De bemanning van de Groene Wissels hebben de route als volgt beschreven: http://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/groene-wissel-geldermalsen/12123/ . Tijdens een kort regenbuitje reden we Geldermalsen binnen. In alle rust en droogte konden we bij het station parkeren en daarna onze geliefde bezigheid vooraf laten gaan door schoenrituelen. HF met een afristbroek en HH met een niet-afritsbroek. De reden is bij de HH bekent, maar niet alles hoeft aan de grote klok. Was het angst voor de wandeling op zich of iets anders waarom de HH de fietsenstalling een tijdje aan een onderzoek onderwierpen? Neen, een verrassingsbui was de reden. Net als voor een opa met een kindje in het stuurzitje. Het werd droog en zodoende op naar Tricht. Daar werd HH bijna getorpedeerd door een enorme rode kogel. Ook vermeldenswaard is, dat men graag weer eens een windhoos wil, zodat het monument opgeknapt kan worden. Of iets dergelijks. Dit kan uit de etalage worden opgemaakt. Vlak voordat u niet kunt kijken naar een grote hoeve genaamd Reygersplaat of iets dergelijks (de gracht is er nog wel), ziet u een minikerkhofje bij de boerderij van wijlen Jan en Gerritje. Langs de wetering is weer een heel ander aspect van het geheel. In ons geval leverde dat naast natte schoenen ook de aanleiding op voor HH tot het schapen van een blaar. Dit terwijl er ook nog eens schapen te bezichtigen waren, waarvan twee een donkere vacht hadden. Na de weg oversteek zagen we in de brievenbus een blauwe envelop. 
Het briefje op het raam naast de deur had dus niet geholpen.
Wij weer verder langs de wetering. HH wat voedsel en water nemend en HF constaterend dat zijn dufheid meename van een tweede flesje water had verhinderd. Op dit stuk werden de HH overigens regelmatig lastig gevallen door een eenheid van de luchtmobiele brigade, waarvan de leden op jacht waren naar ons bloed. Wellicht had dit alles kunnen worden voorkomen, indien we vorige week naar de Luchtmachtdagen waren gegaan in plaats van naar Maastricht. Maar goed, gedane etc. De buurtbewoners wisten van onze komst, want er waren wat partytenten neergezet. Neen, de HH lieten zich niet verleiden en liepen door. Enigszins ontdaan door de ontvangst liepen we daarna spontaan iets te vroeg naar rechts. Dat leverde naast eigen inbreng en wandeling door opengesteld gebied op en blik op de plek waar Sylvia het tijdelijke voor het eeuwige had verwisseld. Het corrigerend vermogen van de HH is overigens enorm, zodat de weg naar het juiste pad blindelings werd gevonden. Langs de buitensportinstelling voorzien van vele lekker luidruchtige jongelingen gingen we op zoek naar het einde van de parkeerplaats. Nadat we besloten hadden die te hebben gevonden, gingen we over het prikkeldraad. Daarvan had HF reeds ontdekt dat dat schrikdraad was. Inmiddels hadden de HH trek gekregen, maar bankjes ho maar. Daar is een bankje, maar helaas op afgesloten terrein met verboden toegang. Op het fijngrindpad kregen we uitzicht op een bankje.
Helaas bezet. Juist op het moment dat we de bezetters passeerden kregen we van hen te horen dat we fout hadden gelopen.
Want ze hadden ons in het veld zien lopen. Al ras bleek dat ook zij op dezelfde plek in de war waren en van de route afgeweken waren. Na nog wat gewauwel over aardbeien en volgende week koffie hunnerzijds vonden we het onzerzijds mooi geweest en liepen naar het kerkje. Wel nog steeds met behoefte aan een bankje. Het vestingstadje Buren zou uitkomst bieden.
Bij het uitgaande bruggetje was een mooi exemplaar. Lekker effe zitten met bammetjes en drinken. Lang weer ons geen rust gegund, want een fikse regenbui werd ons aangeboden. Schuilen onder de brug onder het neuriën van het gelijknamige nummer van de Red Hot Chili Peppers bracht uitkomst. Het lege blikje onder de afvoerpijp vertier. Lunch ten einde zijnde, togen de HH naar het nieuwbouwgedeelte van Buren. Efficiënt, maar niet meer dan dat. Het wijndomein zelf hebben we niet gezien, maar een landhuis wat de allure van een chateau wilde oproepen wel. Bij de paarden in de buurt, hielden veel dieren van het klimmen en het zich bevinden op een hoog overzichtspunt. Rechtsaf en langs de Linge. Dat was me ook wat. Staat in het ene weiland een moederschaap haar jong te zogen, terwijl een paar weilanden verderop een lammetje leuk hoog staat te blaten. De eerder genoemde moeder beantwoort dat en zo ging dat nog een tijdje over en weer. Wat kan wandelen toch leuk zijn. Wat doen de bandenservicemeneren bij de chr. zorgboerderij? We weten het niet. Wel werd duidelijk dat we Geldermalsen weer binnentraden. Over, onderaan en soms niet over de Lingedijk, alle mogelijkheden hebben we zo'n beetje gehad.
Ze hebben er alles aan gedaan om ons welkom te heten: een nieuw betegeld voetpad, aanpassen van wegen etc. Hulde. In het centrum zelfs kunst en een jachthaven. Maar zoals vaker moesten de HH doorgaan. Over het paadje na de AH en weer langs de Linge (voorzien van jeugd). Het onvermijdelijke gebeurde en de HH staken de sporen weer over en waren bij de HF-auto terug. Daar doneerde HH de helft van zijn waterflesje aan HF. Ziet u hoe goed men bevriend is? O ja, als u kersen wilt kopen kan dat rond deze tijd op heel veel plekken langs de route. Kersloos reden we naar Oud-Alblas, waar een jonge dame ons Wieckse Witte (al dan niet voorzien van alcohol) en Afligem Dubbel voorschotelde. Door een crommunicatie in de keuken waren de bitterballen verlaat, maar wel met meer dan normaal. De eerste slokjes bier waren jummie en in de open lucht. Kort daarna een verhuizing naar overkapt vanwege regen, maar onze pret kon niet meer stuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten