Vijftig

De bio-aardappelenboer was driftig aan het scheppen en floot de hond terug. Daarna vroeg hij aan de HH of ze lekker aan het wandelen waren. Blijkbaar had hij geen kennis van wandelen, maar was wel leergierig. Wij konden vrolijk toegeven, dat het wandelen voor de wind best prettig was. Daarop wilde de man weten of we zo'n 50 km. aan het wegwandelen waren. We zouden wel van ver komen (aliëns?) en op weg zijn naar een slaapplaats. Nadat uit de doeken was gedaan wat de HH aan het ondernemen waren en de hond de hand van HF gelikt had, werd het gesprek afgesloten en gingen we verder. Waarom begint u niet bij de aanloop en het begin van de wandeling etc. vraagt u zich af? Nou gewoon; omdat het kan. Maar goed, daar gaat ie dan. De HH hadden besloten dat een wandeling vanuit Klundert via Willemstad naar Klundert een mooie inspanning zou kunnen zijn.

Ondanks tegenwerking van UPC-internetlevering kon HF de route in de moderne uitvoering van een kompas proppen en zich melden bij HH. Omdat de startplaats en de lengte van de wandeling doet toelieten, werd wat later gestart. HF wist heel goed de route, maar even niet hoe de wegen tegenwoordig met elkaar zijn verbonden. Desalniettemin werd de Voorstraat te Klundert gevonden en konden de schoenendingen gebueren. HH had niet de grote maar de kleine schoenen meegenomen, want veel asfalt. Na een korte aarzeling werd de juiste weg ingeslagen en al snel zat de pas er goed in. Bij de school mocht gehaald en gebracht worden. Door wie vermeldde het bord niet.

Dat Klundert niet al te ver van industriegebied ligt, kon worden vastgesteld aan de hand van torens en schoorsteenpijpen. Het deerde ons niet, want we hadden lekker windje tegen. En eenzame vrouw  wandelde ons tegemoet, waarbij de HH argwanend en met een tikkeltje neerbuigendheid werden begluurd. Het tegenwandelende heerspersoon liet het bij een korte groet. Bij het dierenpension werden we hartelijk blaffend begroet, hoewel HH een van zijn oren aardig bedekt hield. De rat, die iets verder aanwezig was, had er geen oren naar.

Zonder door aanstormend verkeer te zijn aangereden, klommen de HH, tegen de adviezen van de routemaker in, rechtstreeks vanaf de Blauwe Hoefsweg de Buitendijk West op. Dit had een voordeel. Zo konden de tot talisman verwerkte haze-onderdelen ons ten deel vallen. Bij de Tonnekreek en het gelijknamige dorp met de gelijknamige straat heeft men veel verstand van 24-uurs riolen. Doe er uw voordeel mee. De Bovensluis is schuldig aan de naamgeving van het recreatiepark aan de Oostdijk. Dat men net op het moment dat wij langskwamen zonodig een caravan op het terrein moest verplaatsen, geeft te denken. Maar wat doet het ertoe. Zo langzamerhand naderden we de grenzen van Willemstad. Bij het kunstwerk De Wachter hielden we even stil, want HF had een beetje wateroverlast. De echte entree in Willemstad was nieuw voor de HH. Het gaf een leuk plaatje van een stemadvertentiebord met rechts daarvan een stukje stadswal en water. Even doorlopen en daar doemde de molen in al haar glorie op. LUNCHTIJD. Op bankje met uitzicht op de haven werden broodjes en brood met diverse soorten beleg genuttigd. Het geheel werd met water overgoten. Toen het vrachtwagentje met draaiende koelmotor op zo'n 50 centimeter achter ons werd geparkeerd, was dat het sein om verder te gaan wandelen.

Wederom tegen de instructies in liepen we naar de bunkers en de stadswal, om vervolgens af te dalen naar de Hellegatsweg. Niet de weg zelf nemen, maar onderaan over het graspad. Zodoende kan men dan een warm onthaal verwachten van een zeer enthousiast exemplaar van het hondenras Drentse Patrijs. Een stukje illegaal en al ras beland men bij de Hel. In tegenstelling tot wat bij godsdienstlessen wordt geleerd, was daar geen sprake van een veel hogere temperatuur. Wel ging het de HH vanaf dat moment voor de wind. Mocht u in een dorp willen gaan wonen, waar eigenlijk uitsluiten nieuwbouwhuizen staan, kunnen we Helwijk aanbevelen. Vanaf Helwijk namen we de Zuidlangeweg. Niet alleen loopt die weg redelijk naar het zuiden, maar voor een wandelaar duurt de weg met haar pakweg 4 km. best lang. Maar ja, dat wordt wel volledig gecompenseerd door het gesprek, wat hierboven als eerste is gememoreerd. Direct daarna gaf de snelheidsmeter langs de kant van de weg aan dat de HH met een snelheid van 5 km. p/u passeerden.

En dan ben je zo in Zwingelspaan. Enige herinneringen aan van de Zande werden opgehaald, maar de ezel had geen zijn in balken. Een vrachtwagen van de Nationale Reserve doemde op en zodoende kwamen we bij de afslag naar Klundert. De man op de fiets had wat triplex gekocht, maar op de vraag van HH wat hij bij zich had werd geen sjoege gegeven. En dat nog wel vlak bij de tijdelijke bushalte. Maar was dat voor motorengebrul vlak bij de kerk aan de voorstraat? Veel mensen buiten ook nog eens een keer. Even later werd duidelijk dat een witte rouwwagen voorop werd gegaan door de lawaaimakers.

En toen stonden de HH weer bij de auto van HF. Van geschikte horeca konden de HH geen blik opvangen, zodat werd afgesloten in de bekende kast van en met boeken. Heerlijke Leffe Blonden werden vergezeld van Bob's bitterballen. Daag.