Zozo, waar zijn we geweest al die tijd? Nou, her en der. De ene ging kijken of er nog over is van de Armada; de ander niet. Hier laten we het maar bij, want het gaat er natuurlijk om, dat de HH gezamenlijke dingen ondernemen en daarvan hier verslag uitbrengen. Belachelijk goedkope treinkaartjes waren gekocht. Maar om onszelf niet al te belachelijk te maken, is het dan ook zaak om dergelijke kaartjes om te zetten in een verre treinreis (lekker veel profijt van je investering hebben) naar een wandelgebied dat anders onontgonnen blijft (door de HH dan natuurlijk). De nood was hoog, want de kaartjes moesten dit weekend op. Daarna ontstond ongeldigheid. Na wat wikken en wegen en rijp beraad klonk het als uit enen keel: we gaan groen wisselen bij Roermond. Blijkbaar hadden de weergoden een goeie bui, want de hele dag kregen we zonneschijn bij een graad of 22. Ideale omstandigheden dus qua wandelen. Gelijk kleine jongetjes opgewonden kunnen zijn m.b.t. een verjaardag of een ander festijn, stappen de HH in de trein. HH te in Rotterdam Centaal Station en HF koos om onduidelijke redenen voor Rotterdam-Lombardijen. In Dordrecht ontstond een samensmelting in de stilte-coupé, zodat de belevenissen van de afgelopen weken goed konden worden afgeluisterd door de medereizigers. Ook stelden de HH vast, dat naar alle waarschijnlijkheid te Roermond de regionale pers en tv-ploeg wel klaar zouden staan om onze aankomst vast te leggen. Geheel volgens de dienstregeling kon in Eindhoven de overstap naar de trein richting Roermond worden gemaakt.
Nadat er niemand bezwaar had tegen het plaatsen van de rugzak van HF op een zitplaats, blies de conducteur de aftocht. De machinist had er zin in en reed bijna geheel volgens de dienstregeling naar Roermond en deed daar het station aan. De HH maakten daar dankbaar gebruik van en liepen (verbaasd over de afwezigheid der verslagdoeners) naar de kiosk om gebruik te maken van de aanbieding (aangeboden door Kruidvat) in de vorm van een flesje water en een sandwich. De toch al redelijk gevulde rugzakken werden verder volgestouwd en nu was het zaak om tegenover het station op het terras een koffie met vlaai te bemachtigen. Dat van de koffie lukte, maar het aanbod der vlaaien was zwaar tegenvallend. Het thuisfront een foto van koffieplek en toen in de benen en op naar het Munsterplein. Daar was dus de pers, maar die ineens slechts aandacht voor een aantal mensen met malle mutsen op en vergaten dus hun eigenlijke opdracht. Onze aandacht werd helaas getrokken naar een onderstel. Maar ter hoogte van de Azijnfabriek waren we het zuur al weer te boven gekomen. Langs oude panden en over de Roer trokken we een park in. Er brandde een vlam en vlak daarna konden we, koeienvlaaien ontwijkend, een pad in Natuurpark Hattem naar het spoor volgen. Daar wilde een lokale honduitlater in rechtophouding onze bevestiging over het feit dat het een lekker weertje was. Langs en over het spoor en daar was al Lerop. Het leverde ons een mooi kijkje op een Roerkronkel en een flessenweggooiende meneer op. Lerop zat er nu op. Ja, en dan ga je de boomgaarden in en als daar dan ook nog grasgemaaid wordt, wordt het dan toch wel tijd om een slokske water te drinken. Het bankje bood de mogelijkheid en de dat was ook het juiste moment om de broekspijpen af te ritsen. Genot alom dus. Achterom kijkend zagen we in de verte de startplaats en voor ons het zandpad langs een van de vele maisvelden, die ons werden voorgeschoteld.
Vlak bij de Linnerheide werden we spruitjeslucht gewaar. Logisch eigenlijk, want er werden daar spruitjes in groten getale geoogst. Dit maakte ons behoorlijk eetlustig en bij het bankje bij de fietspadkruising was het dan ook raak. De zojuist veroverde sandwiches van zeer milieuvriendelijke aard (dankjewel Wessel Wessels) verdwenen onder bijna euforische kreten in de monden. Het spek en de gebruikte eieren die we aten was zelfs vegetarisch, de varkens en kippen hadden geen enkele keer vlees gegeten. U zult begrijpen dat we enorm goed gemutst het leuke smalle paadje in gingen. Overal lagen trouwens wilde kastanjes, maar ons deerden ze niet. Aangekomen bij St. Odiliënberg werden we eerst getrakteerd op een carré-boerderij. Deze heeft ons inziens een productievere periode in haar bestaan gekend.
Of dat ook voor de basiliek geldt, weten we niet. Op het moment dat HH de kapel betrad, werd hem een "kom binnen" toegesproken. Blijkbaar in de war gebracht door de directe benadering verklapte hij ons geheim. Hij verklaarde tot twee keer toe dat we aan het wandelen waren. HF kon het voorval snel vergeten, want daar deden zich zwei Lederhosen voor. De hilariteit was niet van de lucht, net als het dijenkletsen. Maar goed, langs de tijdelijke permanente verblijfplaats van de zigeuners en op zoek naar Paarlo. Al mijmerend over het onstaan van de naam van het dorp, kwamen we daar aan. De geitjes en de hond genoten van Dierendag, terwijl de mevrouw de laatste appels van de grond raapte. Erg benieuwd waren we naar de fietsbrug, die ons tevens naar de Prins Bernard-molen zou leiden. Beide voldeden volkomen aan de verwachtingen, waarbij nog opgemerkt mag worden dat men in Paarlo waarschijnlijk al jaren lang strontjaloers is op de hoog liggende molen bij Melick.
In de schaduw van dit geheel namen de HH een foto. En dan op slinkse wijze onverhard het net genoemde Melick binnenwandelen. We zagen, naast uitgestorvenheid, ons plan om hier een horecabezoek te doen, in duigen vallen. Maar ach, Roermond lonkte al behoorlijk en na wat slokken water gingen we naar de omgeving waar naar hartenlust geplast kan worden. HF hier en HH daar. Vlak nadat HH de behoefte kreeg om een talud te beklimmen kon dat. HF deed mee. Tussen het mais door liepen we Remunj weer binnen en zagen de enorm uitgestrekte begraafplaats. Toen HF "Mooi weer hé, postbode" zei, werd dat volmondig bevestigd. Iets verderop niesde een mevrouw en bedankte de HH voor het spontane "Gezondheid". Of er sprake was van allergie voor mannen in het algemeen of de HH in het bijzonder werd niet meer duidelijk.
Wel kregen we nog even een aardig klimmetje voorgeschoteld op de Heinsbergenweg. Langs de moskee en de gesloten kapper (slachtfeest) naar de weg langs het kerkhof. Na het slingeren langs de singel met bierdrinkende tattooliefhebbers, de rioollucht bij de school, de kerk aan de Nassaustraat (melden voor rondleiding) onder het spoor door neerstrijken op het stationsplein. Bier en bittergarnituur, schoenen uit en volop nagenieten van zon en belevenissen. Een prachtige wandeling in een prachtige zetting. De terugweg was geheel volgens de dienstregeling en bij Lage Zwaluwe was een cross-evenement zonder Monstertruck.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten