Perpetuum mobile gentile

Zittend op een terras in Oud-Beijerland, genietend van bieren en

Heeren bitter heb je dan toch het gevoel om de route nog eens op je te laten inwerken. Onderwijl een bericht bekomend van ene Wim
die hier al zijn hele leven woont. Mogelijk een vrije keuze?
Hoe het dan allemaal zo gekomen is zeg maar... Hoe kwamen we hier ook al weer terecht? Ach, zicht op hoge snelheidstreinen, waarbij sommige echt wel harder reden dan anderen. Ineens weet je conducteur. Dordrecht in de buurt, altijd gezellig. Geen drijfzand ondanks belofte, ga zo maar door.

Ach, vrijdag de 13e. Voor HH niet zo bijzonder, maar voor HF was de dag begonnen met eigen was creaties, een toilet met eigen zin maar met name geen zin. Het was derhalve maar goed dat een losmaking van werkzaamheden kon plaatsvinden rond 10.30 uur en de lokale zweed voor vervoer kon zorgen naar Puttershoek. Aldaar zou de Groot Koninkrijk route worden bewandeld.

Parkeren in de buurt van de molendijk bij de Lelie. Dit laatste blijkt gewoon een molen te zijn, niets natuur. Maar ja, u kent de zaken inmiddels. Schoenen aangetrokken, HH de korte versie. Rugzak om, runkeeper aan en ja hoor daar gingen ze. Toch altijd weer een imposant gezicht voor de omstanders om dergelijke onverschrokkenen door het landschap te zien verplaatsen. Ach, zoals u ziet gaat het van de oude maas naar de Dordtse Kil, de haven van 's-Gravendeel wordt aangedaan, maar genoemde plaats niet. U blijft er voorlangs gaan  Het dorp van diezelfde strekking mag u NIET in.
Let hier goed op. Op deze locatie kunt u door heel lang zoeken het drijfzand mogelijk ontwaren, wij gunden ons dergelijke momenten niet. Ergens in deze fase vonden wij een groot rood potlood.
Dit hebben wij keurig bezorgd natuurlijk. Ach, een kleine eigen inbreng en omtrekkende beweging bracht ons bij de bushalte van Mookhoek. Hoewel wij niet met de bus wensten te gaan was het wel een mooi moment om te boterhammen. Zicht op Johanna, die het na 100 jaar wel genoeg vond. Ach, veel bekijks, ook van lokale stevigheid, maar dat geeft niet. Zo heeft ieder dorp zijn bijzonderheden.

De kerk ter plaatse biedt huisvesting maar is niet ingericht op duizendtallen. Bezint eer gij begint (te wandelen massaal naar Mookhoek).
In Mookhoek gaat u de Volvostraat in en vandaar is het rechtuit en bij de lange dam naar de 2e kruisweg, de rest is voor wandelaars verboden.

Aangekomen bij de N217 is het eerst LA en daarna een stuk omlopen. De HH hadden dit bijtijds door en kozen direct de juiste route. Ach, de kromme elleboog. Wie heeft hem niet? Vooral langs water en riet komen de contouren van
Puttershoek weer in beeld en ook de voorgaand genoemde molen. Na bestijging kwamen wij bij de auto. Hier had HH beter moeten weten maar onkunde liet hem toestaan dat HF zelf de kofferbak sloot.

Ach, toe maar moet de gedachte geweest zijn. Dan maar op weg naar Oud-Beijerland, alwaar sommigen hun hele leven wonen. Wij wisten wel van terrassen maar wilden voor de zekerheid toch tweemaal rondrijden om het echt zeker te weten. Daarna bood een parkeerapp uitkomst.

En toen op weg naar het terras.

Zittend op een terras in Oud-Beijerland, genietend van bieren en
Heeren bitter heb je dan toch het gevoel om de route nog eens op je te laten inwerken. Onderwijl een bericht bekomend van ene Wim die hier al zijn hele leven woont. Mogelijk een vrije keuze?
Hoe het dan allemaal zo gekomen is zeg maar... Hoe kwamen we hier ook al weer terecht? Ach, zicht op hoge snelheidstreinen, waarbij sommige echt wel harder reden dan anderen. Ineens weet je conducteur. Dordrecht in de buurt, altijd gezellig. Geen drijfzand ondanks belofte, ga zo maar door.