Waterworld

Bijgaand alvast een link naar de wandeling, eerder gedaan door ene heer Joop van der Perk!

Eerst en vooral dit. Waarom zo kort en toch zo lang?
Dat had te maken met vocht. Hoewel er vooraf door Joop werd verteld over dat het drassig kon zijn weten de HH inmiddels dat genoemde Joop wel een erg grappig heerschap moet zijn, want u dient om deze wandeling uit te voeren over de volgende zelf ontwikkelde capaciteiten te beschikken (dit is geen grap, het kan uw leven en dat van anderen aanzienlijk):

- drie zwemdiploma's niet ouder dan 45 jaar
- wandelschoenen die als liesschoen niet misstaan
- een schone spijkerbroek
- niet bang te zijn voor de laarzenman
- eigen inbreng niet te schuwen

Dit gezegd en geschreven zijnde kunnen we nu beginnen met de feitelijkheden die absoluut zijn gebaseerd op echte gebeurtenissen. Enige gelijkenis met de HH kan niet worden ontkend.

Wij reden bij handen van HF naar de locatie alwaar zich een jaren zestig kapel bevindt. U kunt hier parkeren als u maar niet zegt dat het via ons is bekend geworden. Pakt u hierna vervolgens uw spullen dan is het wel zo aardig om eerst een blik te werpen op genoemde kapel en het interieur. Overigens biedt de terugkomst van de wandeling ook deze mogelijkheid. Houdt u dan wel in de gaten dat de inspectie u op de voet volgt.

U gaat dan op pad en dat pad voert u langs een kasteel.
Het is bijzonder mooi om te kunnen opmerken dat u van harte wordt aangespoord om de imposante verschijning in diverse vormen vast te leggen. (fotografisch wel te verstaan). Hierbij wordt absoluut geen onderscheid gemaakt tussen Herenmensen en GeenHerenmensen. Hulde!
Wij kwamen iets verderop dames tegen die rituele handelingen verrichtten met paddestoelen en andere natuurlijke dingen. De HH waren er zeker niet gerust op zodat doorlopen ons restte. Alzo geschiedde aldus dan toch.

Iets verder wandelend werd ons de humor van Joop snel duidelijk. Met gevaar voor eigen en elkaars leven moesten moeras-achtige structuren worden doorstoken, waarbij ware acrobatiek zeer verfijnd maar wel met gevaar voor en zo benodigd was. Geeft niets, voor een goed verhaal en een lekker biertje doen de HH erg veel. Mocht het u ook gegeven zijn dan wensen wij u goede bekomst.
Dan komt nu een spannend moment in het wandelleven van de HH. Wij presenteren ons eerste drieluik. Met spanning geven wij bekend te maken aldus:

Hendrika, Mousaka, Pruilzwerk. Onze vriendinnen voor het leven. Natuurlijk sloven zij zich uit wetende dat een carriere als popster op de loer ligt. Het zij de dames gegund. Die linker moet u in de gaten houden. Het zou zo maar kunnen zijn dat de melkunie koeien binnenkort een inmiddels ook aan u bekend gezicht bevatten. Maar daarover later meer, als het ooit zover mocht komen.

Om nog kort terug te komen op de vochtigheid
van deze route: er waren delen bij waarbij de HH moesten uitwijken naar zijpaden en hierbij werden lichaamsdelen gebruikt die de HH regulier gesproken ontzien. HF kwam hierbij (natuurlijk stijlvol) ten val, waarbij de knietjes het moesten verduren. Genoemde foto van HF toont maar weer eens aan dat wij alles over hebben om u de gewenste informatie te verschaffen. Als de techniek het laat afweten grijpen de HH gewoon zelf in.
Om maar aan te tonen dat de HH ook over humor kunnen beschikken werden onderling grappen uitgewisseld over de schone spijkerbroeken en zo.

De Zandlei werd overstoken op het moment dat wij asfalt als vloerbedekking hadden. Dat liep wel zo rustig en lekker eigenlijk. Enfin, natuurlijk moest er ook gepauzeerd worden. Dat lukte rond 1300 uur en zodoende konden wij

bij boomstammen in de buurt genieten van hammetjes en vocht. Nou dat smaakte. Maar wat erg! Het bleek dan wel lekker te smaken en ook pas rond 13 uur, maar er waren nauwelijks 5 kilometers betreden. Als het in dit tempo door zou gaan werd terugkeer bij daglicht en daarna een bezoek aan de grootmoeders nagenoeg onmogelijk. Stammenberaad was het gevolg met als resultaat: we laten Joop voor wat het is en maken onze eigen tweede helft. Met gebruik van de meegebrachte techniek zou Udenhout en de omgeving het dan maar moeten ontgelden.

Ach, als u de route bekijkt wordt al snel duidelijk wat wij bedoelen. Dat betekent lekker langs oude dafjes, langs de brandweer en buitenwijken naar de grote kruising van Udenhout. Daar zet u weer koers naar de auto en de kapel, waarbij genoemde inspectie op u wacht.
Dus ondanks de ogenschijnlijke korte route waren de uren toch weer gevuld.

Napraten over de ontberingen kon in Capelle aan den IJssel, alwaar de bitterballen soms een verscholen inhoud hadden maar de bieren dan weer niet.

Tot een volgend keer, waarbij komende week wordt overgeslagen wegens verplichtingen van de HH op andere terreinen dan wandelen, want ook dat komt voor.