Het grote niets

Graag hadden wij u een verslag gedaan van een leuke en zinvolle HH-onderneming. Hoezo? Ach dat vergt uitleg. Hoe lang is een Chinees maar ook het tijdstip geleden waarop wij Tiengemeten

hebben ge-exploreerd. Dat ging gepaard met bootreizen, op de terugweg in de frituur en met name een heleboel gedoe omdat Natuurmonumenten met al haar vrijwilligers hadden gemeend nagenoeg iedereen te verwijderen van het eiland, daar eens flink te keer te gaan en na die tijd mocht dan tegen betaling worden bezocht.
Natuurlijk gaan wij u niet het plezier ontnemen om zelf op zoek te gaan naar de beschrijving van de destijds wandeling. Een tip vooraf: de naam is hetzelfde, het eiland niet echt.
Vanwege verbouwing ten huize van HH werd een sluwe en niet minder slinkse wijze van afspreken bepaald waarbij HF met hele zachte snelheid langs zou rijden en HH zich aldus aan boord zou begeven. Dat lukte.

Nu op weg naar Tiengemeten, waarvoor HF zo'n handig doofstom mechaniek ik de auto heeft gemonteerd. Niet altijd overigens.

Na aankomen werd geruime tijd genomen om een geschikte parkeer te vinden en daarna werd naar het vrijwilligers-infopunt gegaan om kaarten voor de grote oversteek te bekomen. Wandelkaarten uitsluitend aan de overzijde.
Nadat euro's en kaarten werden en waren uitgeruild kon het avontuur beginnen. HF ging EN naar toilet en als eerste naar de boot, aldus het voorbeeld gevend. De overtocht hoeft niet besproken te worden, de terugtocht werd nog even spannend vanwege onduidelijkheid wie nou wie ging aanvaren. Gemiste kans overigens.

Enfin, de blauwe route werd snel gevonden evenals een bakkie koffie voor HH. En dan nu op weg.
Zoals gezegd hadden wij ons voorgenomen om uitgebreid en gedetailleerd verslag te doen, maar nadat wij enige tijd slechts onderweg waren kwam het toen nog droge onweder opzetten. Schuiling werd gevonden in de nabijheid van Leuvense Belgen op zoek naar hun bevervrienden en het orakel van Tiengemeten. (te herkennen aan 20 km wandelend, iedere morgen startend vanaf 10 uur, door i.p.v. op het schone water wandelend en kennis hebbend van voldongen en ook nog eens ALLE feiten).
Zodoende werd ons verteld dat wij waren en zouden blijven in de nabijheid van het niets.

Er was, is en komt niets. 

Wat dacht u van:
- het onweer gaat tegen de wind in
- het onweer komt er nu snel aan
- een ree op slechts een meter in het niets
- nee, neen geen ooievaars, zeker niet
- ach en zo kunnen wij blijven doorgaan, maar doen we natuurlijk niet.

Na vriendelijk maar toch dwingend te hebben afgescheden vervolgden wij en splitsten wij ons af van de Belgen. Dat lukte direct.
Een beschrijving van onderweg zou er op basis van het orakel zo uit hebben gezien:

......................................................................................
......................................................................................
......................................................................................
enz.
Maar wij willen u natuurlijk wel iets meegeven ondanks dat er niets is.
Dat van dat ree en zo: vergeet het maar.
Als u gewoon om u heen kijkt is het er prachtig, lekker doorlopen en u niets aantrekkend van de opdringerig ingeperste kennis.
U voltooit de ronde en zie daar, een Belgen-ontmoeting door ons gearrangeerd, langs en door bedrijvige hooglanders met kinderschare en dan de afsplitsing naar rechts alwaar de andere route werd opgepakt.
Langs in elkaar gezette ruïne,  zonder aardappels, maar wel met plasbomen vervolgt u de route naar de andere kant alwaar herinneringen door de aderen van de HH stroomden over het prille geluk, toen wij nog door water moesten waden om de overzijde te bereiken.

Goed, niet getreurd, doorlopen. Vogenkijkhut een bekeken, nummer twee gelaten. Ja hoor, daar was de herberg. Wij bevonden ons hier in goed gezelschap van zorgdames die onderling wetenswaardigheden uitwisselden. De HH hadden hier een boeiende middag waarbij vele zaken werden opgehelderd. Wist u dat u ruim 15 minuten kunt praten over een tent opzetten? Wonderlijk. Ook zijn er koekjes die er niet zo uitzien maar toch kunnen smaken. Wonderlijk again.

Wij namen gewoon bier en vervolgden.

Over hekken, kon ons het schelen en HF persisteerde in wandelen langs de waterkant. Gaf niets, HH volgde. Over hebben, langs zorgboerderij met een bewoner en zo weer op weg naar de haven. Aldaar nog even genoten van de warmte en dan weer op de boot en via de boot en de auto naar een nieuwe horeca gelegenheid alwaar twee nieuwsfeiten het waard zijn om te vermelden:
1> de HH lusten ook 2% bier met citroen, maar niet voortdurend
2> bediening door een bitterbal is hoogst aangenaam.
Maar nu uit de zon.
Hoegenaamd tot de volgende keer.