Zelf doen

Het kan natuurlijk zo maar gebeuren, dat u van een van onze wandelingen zelf een verhaal wilt publiceren. In deze tijd van allerlei apps en andere waardevolle ontwikkelingen in de compu-technologie en om dat schrijven iets gemakkelijker te maken, kunt u met ingang van morgen geheel gratis voor 1995 eurocenten een "Ik-maak-zelf-een-wandelverhaal"-pakket aanschaffen. Daarin zult u onder andere en onder meer aantreffen:
-foto's
-routebeschijving
-opsomming van allerlei meegemaakte zaken
en nog veel meer handige en nuttige informatie om een zeer bevredigend geheel samen te stellen. We begrijpen dat u nu overvallen wordt en desondanks direct tot bestellen van het pakket over wil gaan. Maar ja, dan zal er nog enige tijd een wandeling onbeschreven blijven. Dat kunnen de HH niet verkroppen, zodat de afgelopen wandeling nog geheel voor onze eigen rekening en conto wordt genomen. Vraag niet naar oorzaak en gevolg, maar HH had, in verband een verjaardag die was, voor deze keer een wens en keuze voor de Vlietlandenwandeling zoals beschreven in de verzameling van Klik, Print en Wandel  www.klikprintenwandel.nl/wandelroutes/rond-de-plassen-van-vlietland  . HH had de route uitgeprint, maar HF vond het verstandiger om de GPS-uitvoering op de tablet mee te nemen. Hierdoor werd het dus een Klik, Download en Wandel-uitvoering.

De aangekondigde zonsverduistering was goed te merken. Door de mist was het behoorlijk duister zo hier en daar. Om parkeergelden uit te sparen, had HF een eigenzinnige startplek in Voorschoten uitgekozen. Wat hij niet wist, was dat dat direct op de route lag. Dus na parkering en schoenendingen kon gelijk worden begonnen met het volgen der route. Om het grootste gedeelte van de natuurelementen voor het laatst te bewaren, ging het eerst richting Leiden. Mooi detail was, dat HH het op een zeer sneue manier kwijtgeraakte fototoestel had vervangen door een spiksplinter nieuw. Enkele staaltjes van wat dat apparaat allemaal kan, zult u her en der kunnen aanschouwen. Langs de zilverfabriek van Voorschoten en allerlei elektrisch geleide voertuigen kwamen we aan bij de Vliet. Men was driftig doende met het herstellen van de beschoeiing. Aan de overzijde van de Vliet staan panden van allerlei pluimage. Sowieso de moeite waard.

De weg daar is niet echt breed, waardoor twee vrachtwagens van verhuisbedrijf  "De Aandacht" de aandacht volledig voor zich opeisten. Tegemoetkomend verkeer dook in oprijlanen en fietsers stapten af. Onder het toeziend oog van de HH, weliswaar op afstand, kwam alles op spreekwoordelijke pootjes terecht. De bebouwde kom van Leiden kwam nu heel snel er aan. Renoveren en slopen is daar op dit moment het devies. Enigzins zeeziek door gigantische heupwiegingen voor ons, kwamen we bij een Leids treinstation. En na het oversteken van de Vliet en een treinspoor gingen we op zoek naar het kasteel. Helaas, de gracht is er nog wel, maar ook dit kasteel deelt in het lot van zoveel kastelen. Het leeft slechts voort in verhalen. Bij de bijenverzamelplaats werden we even niet begroet door een hondje. De begeleidster gaf overigens het goede voorbeeld daartoe. Ja, en dan loop je langs de huizen en zie je bij het ene huis een grandioze fietsenverzameling, bij het andere een Citroëncollectie (met zeer vermeldenswaardig een bewaakpoes).

Veel panden zijn voorzien van achterstallig onderhoud. Een waar Eldorado dus. Met enige twijfelgevoelens namen we kennis van de ietwat protserig aandoende nieuwbouwwijk. Maar goed dat we snel nu de plassen van het Vlietland konden gaan opzoeken. Even later zaten we op een bankje onze lunchdingen te verorberen. Dan kwamen twee hondjes aan. Waarschijnlijk niet om te bedelen. Maar de begeleidster gaf ons inzicht. We hadden hier van doen met Keessie Kommaar. Automatisch gingen de hersenen van de HH werken en kwamen tot de conclusie dat het andere hondje dan wel Artie moest heten. Wederom zonder een groet van de begeleidster kwam ook aan deze belevenis weer een einde. Maar daar bood de volgende zich al weer aan. HH had net wat watertesten gedaan en toen kwam er een agent van politie op de motor aan. Het betreft hier enkel voetpaden, dus hij reed stapvoets. Waar een normaaldenkend mens op een motor richting aangeeft als men linksaf wil, zeker op een kruising op een voetpad waar de HH lopen, moesten we maar raden wat de plannen van de cowboy waren. Dit resulteerde in verontwaardiging bij de HH, toen de , overigens niet groetende en norse blikken rondwerpende, diender onaangekondigd het ons onmogelijk maakte om ongehinderd de wandeling voort te zetten. Misschien had de onzichtbare zonsverduistering roet in zijn leven gegooid.

Ach, dan is het mooi om in de natuur te lopen en dicht bij het klimeiland te zijn. Of de meneer daar dichtbij echt in zijn auto gepoept had, weten we niet. Maar zijn gedragingen deden het wel vermoeden. Bij de Vogelplas Starrevaart was het een drukte van belang. Niet allen de grote verrekijkers en de vele vogels trokkrn de aandacht; nee het mooiste van al deze rare vogels was de meneer met de ontzettend nieuwe helblauwe gymschoenen.

 Om die nog meer de aandacht te geven, droeg hij daarboven een ietwat te korte blauwzwart geruite pantalon. Een juweeltje. Ook had hij zijn fiets bij zich, op de dijk waar men alleen toegang kan krijgen door over hekken heen te klimmen. Zoals gezegd, een waar fenomeen. Het geheel werd even later HF iets te veel en op het eerst aandienende bankje werd even gerust. Maar wees gerust, er werd ook weer verder gewandeld. Aan het eind van de plas begon de terugweg. Schotse Hooglanders waren dichtbij, maar gezien onze route niet binnen bereik. Wel zagen we een aanzienlijk grote roofvogel boven de plas zweven. En raad eens wie we daar hadden? Goedzo, de zeer zeldzame blauwgegympte. Deze stond er op, ons deelgenoot te maken van zijn waarneming van de door ons reeds gespotte roofvogel.

Maar de HH waren al weer door en zagen nog wat lamschaapjes, een groot lui varken en een dode muis. We zagen af van naaktrecreatie. De havenmeester had geen oren naar ons. HF liep enigszins in de weg op het fiets/wandelpad. HH behoedde hem van een wisse dood. De betrokken fietser en de HH wensten elkaar nog een fijne dag en toen werd het tijd om de Vliet weer over te steken. Of de twee poezen bij het portiek elkanders vrindjes waren, zal voor ons een raadsel blijven, maar binnen enkele minuten werd de HF-auto weer aangetroffen. Na wat oponthoud op de lokale weg naar Leiden, verliep de reis naar Schiebroek voorspoedig. Na aangenaam verpozen in de Gouden Snor ( Affligem dubbel, blond en Brand pils vermengd met klein bittergarnituur) namen de HH afscheid. HH ging er wandelend vandoor. Tot een volgende keer. U weet het nietwaar; vanaf morgen is het bovengenoemde pakket te beschikbaar.