevangenis. Enig verband tussen de huisvesting en plaatsing van deze drie is ons onduidelijk. De wind was aangetrokken en gelukkig ging het weer regenen. Het paard vertoonde enige schroom en schrik bij de aanblik van twee tegemoetkomende paraplu's. Flink gedraaf was het gevolg. Het was maar goed, dat de lange Geervlietse jongeman door een hond werd verzwaard. Anders was wegwaaien hetgeen in het verschiet zou liggen. Door het ruk- en trekbeleid van de weergoden kunnen de HH de komende week op zoek gaan naar nieuwe paraplu's. Beiden zijn overleden. Na een begraafplaats met minder allure, troffen we in de verte twee andere wandelaars. Dezen waren niet van paraplu's voorzien en leken zoekend naar het te volgen pad. Op ons aanbod de regenschermen en onze route tegen een vriendenprijs van slechts 25 euro over te nemen, kregen we geen respons. Wellicht door de afstand en de weersomstandigheden hadden ze het niet gehoord. Niettemin togen de HH richting Oud-IJsselmonde naar een ons bekende ontspanningsuitspanning. We Westmalden (dubbel,tripel) dat het een aard had en de kok verhoogde de feestvreugde door Van Dobben bitterballen en een kadootje in de vorm van oosterse hapjes. Toen kwam er een olifant met een lange snuit en die blies dit verhaaltje uit.