Waarom wachten tot het droog wordt?

Vandaag stond een hyper moderne wandeling op het programma. Na enkele keren proefdraaien zouden we nu volledig vertrouwen op de techniek en natuurlijk onze eigen onkunde. De spanning zou weleens fors kunnen oplopen. Houden de accu's het? Weet de GPS echt wel waar we zijn? Nu, dergelijke kwesties zouden ons vandaag gaan vergezellen. En daarnaast werd vanwege de natste augustus ook hemelwater beloofd, wellicht in
grote hoeveelheden. Kijk, dat zat dan maar mooi weer in de knip van de HH.
HF was niet bij machte om zelf de technische details te verzorgen maar (en hieraan herken je de echte HH-vrienden) werd door HH ervoor gezorgd dat ook hij in het bezit kwam van de gekozen wandeltocht, die wij met behulp van onze inmiddels legendarische onderdanen zouden gaan maken.

Te bekomen kunt u dit alles via deze link: http://www.groteroutepaden.be/nl/pagina/209-1410-1414-1482/putte-stabroek---berendrecht---zandvliet---putte.html

HH haalde HF op, wederzijds welkom hetend. De vrouwe was nog op bedde gebleven maar niet nadat ook puike wensen aan het adres van de HH waren geuit. Eenmaal in de auto kon het grote gokken beginnen. Hoe zouden we rijden? In ieder geval met de auto en deels via grote wegen. Maar de telefoon van HF wenste een doortocht richting Antwerpen, HH kon toen niet anders dan ingrijpen en zeggen dat "hij er wel voor zou zorgen". Dit schept verwachtingen en brengt verantwoordelijkheden. Maar ondanks gering postuur staat HH zijn mannetje.

Dus via Roosendaal, Bergen op Zoom, etc ging het dan alsnog binnendoor en werd er geparkeerd bij kasteel Ravenhof te Putte.

Aldaar kon snel de schoenenwissel aanvangen, de hard en software werd ingeschakeld waarbij HF nieuwe techniek zou uittesten om te kijken of het werkt en zo ja hoe dan wel. Nu reeds kan verklapt worden dat dit geen blijvertje is, Locus is toch de betere.

Het eerste deel van de route was bekend, hoewel de maker van deze route toch kans had gezien enige deviatie aan te brengen zodat wij toch een ander deel van deze bossen te zien kregen. Daar waar de vorige route dan afboog gingen wij verder, zowel richting grote weg als waterwegen. Dat hierbij enige dorpen zouden worden aangedaan is alleen maar leuk toch?

Vanaf dit moment werden de HH wederom geconfronteerd met de bevestiging waarom zij dit toch zo'n leuk wandelland vinden. Hoewel oh zo dichtbij voelt deze wereld toch heel anders. Dit uit zich met name in de diversiteit van de bouwstijlen die in NL geen doorgang zouden kunnen vinden. En het mooie is dat het hier ook past en niemand zich er verder druk over maakt. Ook de sfeer in de polderdorpen onderweg deed ons denken aan veel verder van huis. Hulde.

Nu ja, de route liepen wij als op de kaart. Over deze kaart gesproken: een van onze lezers vroeg zich af of iedere week een schilder dan wel tekenaar met ons meeliep en later deze kaarten maakte, zo mooi vond zij deze. Ach, een sluiertip, wij tekenen deze live onderweg as we walk. Onze talenten lijken ook soms voor de HH schier onuitputtelijk.

Zoals u ziet kom je als de grote weg via de ruige heide is onderstoken al gauw in de dorpen terecht, alwaar een ongekende rust over u neerdaalt. Op een van de foto's is HF te zien die de sfeer van de schandpaal tracht weer te geven opdat de bedoeling ook voor de consumenten over komt. Ons dunkt! De maker van de route heeft zich ingespannen om eendrachtig de opdracht vele malen bepaalde straten te gebruiken als verbinding tussen de paden. Hier werd ook bekend dat de accu van HF dermate snel ledigde dat ingrijpen noodzakelijk bleek. HH zou vanaf nu Locussen en wo ist der bahnhof aangeven. Via de reeds genoemde variëteiten in behuizing konden wij buitenom en binnendoor, langs kerken, pleinen, afvalinzameling en hup naar de waterkant. Aldaar een korte blik en daarna het Reigersbos in. De naam stamt af van de kleur blauw, alwaar de reigers in een ver verleden (hier stamt ook de term waterverf vandaan) deze verf mengden met het aanwezige rivierwater en zich er vervolgens parmantig mee uitdosten. Grappig niet, leuk wellicht ook niet. 

Wij maakten van de gelegenheid gebruik om ook maar direct eigenlijk te laat de lunch te gebruiken en dit te combineren met een plaspauze. Altijd leuk. Na deze fase begon het hemelwater zich met de wandeling te bemoeien zodanig dat we ook de paraplu moesten ontvouwen en dit naast alle reeds in gebruik zijnde techniek ook nog eens moesten vasthouden. Mocht iemand van u lezers bereid zijn om voortaan de paraplu voor de HH in ontvouwen toestand te willen dragen... neemt dan vooral contact op. Tegen een kleine bijdrage van uw kant kunt u direct mee. Enfin, verder wandelen, waarbij de regen nagenoeg weer verdween en weer via een leuk dorpsgezicht kwam dan eindelijk de anti little tank wall (voor imtimi: Herr Gr..) in zicht en werd ook een fort gewaar hetgeen genaamd bleek te zijn Stabroek. Dit is bezoekbaar maar niet op de manier van de HH, zo stiekum en zo. Maar wij konden ter plaatse uitleggen dat de geboden gastvrijheid zeker werd gewaardeerd en op waarde geschat. Maar u mag op monumentendag ook naar binnen en wij kunnen aanraden. Om die reden zullen wij interieur foto's niet op deze site zetten.

Verder wandelend ziet u nog veel meer restanten maar krijgt u wellicht net als de HH ook uw portie regen. FF doorbijten, langs de gerestaureerde stroomleiding/grens bereikt u dan weer Putte alwaar u linksaf gaat om bij het beginpunt aan te komen. Wij wandelden nog eenmaal rond het kasteel en gingen vervolgens het koetshuis alhier binnen alwaar wij zeer goede herinneringen aan bewaarden. Vele verbazing bij het aanwezige personeel is de HH ten dele gevallen. Het waarom?

Niettemin heerlijke bieren en bijpassend bitter garnituurtje.