Een beetje van het padje af

Gaat dit over de HH of is het zomaar een begintitelkreet? In het begin van de wandelreeks werd door deze en gene nog wel eens lacherig gedaan over het feit van de HH-wandelingen. Inmiddels na zo'n driehonderd en zoveel verslagen en nog wat mer wandelingen, gebeurt het ons steeds vaker, dat we enig respect tegenkomen. Vinden we niet erg. Maar weest er van overtuigd, dat, schouderklopjes en/of lacherigheid ten spijt, de HH voorlopig nog hun wandelschoenen niet aan de wilgen hangen. Er is sprake van een inmekaarflansing van een lang weekend de wandelhort op. Daarover later meer.

Nu de dag van 23 januari 2015. De weergoden deden een sportieve poging om de temperatuur eindelijk op normale laagte te brengen. Het kwik daalde beneden de vorstgrens. Trekken de HH zich daar wat van aan? Om heel eerlijk te zijn: een beetje wel. Handschoenen, sjaals en mutsen werden tevoorschijn gehaald. En er werd gekozen voor een korte wandeling in de eigen omgeving. Hoor ik daar iemand gniffelend "Mietjes" denken? Laten we dan even duidelijk stellen, dat dat wel zo mag lijken voor HF (fiets,trein,tram), maar HH kwam geheel fietsend en besneeuwd aan op de startplek van deze: lentewandeling . Dartel als een tweetal pasgeboren lammetjes konden we gelijk aan de tour beginnen. Schoenengedoe en dergelijk konden achterwege blijven. De sneeuw dwarrelde zachtjes op ons neer en voordat we het eigenlijk in de gaten hadden, waren we het Excelsiorstadion al weer voorbij. Met gevaar voor de overige weggebruikers kruisten we de 's Gravenweg en deden op de Laan van Nooitgedacht een ietwat nare ontdekking. Eén van de daar gelegen volkstuintjes droeg het nummer 28. Redelijk uit het veld geslagen liepen we verder, maar het ijs was gebroken. In tegenstelling tot het ijs op de sloot verderop, waarop een meerkoet ons verdwaasd aankeek.
In de paardenbak in het Kralingse Bos troffen we geen paarden aan en ook niet op het terrein, waar zo 1 keer per jaar het CHIO opbloeit. Bij de Big kun je onder andere hele dure suiker en stroop kopen, maar daar trapten we niet in. Langs de oever van de Kralingse Plas bloeiden de herinneringen aan de eerste HH-wandeling op.
Oh, wat lang geleden al en zo'n hoop afgewandeld sindsdien. Even stilstaan bij het monument voor Holland Pop Festival en daarna op naar het hertenkamp. Niet alle herten kwamen af op het GFT-afval, dat door de oudere dame en haar hondje over het hek gekieperd werd. Wel waren de ganzen er als de kippen bij. Een oversteekkonijn en toen op naar het Uilenpad. Een merkwaardige paddenstoel stond daar pontificaal. Na een ontmoeting met de reiger en een stoute en tevens natte hond werd het tijd om het terrein van de kinderboerderij via de ingang te betreden. De aangebrachte groene bezems kunnen goed dienst doen voor het reinigen van allerlei attributen. Geen van de aanwezige dieren bleek overigens toe te willen geven een kip te zijn. Met een korte ontmoeting met ezels en goed doorvoede koeden sloten we het bezoek af en vertrokken door de andere ingang. Dat was in ons geval dus de uitgang. In tegenstelling tot de Duitse taal, veranderde bij ons niets aan de uitgang in combinatie met het geslacht. Langs de indrukwekkende klimdingen en ineens stonden we weer buiten het bos. Langs het kanaal over de Boezemlaan gingen we op zoek naar het oorlogsmonument en staken daarna over naar de Crooswijkse Bocht. Niet al te lang geleden waren we hier ook, maar toen aten we daar geen boterhammen en nu wel. De duiven op de reling van het huis aan de Linker Rottekade schrokken dit keer helemaal niet en bleven mooi zitten. Aan de Mariniersweg even over de Grimsel (natuurvoedingswinkel) gesproken en even daarna de kringloopwinkel binnengegaan. Leuke spullen, maar weinig echt nieuwe dingen. Wel lekker warm binnen. Langs de Kubuswoningen naar de Oude Haven. Daar ontstond een beetje verwarring over het vervolg van de wandeling, maar even later waren we weer goed op weg.
Langs Kaat Mossel en een andere horecagelegenheid (naam doet er nu even niet toe), waar u destijds bediend had kunnen worden door een HH-telg. I.v.m. bouwsloopwerken moesten we een stukje eigen inbreng doen. Oostzeedijk op en langs de Joodse begraafplaats, oversteken en via een aan een kassabon ruikende mevrouw in een auto naar de R. Baeldestraat. Op de P. Potterstraat een ontmoeting met een alleraardigste poezewoes. Bij het Libanoncollege stonden zowaar twee breaksnoeken. In ons enthousiasme vergaten we de Dillenburglaan te nemen. Dus effe terug. Op de Essenlaan dacht HF HH dingen dubbel te horen zeggen, maar HH nam dat niet waar. Achteraf bleek het door een auto met de naam Echo te komen. Zo langzamerhand werd de roep van HH's fiets hoorbaar. Gedwee stond deze te wachten op bevrijding. Ja, restte ons niets dan het op zoek gaan naar een horecaf. Vele namen en mogelijkheden droegen we aan, maar door sluitingen en andere zaken streken we neer in De Dijk. Ons advies: wacht nog een tijdje om ons voorbeeld te volgen; dan zijn de toiletten geheel in nieuwe staat gebracht. Brand Zwaar blond, Palm Dobbel, Affligem Blond en een prachtig bittergarnituur later scheidden onze wegen.