Op naar de 50

Bijzonder mooi wandelen in Zuidland.
Dat werd ons beloofd door de opsteller dezes.
Of dat waar is kunt u zelf ervaren indien u samen met ons de navolgende tekst (wat in feite een gekleurd reisverslag betreft, gezien en beleefd door de ogen en oren van HH op zekere leeftijd, maar trefzeker als altijd).
In dit geval gaan wij u niet vertellen hoe deze informatie is te bekomen, domweg omdat wij er geen zin an hebben. Het is toch niet teveel gevraagd en verwacht dat eigen inbreng in deze tijden van voorkauwen toch ook een zekere eigen charme kent. Daarbij verwachten wij in het algemeen toch minimaal eigen arbeid als u de HH het wandelwerk laat doen.

Goed, volgens de buienradar zouden wij buiend en inderdaad werd dit deel van de wandeling een bevestiging van de verwachting. Hierbij dient wel te worden opgemerkt dat het tijdstip niet correspondeerde met de feiten maar de HH kniesoren niet. Daarvoor hebben wij teveel meegemaakt in de tussentijd.
 

Deze keer werd de zweed bereid gevonden om HF op te halen, waarbij deze de laatste OOR eindelijk weer aan de rechtmatige eigenaar deed toekomen. Geduld wordt uiteindelijk beloond.
Rijden deden wij via de hiervoor aangelegde wegen, eerst richting Spijkenisse en van daaruit naar Zuidland. Aldaar was een hele parkeer voor ons beschikbaar, namens beide HH willen wij de gemeente Zuidland hiervoor nogmaals danken. De volgende keer is een lekker beschut plekje voldoende. Uit veiligheidsoverwegingen had men het personeel geruime tijd naar huis gestuurd, de HH zijn duidelijk nog een onbekend fenomeen in deze gemeente.

Uit voorzorg werd de route in een condoom gedaan en na wenselijkheden over en weer zorgde HF

voor in ieder geval Runkeeper en HH ernaast ook nog voor de Locus digitale route. Dat gaat de accu van de telefoon leuk vinden. Ach, we vertrokken richting molen en vervolgens ging het zoals uit bovenstaande afbeelding moge blijken. Die molen kan nog steeds functioneren hoewel u er niet met de auto moet gaan staan. Parkeren is beperkt. Ach, via een links zijwaarts gaat u richting het water en pakt het eerste wandelpad wat ertoe doet. Wij zagen hier zwemfanaten maar gezien de toegezegde weersomstandigheden waren de HH er niet gerust op of dit nu het aangewezen moment was om de stoer - en fierheid te bewijzen.
Dat betekent dat het eerste deel van de route de Bernisse standvastig enige tijd volgt alvorens via een oversteek richting de haven van Simon te gaan. U kunt hier rustig de opengesteld route nemen. De aanwezigheid van dieren zal u inwendig en exterieur-matig doen volstromen van vreugde.
De maker van deze route doet er werkelijk alles aan om u van deze plaats een maar ook het ander te laten zien. Niet de kerk maar daar hebben de HH wat op gevonden. Wij hebben wat impressies
gemaakt maar kunnen niet alles aan u meedelen, daarvoor is de tijd te beperkt. Ach, hoewel HF de route niet zeker was kwamen
wij er gezamenlijk toch uit wat de beste manier was om richting Spijkenisse te wandelen. U komt er niet helemaal maar wel een heel eind. De route van de fluisterboot is dermate geheimzinnig dat wij u er niets over kunnen vertellen. Exact om 13.00 uur werd de zitbank geleverd zodat de lunch kon beginnen. HF gaf toen aan dat het met de regen wel mee zou vallen en zoals wel vaker begon het toen echt te regenen. Maar de paraplu bracht ook hier uitkomst. Dus eigenlijk kunt u als u zelf ooit mocht wandelen en het gaat regenen ook een paraplu opzetten, wij hebben er niets op tegen. Goed, via wat meer regen gingen wij het bos uit en vervolgden via een gelukkig beboomde dijk de route. Alhier moest HF genieten van een sanitaire stop, waarbij HH werkelijk erg loom doorwandelde. Het was tijdens deze etappe dat herinneringen bij de HH zich aandienden. Maar dat was al van even terug.

Ja, dit deel van de wandeling is wat minder spectaculair maar biedt wel gelegenheid om werkelijk belangrijke zaken met elkaar te bespreken, zoals de datum van de komende trein-wandeling. Hiervoor lijkt Nijmegen nadrukkelijk kandidaat te zijn.
Nadat de Bernisse weer bereikt is kan deze worden aangehouden richting Zuidland. Via een links-rechts manoeuvre waarbij een gevaarlijke weg dient te worden overgestoken gingen wij dan naar Zuidland alwaar wij werden begroet met echte regen, hetgeen de gasten in het hotel niet deerde. Zij hadden het ogenschijnlijk naar de zin, maar dat is slechts een uiterlijke en dito vluchtige constatering. Bij de auto aangekomen werd eerst nog geschuild maar toen het droger werd konden de wandelschoenen weer uit en werd gekoerst naar onder de Brienenoord alwaar hartelijk weerzien plaatsvond met de oorspronkelijke dame in kwestie. De hete ballen kok had waar voor zijn eieren gekozen en beproefd zijn geluk elders. Maar men had een wat kleinere vrouwelijke variant bereid gevonden om voor de HH te bitter garnituren. In combinatie met de wat zwaardere bieren bleek dit een voortreffelijke combi.
Tot een volgend keer.