Green pants for only one gent, de ander wil de rode broek

 

Natuurlijk zit u in spanning te wachten. Waar gaan de HH deze week wandelen? Wordt onze gemeente eindelijk opgenomen in de lijst van zaken die op het onvolprezen internet te vinden zijn?
Tja, wij zullen hier altijd partijen blijven teleurstellen, al was het maar vanwege.
Vandaag was er al geruime tijd geleden sprake van een route die was overeengekomen zullen we maar zeggen. Op basis van eerdere ervaring en nostalgische gevoelens werd gekozen om het gekozen voertuig wat diende ter transport op dusdanige wijze in te zetten dat binnen afzienbare tijd een zeker gebied van Nederland bereikt kon worden wat nu eens niets met grensstreken en België te malen zou hebben. Tja, naar de reden van dit alles kan slechts worden gegist. De breinen van de HH zijn ondoorgrondelijk niet in de laatste plaats voor de HH zelve.
Ach, neemt het zoals het komt, dat is ons devies en leunt niet teveel op oude ervaring aangezien de geheugens van de HH niet 100% betrouwbaar blijken, vooral van die kleinere. Die is gek genoeg niet groter dan die grotere.

Afijn, de souplesse van de stuurmanskunsten zijn al vaak genoeg uitgemeten, niet als laatste alhier. Maar eerdere artikelen mogen ten nutte staan van de gehele mensheid en het mensdom als zodanig.
Mocht u met de trein komen dan lijkt het ons verstandig om bij het station uit te stappen en daar de route te volgen zoals deze in de beschrijving is benoemd. Wij daarentegen reden direct door naar de omgeving van de sporthal alwaar langer parkeren dan de blauwe zone makkelijk te doen is. Nadat HF aldaar was aangekomen was het zoeken naar een gevoelsmatig goed voelende parkeerplaats best een heel gedoe. Zodoende ging hier al wat tijd verloren. Maar tijd is iets waar alleen mensen met echte banen last van hebben.
Nu het parkeren gelukt leek werd van diverse benen de schoenwissel praktisch uitgevoerd, waarbij HH oude exemplaren had meegenomen, de reden waarvan is terug te voeren op ervaringen in het verleden die geen garantie bieden voor rendementen in de toekomst.

Inzoomen op de route is zeker mogelijk, in deze te weten de groene wissel met het zeer fraaie nummer 118. Wie wil deze niet lopen? Ach, als u heel lang de tijd neemt zult u ongetwijfeld iemand vinden die geen zin heeft in dergelijke onzin, maar in het algemeen wordt gewag gedaan van ongeduld bij de periode tussen de vraag en de realiteit. Bij de HH moet u met de
rgelijke theorie niet aankomen, dit zijn gasten van de praktijk.
Wij verlieten dus niet het station maar gingen een soort van direct via de distelvinklaan en zo het bos in, waarbij de aanwezigheid van bomen direct opvalt. Om u heen, maar ook voren en vanachter.
Ondanks zo nu en dan drassig kunt u het best de zijkanten van de paden kiezen en let dan vooral op terugverende takken. Die kunnen met rake klappen u erop wijzen dat u zich buiten bevindt en niet in de veilige beslotenheid van een woonkamer dan wel gelduitgevend vrouwpersoon.
Na wat onbeduidend doorwandelen bereikt u als het goed is de vooraanduiding van het Henschotermeer. Volgens de beschrijving kan het hier best druk zijn, maar de HH hadden alleen last van een ter afleiding in een duwkar gedeponeerde heerpersoon. Wel werd ons doorlopen verzocht aangezien nieuwsgierigheid in deze omgeving tot een der 10 deugden behoort.
Nagenoeg helemaal omlopen zult u niet, maar parkeren is tegen een tarief zeker weggelegd voor de welgestelden van deze aarde. Nadat u een plek passeert waar in het verleden goede van u bekenden plasjes en ander sanitair genoegen uitwisselden met de natuur gaat u met wat omwegen langs de camping van de NCC. Enkele bijzondere exemplaren van deze club werden tentoongesteld maar deden neusbloedend alsof alles maar tot de normaalste zaken van deze tijd en omgeving zouden horen. Echt niet dus.  Na het verlaten van deze omgeving gaat u de eerste drukke weg van vanmiddag oversteken, hetgeen met auto's erop al lastig is, laat staan.....
Landgoed Den Treek-Henschoten wordt u aangeboden in al zijn weerbarstigheid. Een van de aardigheden van dit stuk van de route is de slechts nu en dan te horen autoweg. Oh, kon dit maar steeds. Na vele omzwervingen, waarvan we niet teveel kunnen verklappen, behalve de aardige bomen opruimer, kwam dan toch de pyramide in het zicht. U kunt hier gerust enige tijd rondlopen, want het aangezicht verschilt per aanschouwende zijde. Via de hoofdingang en langs de helaas nu nog gesloten uitspanning steekt u alweer een gevaarlijke weg over en vervolgt de wandeling. Mogelijk ziet u hier een nordicwalkingpaaltje. Wij troffen het beter, wamt wij troffen niet alleen het paaltje maar ook twee vrouw-exemplaren van dit bijzondere mensenras. Ach, het volgende hoogtepunt Austerlitz dient zich al bijna aan. Als u wilt biedt Bonaparte u vertier op het gebied van drank en spijzen. Natuurlijk mag het dorpsplein niet onvermeld blijven evenals de warme slager. Wij genieten thuis nog van deze warmte.
tip: voor de kamerzoekers onder ons hebben we 16 vierkante meter in de aanbieding waarbij slechts ten dele hoeft te worden gedeeld. Huisnummer 33 biedt de optie om het geheel weer te verlaten en de rust van de bossen weer op te zoeken. Bent u net als de HH een echte liefhebber dan biedt de komende kleine zandverstuiving voldoende reden om op zoek te gaan naar een bankje. Troost u, wij vonden er ook geen. Maar niettemin kunt u boomstamsgewijs de meegebrachte nering alhier verorberen. Voelt u zich wellicht een beetje een heer?
U moet hier ook weer op krachten komen want er wacht u een zinderende afdaling, een ondersteek van spoorwegen en rijkswegen en daarna een voortdurend omhoog kijken naar de hoogspanningsmast en dito leidingen. Alsof dat nog niet genoeg is moet u ook precies onder een dergelijk genot linksaf en een slingerend pad gaan volgen.
Ach, woorden schieten te kort. Daarom maar een stuk overslaan en direct door naar het verruigde grasland waar u (het is niet anders) toch de volledige oversteek moet aanvaarden en ondergaan. De kans op het zien van de rode broek neemt hier toe.
Via landgoed Stameren moet u weer een gevaarlijke weg oversteken maar daarna bent u dan eindelijk in SBI/Zonheuvel, hoewel dat ook weer bomen bevat. Het is niet anders.
Onderweg een donker naaldbos passerend en later dan ook nog Huys te Maarn, alwaar LA u uiteindelijk naar een leuk huisje voert. Wij kunnen dit niet verder duiden, op het gevaar af in het kielzog van de duitse mop van de heren van Monty Python terecht te komen en dat kan net op papier worden gezet.
Ach, u nadert Maarn weer via zijwegen, Lindelaan en zo en passeert als u het goed in de gaten houdt het aan de voorkant zeer fraaie raadhuis. Van hieruit ondersteekt u de rijksweg en gaat hetzij naar de trein of de auto opzoeken.

Bieren en bittergarnituren deden wij in de aanwezigheid van boeken en Maredsous, een triple die ons zeker kon bekoren.

Er zijn grensgevallen; dit is er eentje

Nee, we gaan het niet hebben over de Olympic Games, waar Nederland zo succesvol is en vele medailles binnensleept. En dat dat allerlei positieve gevolgen kan gaan hebben.
 Oh, nou doen we het toch. Dom zeg. Nou ja, dan kunnen we ons nu verder beperken tot de rest van de zaken, die zich voor hebben gedaan in dichtbij en/of ver verleden. 

 Zoals de verhouding tussen HF en B en die van de HH en B (nu weer een andere B trouwens). Op dit laatste item gaan we wat dieper in. Ingestraald door weersvoorspellingen had HH bedacht, dat een wandeling zo vlak voor het weekend wel eens een goed plan ter afwisseling kon zijn. En aangezien er tegenwoordig naast de oude vertrouwde Groene Wissels nu ook Groene Netwerk Wissels aangeboden worden, kon het moment aanbreken dat de HH de omgeving van Baarle Nassau weer van een visite hunnerzijds konden voorzien. HF werd kordaat opgehaald en na uitwisselingen van oren en een geluidsdrager kon de reis naar de conclavenstreek worden aangevangen. Zonder daar zelf iets voor te hoeven doen, duurde de reis daar naartoe iets langer. Eerst had een bestuurder niet genoeg aan de twee banen van een snelwegbocht en wilde daarom ook de linker naarbenedenberm gebruiken. Het resultaat daarvan was ons inziens slechts dat zelfstandig doorrijden voorlopig niet is weggelegd voor de ongelukkige bestuurder van de bermzoekauto. Door de ontstane file konden we op ons gemak de omgeving in ons opnemen. Gelooft u ons maar; niet veel te beleven. Iets later en ook verderop stoof een ambulance met de nodige audio- en visuele kenmerken, die zo kenmerkend zijn voor een haastklusambulance, over de provinciale weg. Luttele minuten later wisten we waarom. Wilt u weten waarom? Een bestuurder van een auto met een belgisch kenteken had zijn vehicle achterstevoren op een rijbaan geparkeerd. Blijkbaar was daar hulp nodig in diverse vormen. HH stuurde op magistrale wijze de Volvo over het fietspad en daarmee waren de figuurlijke verkeershobbels van deze ochtend achter de rug. In Baarle werd de parkeerplek naast een andere auto gekozen en konden de schoenen etc. Vandaag werden de parapluën of zijn het paraplu's ontvouwen. Twas nodig zullen we maar zeggen. Wat stond ons te wachten? Nou, allereerst even de route: http://www.wandelzoekpagina.nl/groene_wissels/pdfs/Baarle-Nassau_Verstilde_Grensstreek.pdf . Daarnaast wat zaken die niet in de route vermeld staan: nattigheid dus(uit de lucht en ook behoorlijk veel op de grond), de SRV-man, blaffende honden(zowel binnen- als buitenshuis), een hamerende bonte specht, zwijgzame (op stal en in de paddock) paarden, onbenoemde stroompjes, een gesplitste auto, een zinvol gestutte muur, weinig bankjes en in de categorie retirade een openbaar toilet in de emmervorm en een pas/plashok.  

 

Van een aantal zaken zullen we wat foto's bijplaatsen. Goed, dan kunnen we nu de route eventjes met u doornemen. De omgeving waarin we ons nu bevinden is voor de HH geen onbekende, maar het leuke is, dat deze route voor ons hooguit voor tien procent uit oude ontmoetingen bestaat. Enfin, op de Kapelstraat stond een auto waaraan een kentekenplaat was bevestigd, waarmee (in belgische spelling uiteraard) het weertype van hedenochtend werd omschreven. (Sommigen beweren dat het slaat op het merk). Gesterkt door deze steunbetuiging op naar de kapel Nijhoven. Vlak daarna werd HF wreed uit zijn routevoorleestaak gehaald door applaus vanuit zijn telefoon. Geheel verbouwereerd zegde hij telefonisch zijn medewerking aan iets toe, maar even later trok hij die weer in. Teleurstelling aan de andere zijde. Waarschijnlijk als straf ging het op de Reth even flink regenen en samen met de aangewakkerde tegenwind zorgde dat voor koude HH-handjes. Bij knooppunt 5 lekker de bosbeschutting in. Wat gebeurde er toen? Vertel, vertel. Nou vooruit. Op dit pad werden we ingehaald door een meneer in belgauto, die even verderop stopte bij een aantal vuilnisbakken, de kofferbak opende, grote vuilniszakken daar uit haalde en de inhoud van de zakken in de bakken dumpte. We denken er het onze van, denken we. Het fietspad wat we overstaken bleek vroeger het Bels Lijntje te zijn geweest.
Voor de nieuwsgierigen een link: http://www.belslijntje.com/ . Op de rechte zandweg van 1,5 km. lang brak de zon door en dat was voor de HH een zeer aangename wending.

 Dat aan het einde de tractor lawaaierig iets op het land dumpte, deerde ons niet, want volgens de routeschrijvers zou weldra een ontmoeting gaan plaatsvinden met een overgebleven stukje WO-I. Hoewel we aan de linkerkant van de weg gingen lopen, zagen we geen verkeer aankomen. wel kwamen er auto's ons tegemoet, maar dat geldt echt niet. Vanaf nu kregen de HH-schoenen afwisselend modderdrek en water te verwerken. Het hoogtepunt wat dit laatste betreft was het stukje weiland na het SBB-bordje Het Merkske.

  Ten bewijze daarvan bieden we u geheel vrijblijvend geen sopgeluiden en -beelden, aangezien Blogger daaraan geen medewerking wenst te verlenen. Wat een geweldig nieuws dat toen ineens volkomen op tijd en op de juiste plaats een bankje was. Vrolijk en met graagte werden brooddingen en water via de kelen de maagjes ingeleid. Tsjonge, nu willen we graag verder naar de boswachter. Nou, dat viel tegen, want de boswachterauto was wel aanwezig, maar de boswachtervogel zelf was gevlogen. HF raakte hierdoor (en wellicht doordat zometeen de Fransebaan zich ging aandienen) een beetje in de war, maar toch bleek er niets aan de hand. Toen de wielrenners inclusief de luie achteraan ons voorbij waren doken we de Hollandsche Bossen in. Opvallend is dat de zitplekken op de Libelle-banken weinig uitzicht bieden. De aangekondigde verboden borden zagen we pas toen we achterom keken, zodat we het plezier van ergens verboden lopen niet volledig tot onze gevoelens kunnen rekenen.
 Terug op de Fransebaan zagen we voor ons iemand met groene handen lopen. Of dat iets te maken heeft met het aanstaande bezoek van buitenaardse intelligentie mogen we hier niet aan de grote klok hangen. Wilt u van uw kant a.u.b. ook daarover het zwijgen er toe doen? Langs Reuth (met muur) en Loveren belandden we in Baarle Hertog. Geheel even terzijde en ook los van dit verhaal: de snuffelhoek van alles was open. Vreugde alom in de buurt van het pleintje. Aan de Burg. van Gilzestraat staat een mooi pand en ook een oud schoolgebouw, zodat we eigenlijk voordat we het wisten weer terug waren bij het startpunt. Vraagt u ons liever niet hoe vaak we stilletjes de grens van België en Nederland zijn overgestoken; we weten het namelijk niet. Wel weten we dat het afbieren niet in Klein-Amerika gebeurde, maar in de Krom Oud-Alblas. De bitterballen waren er zoals altijd een zeer aangename begeleiding bij de dit keer niet-bokbier maar Zwaar Blond (niet de serveerster) en de Koninck. Mocht u overigens een middagje met uw partner achter een gokkast willen gaan zitten, dan zit u daar zeer goed. Zoals het nu staat, hoort u binnenkort weer van ons. Tralala.

Nergens zin an ...

Herkent u dat ook? Nergens zin in. Waarom zou je ook?
Zo deden wel meer opmerkingen de ronde.
Drie is geen vier.
Alcohol is nog geen bier.
Een tram is een korte trein, maar een trein is geen lange tram.
Wij lopen op rolletjes maar dragen toch wandelschoenen.
Rondwandelingen kennen soms fraaie hoekjes.
Lopen doe je wekelijks maar niet iedere week.
NSA en NL doen geheimzinnig, de HH niet. Alles kunt u hier lezen. Bij ons geen Plas sterk, slechts een rustiek stroompje vanuit de gulp richting grond.
Maken wij wel eens wat mee? Vandaag nog een bijzonder exemplaar van een prikjesvrouw. Het bestaat maar ieder week is niet nodig.


Wat viel ons deze week op?
Het is in januari en februari niet de beste tijd om een kerstboom te kopen. Ze zijn er wel maar het is zoeken geblazen. De HH luisteren niet af maar ministeries, ministers, Amerika, NL des te meer bleek overduidelijk. Nu blijkbaar niemand meer weet hoe het zit is wandelen wellicht een optie.
Sorry zeggen is niet voldoende. wantrouwen willen we zien.
Els is niet meer, maar dat lot treft ons allen ooit.

HF had zich tot doel gesteld HH op te halen en een weergaloze experience was toegezegd en aldus.
Rijden doet men naar het station van Bussum en aldaar laat men de auto nog al nonchalant achter. Kiest gewoon een fijn plekje waar u en de auto zich gelukkig bij voelen. Wij deden dit na onderweg toch irritant weggedrag te hebben ondervonden van de VW heren en dames in de buurt van dit merk. Zodanig dat ons niets verweten wordt. Aldus.
Ach ja, dit ritueel behoeft geen uitleg. Schoenen wissel, de diverse runkeepers werden ingeschakeld en daarna de rugzakken om en hupsakee op weg.

Men spreekt hier van de gooi en vechtstreek maar agressiviteit is de HH niet opgevallen. All quiet on the western front. Wel landgoederen en landgoederen en u raadt het al ijskelder.

Bij het verlaten van het station Bussum Zuid moet u wel opletten of u uit Amsterdam komt of niet. Is het eerste het geval dan dient u het station anders te verlaten. Wij verzinnen het niet.

Oh ja, de naam van de route: Gooise Lusthoven.

Voor doe het zelvers: ca 18 km

Voor zuinigen: ca 13 km

Aanduiding: rood wit met meestal NS-teken. Echter kort het Trekvogelpad. (wij hebben deze masturbation-birds in het geheel niet gezien).

Horeca onderweg: matig en dan slechts aan het begin (na ca 6 km).

Landgoederen en dito huizen:

Bantam

Schaep en Burgh

Boekesteyn

Hilverbeek (niet te verwarren met Hilvarenbeek)

Gooilust

Wouden:

Spanderswoud

Corverbos

Koe beesten:

Lakenvelders. Wist u dat deze dieren alleen gras eten wat ze echt lekker vinden? Een andere minder leuke naam voor dit soort is parkvee.

Onderweg ander vee: eekhoorn, ree, Harrie, etc.

Wat valt er aan te duiden? In het begin een eigen stuk voor HF : de Franse Kampheide. Weest zich ervan bewust dat honden hier soms loslopen. Daarna is Bantam aan de beurt, met geen eigen

ijskelder. Dit wordt echter goedgemaakt wanneer u doorloopt naar Schaep en Burgh want daar is ie dan eindelijk. Daar waar de Belgen niet verder komen dan een bordje van ooit eens kunt u hier in al zijn grootsheid dit spektakel en toch ook wel een klein wereldwonder bekijken. Tip: doet uw ogen open!

Daarna is het doorlopen naar Boekesteyn, ook al van Natuurmonumenten. Waar doen zij het van zult u zich horen afvragen? Wij hebben de antwoorden ook niet. Maakt niet uit, het Spanderswoud wacht nog op uw bezoek.  Kijkt u rustig rond maar houdt wel de tijd in de gaten. U heeft nog even zullen we maar zeggen. Ach, waarom ook niet even rondgekeken in Hilverbeek? Het heeft alles te bieden.

Brood mee? Dan og ff wachten en doorlopen net als de HH naar de lange route en Gooilust. Nu een soort van klaar, dit in tegenstelling tot de vorige keer dat de HH zich hier begaven. Bij het meer neemt u het tweede bankje, beetje uit de wind, zit uzelf neer en geniet van brood en drank. Heerlijk....

Daarna verzamelt u alle moed en na ampele overwegingen en wellicht eigen inbreng verlaat u Gooilust en dient het Corverbos zich alweer aan. U denkt: alweer bomen? Tja, dat heeft men hier in de omgeving zo bedoeld. Nog meer bossen volgen want de overtreffende trap het Spanderswoud wil graag ook door u bekeken worden. Ach, nog ff volhouden, dan bent u er vanaf. Vanaf dit moment werden de HH al dan niet voortdurend in de gaten gehouden door hondexemplaren, die soms erg irritant voor de HH-voeten liepen, soms bijna frontale botsingen en omval partijen veroorzakend.

Ach, zet gewoon uw beste benen voor en voor u het weet heeft u de heide van HF weer bereikt en kunt u na oversteking van de gevaarlijke weg uw auto weer bereiken en genieten na het omkleed ritueel van de terugreis en daarna naar ex-Wout en nu anders uitgebaat.

Bokbier was veranderd in La Chouffe en bittergarnituur erbij. Maakt de HH niets uit.

Aangezien de route en de files meevielen waren we tot verwondering van de HD erg bij de tijd thuis.

Dus het knuffeluurtje kon veel eerder van stal gehaald worden.

Tot ooit...

 

 

Slingeren langs de Linge

HF had het vermoeden en HH ook en zodoende kwam het van een afspraak. Eerder in de week had HH de route naar het huis waar HF woont reeds verkend, zodat beiden geen verrassingen ten deel zouden vallen.
 Als toch verrassing had HF een paar oren voor HH klaargelegd, maar geholpen door de onvolprezen meneer Alzheimer vergat hij de oren aan HH te overhandigen. Gelukkig is HH reeds voorzien van voldoende oren, zodat van obstakels in de wandelplannen geen sprake was. Een vermeldingswaardig iets is wel dat de CV-meneer bij HH-CV een onderhoudsbeurt deed, waarna de CV zich niet meer geheel van de taken kon kwijten. Gek misschien, maar eigenlijk net zo gek als het feit dat er deze week HH-gewandeld ging worden en wel door de gezamenlijke HH. Het valt wellicht op dat de laatste tijd erg gekozen wordt om tijdelijk lid te worden van een spoorwegvereniging. Ten stelligste ontkennen we bij deze dat dat iets te maken heeft met een voormalige hobby van HH, maar dat het ontstaan van het fenomeen gewoon komt door gemak en de honger naar verandering. Een rondwandeling is en blijft een rondwandeling, zodat je wandelend uitkomt waar je begon. Leuker is de niet-rondwandeling in combinatie met een aansluitend OV-einde.

Althans in onzer ogen. Aangezien Geldermalsen en omgeving ons een tijdje geleden in wazige beelden ontving, leek het terugkeren naar aldaar een goed plan en gaf tevens de mogelijkheid om eens te zien hoe de omgeving er daar werkelijk bij heldere zonnestralen uitziet. Omdat gefluisterd wordt dat de Linge ooit een woeste rivier was, werden de HH nieuwsgierig en kozen voor http://www.eropuit.nl/uitje/id/1000036/wandelen/AanbevolenNSwandeltochtMarinwaerdtLinge85of22km/ en dan de 22-versie. Het station in Geldermalsen bood een mooie parkeerplaats aan en de schoenrituelen gingen van start evenals even later de wandeling. Over de spoorbrug, die blijkbaar nog steeds geen fietspad is geworden, en op naar Tricht, dat ooit voorzien was van een bierbrouwerij. Leuk weetje, nietwaar? De kapper kapte achteraf en even later waren er inktpothonden, die om onze aandacht vroegen en kregen. HH, de dogwhisperer onder ons, ondernam stappen. De ontmoeting eindigde redelijk abrupt, want HH fluisterde wel, maar de honden werden luidkeels. Via Tricht-West liepen we verder.


HF ontving applaus uit de telefoon en nam die aan.  Er was zowaar verbinding met overwadse gebiedsdelen inzake een vrachtwagen. Dat zorgde indirect voor een korte stop bij de Hoenderik, alwaar HH een lastig steentje onder de schoen verwijderde. Zo, nu kon weer ongestoord verder worden gewandeld. De zon deed de hele dag volop mee, hoewel de Lakenvelders in de stal van de Hooghe Sluys daar weinig plezier van hadden. De HH daarentegen genoten van de buitennatuur en werden ook nog eens verrast met een uitstalling van Citroëns van de 2CV uitvoering. Als troost voor HH zagen we gedurende de hele wandeling vele vormen van Volvo's. Na de Notendijk onder de snelweg door en daar traden we Beesd binnen. Onder andere met de Spaar-Bank en tevens Bewaarschool. De kinderen leerden daar in spaarbankjes op hun tellen te passen. Uiteraard is over Beesd nog veel meer te vertellen, maar aangezien de HH begluurd werden bij de grote kerk, laten we dat achterwege. Over Rumpt, ons volgende doel, valt ook wel wat te zeggen. Bijvoorbeeld: er ligt daar een bootje met de naam van een dochter van HH; er is dorpsbewaking middels een midden-op-de-straathond. Voor meer bijzonderheden raden we u aan zelf naar dit dorp te gaan. Vanaf de dijk tussen Rumpt en Rhenoy valt veel te zien. Onder andere Domus Pacis en Huis te Rumpt. Voorzichtigheid bij deze laatste is geboden, want iets verderop wordt asbest verwijderd.

 Wel raar dat er een paar oren achter de heg bij de doodlopende wegen verscholen bleken. Maar goed, inmiddels knorden de maagjes en zochten we naarstig naar een geschikt bankje. In Rhenoy werd ons dat geboden en, de waarschuwing voor de hond negerend, werden vocht en brooddingen ingenomen.  En dat in de buurt van de boom die op dezelfde datum in 1988 ter ere van onze toenmalige vorstin was geplant. Zo en dan nu door een tunneltje, waar HF zonodig lawaai moest laten klinken(luister daarvoor hierboven naar het filmpje), naar de hele lieve hond. HH aaide dat het een lieve lust was en hond en HH gaven elkander een poot. Dat alles onder het toeziend oog van de vrolijke mevrouw die in de tuin aan het klussen was. Wat kan geluk toch mooi zijn. Van Acquoy kun je zeggen wat je wil, maar er is een haven. En een scheve toren. Tot verdriet van HH werd er ook een aanzienlijk gedeformeerde Volvo het dorp doorgereden. Desondanks zonder tranen door naar het fort bij Asperen en het dorp zelf. En dat snotteren had HH de hele wandeling al, dus van tranen echt geen sprake. Op zich bood Asperen niets nieuws. Maar het pad vanaf het gemeentehuis had een bewerking gekregen. Met veel uitglij- en modderaandebroekenplezier, maar verder zonder noemenswaardige schade, kregen we weer vaste grond onder de voeten en bereikten we Leerdam.

Zonder haast naar het station en de trein in, waar maximaal 12 fietsen in mogen. Naast de HH zat niemand in de trein, maar voor en achter hen wel. De conducteur knipte geen kaartjes, maar deed iets electronisch, wenste ons een fijne dag verder en bij het uitstappen nam hij nog even roerend afscheid van iedere passagier persoonlijk. Kijk, dat maakt treinreizen nog een kéér zo leuk. U zult ons dan ook niet aan een conducteur horen schreeuwvragen om even te wachten als we geen kaartje maar wel 7 euro 50 hebben. Als afsluiting kozen we een gouden leeuw, waar we op gepaste wijze werd onthaald en de ober nog wel wist hoe we te verleiden waren tot bierdrinken.