Openbaar vervoer is de HH de afgelopen tijd goed bevallen en om een dergelijke verandering in attitude in stand te houden, werd ook deze week weer van de gouden combinatie van OV en wandelen gekozen. Wandelen doet men, en ook de HH, vaak aan de hand van een routebeschrijving. Enkele uitzonderingen misschien daar gelaten. Een overtreffende trap in het kwijtraken/vergeten van iets als een beschrijving en dus routebeschrijvingachterlating moest na vorige week toch mogelijk zijn in de ogen van HF. En ja hoor. Al wachtend op de trein en voormijmerend over de wandeling kwam hij tot de ontdekking dat hij zelf al op het station was, maar de papieren routebeschrijving nog bij hem thuis lag te wachten op de dingen die zouden gaan komen. Qua dommigheid toch best wel een 9 1/2 en misschien wel meer. Dan maar de www-versie in de smartphone openen en op naar de samenkomst met HH op Rotterdam CS. HH kocht koffie in een beker waar voor alle zekerheid zijn naam op stond vermeld en zo werd het eerste stuk van de wandeling aanvaard te weten op naar perron 1. Hebben jullie wel ingecheckt en waar gaat de reis naartoe? Dat vraagt u zich waarschijnlijk af.
Maar ook al doet u dat niet: Net als de rest van de openbaar reizende mensheid in Nederland deden we bliep en stapten in de sprinter die ons pas in Vlaardingen-West weer uitspuugde. Daar begonnen we voor de tweede maal dit jaar aan http://www.zondagsnomaden.nl/wandelingen/hoek.html . Dit keer met de oprechte overtuiging en intentie het geheel tot het einde en op juiste wijze te volbrengen. Tot aan Maasland zagen we weinig echt nieuwe dingen. De golfbaan met wat gehandicapte deelnemers. Eentje daarvan had wel een heel erg speciale handicap: in plaats van clubs deed het met een bladblazer. Dat was voor ons wel nieuw en tevens verbazingwekkend. Bij het huis dat wordt verbouwd werd een nieuwe kracht afgeleverd. Deze stroomde niet over van klusenthousiasme, want hij nam de lange weg naar pand. Al uit de onderdesnelwegdoortunnel lopend informeerde HH bij HF naar de behoefte tot achterlating van een behoefte bij horecaf. Onder dankzegging voor de getoonde bezorgdheid kon HF laten weten dat dit maal het ook best zonder een korte onderbreking in de route gesteld kon worden. Eenmaal de bruggen gepasseerd gingen we deze keer tegen de instructies, maar wel de juiste weg in. Het blijkt, dat je in Maasland voor niet al te veel geld nog een aardig autootje kunt kopen.
De garage heeft er genoeg te staan.
We waren trouwens vastbesloten het Dijkpolderpad te vinden en te volgen. Dat bleek toch iets minder makkelijk dan gedacht, maar na een korte omzwerving langs bijvoorbeeld herten en kangoeroe's konden we het fel begeerde pad volgen. Een paar leuke afgelegen huizen en brievenbussen werden aan ons getoond en vlak daarna begon het echte pad. Eigenlijk gewoon een tegelpad door weilanden. Bij het maïsveld zagen de HH het tegelpad niet meer en volgden daarom het halfverharde pad naar de hondenkennel. Het ging dus toch weer even mis. Totdat een niet-aankijkend persoon in vehicle, waarvan de ramen niet geopend konden worden, ons staande hield en vertelde dat we helaas niet doorgelaten konden worden en dat zijn hek niet geopend zou worden. Na het terugkeren op onze schreden en linksaf bij de boom zagen we datgene wat gevolgd diende te worden. Best hilarisch dus eigenlijk. De boeren waren op een aantal weilanden aan het gieren geweest. Nadat we het pad voorgoed gedag hadden gezegd, kwamen we weer op bekend terrein en streken neer op de plek waar de vorige keer de bammetjes heerlijk smaakten. Dat was nu ook weer het geval.
Hup, weer in de benen en nu even oppassen dat we niet richting gesloten hekwerk zouden gaan. Bij de manege niet rechtsaf, maar rechtdoor en langs de Oranjeplassen. Even wat oponthoud bij de spoorovergang, want er kwam toch nog een trein. En nu gelijk rechts over het verboden pad, tenzij fietser of bestemmingsverkeer. Onze bestemming was langs het hek, wat ons de vorige keer geen doorgang verschafte. Zodoende mochten we geheel legaal daar wandelen. Met enige verbazing konden we kennis nemen van het feit dat, waar eens ons Waterloo was, vandaag doorgang op geen enkele wijze belemmerd werd. Met gemengde maar in eerste instantie toch blijde gevoelens op naar de Maeslantkeering. Boven op de heuvel zagen we onder andere dit.
Een aantal vissers langs de Nieuwe Waterweg werden door een schip getrakteerd op een beetje spatwater. Leuk om te zien. De knetterende hoogspanningskabels gaven ons ruimschoots de energie om Hoek van Holland te bereiken. Na het zien van een vertrekkende veerboot naar de U.K. en een paar ezels streken we neer bij Prins Hendrik. Daar kregen we Westmalle Dubbel, Erdinger Weissbier en vertraagde bitterballen aangeboden. De voorbijgangers zorgden voor de rest. In de terugtrein namen de HH op station Schiedam handenschuddend afscheid van elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten