Niet geopend, dan ook geen Westmalle

Hoe ging dat deze week?

Er was wat heen en weer over de komende vrijdag. Gaan we, hoe laat, waarheen, dat soort beklemmende vragen.
In eerste instantie voor een buitenstaander een soort van buitenaards maar voor de regelmatige lezers klinken deze kreten inmiddels bekend. Vandaar dat genoeg zal zijn om te verwijzen naar bijgaande prent, getoond uit de eigen verzameling van de HH maar mede beschikbaar op runkeeper. Rond 20 km, mag het iets meer zijn, werd ons beloofd.
Geen regen, of slechts weinig, werd ons toegezegd en dat was na gisteren waarin er sprake was van ruimschoots zou dit een prima voorstel mogen zijn en als dusdanig ook geaccepteerd. De hersenscan van HH was onvoldoende dus die van HF bood uitkomst inzake de vervoersrituelen, betalingen en beschrijving dezes.

Op tijd dit keer was HH bij HF alwaar HF enige tijd aarzelde inzake meeneming van fototoestel. Overigens na acceptatie van alweer een nieuwe OOR.
HH was extra op zijn hoede want de laatste keer liep het Belgische Renault avontuur weliswaar op de dag zelf vrij soepel maar later toch met veel gedoe af. Maar het mag gezegd, onderweg naar de bestemming werd geen haarbreed in de weg gelegd. Om de ondraaglijke spanning op voorhand weg te nemen: op de terugweg ook niets aan de hand.

Punt 51 werd parkeerbaar, en HH zonder en HF met jas
aanvaardden de wekelijkse opdracht. Tja, daar waren ze warempel alweer in België.
Tja, wandelen doe je met de benen en wat was deze keer niet anders. HF las de nummers voor en deed dit bijtijds. Slechts een keer mocht HH vasthouden toen hoge nood moest worden verzorgd.
Tja, de verscheidenheid van het landschap hebben wij meermaals vermeld maar ook deze keer ging dit weer op. Het vrouwenklooster werd slecht zijdelings zichtbaar maar "zij" hadden ons wel gezien, want de alarmklok ging af.

Wij spoedden ons derhalve verder. Via de noodzakelijke
nummering kwam het doel van deze week in zicht, de abdij van Westmalle. Wij hadden ons reeds voorgenomen om desnoods een offer te brengen en onderweg reeds een bier aldaar te nemen. Maar weest gerust, dit hoefde niet. Er was sprake van volledige afsluiting. Nu, als wraak zouden wij zoals gemeld dit merk vandaag niet nuttigen, hoewel HF dit bijna aan het eind weer vergeten was. Maar daarover later niets meer.
Helemaal omlopen derhalve en op weg naar een picknick plek. Aangezien dit deel van het parcours niet aan banken deed ging HH in een perk zitten en leunde HF nonchalant tegen een hek. Hoe dan ook verorberden wij ons brood en genoten van water drank. Dat van dat bier was allang vergeten.
Zicht hadden wij op sloopactiviteiten en met name de heer die de
techniek bediende was van uitzonderlijke klasse. De opraapHH hadden een onderling taalgebruik wat de HH zorg baarde. Maar wellicht is dit gangbaar alhier. Bent u collecteur van gebruikten stenen dan dient u zich te haasten.
De rechterzijde bood vooral veel oak, maar of dit nog steeds een veelgevraagd artikel is werd niet helemaal duidelijk.
Ja, vanaf nu voldoende zitbanken, prullenbakken en zodanig. Brecht herinnerde met name HF aan een zitpartij van HH op de schoot van, maar dat zijn details.

Na het roepen van weer een nummer door HF werd erbij gezegd dat van nu af het rechtdoor zou gaan tot nr 51. Je kon het direct merken, vele zorgen vielen van de riante schouders van de HH.
Op het laatste stuk kwamen de paraplu's nog van pas.
Genoeg hierover, op naar de van Brienenoord maar dan iets er van af, daar waar wij vorige week ook buurtten.
Heerlijke herfstbokken en bittergarnituur volgden. Daarna nog een superbal van het huis. Het weekend kon beginnen.