Er zijn grensgevallen; dit is er eentje

Nee, we gaan het niet hebben over de Olympic Games, waar Nederland zo succesvol is en vele medailles binnensleept. En dat dat allerlei positieve gevolgen kan gaan hebben.
 Oh, nou doen we het toch. Dom zeg. Nou ja, dan kunnen we ons nu verder beperken tot de rest van de zaken, die zich voor hebben gedaan in dichtbij en/of ver verleden. 

 Zoals de verhouding tussen HF en B en die van de HH en B (nu weer een andere B trouwens). Op dit laatste item gaan we wat dieper in. Ingestraald door weersvoorspellingen had HH bedacht, dat een wandeling zo vlak voor het weekend wel eens een goed plan ter afwisseling kon zijn. En aangezien er tegenwoordig naast de oude vertrouwde Groene Wissels nu ook Groene Netwerk Wissels aangeboden worden, kon het moment aanbreken dat de HH de omgeving van Baarle Nassau weer van een visite hunnerzijds konden voorzien. HF werd kordaat opgehaald en na uitwisselingen van oren en een geluidsdrager kon de reis naar de conclavenstreek worden aangevangen. Zonder daar zelf iets voor te hoeven doen, duurde de reis daar naartoe iets langer. Eerst had een bestuurder niet genoeg aan de twee banen van een snelwegbocht en wilde daarom ook de linker naarbenedenberm gebruiken. Het resultaat daarvan was ons inziens slechts dat zelfstandig doorrijden voorlopig niet is weggelegd voor de ongelukkige bestuurder van de bermzoekauto. Door de ontstane file konden we op ons gemak de omgeving in ons opnemen. Gelooft u ons maar; niet veel te beleven. Iets later en ook verderop stoof een ambulance met de nodige audio- en visuele kenmerken, die zo kenmerkend zijn voor een haastklusambulance, over de provinciale weg. Luttele minuten later wisten we waarom. Wilt u weten waarom? Een bestuurder van een auto met een belgisch kenteken had zijn vehicle achterstevoren op een rijbaan geparkeerd. Blijkbaar was daar hulp nodig in diverse vormen. HH stuurde op magistrale wijze de Volvo over het fietspad en daarmee waren de figuurlijke verkeershobbels van deze ochtend achter de rug. In Baarle werd de parkeerplek naast een andere auto gekozen en konden de schoenen etc. Vandaag werden de parapluën of zijn het paraplu's ontvouwen. Twas nodig zullen we maar zeggen. Wat stond ons te wachten? Nou, allereerst even de route: http://www.wandelzoekpagina.nl/groene_wissels/pdfs/Baarle-Nassau_Verstilde_Grensstreek.pdf . Daarnaast wat zaken die niet in de route vermeld staan: nattigheid dus(uit de lucht en ook behoorlijk veel op de grond), de SRV-man, blaffende honden(zowel binnen- als buitenshuis), een hamerende bonte specht, zwijgzame (op stal en in de paddock) paarden, onbenoemde stroompjes, een gesplitste auto, een zinvol gestutte muur, weinig bankjes en in de categorie retirade een openbaar toilet in de emmervorm en een pas/plashok.  

 

Van een aantal zaken zullen we wat foto's bijplaatsen. Goed, dan kunnen we nu de route eventjes met u doornemen. De omgeving waarin we ons nu bevinden is voor de HH geen onbekende, maar het leuke is, dat deze route voor ons hooguit voor tien procent uit oude ontmoetingen bestaat. Enfin, op de Kapelstraat stond een auto waaraan een kentekenplaat was bevestigd, waarmee (in belgische spelling uiteraard) het weertype van hedenochtend werd omschreven. (Sommigen beweren dat het slaat op het merk). Gesterkt door deze steunbetuiging op naar de kapel Nijhoven. Vlak daarna werd HF wreed uit zijn routevoorleestaak gehaald door applaus vanuit zijn telefoon. Geheel verbouwereerd zegde hij telefonisch zijn medewerking aan iets toe, maar even later trok hij die weer in. Teleurstelling aan de andere zijde. Waarschijnlijk als straf ging het op de Reth even flink regenen en samen met de aangewakkerde tegenwind zorgde dat voor koude HH-handjes. Bij knooppunt 5 lekker de bosbeschutting in. Wat gebeurde er toen? Vertel, vertel. Nou vooruit. Op dit pad werden we ingehaald door een meneer in belgauto, die even verderop stopte bij een aantal vuilnisbakken, de kofferbak opende, grote vuilniszakken daar uit haalde en de inhoud van de zakken in de bakken dumpte. We denken er het onze van, denken we. Het fietspad wat we overstaken bleek vroeger het Bels Lijntje te zijn geweest.
Voor de nieuwsgierigen een link: http://www.belslijntje.com/ . Op de rechte zandweg van 1,5 km. lang brak de zon door en dat was voor de HH een zeer aangename wending.

 Dat aan het einde de tractor lawaaierig iets op het land dumpte, deerde ons niet, want volgens de routeschrijvers zou weldra een ontmoeting gaan plaatsvinden met een overgebleven stukje WO-I. Hoewel we aan de linkerkant van de weg gingen lopen, zagen we geen verkeer aankomen. wel kwamen er auto's ons tegemoet, maar dat geldt echt niet. Vanaf nu kregen de HH-schoenen afwisselend modderdrek en water te verwerken. Het hoogtepunt wat dit laatste betreft was het stukje weiland na het SBB-bordje Het Merkske.

  Ten bewijze daarvan bieden we u geheel vrijblijvend geen sopgeluiden en -beelden, aangezien Blogger daaraan geen medewerking wenst te verlenen. Wat een geweldig nieuws dat toen ineens volkomen op tijd en op de juiste plaats een bankje was. Vrolijk en met graagte werden brooddingen en water via de kelen de maagjes ingeleid. Tsjonge, nu willen we graag verder naar de boswachter. Nou, dat viel tegen, want de boswachterauto was wel aanwezig, maar de boswachtervogel zelf was gevlogen. HF raakte hierdoor (en wellicht doordat zometeen de Fransebaan zich ging aandienen) een beetje in de war, maar toch bleek er niets aan de hand. Toen de wielrenners inclusief de luie achteraan ons voorbij waren doken we de Hollandsche Bossen in. Opvallend is dat de zitplekken op de Libelle-banken weinig uitzicht bieden. De aangekondigde verboden borden zagen we pas toen we achterom keken, zodat we het plezier van ergens verboden lopen niet volledig tot onze gevoelens kunnen rekenen.
 Terug op de Fransebaan zagen we voor ons iemand met groene handen lopen. Of dat iets te maken heeft met het aanstaande bezoek van buitenaardse intelligentie mogen we hier niet aan de grote klok hangen. Wilt u van uw kant a.u.b. ook daarover het zwijgen er toe doen? Langs Reuth (met muur) en Loveren belandden we in Baarle Hertog. Geheel even terzijde en ook los van dit verhaal: de snuffelhoek van alles was open. Vreugde alom in de buurt van het pleintje. Aan de Burg. van Gilzestraat staat een mooi pand en ook een oud schoolgebouw, zodat we eigenlijk voordat we het wisten weer terug waren bij het startpunt. Vraagt u ons liever niet hoe vaak we stilletjes de grens van België en Nederland zijn overgestoken; we weten het namelijk niet. Wel weten we dat het afbieren niet in Klein-Amerika gebeurde, maar in de Krom Oud-Alblas. De bitterballen waren er zoals altijd een zeer aangename begeleiding bij de dit keer niet-bokbier maar Zwaar Blond (niet de serveerster) en de Koninck. Mocht u overigens een middagje met uw partner achter een gokkast willen gaan zitten, dan zit u daar zeer goed. Zoals het nu staat, hoort u binnenkort weer van ons. Tralala.