Er was er een jarig en daarom gingen de HH in Rotterdam wandelen. Oh, horen we een aantal mensen zegdenken; dan kunnen jullie elke dag wel in Rotterdam gaan wandelen, want er is altijd wel iemand jarig. Nou, laten we het dan preciseren: een geliefde was jarig en rond vijven thuis was de bedoeling. Zodoende. HH had mooie plannen: het Erasmuspad of het Jeneverpad, maar dan andersom. Starten op de plek waar het een en ander normaal eindigt. Alleen de routebeschrijving werkt daar niet aan mee. HF kwam toen met een geheel zelf verzonnen wandeling op de proppen. Deze moest dan vanaf Rotterdam C.S. beginnen.
Vervolgens door het centrum naar Feijenoord om vervolgens naar het Eiland van Van Brienenoord te gaan. De Afrikaanderbuurt zou dan de opmaat zijn voor een ondergronds stuk middels het Maastunnelvoetgangersgedeelte. Door het Euromastpark en via de Nieuwe Binnenweg neerstrijken bij de horeca, dat de naam van een oud-koning de Belgen draagt. Ter elfder ure zagen de HH elkander op de afgesproken plek en al ras ging het naar de BMW, die uit de muur hangt. Raar eigenlijk, maar wel leuk. Vonden een tweetal andere toeristen ook. Binnen de eerste kilometer kregen we te maken met Het Echte Werk en Zorgwerk. Zoveel werk op de vrijdag zijn we echter niet gewend. Maar blij als we waren, zeker na de fabeltastische prestaties van ons Oranje, wandelden we de opengebroken Meent op, waar een aantal bakvissen op fietsen met de wielen in het rulle zand bleven steken. De HH liepen kordaat door en op naar de Grote Kerk. Ja, deze is groot en dat weet de ANWB in het Nederlands en Engels te vertellen aangaande het hoe, wanneer en waarom. Bent u een keer in de buurt, ga zeker eens kijken. Nou ja en dan is een korte gang naar de Markthal natuurlijk een volgende stap.
Langs de Kunstacademie en vervolgens naar het Witte Huis om dan over te steken en via de trap op de Willemsbrug terecht te komen. Desgewenst kan men daar hardlopen. De HH deden dat niet, maar liepen wel in een stevig tempo door. In de buurt van de Hef is inmiddels een Hefpark aangelegd met onder andere een niet-Cruijffcourt. Op de Koninginnebrug zag HH, dat onverlaten het beweegbare gedeelte van de Hef hebben ontvreemd. Raar maar waar. Via de Roentgenstraat met grote potten Unileverpindakaas naar de Feijenoordkade.
Even oppassen op de brug voor de visser en dan bij het eerste bankje kledingstukken in de rugzakken doen. De RMS blijkt zich tegenwoordig per schip te verplaatsen of wil ons dat in ieder geval doen denken. Het terrein bij de watertoren van Feijenoord mag niet worden betreden omdat het pas is ingezaaid. Dan maar over de Piet Smitkade om uiteindelijk langs het water op het eerder genoemde eiland terecht te komen. Het was inmiddels een mooie tijd geworden om boterhammen en dergelijke te doen, maar het bankje in de zon werd door een deerne bezet. Snode plannen werden gesmeed om het bankje over te nemen, maar nadat we door het volkstuinencomplex hadden gelopen, besloten we dan toch maar op een stuk beton plaats te nemen en daar de etenswaren om te zetten in brandstof voor de HH. Vlak voordat HH daarna een braam tot zich nam, ging hij iets toevoegen aan het milieu. 1 van de Schotse Hooglanders (hebben we niet gezien deze keer) had in een hoop een stokje gestoken ter waarschuwing. Het omhekte gebouw riep toch wel wat vragen op, die we onbeantwoord achterlieten. Bij het bankje aangekomen bleek dit nog steeds in bezit te zijn gehouden door de dame.
Het verliefde paar verderop ging, net als de HH, het eiland dan maar verlaten. Langs de Kuip en de spoorbrug over. Even stonden we stil bij het bedrijf, dat waarschijnlijk ook enigszins stil is blijven staan. Voor hen geldt nog steeds, dat een patient ziekenfonds of particulier is. Een stukje door Vreewijk en dan over de Groene Hilledijk. De drogist annex bierbrouwpaketten leverancier van HF heeft voorgoed de deuren gesloten. Dat kan overigens van veel meer winkels aan deze dijk worden gezegd. Daarom gingen de HH bij de kruising met de Randweg de Hillevliet op. Hoewel we zeker medemensgezind zijn, moest het meisje met de kapotte broek toch maar haar eigen boontjes doppen. Ons inziens moet je trouwens met nieuwe spullen niet naar de Cashconverters gaan. Een filosofie die we hier niet verder gaan toelichten. Op de Putselaan ontdekte HH het Klooster. Bovendien zagen we een ritueel dat we niet kenden: hard lachend elkaar wat vertellen en herhaaldelijk slaan. Onze hobby wordt het niet, maar elk wat wils.
Bij het metrostation waren veel beveiligers om ons een veilige doorgang aan te bieden. We liepen echter gewoon door de Brielselaan op. Blijkbaar vond men het voetpad daar te smal, want we konden een breed stuk asfalt als zodanig benutten zonder door automobielen te worden lastig gevallen. We hadden mooi zicht op meel/koekjesfabrieken en de eigenlijk nooit meer uitvarende Rotterdam. Op de Doklaan wilde HH HF in de war brengen, door een gebouw aan het Karel de Stouteplein, dat lijkt op de toegang tot de Maastunnelwandeling, als ons volgende doel te duiden. Na aanvankelijk aarzelen wees HF de suggestie van de hand en liepen we, ietwat gehinderd door stuifzand, naar de juiste plek bij het water. In de tunnel waakte de camera over ons, evenals een op een stoel gezeten beveiliger.
Eenmaal aan de andere kant weer boven werden we opgevangen door een drietal beveiligers. Om van deze schrik te bekomen, dronken we op een bankje in het Euromastpark nog wat water. Rust en kalmte daalden in ons neer en zodoende konden we weer verder. Na het lezen van een mooi Antiliaans gezegde (Kada kacho ta lembe su mes webu) verlieten we het park en maakten weer deel uit van de stadsdrukte. Langs het Erasmus MC naar de Nieuwe Binnenweg. Even twijfelden we of we zouden blijven plakken tegenover het Deeldercafé, maar we liepen toch door naar ons in eerste instantie bedachte pleisterplaats. Aan de straatkant was voor ons geen geschikte plek, zodat we in de achtertuin terecht kwamen. In alle rust namen we La Chouffe, Tank IPA en Leffe Dubbel. Uiteraard bleven de vette happen niet uit. Dit keer in de vorm van de onvolprezen kalfsbitterballen. Toen we vergezeld werden van een ander gezelschap, streken we de vlag en gingen huiswaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten