Soms doen mensen dat. En dat kan verschillende redenen hebben. Maar omdat dit een blog over wandelen is, zullen we niet verder op hurken ingaan. Wandelen; daar gaat het om. Dat de HH een enkele keer een week of zo overslaan kan gebeuren, maar over het algemeen wordt er trouw gewandeld. Daar kan zelfs een koortsaanval van ruim 39 graden niets aan veranderen. Kortom, na een korte afwezigheid van HF naar overzeese gebiedsdelen konden er weer wandelschoenen aangetrokken worden. Maar eerst ging HF naar HH om daar de nieuwe tuinaanleg te bewonderen.
Na goedkeurend geknik doken de HH in de auto om zodoende de reis aan te vangen richting de startplaats van http://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/groene-wissel-oostvoorne/12698/ . In Oostvoorne eerst even gedraal, maar daarna werd de auto heerlijk in de schaduw op een plein geparkeerd. Tijdens de schoen/sok activiteiten kwam een plaatselijke ondernemer vrolijk een kijkje nemen. Goed, landgoederen in de omgeving van Oostvoorne; dat klinkt de HH bekend in de oren. Eerder deden ze een wandeling met de Oostvoornse duinen en een aantal landgoederen als doel.
Al snel bleek dat er wel een klein stukje overlapping is, maar de rest van de route volkomen anders bleek te zijn. Zodoende ontstond er al in een vroeg stadium eigen inbreng. Niet vervelend, maar enige brandneteligheden in Mildenburg moesten we toch doorstaan. Na wat klim- en daalwerk kwamen we bij het hotel uit en zagen daar tegenover, dat er een torentje is gebouwd, genaamd Koepel Zeeburg. Daarna door het Groene Strand met veel riet en bloemetjes. Even de weg oversteken en dan over een gevaarlijk stuk (paarden en moutainbikers) naar de ingang van C.Sipkesslag. Het bij die ingang aanwezige gezin lieten we vertwijfeld achter. De strandopgang lieten we ongemoeid en liepen vol in de zon verder. Bij het infopaneel troffen we twee van zeer grote rugzakken voorziene personen aan. Die vroegen ons advies inzake de gang naar het strand. Terzake kundig wezen we hen de weg en doken zelf de schaduw in. Telkens bleven we ons verbazen over de paden en plekken. Heel veel daarvan waren compleet nieuw voor de HH, hoewel we toch al vaak deze omgeving hebben bezocht. Bij het Breede Water maakten we gebruik van de uitkijkplaats en gingen er eens even rustig voor zitten. Ja, het was etenstijd.
Onverstoorbaar zat het kleine sprinkhaantje op de rand. Meer levende dieren troffen we even verderop aan. Veel van de Hooglanders lagen in de schaduw her en der verspreid, maar eentje was aan het potenbaden. Daarna een klein stukje bekend, maar al ras weer volkomen nieuw. Even later Stypemonde, alwaar in de verte iemand verwoede (tevens mislukte) pogingen deed om ongezien in de wei te hurken. Bij de Tanellaplas was het aanbod van andere wandelaars ineens behoorlijk groot. HH vroeg de dame op leeftijd of zij koffie ging zetten. Lachend vertelde zij dat dat op dat moment niet het geval was. Verderop wist een vrouwspersoon ongevraagd ons te vertellen, dat het een zomerse dag was en dat het ook nog eens bijna weekend was. Voor ons geen nieuws, zodat onze wandeling gewoon door kon gaan. 
De wandelmeneer haalde ons in, maar bedacht zich even later en ging even iets zitten drinken. En zo kwamen we weer in het landgoed Mildenburg aan. Op het bankje dronken we nog wat water en daarna op naar de moestuinmuur. Mooi, maar doodlopend. Eenmaal bij de auto teruggekomen op bankjes de schoenen verwisseld en nog wat water gedronken. Toen werd het tijd om op zoek te gaan naar alcoholisch bier en dergelijke. Dat troffen we aan bij café Centraal. Lekker nakaarten over de erg mooie wandeling werd ondersteund door Edelweiss Weissbier Hefetrüb, Maredsous blond, Radler en overheerlijke bitterballen. Het geheel van deze dag kunnen we met gemak een 9,5 geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten