Geen koetjes en kalfjes, maar schaapjes en lammetjes

En ook veel watervogels (ganzen, eenden, zwanen, meerkoeten, 2 personen in een piepende roeiboot), geiten, poezen, honden, herten, een pony en niet te vergeten twee rare vogels die weer aan hun wandelroep gehoor gaven.

 Van enkelen daarvan kunt u hierna fotografisch genieten; het hoeft niet. En ja, we deden een oversteek, maar voordat het zover was, gebeurde er nog van alles. Wandelen dus.Vorige week bij Waalwijk en deze week namen wij de wijk naar Wijk en Aalburg. Oh ja? En welke route dan? Deze: http://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/356520/wandelroute/rondje-pont.nl . HF naar HH en samen naar WEA. Bij het Rivium zagen we een enorme radiografisch bestuurde elektrische grasmaaier.  Bij WEA zagen we een kleine handgestuurde en aangedreven exemplaar. In de tussenliggende tijd deden we ons tegoed aan afvalwegwerping en een vlotte rit langs onder andere een service bioscoop. Eenmaal in WEA stoppen we tegenover een spiksplinter nieuwe kerk met een bijpassende pastorie genaamd De Pastorie.

 Even verwarring met een sok, maar al snel de Polstraat uit en hop rechtsaf richting de eerder aangehaalde handmaaier. Nog even dit trouwens. HH beloofde en had zin om alleen maar rare foto's te gaan maken. Iets verderop bleek dat onder aan een dijk wonen behoorlijke doofheid oplevert. HH brulde een van de buitenlucht genietend persoon een goede dag toe. Geen sjoege. Nou ja, dan maar lekker verder lopen naar de ambachtelijke palingroker op de T-kruising. Na ontzettend kort aarzelen toch maar geen paling gekocht. Vrij snel nadat we de brug waren overgestoken werden we door een uitzinnige menigte welkom geheten in Gelderland. We hielden het maar net droog. Toen aan de linkerkant Nederhemert-Zuid met kerk en een mooi torentje opdoemde (blijkt achteraf ook nog ergens daarachter een kasteel te zijn), wilde HF daar eigenlijk wel naartoe, maar van de route mocht dat niet. Daarom lekker verder lopen met af en toe regelmatig verkeer.

 Na het parkeerterrein (max. inrijhoogte 2 meter, dus niet voor een busje met rolstoel aan boord) bij het recreatiegebied was het welletjes en gingen we linksaf naar Well. Verrast werden we door de aangeboden potjes home-made jam voor 2 euro per stuk. We wisten nog niet wat de grote oversteek ons aan vermogensverdamping zou gaan opleveren, dus geen jam gekocht. Wel zag HF iets verderop een stukje klompenpad met de naam Baanbrekerpad.  Wij de dijk af en nadat we een schommelpony hadden gesproken de dijk weer op en voor ons was het klompenpad toen reeds weer gedaan.  Dit alles overigens vlak in de buurt van de grenspaal van Neederhemert en Wel en Ammerzoden. Zo op de dijk kwamen we ook het fenomeen B&B tegen. Sommigen nu nog niet open, maar anderen wel al reeds. Voor diegenen die niet weten was B&B betekent, had een uitbater zelfs de moeite genomen om het helemaal ui te schrijven. De vele kleine haventjes zullen tijdens mooie tijden wel voor klandizie zorgen, nemen we aan. Aangekomen in Nederhemert-Noord hoeft u echt de Kapelstraat niet voor 13 meter in te gaan en daarna de dijk weer te volgen. Vlak na de Molenstraat gingen de HH wederom de dijk af met het doel een stuk asfalt af te snijden en wel via H.S.V. De Kreek. Dit leverde een prachtige boterhammeneetplek op onder begeleiding van veel watervogellawaai en vooral ook lekkere zonnestralen.

 Na gedane rust is het weer goed wandelen en al snel bleek dat we weer op de dijk vlak voor de Molenstraat waren. In eerste instantie liepen we daar en waren er geen honden. Nu bleek dat die er wel waren en zeg maar gerust en vele vormen en maten. Wat men gemeen had, was blafgeluiden. Ook werden vanaf nu regelmatig en her en der grasmaaiers aan touwen de dijk afgelaten en weer opgetrokken. Een koddige bezigheid. Inmiddels waren we in Aalst aangekomen. Jeetje, wat hebben ze daar een gigantische steen/betonfabriek zeg. En verderop het recreatiepark De Rietschoof. HH merkte terecht op dat hij blijer zou zijn als het riet niet schoof. Dit weerhoudt echter Annemieke er niet van te trimmen net zo min als Anja zich niet met haar bemoeid. En dan niet alleen van hem van ook van haar.  Aan ons lijf vandaag geen polonaise en daarom over de Veerdam naar het veer. Het pontje lag met open armen voor ons klaar en nadat de kapitein met zijn nieuwe bak koffie ook aan boord was gekomen, HH de nodige pecunia had afgetroggeld (één euro maar liefst) kan de afvaart onder luid lawaai van grasmaaiers plaatsvinden. Heelhuids aan de overzijde aangekomen konden we onze nieuwsgierigheid niet bedwingen en slopen we Veen binnen. Daar is een grote kerk die naar verluid door Engelsen in WO II grotendeels verwoest is. Gerede twijfel omtrent dit verhaal bestaat bij ons, aangezien wij van ontbrekende en verwoeste delen niets hebben kunnen waarnemen. Wel mochten we getuigen zijn van een groepsverkrachting. Op het hoogtepunt waren zeker zes woerden 1 mevrouwtjes eend aan het belagen en erger nog.

 Reden genoeg om Veen de rug toe en terug naar de dijk te keren. Hier leerden we dat verkeerd geschreven saté voorzien is van ijsbolletje. De gemoedelijke en overgestoken enigszins corpulente zwarte labrador begeleidden we terug naar de overzijde, zodat aanstormend verkeer het dier geen kwaad kon doen. In het kader van spreekwoorden en gezegden uitbeelden werd aan ons voorgeschoteld: je moet het dak repareren als het weer gunstig is. Gezegd moet ook nog dat het bereik onderweg zeer matig was, wat wellicht te maken heeft met het N.A.P. en wat daar boven ligt. Al met al was de wandeling op zich zo ongeveer wel ten einde en liepen we nog een tijdje nietsvermoedend door WEA. Schoentjes enzo gedaan en enigszins roodhoofdig naar Oud-Alblas alwaar de HH zich lieten bedienen van Brand Zwaar Blond en Wieckse Witte. Uiteraard in combinatie met de wederom overheerlijke VD bitterballen.