Het Nationale Wandeldictee der Heeren 2013

Het ware ons liever geweest deze aanhef als uniek element te kunnen toevoegen want dat hier kritiek komen gaat is ons evident. Vraagt het ook enen Heer van Kooten en u geeft ons wis en waarachtig.
Derhalve moet ons van het hart dat het ons niet te doen is om leesbaarheid, klare taal is echt niet aan dezen besteed en vrienden dan wel bierdrinkers paaien behoort tot de extravagante categorie.
Heeft een dergelijk proza dan tot doel der geen een? Helemaal positief is dit door u beantwoord indien en mits u hier volkomen ongenaakbaar een jawel op had willen antwoorden. Iedere verbastering dan wel aanfluiting op het hoogste niveau zal ons alleen maar sterker uit de strijd doen komen. Want dat onze prachtige wollige taal met zin na zin nietszeggende informatie moet ons van het hart en dient vanuit dat want worden opgeschreven.
Regel na regel hierna zal u tot verbazing, wellicht ontzetting maar toch zeker ook tot een zekere hoe bestaat het emotie begeleiden. Verbaast u derhalve wederom en geeft het aan anderen door. Want het is nu eenmaal bekend dat de HH politici (niet de verwarren met de HH wandelaars, want die zijn slechts een duo) van ons een groot kenniscentrum willen maken met orakelachtige voorspellende waarheden. Mits en hallo bent u daar nog?
Dan gaat het hieronder verder.
Oplettendheid is een eigenschap die vrijwel vanzelfsprekend aan deze HH wordt toegekend. Nimmer was u hierin van een gelijke mening meer dan nu. Dat impliceert een zekere eigenschap aan HH zijde die gekenmerkt dient te worden als daadkrachtig, onverzettelijk en tot heel veel bereid. Ook het ondernemen van enorme reizen behoort hiertoe.
Vandaar het opzoeken van de krochten van dit onmetelijke koninkrijk en in dier voege bereikten wij in alle redelijkheid het onvolprezen station van Ede. In ogenschouw nemend in deze dat HF het noodzakelijk en zeker verantwoord vond om in eerste instantie de rit enigszins onnodig op te rekken met een visitatie deze keer niet van anus-regionen maar nagenoeg van dezelfde strekking Lunteren en omgeving. Kerkgebouwen en alles wat hiermee te maken heeft treft u hier aan, maar ook een verbasterd tot kijk. Natuurlijk en vanzelfsprekend (dit laatste wordt hier in figuurlijke zin gehanteerd, aangezien HH nooit vanzelf spreekt) werd dan allengs toch het station bereikt, alwaar de aanduiding Ede-Wageningen op zich recht doet aan het uitgestelde.
Welke bronvermelding dekt hier de lading? Eigenlijk heel simpel en dito eenvoudig: de Groene Wissel met het exacte nummer 267. Als sub-dekking wordt "Bossen en Beken" gehanteerd.
Nagenoeg als bekend mag het volgende worden verondersteld:
- schoenen die op dat moment aan zijn uittrekken
- idem m.b.t. de sokken hoewel niet in alle omstandigheden
- andere sokken aantrekken die het wandelen tot een ware beleving maken
- idem m.b.t. schoenen die hier net een beetje dat aan toevoegen

Op weg gaan is altijd een optie en aldus ook deze keer. Wij mogen u erop attenderen dat een goede voorbereiding het of een verschil kan maken tussen overleven en niet navertellen. Leest u zich dan ook vooraf goed in met betrekking tot een begrip als centrumzijde. U heeft dit zeker en vast nodig.
Ach, zoals velen u voorgingen treft de HH geen blaam als wij hier memoreren dat getracht werd de beschrijving van de route nagenoeg nauwkeurig en als "pieten precies" tot uitvoering te brengen. Volgt u zelf de beschrijving en leest u even of langer mee? Dan zijn er geen bijzonderheden
aangaande de punten 1,2 3 4, maar bij 5 gingen uw heerschappen dan toch de mist in. Hoewel de live-plattegrond wellicht bij u geen angst en beven veroorzaakt ligt hier een lijdensweg aan ten grondslag die zijn en haar weerga niet kent, nu natuurlijk hierna wel.
De verwarring lijkt zijn basis te vinden in de rood-witten, het verlaten hiervan en de werkelijk levensgevaarlijke tot wel gladgestreken overgangen die de beken doen bedwingen. Termen die u zullen versterken zijn: Paradijsspreng, Bosbeek, Molenbeek, NIVON, Prehistorische begraafplaats, eigen weg geen vrij wandelen, beken en sprengen, maar of u de echte route loopt of een imitatie der HH-route volbrengt, het resultaat is een brede bosweg en LA.  Wij misten de beeldentuin, maar wandelende HH vormen voldoende beelden op uw netvlies, tracht u dit eens voor te stellen.
Hoewel wij u graag interieuren van toiletgebouwen hebben willen doen toekomen waren allen op dit tijdstip bezet door drukkers van dienst. Zodoende is er op dit punt enige leemte in de foto-serie die deze wandelingen doen vergezellen van elkaar. Nog een opmerking der HH: mits nog steeds onder de indruk van onze variant is het verstandig om wanneer u links van de beek loopt niet alleen op uw voorganger te letten met het doel der waarschuwing en zodoende zelf op uwen bips terecht komt, hetgeen daadwerkelijk geschiedde. Aangezien dit HF overkwam behoeven wij hier niet bekend te maken wie het is en was. Na een avontuurlijke oversteek en doorkruising van de natuurcamping (het hield maar niet op) bereikten wij dan het spoorwegtalud en fietspad met een RA-mogelijkheid.
(punt 7 maar dan iets anders). Dit impliceert dat u zojuist de beraadslagingen van de punten 5 en 6 hebt ingenomen.
Wanneer u dan ook Ap20325 ontwaart kunt u mits wacht voor de volgende trein want dat kan echt een oversteek wagen. Tijdens de HH-oversteek was sprake van vooraf een ICE-trein maar er was geen machte om u dit kenbaar te maken. Nederige verontschuldigingen waren hier op hun plaats geweest. De lange weg kunt u gewoon volgend, het maakt niet uit of gehoor wordt gegeven aan honger gevoelens. De HH deden dit wel, adepten als zij zijn, en genoten van diverse hammen dan wel broodjes aangevuld met water dat indirect dan weer uit Wateringen is overgeleverd.
Op dit moment dient u en de uwen bijzonder waakzaam te zijn want u kunt hier te vroeg, te laat maar ook juist op tijd de goede afslag naar links nemen. U kunt deze plek herkennen aan de afwaterplaats van HH. Het is slechts bij hoge uitzondering dat dergelijke tips aan dit proza worden toegevoegd.
Mits geen last ven hoogtevrees kunt u bij voldoende oplettendheid diep rechts beneden van u de
Renkumsebeek ontwaren. Hou deze rakker zeer wel in de gaten want bij de zich als allereerste (niet eerder dus) gelegenheid gaat u hierover heen in de meest letterlijke zin en bereikt u de overzijde. Nu begint een zeer avontuurlijk deel van de route waarbij sluiertippend slechts gememoreerd kan worden dat zeer duistere omgevingen hiermee te maken hebben. Inmiddels is hier punt 8 ongemerkt in uw route deelgenoot geworden. Mijmerend langs snelweg, treinrails en natuurlijk als laatste weer de kazerne van de heenweg, die wij om die reden niet eerder hebben vermeld, iedere herhaling vermijdend zodoende, bereikt u spoor 1b alwaar u de trein kunt nemen, maar dan komt u thuis tot de ontdekking dat de auto wellicht nog in Ede staat. De HH suggereren derhalve om uw voertuig ook voor de terugreis te benutten.
Als dit met uw instemming is berekend maakt u gebruik van de hierboven aangegeven opsomming maar dan in opgaande lijn en laat u ook nu Lunteren gewoon achter zonder een hernieuwde visitatie en zoeft u over 's-Rijks wegen naar uw herkomst regio, in ons geval omgeving 010.
Aldaar kennen wij Wout maar nog niet zijn opvolger. Zodoende volgde een allerhartelijkst eerste maal zien met een van de vele illustere nagangers van genoemde Wout en deze deed ons zonder omfloerste omwegen min of meer direct bieren van de bock en wat bitterheden toekomen. Onder het genot van mijmeringen besloten de HH deze laatste wandeling van 2013 in deze samenstelling.
Het ligt in de verwachting dat 2014 meer van dit gaat bieden, maar dat zal dan toch echt moeten wachten, u derhalve ook.
Mede namens de HH maar zeker ook namens de HD wensen wij prettige dagen, op welke wijze verpozing dan ook geschieden mag, een nagenoeg rimpelloze overgang naar 2014 en natuurlijk wensen wij u wijsheid toe bij alle verleidingen die de komende tijd uw pad zullen kruisen.

Malle HH

Doe eens gek en gooi je haar los. Voor HH is dat minder makkelijk (dat haar losgooien bedoelen we dan) dan voor HF, aangezien HH zijn haar altijd los heeft. Weliswaar aan enen kant nog steeds vast. Alhoewel bij nader inzien HF zijn haar ook altijd aan 1 kant vast heeft. Haar losgooien is dus eigenlijk voor de HH niet aan de orde. Daardoor blijft het eens gek doen slechts over. Nou, dan dat maar. Wandelen doen de HH graag, dus dat geldt en telt niet. Maar tijdens het wandelen over gek doen fantaseren kan natuurlijk wel. Tot zover een klein inkijkje in de gedachtenwereld van de HH.

HF had HH verteld, dat de wandeling van deze week wederom ingekort zou worden doordat er muzikale (overigens niet kaal, maar behaard) dingen zouden worden gedaan. Deze bangmakerij waaide over en er kon dus met volle teugen aan een volledige route worden begonnen. HH had nog eentje in en om Malle (Oostmalle om precies te zien) in petto; 's Herenbos kon worden bewandeld.

Via routeyou had iemand haar wereldkundig gemaakt. Nou, kan het nog mooier! Mist deerde noch de auto van als HH zelf, zodat HF, na ontvangst van een oor, vrolijk instapte en meeging. Zonder fileopstopping reed HH in een keurig tempo naar de plek, waar geparkeerd zou gaan worden. Dat dat uiteindelijk een andere dan de bedoelde plek was, mag geen enkele pret deren. Jassen aan, schoenendingen en sjaals om, HF handschoenen aan en vooruit met de geit. De zon diende zichzelf aan en ondanks wat uitglijdprobeeracties werden de eerste paar honderd meter zo al een prettige gewaarwording. Daar waar pas geleden nog maiskolven te oogsten waren, was nu sprake van stoppelvelden. HH vond, dat iets aan de irrigatie gedaan diende te worden en voegde daden bij woorden. Koffie was de oorzaak; de omstandigheden ter plekke de aanleiding. De ganzen wilden de actie wel eens vanuit de lucht waarnemen. Bij het omheinde bedrijventerrein geldt een algeheel rookverbod, maar gaten graven is wel toegestaan. Iets verderop bleek, dat niet alleen de HH van de zon genoten.
  De poezewoes stak met kop en de rest boven alles uit. Pas geleden was er een cola-feestje geweest bij de boerderij met de auto uit Roemenië. Veel aandacht konden we er niet aan besteden, want de Hoogstraatsebaan moesten we oversteken. Dat ging ons overigens goed af. Kortstondig mochten we de bebouwde kom in. Iets verderop zagen we duif, die het hoofd verloren had. Niets zinnigs kwam er meer uit. De drukke fazant bracht ook niets zinnigs uit en dat zelfs met hoofd. Het ietwat schuchtere paard wilde over het aanwezige hoofd geaaid worden. Dat deden de HH dan ook. Dat dat jaloezie opleverde bij een iets verder in een hok staand paard, kwam omdat de HH geen toegang hadden tot dat hok.

 Stampend en dergelijke werd teleurstelling geuit. HH had achter een hek een blafrussell ontdekt. HF werd gevraagd een foto van het schitterende hondengebit te maken, maar bij de aanblik van nog een wandelaar, verdween de blafkees gelijk sneeuw voor de zon. Zoals gezegd was het bebouwd wandelen van korte duur en op de Meethovenlaan begonnen bij de HH zich tekenen van lavingstekorten zich op te dringen. Ah, daar was een slagboom, waartegen leunend in de zon gegeten en gedronken kon worden. En dat gebeurde dus ook. De uitnodiging voor het Sinterklaasfeest in Vilvoorde moesten we afslaan. Kennisgenomen hebbende van het fenomeen verkeersremmer en nadat het plaatselijke waterpeil naar boven aangepast was, ging de voettocht verder. Tot schrik en jammerheid ontdekten we nog geen vijftig meter verderop een van bankjes voorziene rusthut. Nee HF, we gaan niet ook hier nog eens rusten, hoewel het In Den IX-den Saligheyt betreft. Niet het onderste uit de kan hier. Okee. Op de Molendreef doet men onder andere aan hele grote lego, Fatimaverstopping en bebouwing in geheel eigen stijl. De Turnhoutsebaan oversteken was niet erg moeilijk. Evenals de Herentalsebaan trouwens. Hierna mochten we al zijdelings genieten van 's Herenbos.

 Maar de Salphensebaan bracht ons naar de plek, waar we het bedoelde bos in mochten gaan. De aldaar liggende Lopende Beek zagen we en kregen een rondleiding langs bebouwing en een waterpartij met eilandje. Bij het kasteel de Renesse was ook nog een boswachtershuisje, een mammoetboom en een jongen en een meisje, die de oude veters van hun oma oprookten. Aangezien er tot nu toe weinig tot geen eigen inbreng der HH zelven was, werd dat wel tijd. Op gepaste wijze kozen we onze eigen weg en gingen de kortste weg naar de auto terug. Tot zover onze Malse belevenissen. Nakaarten gebeurde in het bijzijn van een gouden leeuw. Het bokbier was net op, maar het vervangende bier werd in de magen vergezeld van nu wel aanwezige pittige gehaktballetjes. Wat gaan de HH volgende week ondernemen? Blijf afgestemd op deze zender.

Deze titel zegt niets

 

En dat hoeft ook niet. Het kan u immers wellicht niets schelen. Wat zegt een titel immers? Vaak is het een aandachtstrekker, dat hebben de HH niet nodig. Soms is het dubbelzinnig maar van het opschrijven van zinnige informatie moet u niet bij de HH zijn. Wij snappen zelf na het tikken van deze tekst vaak al niet meer het doel, de opzet maar zeker ook de herkomst. In het kader van de privacy wetgeving kunnen wij natuurlijk ook niet precies prijsgeven waarom en waardoor. Niettemin is het ons echt niet vreemd om te verstaan te geven dat er gisteren en vandaag een storm over Nederland trok.
En of dat nog niet erg genoeg was is een van onze meest vreedzame medeburgers overleden. Dat kan geen toeval zijn. Rust zacht Madima. En dan gaan de HH ook nog wandelen!
De HH troffen maatregelen die voor de terugdeinzers onvoorstelbaar moeten hebben geklonken. Ten eerste deden wij gewoon ons ding. Dat valt ons op reguliere dagen al niet makkelijk laat zitten met al deze druk. Wat ons gewone ding is kunnen wij niet onthullen maar arbeid heeft hier niets mee te maken laat staan van doen. Erger nog, het valt niet te ontkennen.
Mede hierdoor of wellicht daardoor werd besloten om het weer van vorige week in Zevenbergen te laten en vandaag te doen of er niets aan de hand zou zijn. Dat betekent een nagenoeg hartelijk weerzien der HH waarbij deze keer slechts van een kant giften werden overgedragen. De ander dankte gepast maar voelde zich ongemakkelijk natuurlijk. Doen alsof je het niet scheelt is het devies in deze situaties en aldus merkt HF op dat Brasschaat tot de gelukkigen was uitverkozen om de HH dit keer te mogen verwelkomen. In korte tijd dus driemaal, me dunkt... je zou er maar wonen met steeds die kans om the real thing (in gewoon NL: de echte HH) te kunnen meemaken.
Nochtans zou het ook een reden kunnen zijn om te verkassen. Het weer zou ons goedgezind zijn en na vorige week was dat welkom. Natuurlijk zouden de mensen thuis achteraf kunnen zeggen dat wij geen zonnig weer hebben gehad, maar die types heb je altijd. Niets om je druk over te maken. Evenmin over die zinloze stopbewegingen op de E19 richting Antwerpen. Wat je ook doet om de komst van de HH te dwarsbomen zal ons alleen maar sterker en doortastender maken om het doel te bereiken.
Parkeren deden wij op de inmiddels bekende locatie bij de begraafplaats aan de Mieksebaan. Je kunt er heerlijk parkeren en filosoferen. Ook kan de auto zelfstandig achterblijven en dat is voor de HH een prettige bijkomstigheid. Keer op keer blijkt hoe handig het is om bij de startplek terug te keren en daar de auto weer aan te treffen met de glimlach op het gezicht.
Enfin, schoenenwissel, sokken soms en daar gingen ze. HF had ook nog techniek bijgeschakeld die aangaf welke route wij liepen. Niet dat hij dit onderweg makkelijk kon lezen, maar het
voelde toch goed.
Nu ja, op weg, via nr 97 naar 99 naar 66. Kasteel van de vorige keer een beetje anders passerend en dan het gedoe uit en de vrijen wereld is. 65>1>4>5.
Bij de Naald bleek maar weer hoe druk je als gemeente ambtenaar aan de bak moet. Logisch om dat aan iedere passant uit te leggen.  82>.........................
U ziet dat wederom 82 een heel gedoe bleek. Gewaarschuwde HH tellen voor 4 dus bij brug
13 werd enorm uitgekeken. Het hielp niet veel maar de route werd 180 anders vervolgd. En maar lopen langs het kanaal. Maar de aanhoudende HH overwonnen hun onzekerheid en plek 82 werd bereikt. Het hielp niet veel want daar waar het had moeten zijn:
82>81>7>81>6>8>10>12 deden wij alsmaar door en zelfs 13 passeerden wij gewoon. Niettemin werd het toen tijd voor eigen inbreng die ons wel heel snel bij 12 deed belanden. In feite dus niets aan de hand zou je zeggen.
HH bood aan om op een leuke plek te gaan zitten maar HF voelde druk om verder te wandelen. Niet dat zoiets een betere schaftplek opleverde overigens. 79>80>30>81>82>31>83>88>90>91>94>97 vormt het restant van de route waar aan het einde toch nog kort eigen inbreng noodzakelijk was keuvelend als wij waren liepen wij uiteraard EN aan de verkeerde zijde van de weg EN lag het tempo veel te hoog. Het eind van de route trakteerde ons op een schoon kasteelpark maar wel met een kopie van een poort. Maar de Fransen schijnen het niet te weten.....

Niettemin werd de auto bereikt, sommigen zouden gezien het weer zeggen "precies op tijd" maar de HH deden gewoon hun omgekeerde ding en HF reed al stug richting NL terwijl HH nog vrijwel van niets wist. Aangezien de HH ook op hun kleintjes moeten letten had HF al tijdens de heenreis hier de tweede hands benzine getankt, op de terugweg had hij dit ongetwijfeld vergeten ondanks aansporingen hiertoe van HH.

Hoewel voor Breda weer met de snelheidsaanduidingen werd gespeeld
trokken de HH direct huiswaarts, in dit geval met voor HF een bier/bittergarnituur stop in Capelle aan den IJssel, of zeggen we gezien de huidige waterstand Capelle onder den IJssel?

Enige onduidelijkheid over dubbel niet bok zijnde Palm daargelaten werd min of meer verkregen hetgeen was verzocht dus ten goeder trouw werd ook hier weer de rekening vereffend, zoals altijd overigens.

Zevenbuien

Het zal ons benieuwen of de HH volgende week nog samen kunnen wandelen of dat ener of wellicht beiden verplaatst zal/zullen zijn naar het Spaanse gedeelte van Europa.
 Er bestaat namelijk gerede kans, dat een baardpersonage niet erg gecharmeerd is van het doen en laten van de HH. Dit meldde ons iemand van een veiligheidsdienst. De bron maken we uiteraard, gezien ons Wikiwalks-verleden, niet bekend. Om alvast aan het niet-meer-wandelen te kunnen wennen, had HF voorgesteld om deze week een middagwandeling te doen. Het heeft dus niets te maken met een Jantje van Leiden o.i.d.. Kwam wel mooi uit, dat dezelfde HF daardoor in de ochtend een daverend muzikaal geheel kon voorschotelen aan een gewillig gehoor. HH vulde het ontstane gat op geheel eigen wijze in met kraanreparatie en nog veel meer.

 Dat voorkwam niet, dat hij op een afgesproken tijdstip HF uit huis sleurde, nadat diverse hartelijkheden en goederen waren uitgewisseld. Het stond vast: de wandeling zou een Groene Wissel worden, maar welke, dat werd in goed overleg besloten. Een zekere Heer Han (enige Spaanse connectie kan hem niet ontzegd worden, maar dit geheel terzijde) heeft wel eens iets laten vallen over de plaats Zevenbergen. Toeval of niet, er is daar een Markdijk, waarmee een zekere Mark ook weer in beeld komt. Daar naar toe dus. Op gepaste wijze koos HH de meest geschikte parkeerplaats bij station Zevenbergen uit en konden de HH beginnen aan wisselnummertje 248. HH had schalks thuis al wandelschoenen aangedaan en startte de wandeling zonder te wachten op HF, die wel schoenwissel wenste te doen. Nee hoor, niet waar. De HH gingen samen op pad en liepen langs Happy Dees; geen onbekende van Heer Mark. Oh, wat een kleine wereld. HH nuttigde jummie boterhammen met kaas. Herinneringen van de HH aan eerdere afzonderlijke en gezamenlijke bezoeken aan Zevenbergen passeerden de revue. Wist u dat Vincent van Gogh in dit dorp heeft gewoond en dat er een binnenboerderij is? Want daarna kun je kolen bekijken en genieten van een fikse bui. En nog eentje. We zullen het nu alvast maar verklappen. In totaal ontvingen de HH een bui of zeven. Zo, genoeg over de weersomstandigheden. Waar waren we gebleven?

 Wat industrie heeft het ook. Enigszins droog, maar ook weer niet helemaal bereikten we de Achterdijk. Voor liefhebbers van rijtjeshuizen is hier niets te beleven. Bent u meer een aanhanger van huizen, die qua vormgeving niets met elkander van doen hebben, daaraan kunnen hier harten opgehaald worden. Lekker voor de wind op naar de spoorwegovergang.
Oh ja, langs de binnenshuisblafhond en op weg naar de Langeweg. De Maria Farm doet aan bedden en ontbijten, maar daarvoor was het tijdstip niet juist voor de HH. Dus doorwandelen en op naar de Pootweg. Inderdaad geen poot gezien, hoewel de boer wel aan het poten was. Aangezien we gewaarschuwd waren voor slipgevaar deden we heel voorzichtig. De meneer in de Mercedes ook. Op de Zuiddijk aangekomen even langs weer wat industrie, waar een tegemoetkomende auto beschutting zocht. Vlak na Hazeldonk(!!!!!!!!!) staken we de drukke weg over, met in ons kielzog iemand zonder jas. Eindelijk op de Markdijk.  De ingang van de naturistenvereniging was gesloten, maar HH ging toch een lichaamsdeel aan het terrein laten zien. De ploegende boeren waren er toen al vandoor. In de verte zagen we een locomotief. Waarschijnlijk had deze straf, want moest eenzaam en alleen in het open veld staan. Wederom staken we succesvol het spoor over en vlak voordat we rechtsaf gingen, worden we gedwongen tot een slik. Vooruit dan maar. Nieuwbouw wordt er aan de rand van Zevenbergen ruimschoots gepleegd. Zelfs zittend vanuit een bestelbus voor brand- en inbraakbeveiliging. Dat kon niet voorkomen dat de HH het dorp weer binnentraden en voorbij liepen aan het reisbureau speciaal voor Oman, Qatar en andere landen in die omgeving. HH vermoedt, dat het opnieuw aanleggen van de haven van Zevenbergen daar mee te maken heeft.

 Niet over het enige onverharde stukje van de wandeling, maar lekker over asfalt op naar een luxe woonwijk. Over de parkeerplaats bij het openluchtzwembad en daar was al weer sprake van het eindpunt. Jassen en schoenen uit en met vieze en natte broeken filosoferen over de te vlogen afsluitprocedure. Besloten werd om in Oud-IJsselmonde een oude bekende op te zoeken.
Gedoe met al dan niet bittergarnituur was een aanleiding om te gaan kijken of de Leeuw in kwestie nog inmiddels van gedachten was gewijzigd. Nou, behoorlijk zeg. We werden overigens begroet als oude bekenden. Maar toen pittige gehaktballetjes werden gevraagd om de Hertog Jan bockbieren te vergezellen, kwam uit de keuken de mededeling dat een andere keuze moest worden gemaakt. Behulpzaam deed de bedienmevrouw een suggestie en de HH waren om. Een goede keuze bleek te zijn gemaakt. We zouden daarom graag volgende week nog eens een dergelijke ervaring willen hebben. Dus Sinterklaas; please laat ons de komende tijd nog in Nederland.

 

Gorp Roovert Frans en Henk, vrienden voor het leven!

Deze week werd besloten om uitspraken te doen.
Het is anders te onduidelijk voor sommigen en anderen.
Zijn de HH van vlees en bloed? Zijn ze virtueel? Hoe kwam? Niemand vindt het leuk om iedere week te wandelen, stukjes schrijven en dan ook nog bierdrinken. Dat lijkt inderdaad zo.
Maar dan de HH. Onversaagd en onverschrokken nemen zij iedere week de uitdaging aan en gaan de wijde wereld in om U lezers en kijkers te voorzien van de wekelijkse soap.
Dat betekent in dit concrete geval dat ten huize van HH om circa 9.25 uur de telefoon ging en waar normaal gesproken zinnigheid zich aandient werd nu door HF melding gedaan van een oplossende file,
met vrachtwagen, eerst wel toen geen hybrid, etc. Maak hier als vriend van maar eens kaas van. Dat lukt gewoon niet. Het resultaat was een te late arrival door HF ten huize van HH. Tijdschriften werden gewisseld en met verbazing werd geconstateerd dat de vrouwe van thuis was. Zij werd zichzelf geprepareerd voor een morgen-examen en aldus.
Na toewensingen en veel succes en zeven werd afscheid genomen maar niet nadat de route is vastgesteld zijnde de groene wissel nr. 438.

Vastberaden en doortastend kan alleen maar de omschrijving luiden van de gekozen route en de manier waarop HF dit ten uitvoer bracht. Eigenlijk was er al arrivering terwijl Nederland nog wakker werd. Terwijl in Rotterdam e.o. de vochtigheid aanwezig was bleek in het immer attractieve Hilvarenbeek geen sprake. Dus de auto aan de kant, schoenen wisselen en de techniek opstarten. (koude start). Daarna elkaar verwensingen naar het hoofd inzake de komende wandeling en ja hoor, daar gingen ze.

Dit klinkt nu allemaal zeer avontuurlijk maar u moet het eens meemaken!
Tevens bleek dat in deze omgeving twee architectonische stromingen aan het werk zijn. De ene is duidelijk voorstander van spartaans en het hoeft zeker niet dicht. De andere stroming is toch meer voor de luxe en afgesloten muren en daken.

Ach, de route voert u via het Vrijthof en de koestraat het dorp uit alwaar u kennis maakt met de omgeving.
Die bevindt zich volledig rondom u, waar u ook kijkt ziet u deze. Dat betekent niet dat lichtzinnigheid het advies kan zijn. U dient zich terdege bewust te zijn van de gevaren die voortdurend om een hoek gluren. Waarom wij hier zo de nadruk op leggen? Kijk eens hier, wij verslapten een kort moment en de gevolgen waren verschrikkelijk. Daar waar de route mijmert over na een slagboom het bos in hadden de HH al keuvelend toch weer gezorgd voor deviatie en was eigen inbreng het gevolg. Dat had als voordeel dat Esbeek nu eens voor altijd goed onderzocht kon worden (bv: heeft men hier ook voor € 7,50 een heel snack menu ter ophaling oid?).
De HH namen deze taak uiterst serieus en legden minutieus de wandeling in dit deel vast. Ziet de kaart en uit verwonderde kreten, bij voorkeur om 03.47 uur AM.

De daadkracht van de HH bleek alweer van grote klasse want na raadpleging van de wandelkaart kon worden ingegrepen ter correctie.  Dat betekent dat wij nummer 36 en 37 als markering in ons hoofd prentten en hiermee aan de wandel sloegen. Toen dit eenmaal een feit was kon de route verder worden opgepakt conform de beschrijving.

Wandelen deden wij alras tot aan punt 72 en 79, alwaar de emotionele herkenning het noodzakelijk maakte om de route kort te onderbreken en alles op ons in te laten werken. Ondertussen werd de maaltijd genuttigd. HH vertrok voor een kort moment naar België.

Na gedane zaken werd wederom en duo-overleg besloten tot wederom ingrijping. Dus was het hierna ons focussen om min of meer direct maar zeker via verboden toegang ons een weg te banen naar markering 40. Hoewel dit met gevaar voor elkaars leven is geschied lijkt het slechts een regel tekst te zijn?!? Afijn, natuurlijk bereikten wij nummer 40 en pakten wij de figuurlijke zijden draad weer op en volgden de route conform de tekst.

In het laatste deel van de route werden wij tegemoet gekomen door overigen. Zowel masculien als feminien van aard maar niettemin niet hartelijk. Niettemin werd een kritische blik geworpen op onze schoenen en blijkbaar viel dit positief uit want hierna werden wij niet meer lastig gevallen.

Vlakbij Hilvarenbeek,  u weet wel van hiervoor, kwamen de HH erachter hoe het zogenaamde zwarte schaap wordt en werd ontworpen. Aangezien wij (te)veel jonge lezers plezieren kan en mag dit niet genoteerd worden. Indien gewenst kan hier in particuliere sfeer met de HH over gecommuniceerd worden.
Ach, want hierna volgde lijkt bekend te zijn. HF ontdeed zich van schoenen op de ouderwetse methode, HH koos hiervoor een alleraardigst stoeprandje uit. Nadat dit hele ritueel was afgewerkt werd vaart gemaakt richting huiswaarts. Klein Amerika bleek vanaf hier te klein zodat HF diep in het hart weliswaar Goirle wenste te mijden maar hier schijnbaar zonder ongemak bijna in terechtkwam. Gelukkig bracht bijsturing uitkomst. Hierna werd geconstateerd dat het berijden van de "eigen rijbaan" nog wel een kunst op zich is. Hoe dan alleen bereikten wij de wat nu toch wel stamkroeg van de HH genoemd mag worden, zijnde De Krom. Hier was duidelijk sprake van herkenning, blijdschap maar toch ook van een commercieel succes. Want het blijft zo dat waar de HH de horeca aandoen de blijdschap van een ieder dramatisch toeneemt.
Dus dat betekende in dit geval:
- 4 stuks donkere bokken indirect uit Brugge
- een portie culinaire bitterballen uit een Kwekkeboom nest
- live klaargemaakte en verstrekte pittige kippen brokken al dan niet op hun eigen botten.

Eindelijk kon worden afgerekend en waren de HH in feite te vroeg thuis. Volgende week een korte wandeling wegens gebrek aan volledige tijdspanne.

Adverteren doet begeren

Schrik niet, maar de HH doen soms onverwachts iets. Wandelen hoort niet in die categorie. Vaak gaat er een week overheen, maar dan is het weer zover. Soms keren zij na lange tijd terug naar een eerder uitgevoerd exemplaar, maar deze week bleek dat de vorige weekomgeving zo naar meer smaakte, dat Brasschaat zich wederom in de aanwezigheid der HH kon verblijden.
 HH trakteerde HF op een ophaal. Op zijn beurt trakteerde hij HH op bewegende beelden, maar dan in geluidsvorm.
 Op naar de Pauwelslei. Onderweg de zich al wat mooie uitingen van reclame voor: een giervrachtwagen met de kreet "the best shit in town" en een veevervoerwagen met "business-class vervoer". Later op de dag werden we aangenaam verrast door een dame, die openlijk op het bestelbusje de tekst "Ik doe het 1 keer per dag, en jij?" had laten plaatsen. Verder veel oorlogsvoertuigen, die echter enigszins aan hun doel voorbijschoten. Maar dit allemaal geheel ter vrijblijvende informatie. De Pauwelslei bleek niet geheel aan de verwachtingen van de HH te voldoen qua startplek, zodat na enig heen en weer gereis op onnavolgbare wijze de juiste plek wel werd aangedaan, te weten de Fortsebaan. Onder het toeziend oog van diverse poezen deden de HH schoenendingen. Een bijkomstige nieuwigheid van vandaag was, dat HH middels GPS-technologie de route in zijn telefoon had laten plaatsen. Een test zullen we maar zeggen.

Voor alle eventuele vragen was toch ook nog een papieren routekaartje meegenomen. Nou, daar gingen ze dan. Zonnetje erbij en voor we goed en wel aan het lopen waren, diende zich een hinde aan. Zo'n mooi ontvangst hadden de HH niet verwacht, maar werd zeker dankbaar in ontvangst genomen. Al snel troffen we het antitankkanaal, of de -gracht zoals sommigen zeggen, aan. Doeltreffend, want gedurende de hele tijd dat we daar langs liepen geen tank gezien. Wel diverse vakantiehuisjes uit de jaren 1914-1918 zoals we inschatten. Later waren er ook
restanten van een kazerne uit 1912 te zien. Bezichtig werd onmogelijk gemaakt, al was het alleen al door de waarschuwingen voor verdrinking, instorting en ratten. HF kreeg op dat moment een telefonische benadering uit Friesland (Nederland). Maar laten we proberen het enigszins chrono- en logisch te houden. De HH zijn eigenlijk nog steeds wel jongens en daarom mochten we de Garçondreef zomaar oversteken.
De kreet op het muurtje klopt niet, want de HH waren er ook. Na de kazerne werden we een spoorlijn gewaar. Recentelijk geen treinen overheen gereden. Geen rode lichten en spoorbomen. Een stuk natuur van baggerachtige constructie volgde toen. De broeken konden na deze dag dan ook weer fijn in de was. U kent vast wel het gezegde: na bagger komt militair vliegveld. In dit geval volkomen juist. Via de Franselei naar, hoe kan het ook anders, de Korte Franselei. Ondertussen en onderweg veel joekels van huizen met bijpassende hoeveelheid grond. (Zo zagen de HH er uit). Een korte vertwijfeling in een bosje, maar alras kwam ook dat weer op onze pootjes terecht. Weer staken we een spoorweg over. Intussen deden de maagjes knorknor en werd het behoorlijk tijd om te lunchen. Bankjes deden zich echter niet voor. Maar ja, daar voor ben je in België en op de Pretlaan bij de volgende spoorwegovergang konden we op een betonrand gaan zitten. Onder het toeziend oog van een aantal sjampetters en onderhoudsmannen namen we het er goed van. Dat de spoorlijn wel bereden wordt, maakten we in levende lijve mee. Eerst deed de onderhoudsmeneer de bellen rinkelen en de spoorbomen zakken voor een testje, maar daarna toch driemaal voor het echie.

Als afscheid kregen we het oefenritueel nogmaals te zien en te horen.

 Een flink stuk langs de spoorlijn over gloednieuw asfalt, maar toen toch de bewoonde wereld weer in. Daar komt men dus in Kapellen een kapel genaamd Lievenskapel tegen met allerlei dingen er omheen. De HH offerden omdat ze kaarsen in de fik hadden gestoken. Na het rondpunt volgde nog een spoorwegovergang(in ongebruik) van privé-aard en toen mochten we de Uitlegger. Vanuit de Uitlegger even een kleine uitglijder qua route, maar daarna weer het rechte pad op.

 De totale eigen inbreng de HH m.b.t. de route beperkt zich deze keer tot een tiental meters, dus verwaarloosbaar. De vervolging leidde ons langs veel bladverzamelaars en een enkele autowasser. Van de gestrande auto's was dit een mooi exemplaar.

 Zo zoetjes aan kwamen we terug bij de startplaats. Naast ons arriveerden daar twee andere personen. Elk voorzien van een auto en een andere geslachtsuitting. Het hondje was het excuus, de ontmoeting de aanleiding. De HH beleefden een terugreis met een aantal prachtige verkeerssituaties en belandden in Oud-Alblas. Voor ons was de wandeling de aanleiding en het café het excuus. Met een heerlijk voldaan gevoel gingen we na het genot van Kwekballen en zalig bokbier onze respectievelijke HerenDames tegemoet.