Haasje en leermomenten

In het tweede deel van de titel doelen we niet op momenten waarop, in welke vorm dan ook, iets met leer gedaan wordt. Dus niet voetbal, wandelen of vertoeven in een gay-bar. Later uitleg over wat we dan wel bedoelen. Aangezien het reeds geruime tijd qua kalender als herfst is, ligt in de lijn der verwachting dat het tijdens de wandelingen van HH vochtig kan regenen. En dat dat vergezeld kan worden van temperaturen, die rond de tien graden klein nulletje C liggen. Vorige week moest een groot stuk van de wandeling gedaan worden met de prachtige bovenlichamen slechts verhuld door een t-shirt en een rugzak. De vooruitzichten voor deze weeks wandeldag waren van een geheel ander kaliber. Daarom reeds de dag ervoor al driftig overleg over waar en wat. Uiteindelijk had HF in zijn onbegrensde wijsheid geheel in zijn uppie democratisch besloten, dat de omgeving van Alphen (NB) het moest ontgelden. Starten van de route van Route You (in dit geval dus ook Route We) mocht gebeuren op Chaams grondgebied en wel bij de camping aan de Flaasdijk genaamd de Flaasbloem. Hoewel HH regelmatig vergeetechtwelletje doet, wist hij zich nog goed te herinneren dat hij daar langlang geleden met het gezin gebruik had gemaakt van de mogelijkheid tot recreatief verblijven in een huisje. Over het feit dat VA destijds niet tevreden was over de schoonmaakactiviteiten van het plaatselijke personeel, werd met geen woord gerept.

 Wel werden de schoenrituelen, het aanzetten der moderne elektronica en het elkander een prettige wandeling wensen uitgevoerd. Eigenzinnig en ingegeven door de windrichting startten we de route in omgekeerde volgorde. Zodoende staken we al het snel de Grote of Roode Beek over. Noch van groot noch rood was sprake, maar in Brabant doet men daar niet moeilijk over. En bovendien werden we uitgezwaaid door een poes in het grasland. HH had in Zevenbergen geleerd hoe de GPS-wijzer moest worden gekieteld tot doorgave van het moment van afwijking van de geplande route, maar daarvoor moest toch meer worden gedaan,  zodat we dat dan weer voor een volgende keer bewaren. Inmiddels hadden zich wat regendruppels aangediend, maar, ook al maken we er nu gewag van, in een niet-noemenswaardige hoeveelheid. De temperatuur was wel van een vermeldenswaardige aard en ook al waren de HH goed voorbereid van huis gegaan, het woord fris werd in de monden genomen. Goed de pas er in, dan wordt je vanzelf warm en nu niet meer zeuren. Na een ontmoeting met een Subaru-huis en twee prikjesmensen werd het HF te veel en doneerde hij in het struweel iets aan moeder-natuur. Als tegenprestatie hield HH het verderop gelegen ven en de daar tegenover grazende koeien in de gaten. Op de Huisdreef werden we kort door een paard achtervolgd, maar al ruim voor de Steengroeve en de postbode met auto was dat over. Daar waar elders in het land een gebrek is aan bankjes, wordt u wat dat betreft bij de wandeling er figuurlijk mee dood gegooid. Is weer eens wat anders. Op de Lange Slingerdreef werd er eentje benut om de rugzakjes te ontdoen van de paraplu's.
Want bij de Chaamse Bossen een stukje voor de Franse Baan ging het even behoorlijk loos en boden de schermpjes uitkomst. Langs het omheind terrein werd gewaarschuwd voor honden en scherpe schoten zonder waarschuwing. Dit laatste klopt natuurlijk niet, want het bord doet een waarschuwing uitgaan. Maar goed, plenzen deed het. En toen kwam het leermoment van deze wandeling. Normaal gesproken delen we dat niet met u als lezer, maar vooruit voor deze keer: na het plassen wordt alles beter. Je wandelt lichter, de regen houdt op en al een klein stukje verderop in Alphen kun je droog en mooi in een opgeheven bushokje je bammetjes en vocht innemen. Dit zijn dus de leermomenten die we bedoelen. Nog even snel wat we tot aan Alphen nog meer zagen: bergen van smeulende houtsnippers, die daar met medeweten van de brandweer (maar niet van de ouders) liggen te roken; Greenhouse Francois en het kapelletje voor St. Willibrord. In Alphen zelf een grote kerk en een aardig pleintje. Een handvol horeca en dus het bushokje met daar tegenover een tandprothetisch centrum. Heerlijk zitten en eten en drinken en de bus die toch wilde stoppen doorgestuurd. Dat is in het kort wat de HH rond een uur of 1 daar deden. De lawaaimotors deerden ons niet. Het streek museum lokte niet, zodat we zonder dralen de Baarleseweg opgingen. We hadden geen behoefte aan Lange Bedde en dus op naar het Marechausseegebouw en de Hoi-roepende meisjes. De pompoenen werden vriendelijk te koop aangeboden, maar het geld moest in het bakje. Ja, dan zijn de HH van slag en van een aankoop kon daarom geen sprake zijn. Wel kon er weer eens digitaal met een spiegel een met-beide-HH-foto gemaakt worden. Veel van de huizen en boerderijen aan de Kwaalburg zijn voorzien van een ingemetseld beeld van Maria of een dergelijk persoon.
Of het aan onze opvoeding ligt of dat we onderweg iets niet hebben meegekregen, maar deze persoon is niet bij ons bekend. Leergierig als we zijn roepen we uw hulp. Bent u bekend met de afgebeelde? In de buurt van de Kwaalburg is overigens een grafheuvel te bezichtigen. Het voegt ca. 2 km. toe aan uw wandeling. De HH hebben kort geleden nog een grafheuvel gezien en besloten de heuvel de heuvel te laten. Het groepje jagers van een man of vijf en twee honden lieten 1 van hun clubje als aangeschoten wild in de rand van de sloot achter. De HH volgden dat voorbeeld. Ook al waren we weer vlak bij de Franse Baan, het begon deze keer niet te regenen. Ook waren we inmiddels vlak bij de startplek gekomen. Daar zat ter verwelkoming wederom een poesje. Zonder verdere poespas bereikten we de HH-auto, die ons vervolgens zonder haperen in Groot IJsselmonde afleverde. Een warm welkom en Hertog Jan bokbier vielen ons ten deel. Geen gehaktballetjes maar bitterballen, mini-frikandelletjes en nog een bokbier rondden het geheel op toepasselijke wijze af.