Heren op de witte wal

Waarom zou je toch een route willen beginnen op het beginpunt?
Steeds vaker hoor je twijfel en slaat een zekere weemoed toe, met name bij diegenen. Het is en blijft een persoonlijke kwestie die aangaande dit medium geen aandacht verdient. Een paar opbeurende waarden van een meanderende schoonheid zijn echter zeker op zijn plaats. Wij dienen daarbij wel ons moment te kiezen. Zo hadden wij deze week natuurlijk naar een bepaalde studio kunnen reizen om onze plannen kenbaar te maken. Maar ziet, een zekere was ons voor. Geeft niets, de HH zijn an sich uniek voldoende.
Enige slijt kan niet ontkend worden vandaar dat toch een zekere opwinding zich van de HH meester maakte, hoewel 'de vrouwe van' een juffrouw is.
Terugkerend naar de subtitel geeft de uitleg hier het volgende weer:
Een beginpunt is vaak veraf verwijderd van een eindpunt. Zo niet bij rondwandelingen want daar valt het een vaak samen met het ander. Voor een beginner moet zoiets erg verwarrend overkomen.

Aangezien de HH niets liever willen
dan ook dienstbaar willen zijn voor deze categorie zochten wij al jaren naar de mogelijkheid om hierin kleine, subtiele maar oh zo noodzakelijke wijzigingen in aan te brengen. Wij kunnen wel zeggen dat het gelukt is.
Waarin schuilt het verschil? Wel, wij overwegen om een start up op te richten en om zodoende met crowdfunding ons idee gefinancierd te krijgen. Zolang dit niet het geval is zult u het met doorlezing en vertwijfeling moeten doen.
Goed, gestart werd in Putte, waar om er te geraken bepaalde vaardigheden van de chauffeur werden verlangd. Te denken valt hierbij aan de stuurmanskunsten, zicht houden op de weg, nieuwe wegen kunnen vinden, bijtijds de afrit gebruiken en natuurlijk het kunnen onderdrukken van natuur driften.

Opgehaald werd dit keer HF. Nadat hij gelezen Oren (heel
bijzonder) terug gaf aan de eigenaar kon worden vertrokken. De nieuwe A4 was en is een doel op zich. Ach, deze route kent verder geen andere bevindingen dan genieten van nieuwe sneeuw zo hier maar ook daar.
Zo ongeveer bij Bergen op Zoom moesten de HH de weg verlaten, anders hadden wij nu dit stuk nog steeds niet kunnen schrijven. Via doorsteken en herinneringen, HF vrolijk maar niet begrijpend lezend whatsappend, bereikten wij het Moretusbos met het kasteel waar wij zulke fijne herinneringen aan bewaren.
Schoenen gewisseld, het routewerk opzoekend en aanhakend bij punt 98.

Ach, de wandeling voltrok zich in grote lijnen zoals de Groene netwerk wissel nr 407 suggereert.
Zou u in Ossendrecht starten dan loopt het lunch en plas schema grote wijzigingen op. U eet dan bijvoorbeeld brood waar de HH bitterbalden. Lastig, verwarrend en daarom genoeg erover.

Plassen was een item deze wandeling. HH al direct, later opnieuw maar ook HF hield het niet droog. Daarom bij voorbaat onze verontschuldigingen.

Ach, bleek het Fort toch een bekende van de HH, hoewel in deze verschijning dan toch ook weer niet.

De plassen onderweg noopten tot deviaties op de meeste momenten, maar dat gaf uiteindelijk toch ook wel weer een zekere charme aan deze wandeling.

Natuurlijk willen wij in grote lijnen uiteenzetten hoe het is geweest. Vanuit Putte met de nodige omzwervingen naar Ossendrecht. Aldaar met een klein beetje eigen inbreng de plaats doorstoken en op weg naar 58. Via wat boerenland bereikt u het bos, een geheim treinstation en een heel lang hek. Voor u als liefhebber natuurlijk mooi, voor de HH een steunpunt in deze barre tijden. Op dit moment is het letten op gaspaaltjes een must. De HH kunnen over verontachtzaming meepraten, maar daarover nu niet. Dit keer ging alles goed.
HH werd in deze fase getrakteerd op geanimeerde telefoongesprekken waarbij de oplossing vaak nabij leek maar de verbinding deze blijkbaar niet doorgaf naar Zwolle. Nu ja, dit kan natuurlijk worden vervolgd, net als de wandeling.
In Putte werden de herinneringen weer levendig.
Wandelen door het park, de leuke vogels en honden. Dan linksaf alwaar HF de route wilde volgen, HH eigenlijk ook en zo geschiedde.
Koetshuis kwam in beeld, eerst de vuile schoenen uit, dan op weg naar binnen. Want een buitenterras was in januari iets te enthousiast voor de HH. Zij zijn immers ook niet meer de jongsten, hoewel HF beduidend.
Ach, wat zouden de HH zijn zonder bier en bitterballen? Iets van hetzelfde maar minder gelukkig denken wij.
Tot een volgend.