De HH op bezoek bij vijf heren

Omdat het nu wel duidelijk is, dat Groningen hulp krijgt in welke vorm dan ook, konden de HH zich wijdden aan een ander stuk Nederland. Voorop staat uiteraard altijd, dat er een beetje gezocht gaat worden. In dit geval een wandelroute. HH had HF bij hem thuis uitgenodigd om na aankomst te ten huize daar, een gesprekswandeling te gaan doen. Op gepaste wijze koos hij daarvoor een hollandser dan Hollandroute; ziehier de uitgekozene: http://www.natuurcentrum.nl/vijfheerenlanden%20wandeling.htm . In de hoop in de polder een model tegen te komen, deed HF Tomtommen om vervolgens op advies van HH de Tomtom te negeren. Hoe dan ook: de pret was begonnen. Zoals ons beloofd, was de schaapskooi gesloten, maar ondanks dat wist HF een mooie parkeerplek te vinden. Uiteraard enkele rituelen.
Alle informatie die hierna volgt, is vanwege de inhoud van
bijgeplaatste foto eigenlijk geheim, dus we verzoeken u geen gewag te maken van het één en ander. De eerste stappen werden we gadegeslagen door een vrolijk kijkend honddier, die lang moest nadenken over de uitnodiging tot meegaan. Uiteindelijk werd toch gekozen om het boerderijerf te blijven bewaken. Zo kwamen de HH in hun tweetje aan op de Zijdekade. De zijde was goed verstopt, maar diefstal van bomen had plaatsgevonden en werd wel waargenomen. Het aangekondigde einde van het fietspad na 50 m. bleek een grove leugen. Maar de vriendelijke blik van de vrouw op de fiets blijft voor altijd op onze netvliezen geprojecteerd. Na de brug deden we toch maar niet het pad direct langs het water, maar benutten het fietspad. Na een zeer korte aarzeling namen de HH het kloeke besluit niet de verkorte versie te gaan doen, maar de hele route uit te wandelen. HH vond bij de vele bankjes een prachtexemplaar voor vuilinname en doneerde. Konden we daarna mooi een kijkje nemen in Middelkoop; genaamd naar de straat die daar ligt. De meeste  (eigenlijk alle) boerderijen, die rechts van de weg staan, staan niet aan de linkerkant. Je zou dan ook verwachten, dat enige aanspraak van rechts zou komen, maar nee hoor. De ruim besnorde man van de aanhanger vol zand bleek een scherp opmerkingsvermogen te hebben en stelde geheel zelfstandig vast, dat de HH aan het wandelen waren. Zijn uiting, dat we de Vijfheerenlandwandeling aan het doen waren, moest daarvan het bewijs leveren. Zowel hij als de twee andere aanwezige mannen roemden de route. De HH stelden voor om dan met zijn vijven te gaan, maar ook hier weer aarzeling en daarna een afwijzende houding. Zit waarschijnlijk in de aard van de lokale bevolking in de vorm van mens en dier. Een befietste rare snuiter liet ons ongevraagd weten, dat blaffen daar eigenlijk nooit voorkomt. Lekker belangrijk, want bij Bloemfontein kluste men lekker aan automobielen. Verbazingwekkend kwam op ons neer, de gewaarwording van omhoog stromend water. En ook het vijfde wiel aan het bestelbusje en de noterende meneer leverden wat vragen op. Het Merwedekanaal is voorzien van een dijk en waarom zou je dat dan niet de Kanaaldijk noemen.

 Veel scheepvaart kan door het kanaal en ten bewijze daarvan een vastlegging. U wellicht onbekend, maar Don Quichot heeft in deze omgeving met zeer veel succes de molens bestreden. Slechts langs de Huibertweg staat er eentje. Over de brug en verder via deze Huibertweg doken we Hei- en Boeicop in om daar brood en zo te doen. De horeca was gesloten, maar de kreet op het bord was het leermoment voor deze dag. Het natuurgebiedje bij de Polderweg werd behoorlijk gemolesteerd. De Bolgerijsekade. Indien u daar een koe (oud of jong) in de sloot ziet, kunt u een telefoonnummer bellen. Het hoeft natuurlijk niet; aan u de keuze.

De HH gingen het griendengebied in en stelden diverse dingen vast. We verklappen hier alleen maar, de conclusie dat alle vier broekspijpen een wasbeurt zouden gaan krijgen. Nu even een tip: houdt u niet van wilgen, dan is dit stuk van de route niet zo geschikt voor u. Nou vooruit, nog een tip: houdt u niet zo van polderlandschap, dan is de rest van de route eigenlijk niet zo geschikt voor u. Het blauwe paaltje troffen we niet aan en toen schoot HF in de stresssssss. Gelukkig was het niet al te warm, zodat HH op koelbloedige wijze de paniek wist te sussen en klommen we na de uitkijkhut gewoon het hek over.  Op het erf van boer Kool nog even met de hond gespeeld en een kijkje in de keuken genomen. Koffie, thee, soep en verse melk zijn er voorhanden. Een blik op de voorgevel en daar was de Schaapskooi weer.
 Daar bleek dat de vuilbakken van A.- en R. dam best gebroederlijk en heel rustig naast elkaar kunnen staan. De terugweg kon worden aanvaard en omdat het weer was, deden de HH bier enzo. Tot slot nog even dit. Er is een groot raadsel: hoewel de HH beiden telkens compleet dezelfde route lopen, loopt HF steevast enkele honderden meters meer. En nee, hij loopt niet stukjes vooruit om dan weer terug te keren bij HH. Ter illustratie: