Wat is dat nou? Weer!

Beste lezers of L.S. zoals sommigen het duiden. U vindt het vast niet erg als wij er voor het gemak van uitgaan, dat dit niet de eerste keer is dat u bij ons aanschuift. Voor alle zekerheid dan toch maar even dit: alvorens de HH van wandelstart gaan, spelen er zich enkele (vaste) rituelen af. Noem het bijgeloof of iets anders, maar veel onderdelen keren elke keer weer terug. Neem nou bijvoorbeeld dat dwangmatige vastleggen van wat de HH gelopen hebben. Daar is overigens een heel plausibele verklaring voor: de deelnemers aan de wandelingen hebben allebei wel op de ene of andere manier last van vergetelheid.

 Eigenlijk geheugensteuntjes ter en voor controle of een bepaalde wandeling de revue al is gepasseerd, zullen we maar zeggen. Ook laten we ons altijd op de dag des wandels voorlichten omtrent de weerssituatie, die ons die dag wordt aangeboden. Zo liggen er vele telefoonlijntjes en/of internetverbindingen naar onder andere Jupiter, Aether, Freyr, Fro, Agni(door een intimi ook wel Pramati genoemd) en ook Helga van Leur. Na grondige analyse wordt dan vaak een besluit genomen. Soms pakt dat goed uit, zoals nu.
's Ochtends veel regen en 's middags volop zon. De HH houden wel van regen, maar bijna nooit als dat tijdens de wandeling over hun hoofden wordt uitgevent. Zon vindt veel meer gretig aftrek en zo kon het, dat voor een middagwandeling werd gekozen. HH zocht en vond een blanke top, verpakt in en verwoord door http://www.delftsehout.nl/_userdata/file/Wandelroute%20Delftland.pdf als wandeling nummer 1. HF haalt HH op en samen naar de startplaats. Starten doen we uiteraard op geheel eigen wijze en wel bij recreatiegeheel Vlugtenburg aan 't Louwtje in 's Gravenzande.

 Ook de routerichting deden we tegendraads en in tegengestelde richting. Twee redenen hiervoor: 1) HH had net met goed gevolg de cursus achterstevoren lezen afgesloten en 2) zodoende hadden we op het strand de windkracht 5 in de rug. Eerst nog wat aarzelend, maar al vrij snel ging der pas er vlot in, net als de boterhammen bij HF. HH thuis al geboterhamd en dat kwam goed uit.
 Multitasken gaat HF vaak slecht en zodoende kwam het achteruitlezen in goede handen.
 De Noordlandseweg en -laan en het -pad boden aan- en uitzichten. Dit stuk van de route is ook geliefd bij fietsers. Daarna kwam Strand en Duin aan de beurt. Leuk op en neer bomen en struikgewas en wat straatwerkers voorbij (eentje gaf de klimop water) en dan de Duinweg en even later de Strandboulevard oversteken. Bij een leuk stukje water stond Harrie (Harry, Harri) op ons te wachten. Blijkbaar had hij weinig tijd, want reeds snel was de vogel gevlogen. Rechtsaf en langs diverse paddenstoelen van de ANWB. Paarden en graafwerkzaamheden ten spijt kwamen we bij de T-splitsing met als keuzes links- en rechtsaf. Eerst even wat eigen inbreng en rechtsaf, maar al snel toch terug en maar naar het strand. Dat er door Nederland nog regelmatig wat op de zee herwonnen wordt konden we nu mooi met eigen ogen zien. Slag Vlugtenburg was enigszins uitgebreid zullen we maar zeggen.

De meneer en zijn 2 wolfshonden (alle drie erg op elkaar lijkend) hadden het al aanschouwd. Zo, en dan nu het strand op.
 Regen en wolken hadden nu ruimschoots ruimbaan gemaakt voor zonneschijn. Schepen en een booreiland aan den einder en vanaf Slag Beukel via Ter Heijde tot aan de Strandweg volgden we nu even volgzaam de route-uitvinder. Zachte stukken, hardere en harde stukken, allerlei strandsoorten kregen we voorgeschoteld. Dit allemaal en ook nog de slaapplaats en douche voor meneer Obama tijdens de NSS kregen we te zien.

Vlak voordat we het strand zouden gaan verlaten, zagen een aantal arbeiders ons, stopten hun arbeid, sloten hun containers en liepen ons vooruit naar het dorp. Nadat zij luid schreeuwend iemand zijn naam toekenden en we zagen waar de sleepboot en waar de sleepboottrekker in moeten, lag de weg naar de Slaperdijk letterlijk voor ons open.
Voorzien van bloemetjes ter enerzijde en ietwat kasbouw ter andere deden we de Nieuwlandsedijk aan.

 Wist u al dat daar veel konijntjes wonen? Nee, dat is wel zo, hoor. Terwijl de wolken weer aan het winnen kwamen, kwamen de HH terug bij startplaats. De meneer van de receptie klom nog even als animatie middels een uitschuifbare ladder op het dak en de HH breiden er een einde aan. Zo kan het dus ook. Ja, en dan het afsluitritueel. Rijp beraad en denkwerk leverde uiteindelijk bij HH het zeer bruikbare plan op, dat "op naar de Oude Sluis" heet. Tegenwoordig kan men daar een begeleidend hapje nuttigen in vele vormen. We genoten van kaas en diverse soorten worst. De begeleiding werd verzorgd door Dikke Mathilde ( http://www.belgische-bieren.be/bier/dikke-mathilde ). De HH smulden en waren danig in hun nopjes.