Het is blauw en het .................................

  Het antwoord hierop luidt (volledig juist; zelfs de intonaties en de puntigheden):

Benieuwd waar dit orakel te vinden is? Heel eenvoudig eigenlijk en daarom echter niet minder prachtig en toonaangevend: tussen Deil en Enspijk. Hoe komen de HH in het bezit van dit geheel? Gewoon, openstaan voor de dingen die op je pad komen en op de verkeerde momenten de juiste vragen stellen. Voor betreft de inleiding enigszins tot hier en daarna over tot wat andere feitelijkheden. Na de enigszins nattige buitenervaring van Haagse dingen konden de HH alleen maar dromen van andere weerswandelomstandigheden. Daarbij komt nog opgeteld de bereidheid van HH HF te plezieren en automatisch op te halen. Hoewel de boodschap aanvankelijk eigenlijk een mooi ophaaltijdstip in de weg leek te staan, kwam koude kermissen een ander bericht brengen. Zodoende deed HH om exact 09.30 de deurklingel van HF geluid maken. Na uitwisseling van oren en rollende stenen ging de reis worden en tevens gebeuren met een aanvang. "Waar naartoe?"  hoor ik iemand fluisteren.

 Hier en daar kan het antwoord luiden. Het enige juiste is Geldermalsen. Vanaf het daar bijna in de steigers staande NS-station start een route (nee, toevallig geen Groene Wissel) en wel dees: route . We willen wel alvast melden, dat de beloofde 19 km. ongeveer 16,5 bleken te zijn. Maar niet getreurd en het hempje opgebeurd. Het vinden van een geschikte parkeerplaats nam wat tijd in beslag, maar uiteindelijk konden de wandelschoenen voorzien worden van voeten. Dit overigens wel in een wat wazige zetting, hetgeen geenszins aan de HH zelf lag. Desondanks was er nog genoeg te zien en te beleven. Leest u maar verder. Eerst even een korte wandeling over de sporen heen en eigenlijk direct weer terug. Wel met de kennis dat bussen ergens vertrekken. Even gelift en toen de Deilsedijk dan toch maar op. Dat we in de Betuwe waren, waar men erg trots is op hunner fruit, hebben we niet echt opgemerkt. In Deil zelf beleefden we wel al van alles. Dat varieerde van een bord, dat HH erg aanspreekt en afzuiging door grondwerkers tot een fraai smeedwerk voor een persoon, die niet al te lang geleden vader is geworden.

De familie van Rijnsoever heeft de Linge-oever verkozen als woon/werkplek. We sluiten de lang niet volledige opsomming met het vermeldenswaardige feit, dat de HH, na de bron/oorsprongplek, nu ook op de hoogte zijn van 't Einde. Met deze kennis op zak op naar Enspijk. Veel modder op de weg. HH had een uitstekend raadsel en legde dat aan een paar plaatselijke jeugdige koevrouwen voor.

Men was én zeer verbaasd over de vraagstelling én wist het antwoorde niet.

 De witte molen zagen we en het bordje Molenweg leek dan ook op een misverstand te berusten. Even later bleek dat de molen toch weg was. Pure magie. Het HH-raadsel werd ook aan de ezel en, zoals u aan het beginfilmpje kan aflezen, is de ezel echt niet dom en wist in geuren en kleuren het complete antwoord te berde te brengen. Naast het voetveer en een buitenhuisschilder bood Enspijk ons niet al te veel vertier en daarom over de brug naar de Notenlaan. Waarom is ons niet duidelijk, maar daar mag men uitsluitend alleen noten rapen. Enkelen waren in overtreding, zagen we. Hierdoor aangezet durfde HF ook wel over te gaan tot opraping van een walnoot. Na een korte overdenking bij het Klooster hervatten we onze weg via de Biersteeg (in plaats van de aanbevolen Abelenlaan). Daar werden de HH de ingang naar een nog bestaande ijskelder gewaar. Weer modder op de weg en landbouwverkeer ook alom. De blik van het vrouwspersoon in een kist sprak boekdelen. Gelukkig was daar dan de Woerdsteeg. Leuk hoor, zo in het struikgewas en dergelijke. De maagjes begonnen zich wat te roeren en de afgelopen tijd waren geen bankjes. Na het huis op een landverhoging stond daar ineens een prachtexemplaar van wel twee verdiepingen hoog en een mooi verhaal over oorlog en historie. De broodjes waren heerlijk.


 Nieuwsgierig als we nou eenmaal zijn moesten de HH nog even van gedachten wisselen met weidedieren. Even vaststellen dat een verkeersbord voorzien was van auto's in de juiste kleurstelling, het spoor onderdoor, langs vaste tijdelijke huisvesting en zie daar het NS-station van de Culemborg. Er voor gezorgd dat er legaal gereisd kon worden en vervolgens lieten de HH zich door een persoonlijke chauffeur per trein naar Geldermalsen vervoeren. Een reis van maar liefst zes minuten en zonder vertraging. De HH snappen niet, waarom vele medelanders zo over de NS klagen. Onder begeleidend lawaai van de grasstripper de schoenen verwisseld en op naar Oud-Alblas. Daar wachtte ons ten horeca een prachtige uitleg over bier en met name bokbier. De HH hebben gezamenlijk wel enige kennis van gerstenat, maar de jongedame in kwestie is zeker kundig. Omdat we wat ons een lokaal bokbier leek bestelden, werd ons Westmalle Dubbel aangeboden. Aangezien we ons daarna een, qua alcohol, lichter biertje wilden doen laten smaken, stelde de juffrouw ons voor Westmalle Tripel te nuttigen. Waarschijnlijk op grond van de kleur. We bestelden daarom, gezien het jaargetijde, een Lentebok van Anker. De Kwekkeboom bitterballen waren, net als de bieren, overheerlijk, zodat de HH voldaan waren.