Bent u nog steeds niet bevallen?

 
Grensgevallen. Door willen we het wel eventjes over hebben. Regent het en gaat het net te weinig of juist net te veel regenen: het kan de doorslag geven voor al dan niet wandelen. HH, net weer een jaar ouder en wellicht ook wijzer (voor zover mogelijk), nam in de redelijk vroege ochtend HF telefonisch in vertrouwen en informeerde naar diens visie inzake regenkansen of -zekerheden.
Buienradar deed veel water vermoeden, maar de weergoden die HF daarnaast meestal raadpleegt, waren niet van zins om de buienradar zomaar in het gelijk te stellen. Zo kon het dus gebeuren dat de omgeving van Goirle zich kon opmaken voor de komst van de HH-wandelaars. HH deed huize HF aan en naast een hartelijke handdruk en dito felicitatie kreeg HH een tiental wereldbieren (slechts voor thuisgebruik) om zijn toch al zo brede bierkennis te verruimen. Onder vrolijk feestgedruis en regenwatergekletter werd de reis naar Goirle ondernomen, alwaar de Groene Halte Smokkelaarsroute op ons lag te wachten. De opwinding onder de HH was groot. Maar deed u bij uw eerste keer? Of moet het er nog van komen? Wat hebben het natuurlijk over de wandeling in GPS-vorm doen en daarbij gebruik maken van een tablet van circa 7 inch. Aangezien 1 der HH ook nog eens met een nieuwe telefoon op pad was gegaan, was de spanning te snijden. Het door HF met oude telefoon uitgekozen startpunt bleek dicht bij het klooster van Nieuwkerk te zijn. Een mooie stek om te parkeren en de schoenentoestand te doen. Aanvankelijk een beetje dralend en met paraplu geopend op pad. Zowel dat dralen als de paraplu waren snel voorbij.
De golfbaan, de vogelkijkhut, nog een vogelkijkhut, het landgoed Hoevens en nog veel meer lieten we onbekeken. We zullen het maar gelijk verklappen: de route zoals deze oorspronkelijk is bedoeld hebben we als inspiratie gebruikt voor een geheel eigen interpretatie van smokkelen. Nee, de smartlap De Smokkelaar hebben we niet gezongen, maar wel ons eigen lied. Immers, drie maal 3 is negen. Maar dit even geheel terzijde. Dit alles gaf ons onderweg wel de gelegenheid om vast te stellen dat Goirle in feite een verbastering is van "gore lef". Door dialect en spraakgebrek is de plaatsnaam uiteindelijk schriftelijk vastgelegd. Een reden voor ons om hier verder op in te gaan, ontbreekt. Met Goirle in zicht keerden we zuidwaarts. Na een nat ven, een kabouterspillebeenpaddestoel, een soort kamp en een droog ven werden we afgeleid en liepen naar de rand van de heide. Daar lag een prehistorische grafheuvel. Tenminste, een nagebouwde, want de originele (gemaakt tussen 200 en 700 v Chr.) is in 1935 gesloopt. Desalniettemin en fraai geheel. Dat kunnen we ook wel zeggen van de schaapjes met bellen en gekleurde bipsen. Hoewel het kampeerseizoen wel ten einde is, is het Ooievaarsnest nog in volle glorie aanwezig. En kort daarna deed ook de regen weer een duit in het zakje. Na deze duit aten de HH hun witte bolletjes met kaas en salades.
 Na nog wat gedronken te hebben kon de wandeling, zonder de paraplu's nog nodig te hebben, worden voortgezet. Na de tafels en de bijpassende bankjes van de electromodelvliegclub stelden we vast dat we door de eigen invulling van de route wel wat aan de vroege kant bij het klooster terug waren. Aangezien de eucharistieviering pas op zondag zijn, besloten we de Poppelse Leij (bijgestaan door een kunstwerk en een grenspaal) over te steken en richting Gorp te wandelen. Op het pad daar naartoe zagen we een enorme voetbal ofzo. De meneer in de tractor groette ons vrolijk, hetgeen we van andere meneren in tractors in de omgeving overigens ook kunnen zeggen. De drukke weg overgestoken hebbende, ontdekten we een enorme klomp. In die klomp werd gewag gemaakt van het feit dat in deze omgeving vroeger werd gesmokkeld en wel boter. Dames liepen met dikke buiken rond; zelfs het hele jaar. Ook gebruikten de smokkelaars klompen met omgekeerde voetafdruk om de douaniers om de tuin te leiden. Na deze vermakelijke waarneming deden de HH oningestudeerd op de tel "zes" een tegengestelde 180 graden draai, waarbij HH de buiten- en HF de binnenbocht nam. U had er bij moeten zijn; wat een gratie en wat een souplesse. De tractormeneer groette ons op de terugweg wederom en goed gemutst sloten we dit avontuur af. En ja, het 7 inch-gebeuren is ons goed bevallen. Daarna togen we naar het Oud-IJsselmondse hoofd om Brand bokbier en bitterballen te verschalken. Ook de gratis toegevoegde paprika ribbelchips wisten op smakelijke wijze om kelen binnen te glijden. Tot een volgende keer.