De heide bleek niet bleek.

Het komt niet vaak voor, maar soms zien de HH elkaar ook door de weeks.
 Nog minder vaak komt het voor dat dat zonder afspraak gebeurd. Deze week dus wel: HF ging boodschappen halen en HH reed door de straat. De ontmoeting was kort en gezellig en eindigde met de kreet, dat er vrijdag weer geknald zou gaan worden. Zo gezegd en daarom kwam HH naar HF toe om dan samen door te rijden naar Ulicoten. Daar vandaan start namelijk de wandeling van de VVV Baarle met de naam "Bleeke Heide". De wandelingmakers geven de keuze tussen 11, 17 of 22 km. U mag 1 keer raden welke de HH uitgekozen hadden. Mooie stuurmanskunde bracht de HH naar een zeer geschikte parkeerplek naast de H. Bernarduskerk, waarbij de H niet staat voor heer.

 Eén van de mooiste schoenwissels van dit jaar, waarbij HH zelfs condoompjes over een aantal tenen schoof. Meer informatie hierover willen we hier niet kwijt. Hoewel bewolkt was een droge en redelijk warme dag voorspeld en de wandeling ging van start. In een stukje van het kerkgebouw is een geldautomaat aangebracht, waar wellicht het zondags aan de kerk gedoneerde geld door bemiddeling van de Rabobank weer terug kan worden verkregen. Dingen volgden elkaar daarna in een redelijk rap tempo op. Het uiteinde van de peddel, de mededeling omtrent afgeven van post en goederen en wat dies meer zij. Om bij de familie van Turenhout naar binnen te kunnen (we zagen dat dat kan, alleen een rare manier om naar de bovendieping te gaan) moet een hek open. Er dient dan wel op de hond gepast te worden, ondanks de bewaking. De zeer luxe bank kwam duidelijk te vroeg, maar het uitzicht daar vanaf is wel mooi, hoor. Hoe de mensen er bij komen; wij weten het niet. Regelmatig wordt ons namelijk gevraagd of we voor de vierdaagse oefenen. Zo ook tijdens deze wandeling. Voor deze ene keer gingen we mee in het verhaal en lieten desgewenst de heer die ons aansprak weten, dat het veel oefening vergt om de vijftig per dag te halen. De toevoeging dat het wat ons aangaat om vijftig bier gaat, werd vriendelijk om zeep geholpen door de opmerking "op papier halen". Verwarring was dus gesticht. Na een beetje meer verwarring bij een ven en een bomenrijtje namen we toch resoluut afscheid van de verkorting om iets verderop een koeiemeisje even te moeten attenderen op haar vies wordende hoefjes. De ganzen waren toen uiteraard allang opgestegen onder luidruchtigheid. De (hard)loper met snor en geel shirt groette wel, maar niet van harte. Waarschijnlijk wist hij toen al dat we hem een stuk verderop weer tegen zouden komen. Graag hadden de HH zich ingeschreven voor 1 van de vele mogelijkheden tot zelfontplooiing, die bij boerderij M. Kluver worden aangeboden. Bijvoorbeeld windstreken zouden we graag aanleren. Onze huidige streken zijn ietwat afgevlakt. En wat dacht u van mysteriescholen? Genoeg reclame gemaakt.

Dat geldt niet voor de volgende zaak. Indien u onze bezigheden een aantal keren heeft gevolgd, zal het u niet ontgaan zijn, dat de HH na afloop van wandeldingen bierversnaperingen tot zich nemen. Uiteraard weten we dat dat vocht ergens bereid wordt. Soms maken we nooit wat mee, maar nu stonden we toch oog in oog met een bestelbus van Dorpsbrouwerij De Pimpelmeesch (  www.pimpelmeesch.nl) te Chaam. De brouwmeester was bezig en we mochten een kijkje in de keuken nemen. Bij Klein Amerika dronken de HH wel eens een flesje Blonde Snol en Vurige Non. Deze twee blijken de kadoverpakking uitgaven te zijn van Chaamse Dubbel en Tripel en die heuren oorsprong vinden in deze brouwerij. De HH waren enorm in hun nopjes. De geur van het brouwsel wat gemaakt werd zorgde overigens ook voor eetlusttrek en het eerste en tevens behoorlijk beste bankje werd bestegen om bammetjes enzo te doen. Dat de wandeling hier wederom een verkortingspunt aanbod was aan ons niet besteed. De wandeling, de hele wandeling en niets behalve de hele wandeling wilden we. De wandeling heet niet voor niets Bleeke Heide en om dan de naamgever niet te bezoeken is natuurlijk een behoorlijk beetje krom. Enkele pogingen in de routebeschrijving om ons om de figuurlijke tuin te leiden mislukten en zodoende kon HF even speciaal genieten van het uitzicht op uitwerpselen in grote en kleine vorm. HH bestudeerde ondertussen andere wandelaars en wat dies meer zij. Af en toe een stukje Smokkelaarspad, maar op de Bergweg niet meer.  Eigenlijk ongeveer precies op de plek, waar een bordje aangaf, dat als je linksaf zou gaan, ergens halve kopjes koffie zou kunnen gaan drinken. Wij rechtdoor natuurlijk, want we wilden de tractor met huifkar uiteraard niet missen. Langs de zorgboerdeij naar de Vagevuurstraat. Het vuur was erg vaag, want de HH hebben het niet gezien. De geurhond met begeleiding was zwaar aan het hijgen, maar dat kwam omdat de hond liever los loopt. De HH begrijpen dat wel en lopen zelf ook liever los. De hele dag hadden we voor vele koeien, schapen en paarden al liedjes gezongen (overigens met wisselend succes), maar na het beekje voelden we in onszelf de dichterlijke aders opkolken.

 HH was echt op zijn best en de ene na de andere prachtige uiting van poëzie werd aan de wereld geschonken. Helaas; voor bundeling bestaan nog geen plannen. Ondertussen ging het wandelen gewoon door en zo kwam het dat we bij de HH-auto terugkwamen. Voeten werden onder luid gejuich uit de wandelschoenen bevrijd en het werd tijd voor de volgende stap: op naar Klein Amerika. Door bleek Meta een morfose te hebben gedaan en de familie Lindeboom was verkozen tot hofleverancier. Nee, vandaag geen snollen of nonnen, maar Gouverneur Venloos Alt, Blond en Speciale 140. Lekker en leerzaam, zeker met de bitterballen als begeleiding. Zo, onze sponsoren kunnen tevreden zijn; wij sowieso.